Ιούλιος

IΟΥΛΙΟC

1.

Κοσμά και Δαμιανού των θαυματουργών και Αναργύρων, Μαυρικίου μάρτυρος, αγίων 2.000 μαρτύρων, των εν Νικομηδεία 25 αγίων μαρτύρων, οσίων Βασιλείου, Λέοντος του ερημίτου και Πέτρου του πατρικίου, Κωνσταντίνου του θαυματουργού του εξ Αλαμάνων και των συν αυτώ 3 αγίων μαρτύρων.

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός οι θαυματουργοί ήταν αδέλφια, κατάγονταν από την Ρώμη και ασκούσαν την ιατρική επιστήμη χωρίς να δέχονται χρήματα, γι’ αυτό και επονομάσθηκαν Ανάργυροι (π.β. Άγιοι Ανάργυροι, 1 Νοεμβρίου και 17 Οκτωβρίου). Συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα Καρίνο (283-284 μ.Χ.), αλλά κατάφεραν να του αποδείξουν την δύναμη της πίστης τους με θαύμα που επετέλεσαν ενώπιόν του. Τότε ο αυτοκράτορας αλλά και η οικογένειά του επίστευσαν στον Χριστό και οι Άγιοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Αργότερα, όταν μετέβησαν σε ένα όρος μαζί με τον διδάσκαλό τους στην ιατρική, ύστερα από δική του πρόταση με  σκοπό να μαζέψουν θεραπευτικά βότανα, αυτός κινούμενος από φθόνο τούς επιτέθηκε με πέτρες και οι Άγιοι απεβίωσαν εκεί μαρτυρικά.

Για τον Άγιο Μαυρίκιο βλ. 27 Δεκεμβρίου.

Οι 2.000 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι 25 Άγιοι συνελήφθησαν ως χριστιανοί στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Όσιος Βασίλειος καταγόταν από την Καππαδοκία και επί αυτοκρατορίας Νικηφόρου Φωκά (963-969 μ.Χ.) μετέβη στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία, όπου ίδρυσε την μονή του Βαθέος Ρύακος. Έζησε εκεί βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Λέων ο ερημίτης έζησε βίο ευσεβή και ιδιαίτερα ασκητικό και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Πέτρος καταγόταν από την Κων/πολη, ήταν γιος στρατηγού, έλαβε καλή μόρφωση και τιμήθηκε με τα αξιώματα του πατρικίου και του δομέστικου των σχολών. Συνελήφθη, όμως, αιχμάλωτος στον πόλεμο που έγινε εναντίον των Βουλγάρων επί αυτοκρατορίας Νικηφόρου Α΄, φυλακίσθηκε, αλλά κατάφερε να επιζήσει και κατέφυγε στο όρος Όλυμπος της Μ. Ασίας. Εκεί έγινε μοναχός στην μονή του Οσίου Ιωαννικίου (βλ. 4 Νοεμβρίου), όπου και παρέμεινε για 34 χρόνια. Έπειτα μετέβη στην Κων/πολη, έζησε ασκητικά στην περιοχή Ευάνδρου, ενώ μετά από 8 χρόνια απεβίωσε εκεί ειρηνικά το 854 μ.Χ..

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο θαυματουργός ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, συνελήφθη, όμως, μαζί με άλλους 3 μοναχούς από τον διοικητή του νησιού Σαβίνο και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

2.

Κατάθεσις της τιμίας εσθήτος της Θεοτόκου εν Βλαχέρναις, Ιουβεναλίου πατριάρχου Ιεροσολύμων, Κοΐντου, Ανθίμου του γέροντος, Παύλου, Βήλωνος, Θέωνος, Ήρωνος και των συν αυτοίς 36 αγίων μαρτύρων, Λάμπρου νεομάρτυρος και των συν αυτώ 5 αγίων νεομαρτύρων.

Η κατάθεση της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου στον ναό των Βλαχερνών έγινε επί αυτοκρατορίας Λέοντος Α΄ (457-474 μ.Χ.). Το ιερό ένδυμα της Παναγίας βρέθηκε στην Παλαιστίνη από τους πατρικίους Γάλβιο και Κάνδιδο, όταν μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους. Κατάφεραν να πάρουν κρυφά το ιερό φόρεμα από μια Εβραία η οποία το διατηρούσε σε ένα κιβώτιο και το μετέφεραν στην Κων/πολη. Εκεί το κατέθεσαν στον ναό Πέτρου και Μάρκου τον οποίον οικοδόμησαν, αλλά όταν έγινε γνωστό το πολύτιμο απόκτημά τους, το παρέδωσαν στον αυτοκράτορα και εκείνος το κατέθεσε στον ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών.

Ο Όσιος Ιουβενάλιος εξελέγη πατριάρχης Ιεροσολύμων το 420 μ.Χ. και έλαβε μέρος στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 9 Σεπτεμβρίου), κατά την οποία υπερασπίσθηκε το ορθόδοξο δόγμα μαζί με τον φίλο του και πατριάρχη Αλεξανδρείας Άγιο Κύριλλο (βλ. 18 Ιανουαρίου). Αργότερα μετείχε και στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου), κατά την οποία ο αυτοκράτορας Άγιος Μαρκιανός (βλ. 17 Φεβρουαρίου) τον ετίμησε για την αρετή και την σοφία του. Όταν κάποτε πληροφόρησε τον αυτοκράτορα ότι δεν υπήρχε μνήμα της Παναγίας επειδή έγινε μετάσταση του σώματός της στους ουρανούς, απέστειλε, μετά από παράκληση εκείνου, τα εντάφια σπάργανά της στην Κων/πολη και ο Μαρκιανός τα τοποθέτησε στον ναό των Βλαχερνών, τον οποίο κατασκεύαζε εκείνη την εποχή η σύζυγός του Αγία Πουλχερία (βλ. 17 Φεβρουαρίου). Απεβίωσε ειρηνικά το 457 μ.Χ..

Για τον Άγιο Κόιντο βλ. 2 Μαρτίου.

Ο Άγιος Άνθιμος, ο οποίος ήταν γέροντας, και οι Άγιοι Παύλος, Βήλων, Θέων, Ήρων καθώς και 36 Άγιοι από την Αίγυπτο συνελήφθησαν ως χριστιανοί επί αυτοκρατορίας Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Θεσ/νίκη.

Ο Άγιος Λάμπρος ήταν χριστιανός, αλλά ύστερα από εκβιασμό κάποιων Τούρκων αλλαξοπίστησε και έγινε μωαμεθανός. Μεταμελήθηκε, όμως, αργότερα για την ενέργειά του αυτή και επέστρεψε στην αρχική του πίστη. Τότε συνελήφθη μαζί με άλλους 5 νεομάρτυρες και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά το 1835 μ.Χ. στην Μάκρη της Θράκης.

3.

Υακίνθου του κουβικουλαρίου και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Μάρκου, Μωκιανού και Θεοδότης των μαρτύρων, Ανατολίου πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίου Ιωακείμ του νέου, οσιομάρτυρος Γερασίμου Καρπενησιώτου του νέου, Φιλίππου επισκόπου Μόσχας, Ιωάννου, Μιχαήλ και Θωμά των δια Χριστόν σαλών, οσίου Ανατολίου του εν τω Σπηλαίω, σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, εύρεσις τιμίων λειψάνων νεομάρτυρος Αγίου Ραφαήλ.

Ο Άγιος Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ήταν κουβικουλάριος, δηλαδή θαλαμηπόλος, του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) στην Ρώμη. Όταν, όμως, διατάχθηκε από αυτόν να φάει ειδωλόθυτα, κρέατα δηλαδή από θυσίες που έγιναν στα είδωλα, ο Άγιος αρνήθηκε και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη και κλείσθηκε στην φυλακή, όπου παρέμεινε νηστικός για 40 ημέρες, επειδή ως τροφή τού παρεχόταν μόνον τα ειδωλόθυτα, και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά. Μαζί με τον Άγιο ήταν φυλακισμένοι, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, οι Άγιοι Θεόδοτος, Θεοδότη, Γολινδούχ, Διομήδης, Ευλάμπιος και Ασκληπιάδης, οι οποίοι ενισχύθηκαν στην πίστη τους από αυτόν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά.

Οι Άγιοι Μάρκος και Μωκιανός συνελήφθησαν από τον άρχοντα Μάξιμο και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Η Αγία Θεοδότη απεβίωσε μαρτυρικά το 712 μ.Χ., ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση της.

Ο Άγιος Ανατόλιος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, έγινε σε νεαρή ηλικία διάκονος και έπειτα πρεσβύτερος στην τοπική Εκκλησία. Αργότερα, με την υποστήριξη του αιρετικού πατριάρχη Αλεξανδρείας Διοσκόρου, ο οποίος συνέβαλε στην δολοφονία του πατριάρχη Κων/πολης Αγίου Φλαβιανού, τοποθετήθηκε στον θρόνο ο Ανατόλιος με την ελπίδα ότι θα γινόταν υποχείριος των αιρετικών. Όμως ο Άγιος υποστήριξε την ορθή πίστη και συμμετείχε στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου), η οποία κατεδίκασε τους αιρετικούς μονοφυσίτες Νεστόριο, Ευτυχή και Διόσκορο. Απεβίωσε ειρηνικά το έτος 458 μ.Χ..

Ο Όσιος Ιωακείμ ο νέος, ο οποίος ονομάσθηκε θεοφόρος λόγω της μεγάλης του αγιότητας, καταγόταν από το χωριό Σκιαδά της Πάτρας. Σε νεαρή ηλικία αρραβωνιάσθηκε παρά την θέλησή του, αλλά στην συνέχεια έγινε μοναχός, κατόπιν ιερέας και ύστερα ηγούμενος στην μονή Νοτενών. Αργότερα κατέφυγε σε ένα σπήλαιο της μονής, όπου και ασκήτευσε. Απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 17ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Γεράσιμος ο νέος καταγόταν από το χωριό Μέγα κοντά στο Καρπενήσι και σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Κων/πολημ όπου εργαζόταν σε παντοπωλείο. Όταν κάποτε στενοχωρήθηκε για μια ζημιά που προκάλεσε άθελά του κατά την εργασία του, παρηγορήθηκε από μια Τούρκισσα, η οποία αργότερα τον έπεισε να γίνει μωαμεθανός. Μεταμελήθηκε, όμως, κάποτε για την ενέργειά του αυτή και κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός. Αργότερα, επέστρεψε στην Κων/πολη και διακήρυξε την χριστιανική του πίστη. Τότε συνελήφθη και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στον Χριστό, παρά τις κολακείες και τα βασανιστήρια που υπέστη, απεβίωσε μαρτυρικά το 1812 μ.Χ. σε ηλικία 25 ετών.

Ο Άγιος Φίλιππος ο θαυματουργός υπήρξε μητροπολίτης Μόσχας και πάσης Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα.

Οι Άγιοι Ιωάννης, οποίος έζησε στην Μόσχα, Μιχαήλ και Θωμάς, οι οποίοι έζησαν στο Σολβισεγκόντσκ της Ρωσίας, υπήρξαν δια Χριστόν σαλοί, δηλαδή υποκρίνονταν ότι ήταν τρελοί για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά τους.

Ο Όσιος Ανατόλιος εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Σύναξη αυτή, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, γίνεται από την Εκκλησία προς τιμήν της ιερής εικόνας της Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, η οποία αρχικά βρισκόταν στην λαύρα του Οσίου Σάββα του ηγιασμένου (βλ. 5 Δεκεμβρίου). Αργότερα, κατά τον 13ο αι. μ.Χ., η εικόνα αυτή μεταφέρθηκε από τον Όσιο Σάββα τον Σέρβο (βλ. 14 Ιανουαρίου) στην μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους.

Η εύρεση των τιμίων λειψάνων του νεομάρτυρα Αγίου Ραφαήλ (βλ. 9 Απριλίου) έγινε στην Μυτιλήνη, όταν ανακαλύφθηκε εκεί ο τάφος του πρόσφατα, το έτος 1959, ενώ στην συνέχεια ο Άγιος αποκάλυψε με όραμα σε έναν πιστό τον βίο του καθώς και το μαρτύριό του.

4.

Ανδρέου Κρήτης, Μιχαήλ του Χωνιάτου, Θεοδώρου επισκόπου, Αρόας, Λουκίας, Κυπρίλλης και Θεοδότου των μαρτύρων, Δονάτου επισκόπου και Ιλαρίωνος οσιομάρτυρος, Θεοφίλου ιερομάρτυρος, Ασκληπιάδος της θαυματουργού, Μενίγνου και Μάρθας των οσίων.

Ο Άγιος Ανδρέας καταγόταν από την Δαμασκό και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία μετέβη στα Ιεροσόλυμα, όπου έγινε μοναχός και υπηρετούσε ως γραμματέας και οικονόμος στον ναό της Αναστάσεως. Ήταν γνώστης της φιλολογίας και της φιλοσοφίας και είχε σπουδαία θεολογική κατάρτιση, γι’ αυτό και συμμετείχε στην ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 14 Σεπτεμβρίου), η οποία κατεδίκασε την αίρεση του μονοθελητισμού. Έπειτα ανέλαβε την διεύθυνση ενός ορφανοτροφείου και ενός γηροκομείου στην Κων/πολη, όπου επέδειξε μεγάλη φιλανθρωπική δράση, γι’ αυτό και αναδείχθηκε κατόπιν αρχιεπίσκοπος Γόρτυνος στην Κρήτη. Διακρίθηκε ως υμνογράφος της Εκκλησίας και υπήρξε ο δημιουργός του «Μεγάλου Κανόνα» της Τεσσαρακοστής (βλ. Τριώδιο, Γ΄ Κυριακή Νηστειών). Απεβίωσε ειρηνικά το 740 μ.Χ., ενώ βρισκόταν σε πλοίο που τον μετέφερε από την Κων/πολη στην Κρήτη.

Ο Άγιος Μιχαήλ ο Χωνιάτης υπήρξε αρχιεπίσκοπος Αθηνών, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Θεόδωρος καταγόταν από την Κυρήνη της Λιβύης, ήταν καλλιγράφος και αντέγραφε εκκλησιαστικά βιβλία για να τα μοιράζει στις Εκκλησίες. Τον διέβαλε, όμως, ο ίδιος ο γιος του στον ηγεμόνα Διγνιανό, ενώπιον του οποίου αρνήθηκε να παραδώσει τα βιβλία αυτά, όταν εκείνος το απαίτησε, και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Μαζί με τον Άγιο παρευρέθησαν και πολλοί χριστιανοί, ανάμεσά τους και οι Αγίες Αρόα, Λουκία και Κυπρίλλα για να του συμπαρασταθούν. Ο Άγιος αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια, ρίφθηκε στην φυλακή, όπου και απεβίωσε μαρτυρικά. Οι Αγίες, όμως, έπειτα συνελήφθησαν ως χριστιανές, επειδή διακονούσαν τον Άγιο στην φυλακή, και αφού υπέστησαν κι αυτές βασανισμούς, απεβίωσαν μαρτυρικά.

Ο Άγιος Θεόδοτος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Δονάτος προερχόταν από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι απεβίωσαν μαρτυρικά για την πίστη τους στον Χριστό, και ήταν επίσκοπος Λιβύης, όπου εμόναζε και ο Όσιος Ιλαρίων. Συνελήφθησαν, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) από τον άρχοντα Κουαδρατιανό και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, απεβίωσαν μαρτυρικά, ο μεν Δονάτος με αποκεφαλισμό μετά από πολλά βασανιστήρια, ενώ ο Ιλαρίων από τους συνεχείς ραβδισμούς που υπέστη.

Ο Άγιος Θεόφιλος ήταν κληρικός, συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Ασκληπιάς η θαυματουργός έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Μένιγνος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Οσία Μάρθα ήταν μητέρα του Οσίου Συμεών του στυλίτη (βλ. 1 Σεπτεμβρίου). Σύμφωνα, όμως, με άλλη εκδοχή η μητέρα του εν λόγω Οσίου ονομαζόταν Μαρία, ενώ η Μάρθα ήταν η μητέρα του Οσίου Συμεών του εν τω Θαυμαστώ όρει (βλ. 24 Μαΐου). Η Οσία, πάντως, έζησε ενάρετο βίο, διακρίθηκε για την μεγάλη φιλανθρωπία της και απεβίωσε ειρηνικά.

5.

Αθανασίου του εν Άθω και των συν αυτώ 6 αγίων μαθητών, Στεφάνου μητροπολίτου, Αγνής μάρτυρος, οσίου Λαμπαδού του θαυματουργού, Κυπριανού οσιομάρτυρος του νέου, εύρεσις τιμίων λειψάνων οσίου Σεργίου Ραδονεξίας του θαυματουργού.

Ο Όσιος Αθανάσιος καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου, προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς και εσπούδασε στην Κων/πολη. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός σε μονή του όρους Κυμινάς στην Μ. Ασία κοντά στον περίφημο ασκητή Όσιο Μιχαήλ τον Μαλεϊνό (βλ. 12 Ιουλίου). Αργότερα, όμως, μετέβη στο Άγιον Όρος, μαθήτευσε κοντά σε γέροντα ασκητή και το 963 μ.Χ. ίδρυσε εκεί την μονή Μεγίστη Λαύρα με την βοήθεια του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν φίλος του αλλά και ανιψιός του ασκητή Μιχαήλ. Απεβίωσε γύρω στο 1010 μ.Χ. από ατύχημα, όταν καταπλακώθηκε μαζί με 6 μοναχούς μαθητές του από τον τρούλο του ιερού βήματος, όπου είχε ανέβει για να επιθεωρήσει τις εργασίες εντός του ναού.

Ο Άγιος Στέφανος υπήρξε μητροπολίτης στο Ρήγιο της Ιταλίας, συνελήφθη όμως σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά.

Για την Αγία Αγνή βλ. 21 Ιανουαρίου.

Ο Όσιος Λαμπαδός ο θαυματουργός ασκήτευσε σε νεαρή ηλικία, πιθανόν στην Ειρηνούπολη της περιοχής Δεκάπολη της Παλαιστίνης, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Απεβίωσε ειρηνικά και ετάφη σε σπήλαιο, όπου συνέχισε να θαυματουργεί μέσω του τιμίου λειψάνου του.

Ο Όσιος Κυπριανός ο νέος καταγόταν από το χωριό Κλητζός των Αγράφων, προερχόταν από ευσεβείς γονείς, εμόνασε στην μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, ενώ κατόπιν έγινε πρεσβύτερος. Έπειτα μετέβη στην Θεσ/νίκη, όπου ενώπιον του Τούρκου κριτή της πόλης εκήρυξε την χριστιανική πίστη, επειδή τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Τότε εκδιώχθηκε από εκεί και ύστερα κατευθύνθηκε στην Κων/πολη, όπου ετόλμησε να κηρύξει τον θείο λόγο ενώπιον του βεζίρη. Τότε συνελήφθη και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, παρά τις κολακείες που δέχθηκε για να αλλαξοπιστήσει, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1679 μ.Χ. μπροστά από το πατριαρχείο.

Ο Όσιος Σέργιος ο θαυματουργός, η εύρεση των τιμίων λειψάνων του οποίου εορτάζεται εδώ, υπήρξε ηγούμενος στην μονή Ραδονεξίας της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα.

6.

Σισώη του μεγάλου, Αρχίππου, Φιλήμονος και Ονησίμου των μαρτύρων, Λουκίας, Ρήξου και των συν αυτοίς 24 αγίων μαρτύρων, Απολλωνίου, Επιμάχου και Αλεξανδρίωνος μαρτύρων, Αστείου επισκόπου, Βασιλείου και των εν Σκυθουπόλει 70 αγίων μαρτύρων, οσιομάρτυρος Κυρίλλου του Θεσ/νικέως, οσίου Σισώη, εύρεσις τιμίων λειψάνων Αγίας Ιουλιανής.

Ο Όσιος Σισώης ο Μέγας καταγόταν από την Αίγυπτο, σε νεαρή ηλικία μετέβη στην έρημο και ασκήτευσε στο όρος όπου είχε αποβιώσει ο Μέγας Αντώνιος (βλ. 17 Ιανουαρίου). Έζησε εκεί βίο ευσεβή και ενάρετο για 63 συνεχή έτη και απεβίωσε ειρηνικά το 429 μ.Χ..

Οι Άγιοι Άρχιππος, Φιλήμων και Ονήσιμος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά ο πρώτος συρόμενος στο έδαφος από άλογα, ο δεύτερος με θάνατο από ξίφος, ενώ ο τελευταίος με σταυρικό θάνατο.

Η Αγία Λουκία καταγόταν από την Σικελία και όταν κάποτε πιέσθηκε από τον άρχοντα Ρήξο προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα, αυτή όχι μόνον αρνήθηκε αλλά κατάφερε να οδηγήσει αυτόν στην χριστιανική πίστη. Αργότερα τον έπεισε να μεταβούν στην Καμπανία της Ιταλίας και να ομολογήσουν την πίστη τους. Εκεί συνελήφθησαν μαζί τους και οι Άγιοι Ανατόλιος, Αντωνίνος, Νέας, Σερίνος, Διόδωρος, Δίων, Απολλώνιος, Άπαμος, Παππιανός, Κοττιύιος, Όρωνος, Παπικός, Σάτυρος, Βίκτωρ και άλλοι 9 μάρτυρες και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 305 μ.Χ..

Ο Άγιος Επίμαχος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Άγιος Αλεξανδρίων συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά δεμένος σε τροχό περιστρεφόμενο σε κατηφορικό έδαφος.

Ο Άγιος Απολλώνιος συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο μέσα σε πυρπολημένο πλοίο.

Ο Όσιος Αστείος υπήρξε επίσκοπος Δυρραχίου, συνελήφθη όμως επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) από τους άρχοντες της πόλης και παραδόθηκε στον ηγεμόνα Αγρικόλα. Έπειτα, επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη βασανιστήρια, ύστερα τον άλειψαν με μέλι και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά από τα τσιμπήματα μελισσών.

Ο Άγιος Βασίλειος απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με τους 70 Αγίους στην Σκυθούπολη της Παλαιστίνης (βλ. 28 Ιουνίου).

Ο Όσιος Κύριλλος καταγόταν από την Θεσ/νίκη και σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός από γονείς. Τότε έγινε μοναχός στην μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους και διακονούσε τα διάφορα μετόχια της μονής. Μετά από 8 χρόνια, όμως, μετέβη στην Θεσ/νίκη, αλλά συκοφαντήθηκε από τον μουσουλμάνο θείο του στους Τούρκους ότι δήθεν ήταν μωαμεθανός και αλλαξοπίστησε. Τότε συνελήφθη, ομολόγησε με θάρρος ενώπιον των αρχών την πίστη του στον Χριστό, δέχθηκε κολακείες και επειδή παρέμεινε ακλόνητος, απεβίωσε μαρτυρικά το 1566 μ.Χ. με θάνατο στην πυρά.

Ο Όσιος Σισώης έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 18ο αι. μ.Χ..

Η Αγία Ιουλιανή, η εύρεση των τιμίων λειψάνων της οποίας συνέβη στις αρχές του 17ου αι. μ.Χ., ήταν πριγκίπισσα στην Ρωσία, απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 16 ετών και ενταφιάσθηκε στην λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

7.

Κυριακής μεγαλομάρτυρος μετά των γονέων αυτής αγίων Δωροθέου και Ευσεβίας, οσίου Θωμά του εν Μαλεώ, Περεγρίνου και των συν αυτώ 6 αγίων μαρτύρων, Ευσταθίου και Απολλωνίου των ιερομαρτύρων, Πολυκάρπου του νέου και Ευαγγέλου των μαρτύρων.

Η Αγία Κυριακή η μεγαλομάρτυς ονομάσθηκε έτσι από τους ευσεβείς γονείς της, επειδή γεννήθηκε ημέρα Κυριακή. Οι γονείς της, Άγιοι Δωρόθεος και Ευσεβία, ήταν αρχικά άτεκνοι αλλά μετά από θερμή προσευχή αξιώθηκαν στην συνέχεια να αποκτήσουν παιδί. Συνελήφθησαν, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού, υπέστησαν βασανιστήρια, στάλθηκαν στην Μελιτηνή της Αρμενίας και απεβίωσαν εκεί μαρτυρικά. Όμως η Αγία, όταν συνελήφθη, στάλθηκε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας, όπου υπέστη βασανιστήρια. Κατόπιν, επειδή παρέμεινε σταθερή στην χριστιανική πίστη, εστάλη στον άρχοντα της Βιθυνίας Ιλαριανό, υπέστη νέους βασανισμούς και φυλακίσθηκε. Έπειτα καταδικάσθηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό, αλλά λίγο πριν εκτελεσθεί, προσευχήθηκε θερμά και όταν κατακλίθηκε, απεβίωσε στην φυλακή.

Ο Όσιος Θωμάς προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών, ήταν στρατιωτικός και διέπρεψε σε μάχες εναντίον των βαρβάρων. Αργότερα, όμως, εγκατέλειψε τα εγκόσμια, εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς και κατέφυγε στο όρος Μαλεό ζώντας ασκητικά. Λόγω του ενάρετου βίου του αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα και να ευεργετήσει με αυτό τον τρόπο πολλούς ανθρώπους. Απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο σε ποια εποχή έζησε.

Οι Άγιοι Περεγρίνος, Λουκιανός, Πομπήιος, Ησύχιος, Παππίας, Σατορνίνος και Γερμανός κατάγονταν από την Ιταλία και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Τραϊανού (98-117 μ.Χ.) αναγκάσθηκαν να καταφύγουν στο Δυρράχιο. Εκεί παρευρέθησαν στο μαρτύριο του επισκόπου της πόλης Οσίου Αστείου (βλ. 6 Ιουλίου) και τον εμακάρισαν για την θερμή του πίστη. Τότε, συνελήφθησαν από τον άρχοντα Αγρίκολα, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στο Αδριατικό πέλαγος.

Ο Άγιος Ευστάθιος ήταν κληρικός, συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Απολλώνιος υπήρξε επίσκοπος Βρεσκίας στην Ιταλία, συνελήφθη σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά κατά τον 2ο αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Πολύκαρπος ο νέος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ευάγγελος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

8.

Προκοπίου μεγαλομάρτυρος και των συν αυτώ 15 αγίων μαρτύρων, Αυδά, Σάββα και Προκοπίου του εφορκιστού των μαρτύρων, οσίου Θεοφίλου του Αγιορείτου, Προκοπίου του Ούσια Βόλγκοντα και Προκοπίου του εν Ουστούζη των δια Χριστόν σαλών, Αναστασίου νεομάρτυρος.

Ο Άγιος Προκόπιος ο μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Ιερουσαλήμ και προερχόταν από πατέρα χριστιανό και μητέρα ειδωλολάτρισσα. Όταν η μητέρα του έμεινε χήρα, οδήγησε τον γιο της στον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανό (284-305 μ.Χ.), ο οποίος τον διόρισε δούκα της Αλεξάνδρειας και στην συνέχεια τον διέταξε να καταδιώκει και να συλλαμβάνει τους χριστιανούς. Κατά την βραδινή πορεία του, όμως, προς την Αλεξάνδρεια ο Προκόπιος είδε σε όραμα έναν κρυστάλλινο σταυρό και άκουσε μια φωνή να του λέει: «Εγώ είμαι ο Εσταυρωμένος Υιός του Θεού». Ταραγμένος από το όραμα αυτό διέκοψε το ταξίδι του, μετέβη στα Ιεροσόλυμα και έγινε εκεί χριστιανός. Αλλά έπειτα η ίδια η μητέρα του τον κατήγγειλε ως χριστιανό στον ηγεμόνα Ούλκιο, συνελήφθη από αυτόν, υπέστη πολλά βασανιστήρια και φυλακίσθηκε σχεδόν ετοιμοθάνατος. Κατόπιν οδηγήθηκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου ο Άγιος όχι μόνο αρνήθηκε να θυσιάσει, αλλά προκάλεσε θαυματουργικά και την καταστροφή του ναού, γεγονός που έκανε την μητέρα του Αγία Θεοδοσία, τους αξιωματούχους Αγίους Αντίοχο και Νικόστρατο, αλλά και 12 γυναίκες συγκλητικές να πιστεύσουν στον Χριστό. Τότε υπέστησαν μαζί με τον Άγιο βασανιστήρια, ενώ στην συνέχεια οι 15 Άγιοι απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Ύστερα ο Άγιος Προκόπιος φυλακίσθηκε, αργότερα υπέστη νέους φρικτούς βασανισμούς από τον επόμενο ηγεμόνα Φλαβιανό και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Αυδάς και Σάββας συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, πιθανόν κατά το μαρτύριο του Αγίου Προκοπίου (βλ. ανωτέρω).

Ο Άγιος Προκόπιος ο οποίος επονομάσθηκε εφορκιστής, δηλαδή εξορκιστής, συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 22 Νοεμβρίου (βλ.λ.).

Ο Όσιος Θεόφιλος καταγόταν από την Ζίχνη της Μακεδονίας, προερχόταν από ευσεβείς γονείς, έγινε αρχικά μοναχός και έπειτα ιερέας. Μετέβη σε διάφορους τόπους ζώντας βίο ενάρετο, ενώ το 1548 μ.Χ. κατέληξε στο Άγιον Όρος, όπου εμόνασε στο κελί του Αγίου Βασιλείου κοντά στην μονή Παντοκράτορος. Έζησε εκεί βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Προκόπιος έζησε στο Ούσια του Βόλογκντα της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

Ο Άγιος Προκόπιος ο θαυματουργός έζησε στην Ουστούζη της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν τον τρελό για να αποκρύψει την αγιότητά του από τους ανθρώπους. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1303 μ.Χ..

Ο Άγιος Αναστάσιος καταγόταν από το χωριό Άγιος Βλάσιος των Ιωαννίνων και ήταν ιερέας σε περιοχή κοντά στην Κων/πολη. Όταν κάποτε συνάντησε έναν Κύπριο γέροντα, τυφλό, πρώην ιερομόναχο, που είχε εξισλαμισθεί και εδίδασκε την μουσουλμανική θρησκεία, τον κατηγόρησε ενώπιον μερικών Τούρκων και εκήρυξε την χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη από αυτούς, οδηγήθηκε στις αρχές, όπου ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά το 1743 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.

9.

Παγκρατίου επισκόπου, Ανδρέου, Πρόβου, Πατερμουθίου, Κόπρεως και Αλεξάνδρου των μαρτύρων, Διονυσίου, Μητροφάνους και Φωτίου των οσίων, νεομαρτύρων Μεθοδίου του νέου και Μιχαήλ Μπακνανά.

Για τον Άγιο Παγκράτιο βλ. 9 Φεβρουαρίου.

Οι Άγιοι Ανδρέας και Πρόβος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Για τους Αγίους Πατερμούθιο, Κόπρι και Αλέξανδρο βλ. 17 Δεκεμβρίου.

Ο Όσιος Διονύσιος έγινε μοναχός στην Μονή Στουδίου της Κων/πολης, ενώ αργότερα μετέβη στο Άγιον Όρος, όπου εμόνασε αρχικά σε κελί κοντά στις Καρυές και επιδόθηκε στη μελέτη των ασκητικών κειμένων, ενώ έπειτα στην σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης. Εκεί ασκήτευσε μέσα σε ένα σπήλαιο μαζί με τον μαθητή του Όσιο Μητροφάνη, ο οποίος κατόπιν εδίδαξε τον θείο λόγο στις περιοχές γύρω από το Άγιον Όρος. Ο Διονύσιος απεβίωσε ειρηνικά το 1606 μ.Χ., ενώ λίγο αργότερα απεβίωσε ειρηνικά και ο μαθητής του.

Ο Όσιος Φώτιος υπήρξε κτήτορας της μονής Ακαπνίου στην Θεσ/νίκη, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Μεθόδιος ο νέος καταγόταν από το χωριό Βυζάρι της επαρχίας Αμαρίου στην Κρήτη, υπήρξε αρχικά ηγούμενος στην μονή Ασωμάτων, ενώ έπειτα διετέλεσε επίσκοπος Λάμπης. Συνελήφθη, όμως, από τους Τούρκους, όταν αντέδρασε στις βιαιοπραγίες τους απέναντι στους κατοίκους και αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια, απεβίωσε μαρτυρικά το 1793 μ.Χ..
Ο Άγιος Μιχαήλ ο (Μ)πακνανάς (εορτάζει και στις 30 Ιουνίου) καταγόταν από την Αθήνα, μεγάλωσε στη συνοικία της Παναγίας Βλασσαρούς κάτω από την Ακρόπολη και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Εργαζόταν ως κηπουρός και μετέφερε με τον γάιδαρό του εμπορεύματα στα περίχωρα της Αττικής. Συνελήφθη, όμως, από τους Τούρκους, όταν συκοφαντήθηκε ότι τάχα προμήθευε με πυρίτιδα τους επαναστάτες κλέφτες που βρίσκονταν στα γειτονικά όρη (ή ότι τους προμήθευε με τρόφιμα στην Σαλαμίνα). Επειδή, όμως, δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, όπως του προτάθηκε για να σώσει την ζωή του, επαναλαμβάνοντας την φράση "Δεν τουρκίζω, δεν τουρκίζω!", οδηγήθηκε προς εκτέλεση εμπρός από τον πρώτο στύλο του αρχαίου ναού του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα. Όταν, αρχικά, ο δήμιος τον εκτύπησε ελαφρά στον λαιμό του με ανεστραμμένο το ξίφος για να τον κάμει να δειλιάσει, αλλά και έπειτα, όταν σκοπίμως τον επλήγωσε λίγο με την κόψη στο ίδιο σημείο, ο Άγιος δεν πτοήθηκε, αλλά τον παρότρυνε κάθε φορά με την φράση «Χτύπα δια την πίστη!». Αμέσως μετά, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, το έτος 1770 ή 1771 μ.Χ.. Επάνω στον στύλο του αρχαίου ναού διακρίνεται αμυδρά η χαραγμένη επιγραφή: «1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης».

10.

Των εν Νικοπόλει 45 αγίων μαρτύρων, των εν Νιτρία 10.000 ασκητών μαρτύρων, Απολλωνίου, Βιάνορος και Σιλουανού των μαρτύρων, οσίου Αντωνίου του Εσφιγμενίτου του εν τω Σπηλαίω.

Οι 45 Άγιοι, μεταξύ των οποίων ήταν και οι αξιωματούχοι Λεόντιος, Μαυρίκιος, Δανιήλ και Αντώνιος, παρουσιάσθηκαν με την θέλησή τους ενώπιον του Λυσία, ηγεμόνα της Νικόπολης στην Αρμενία, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου (308-323 μ.Χ.) και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Τότε συνελήφθησαν, ρίφθηκαν στην φυλακή, όπου παρέμειναν δεμένοι και άσιτοι και επειδή δεν αρνήθηκαν την χριστιανική τους πίστη, τους ακρωτηρίασαν και έπειτα απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι 10.000 Άγιοι ήταν ασκητές στην σκήτη της ερήμου Νιτρίας στην Αίγυπτο και μεταξύ αυτών ήταν και ο πρεσβύτερος Ισίδωρος, ο οποίος ασκούσε κριτική στον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο για ορισμένα εκκλησιαστικά ζητήματα. Τότε ο πατριάρχης, επειδή τον αντιπαθούσε, έστειλε εναντίον τους στρατιώτες και όλοι αυτοί οι ασκητές απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από πυρκαγιά που επεκτάθηκε στα κελιά και στις καλύβες τους.

Ο Άγιος Απολλώνιος, ο οποίος καταγόταν από τις Σάρδεις της Μ. Ασίας, προσήλθε με την θέλησή του στο Ικόνιο της Μ. Ασίας και ομολόγησε στον άρχοντα Περίνιο την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.

Ο Άγιος Βιάνωρ καταγόταν από την επαρχία Πισιδίας στην Μ. Ασία και συνελήφθη ως χριστιανός από τον ηγεμόνα Σεβηριανό. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Ο Άγιος Σιλουανός, όμως, βλέποντας την καρτερία του Βιάνορα στα μαρτύρια, επίστευσε στον Χριστό, ομολόγησε την πίστη του ενώπιόν τους, οπότε συνελήφθη αμέσως και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Όσιος Αντώνιος καταγόταν από το Λιούμπετς, κοντά στο Τσερνιγώφ της Ρωσίας, και έγινε μοναχός στην μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους. Αργότερα, το 1013 μ.Χ., επέστρεψε την Ρωσία και εγκαταστάθηκε σε σπήλαιο ενός όρους κοντά στο Κίεβο. Αλλά, δύο χρόνια αργότερα, όταν κηρύχθηκε εκεί διωγμός κατά των μοναχών από τον βασιλιά Σβιατοπόλκ, ο Όσιος επανήλθε στο Άγιον Όρος. Κατόπιν, όταν η κατάσταση στην πατρίδα του ομαλοποιήθηκε, επέστρεψε στο Κίεβο, ίδρυσε μοναστική αδελφότητα, διεύρυνε το σπήλαιο και έγινε κτήτορας της μετέπειτα ονομαστής μονής Πετσέρσκαγια, δηλαδή της λαύρας των Σπηλαίων (ρωσ. πέτσερα = σπηλιά). Αργότερα αποσύρθηκε σε δεύτερο σπήλαιο και απεβίωσε ειρηνικά το 1073 μ.Χ. σε ηλικία 90 ετών.

11.

Όλγας ισαποστόλου, Αρσενίου πατριάρχου Αλεξανδρείας, Κινδέου του πρεσβυτέρου, Μαρκιανού και Μαρτυροκλέους των μαρτύρων, οσίων Νικοδήμου και Λέοντος του εν τη μάνδρα, Νικοδήμου, Νεκταρίου του νέου και Νικολάου των οσιομαρτύρων, οσίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) του Έσσεξ, μνήμη Δ΄ οικουμενικής συνόδου και θαύματος αγίας Ευφημίας (σύναξις του όρου).

Η Αγία Όλγα η ισαπόστολος καταγόταν από ένα χωριό της Ρωσίας, αλλά λόγω της ομορφιάς και της ευφυΐας της έγινε σύζυγος του Ρώσου ηγεμόνα Ιγκόρ. Όταν ο σύζυγός της δολοφονήθηκε, ανέλαβε την εξουσία ως κηδεμόνας του γιου της Σβιατοσλάβ και τιμώρησε τους ενόχους. Αργότερα, όμως, επειδή αναζήτησε νέα θρησκεία για τον εαυτό της, ήρθε σε επικοινωνία με χριστιανούς που βρίσκονταν στο Κίεβο και αποφάσισε να βαπτισθεί χριστιανή. Γι’ αυτό τον λόγο μετέβη στην Κων/πολη, κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε από τον πατριάρχη Όσιο Πολύευκτο (βλ. 5 Φεβρουαρίου), μετονομάσθηκε Ελένη, ενώ ανάδοχός της στην βάπτιση έγινε ο αυτοκράτορας Κων/νος Ζ΄. Έπειτα επέστρεψε στην Ρωσία και με την συνεχή ιεραποστολική δράση οδήγησε πολλούς Ρώσους στην χριστιανική πίστη. Απεβίωσε ειρηνικά το 969 μ.Χ..

Ο Άγιος Αρσένιος υπήρξε πατριάρχης Αλεξανδρείας από το 970 έως το 1010 μ.Χ., οπότε και απεβίωσε μαρτυρικά, αλλά παραμένει άγνωστη η αιτία του θανάτου του.

Ο Άγιος Κινδέος καταγόταν από την Ταλμενία της Παμφυλίας στην Μ. Ασία και ήταν πρεσβύτερος. Συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) από τον ηγεμόνα Στρατόνικο, υπέστη βασανιστήρια και ρίφθηκε στην πυρά, αλλά επέζησε, ενώ έπειτα από λίγο απεβίωσε προσευχόμενος. Τότε ένας ειδωλολάτρης ιερέας και η σύζυγός του επίστευσαν στον Χριστό και εφρόντισαν να κηδεύσουν το τίμιο λείψανό του.

Ο Άγιος Μαρκιανός συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Μαρτυροκλής συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Νικόδημος ασκήτευσε στα περίχωρα της μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους και υπήρξε διδάσκαλος του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (βλ. 14 Νοεμβρίου). Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Λέων ο εν τη μάνδρα έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Νικόδημος καταγόταν από το Ελβασάν της Αλβανίας, και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Κάποτε, όμως, παρακινήθηκε από μερικούς Τούρκους και έγινε μωαμεθανός, ενώ εξανάγκασε και τα παιδιά του να πράξουν το ίδιο. Αλλά, ένα από αυτά αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει και κατέφυγε με την βοήθεια κάποιων χριστιανών στο Άγιον Όρος. Τότε μετέβη και αυτός εκεί προς αναζήτησή του, αλλά με τις συμβουλές του Οσίου Ακακίου (βλ. 12 Απριλίου) μεταμελήθηκε, επανήλθε στην χριστιανική πίστη και έγινε μοναχός. Αργότερα επανήλθε στο Ελβασάν ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή μετέβη στο Βελιγράδι και ομολόγησε με θάρρος την χριστιανική του πίστη ενώπιον των τουρκικών αρχών. Τότε συνελήφθη, υπέστη για 3 ημέρες βασανιστήρια από τον όχλο και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1722 μ.Χ..

Ο Όσιος Νεκτάριος ο νέος καταγόταν από τα Βρυούλλα, κοντά στην Έφεσο της Μ. Ασίας, και προερχόταν από πτωχούς και ευσεβείς γονείς. Όταν έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία 17 ετών, εισήλθε στην υπηρεσία ενός Τούρκου αγά, αλλά παρασύρθηκε εκεί και έγινε μωαμεθανός. Όμως αργότερα, επειδή η μητέρα του δεν δέχθηκε αυτή την ενέργειά του και τον απέπεμψε, μεταμελήθηκε, ταξίδευσε στην Σμύρνη, στην Κων/πολη και στην Βλαχία και έπειτα μετέβη στο Άγιον Όρος. Εκεί έγινε μοναχός στην σκήτη Αγίας Άννης και από Νικόλαος μετονομάσθηκε Νεκτάριος. Αργότερα, όμως, μετέβη στην πατρίδα του και ομολόγησε ενώπιον των αρχών την χριστιανική του πίστη. Τότε συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1820 μ.Χ..

Ο Όσιος Νικόλαος καταγόταν από τα Βρύουλλα της Μ. Ασίας, συνελήφθη από τους Τούρκους και απεβίωσε μαρτυρικά για την χριστιανική του πίστη. Είναι πιθανό, όμως, να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ανωτέρω Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος πριν γίνει μοναχός είχε το όνομα Νικόλαος.
Ο Όσιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ γεννήθηκε το 1896 στην Μόσχα, αλλά σε ηλικία 25 ετών εργαζόταν ως ζωγράφος στο Παρίσι, όπου σπούδασε θεολογία. Το 1925 έγινε μοναχός στην ρωσική μονή Αγίου Παντελεήμονα του Αγίου Όρους, όπου είχε ως πνευματικό του τον Άγιο Σιλουανό (εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου), για τον οποίο αργότερα εξέδωσε βιβλίο με τον βίο του. Το 1963 ίδρυσε την μονή Αγίου Ιωάννη Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, όπου και παρέμεινε έως την κοίμησή του στις 11 Ιουλίου του 1993 σε ηλικία 97 ετών. Η αγιοκατάταξή του έγινε στις 27/11/2019 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πολης.

Μετά τον μαρτυρικό θάνατο της Αγίας Ευφημίας (βλ. 16 Σεπτεμβρίου) κτίσθηκε αργότερα στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας μεγαλοπρεπής ναός στο τόπο του μαρτυρίου της. Εκεί, κατά την διάρκεια της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλ. 13 Ιουλίου) το 451 μ.Χ., συντάχθηκαν κατόπιν συμφωνίας των αντίπαλων πλευρών δύο τόμοι που περιείχαν ο ένας τον όρο των ορθοδόξων και ο άλλος τον όρο των αιρετικών μονοφυσιτών. Έπειτα τοποθετήθηκαν μέσα στην λάρνακα της Αγίας, για να εξακριβωθεί ποιος από τους δύο θα γινόταν δεκτός από αυτήν. Όταν κατόπιν άνοιξαν την σφραγισμένη λάρνακα, ο μεν τόμος των ορθοδόξων βρέθηκε στον θώρακα της Αγίας, ενώ ο άλλος τόμος στα πόδια της.

12.

Πρόκλου, Ιλαρίου, Σεραπίωνος και Μάμαντος των μαρτύρων, Ανδρέου του στρατηλάτου, Ηρακλείου, Φαύστου, Μηνά και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Βερονίκης της αιμορροούσης, οσίου Μιχαήλ του Μαλεΐνου, αγίου Αρσενίου του Νόβγκοροντ, οσίου Παϊσίου (Εζνεπίδη) του Αγιορείτου.

Οι Άγιοι Πρόκλος και Ιλάριος κατάγονταν από το χωριό Κάλιπποι κοντά στην Άγκυρα και συνελήφθησαν το 100 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Τραϊανού. Πρώτος συνελήφθη ο Πρόκλος, ο οποίος ομολόγησε ενώπιον του αυτοκράτορα την πίστη του στον Χριστό, ενώ στην συνέχεια υπέστη βασανιστήρια από τον ηγεμόνα Μάξιμο. Όταν, όμως, μετέβαινε για εκτέλεση, τον συνάντησε ο ανιψιός του Ιλάριος και τον χαιρέτησε, ενώ κατόπιν ο Πρόκλος απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία. Έπειτα συνελήφθη και ο Ιλάριος και επειδή δεν αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Σεραπίων συνελήφθη από τον άρχοντα Ακύλα επί αυτοκρατορίας Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.), ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Μάμας φαίνεται πιθανό ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 2 Σεπτεμβρίου (βλ.λ.).

Οι Άγιοι Ανδρέας, ο οποίος ήταν στρατηγός, Ηράκλειος, Φαύστος, Μηνάς και μερικοί άλλοι άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Η Αγία Βερονίκη ήταν η αιμορροούσα γυναίκα η οποία αναφέρεται στο Ευαγγέλιο ότι θεραπεύθηκε από τον Ιησού Χριστό. Έζησε ευσεβή και ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Μιχαήλ ο Μαλεΐνος καταγόταν από την Καππαδοκία και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Έγινε ασκητής στο όρος Κυμινάς της Μ. Ασίας και αργότερα ίδρυσε εκεί λαύρα, όπου προσήλθαν πολλοί μοναχοί οι οποίοι διακρίθηκαν στην καλλιγραφία και στην αντιγραφή βιβλίων. Ήταν θείος του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, ενώ υπήρξε διδάσκαλος του Οσίου Αθανασίου του εν Άθω (βλ. 5 Ιουλίου). Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε γεροντική ηλικία.

Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στο Νόβγκοροντ της Ρωσίας βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης καταγόταν από τα Φάρσαλα της Καππαδοκίας, βαπτίσθηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη και ήδη από τα παιδικά του χρόνια ζούσε πνευματική ζωή. Έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος σε ηλικία 30 ετών, ασκήτευσε όμως και στην μονή Στομίου της Κόνιτσας, καθώς και στην έρημο του Σινά για 3 έτη μέσα στο σπήλαιο της Αγίας Επιστήμης. Στο Άγιον Όρος ασκήτευσε στο κελί Παναγούδα των Καρυών, όπου συνέρρεε πλήθος ανδρών για να τον συναντήσουν και να τον συμβουλευτούν, λόγω των ιδιαίτερων πνευματικών χαρισμάτων που τον διέκριναν. Προς το τέλος της ζωής του μετέβαινε τακτικά στο γυναικείο Ησυχαστήριο του Αγ. Ιω. του  Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσ/νίκης, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να τον συμβουλευτούν και οι γυναίκες, όπου τελικά απεβίωσε ειρηνικά στις 12 Ιουνίου του 1994, έχοντας διάφορα μακροχρόνια προβλήματα υγείας, και ενταφιάσθηκε εκεί. Η αγιοκατάταξή του έγινε στις 13/1/2015 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πολης.

13.

Στεφάνου του Σαββαΐτου, Γολινδούχ μάρτυρος, Ηλιοφώτου, οσίων Επαφροδίτου, Αμμωνίου, Χουλελαίου και Ευσθενίου των μεγαλομαρτύρων των εξ Αλαμάνων, Σάρρας οσίας, σύναξις του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, μνήμη Δ΄ οικουμενικής συνόδου.

Ο Όσιος Στέφανος καταγόταν από την Δαμασκό και σε νεαρή ηλικία μετέβη στην μονή του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη, όπου ήταν μοναχός ο θείος του Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (βλ. 4 Δεκεμβρίου), μορφώθηκε εκεί και έπειτα έγινε μοναχός. Μετά την κοίμηση του θείου του, ασκήτευσε στην έρημο και ασχολήθηκε, όπως παλαιότερα και ο θείος του, με την ποίηση και μουσική και έγινε σπουδαίος υμνογράφος της Εκκλησίας. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 807 μ.Χ..

Η Αγία Γολινδούχ καταγόταν από την Περσία και ήταν σύζυγος ενός αρχιμάγου στα χρόνια του Πέρση βασιλιά και  διώκτη των χριστιανών Χοσρόη Β΄ (590-628 μ.Χ.). Έπειτα από μια οπτασία που είδε, βαπτίσθηκε χριστιανή και έλαβε το όνομα Μαρία, γεγονός που εξόργισε τον άντρα της. Τότε την κατήγγειλε στο βασιλιά και εξορίσθηκε στο φρούριο της Λήθης, όπου έζησε στην απομόνωση για 18 ολόκληρα χρόνια. Επειδή παρέμενε σταθερή την πίστη της, υπέστη κάθε είδους μαρτύρια αλλά κατόπιν διεσώθη και κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα, όπου εμόνασε σε κάποια μονή. Αργότερα, με την υπόδειξη του εκεί πατριάρχη μετέβη προς την Κων/πολη, αλλά απεβίωσε ειρηνικά κατά την διάρκεια του ταξιδίου της.

Οι Όσιοι Ηλιόφωτος (ή Αλιφώτες), Επαφρόδιτος, Αμμώνιος, Χουλέλαιος και Ευσθένιος οι μεγαλομάρτυρες ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Οι 5 Όσιοι έζησαν βίο ευσεβή, συνελήφθησαν όμως κάποτε, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Η Οσία Σάρρα έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Σύναξη, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, γίνεται από την Εκκλησία προς τιμήν του, επειδή κάποτε επετέλεσε θαύμα σε ναό αφιερωμένο στο όνομά του.

Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 630 πατέρες της Εκκλησίας στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας το 451 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Αγίου Μαρκιανού (βλ. 17 Φεβρουαρίου). Κατεδίκασε την αίρεση του μονοφυσιτισμού, η οποία διατυπώθηκε από τον Ευτυχή, αρχιμανδρίτη στην Κων/πολη, και τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορο, οι οποίοι υποστήριζαν ότι η ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού είχε απορροφηθεί τελείως από την θεία Του φύση (βλ. και 11 Ιουλίου, Ευφημίας μεγαλομάρτυρος, σύναξις του όρου). Σημαντική ήταν η επιστολή που απέστειλε για τον σκοπό αυτό ο πάπας Ρώμης Άγιος Λέων (βλ. 18 Φεβρουαρίου), στην οποία διετύπωσε με σαφήνεια τις δύο φύσεις του Χριστού.

[Σε μεταγενέστερη εποχή φαίνεται ότι καθιερώθηκε κατά την ημέρα Κυριακή που συμπίπτει από τις 13 έως τις 16 Ιουλίου να γίνεται μνήμη όλων των Αγίων Πατέρων που έλαβαν μέρος και στις 7 Οικουμενικές Συνόδους].

14.

Ακύλα του αποστόλου, Ιούστου, Ακύλα, Ιλαρίου, Πέτρου του νέου και Ηρακλείου των μαρτύρων, Ιωσήφ αρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης, οσίων Ονησίμου του θαυματουργού και Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Για τον Απόστολο Ακύλα βλ. 13 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Ιούστος καταγόταν από την Ρώμη και ήταν στρατιώτης υπό την ηγεσία του αξιωματικού Κλαυδίου. Όταν κάποτε επέστρεφε μετά από μια μάχη στην πατρίδα του, είδε σε όραμα έναν σταυρό και άκουσε μία φωνή να τον καλεί στην πίστη του Χριστού. Έπειτα βαπτίσθηκε χριστιανός στην Ρώμη και εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Όμως, ο Κλαύδιος αντιλήφθηκε την αλλαγή του Αγίου και επειδή δεν κατάφερε να τον πείσει να αρνηθεί την νέα του πίστη, τον παρέδωσε στον Μαγνέντιο. Τότε υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά και αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Ακύλας και Ιλάριος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με λιθοβολισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Πέτρος ο νέος, ο οποίος καταγόταν από την Κρήτη ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή υπήρξε επίσκοπος Κρήτης, συνελήφθη όμως ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με ακρωτηριασμό των ποδιών του.

Ο Άγιος Ηράκλειος συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από κτυπήματα ροπάλων, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη και ήταν ανιψιός του Οσίου Πλάτωνα (βλ. 4 Απριλίου), ιδρυτού της μονής του Σακκουδίωνος, όπου εμόνασε μαζί με τον αδελφό του Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη (βλ. 11 Νοεμβρίου). Αργότερα, λόγω των εχθρικών επιδρομών στην περιοχή επέστρεψε στην Κων/πολη μαζί με όλους τους μοναχούς και εμόνασε στην ανακαινισμένη από τον θείο του μονή του Στουδίου, η οποία απέβη σπουδαίο πνευματικό κέντρο. Όταν έπειτα ο θείος του αντέδρασε σε αντικανονική απόφαση του πατριάρχη Νικηφόρου, στάλθηκε και αυτός στην εξορία. Κατόπιν, όμως, ανακλήθηκε και χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης, αλλά αργότερα επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Θεοφίλου, επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες, εξορίσθηκε στην Απολλωνιάδα της Μ. Ασίας και σε άλλες περιοχές, όπως συνέβη και με τον θείο του και τον αδελφό του. Απεβίωσε στην εξορία το 832 μ.Χ. εξαντλημένος από τις κακουχίες και τις στερήσεις.

Ο Όσιος Ονήσιμος ο θαυματουργός καταγόταν από την Καρίνη κοντά στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός σε μονή της Εφέσου. Επί αυτοκρατορίας, όμως, του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) εγκατέλειψε μαζί με τους υπόλοιπους μοναχούς την μονή και επανήλθε στην πατρίδα του. Έπειτα μετέβη στην Μαγνησία της Μ. Ασίας, όπου ίδρυσε μονή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε εκεί ειρηνικά σε γεροντική ηλικία.

Ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καταγόταν από την Νάξο, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και εσπούδασε στην Σμύρνη. Κατόπιν έγινε μοναχός και γραμματέας στην μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, ενώ αργότερα αποσύρθηκε σε γειτονικό κελί της μονής και επιδόθηκε στην μελέτη και την συγγραφή. Περιήλθε όλες τις βιβλιοθήκες των μονών του Αγίου Όρους, εμελέτησε τα χειρόγραφα και συνέγραψε πάρα πολλά συγγράμματα, μεταξύ των οποίων τον «Συναξαριστή» και το «Εορτοδρόμιο». Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1809 μ.Χ. σε ηλικία 60 ετών.

15.

Κηρύκου, Ιουλίττης, Αβουδίμου και Λολλιανού των μαρτύρων, Ιουστινιανού βασιλέως του νέου, Βλαδιμήρου του βασιλέως και ισαποστόλου.

Η Αγία Ιουλίττα καταγόταν από το Ικόνιο της Μ. Ασίας και ήταν χήρα. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού αναγκάστηκε να καταφύγει στην Σελεύκεια μαζί με τον τριετή γιο της Άγιο Κήρυκο και από εκεί στην Ταρσό της Μ. Ασίας. Συνελήφθη, όμως, εκεί από τον άρχοντα Αλέξανδρο, ο οποίος αρχικά προσπάθησε να προσελκύσει με κολακείες τον γιο της, αλλά όταν το νήπιο ψέλλισε το όνομα του Ιησού Χριστού και τον εκλώτσησε, οργίσθηκε πολύ, το πέταξε με δύναμη στα σκαλιά και απεβίωσε μαρτυρικά με σύνθλιψη της κεφαλής του. Η μητέρα του, στην συνέχεια, υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 296 μ.Χ..

Ο Άγιος Αβούδιμος καταγόταν από το νησί Τένεδος και συνελήφθη κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Λολλιανός συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά από συνεχή λακτίσματα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιουστινιανός Β΄ ο νέος υπήρξε αυτοκράτορας στην Κων/πολη από το 685 έως το 695 μ.Χ. και από το 705 έως το 711 μ.Χ..

Ο Άγιος Βλαδίμηρος ήταν γιος του Ρώσου ηγεμόνα Σβιατοσλάβου Α΄ και της Μαλούσας, υπηρέτριας της Ρωσίδας βασίλισσας Αγίας Όλγας (βλ. 11 Ιουλίου). Όταν έγινε ηγεμόνας στο Νόβγκοροντ της Ρωσίας, ήταν ειδωλολάτρης, είχε συνήθειες βαρβαρικές και αρεσκόταν στους πολέμους. Αργότερα, όμως, αναζήτησε νέα θρησκεία για τον εαυτό του και το κράτος του και αφού απέρριψε τον μωαμεθανισμό, τον καθολικισμό και τον ιουδαϊσμό, αποδέχθηκε την ορθοδοξία όπως την εδίδαξε σ’ αυτόν ένας Έλληνας απεσταλμένος. Κατόπιν συμφωνίας με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ Βουλγαροκτόνο βαπτίσθηκε πρώτα χριστιανός στο Κίεβο το 989 μ.Χ., ενώ την ίδια ημέρα νυμφεύθηκε εκεί την αδελφή του Βασιλείου πριγκήπισσα Άννα. Στην συνέχεια βαπτίσθηκαν χριστιανοί όλοι οι Ρώσοι κάτοικοι στα νερά του ποταμού Βορυσθένη, ενώ ιεραπόστολοι σταλμένοι από τον πατριάρχη Άγιο Νικόλαο Χρυσοβέργη (βλ. 16 Δεκεμβρίου) εκήρυτταν την νέα θρησκεία σε όλη την χώρα, αρχιτέκτονες έκτιζαν ναούς και γενικά ο πολιτισμός άνθιζε στο Κίεβο. Ο Ιωάννης αποκλήθηκε για την δράση του αυτή ισαπόστολος, ενώ απεβίωσε ειρηνικά το 1015 μ.Χ..

16.

Αθηνογένους ιερομάρτυρος και των συν αυτώ 10 αγίων μαθητών, Αθηνογένους, Αντιόχου, Κυριακού του δημίου και Φαύστου των μαρτύρων, των εν Πισιδία 15.000 αγίων μαρτύρων, αγίων γυναικών μαρτύρων, Αναστασίου και Ευξιθίου των επισκόπων, μνήμη Δ΄ οικουμενικής συνόδου.

Ο Άγιος Αθηνογένης καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και έγινε επίσκοπος Πηδαχθόης. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθη από τον ηγεμόνα Φηλίμαρχο μαζί με τους 10 μαθητές του, μεταξύ των οποίων οι Άγιοι Ριγίνος, Μαξιμίνος, Πατρόφιλος, Αμμών, Θεόφραστος, Κλεόνικος, Πέτρος και Ησύχιος, και αφού υπέστησαν βασανιστήρια, απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Αθηνογένης θεωρείται από τους παλαιότερους υμνογράφους της Εκκλησίας και αποδίδεται σ’ αυτόν ο εσπερινός ύμνος «Φως ιλαρόν αγίας δόξης». Συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης κατά την εποχή των διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά. Είναι πιθανό, όμως, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ανωτέρω ομώνυμο Άγιο.

Ο Άγιος Αντίοχος καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και ήταν αδελφός του Αγίου Πλάτωνα (βλ. 18 Νοεμβρίου), από τον οποίο διδάχθηκε την χριστιανική πίστη. Ασκούσε την ιατρική τέχνη και μετέβαινε στις πόλεις και στα χωριά θεραπεύοντας τους ασθενείς. Συνελήφθη, όμως, στην Καππαδοκία από τον ηγεμόνα Αδριανό, υπέστη πολλά βασανιστήρια για την πίστη του στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Όμως, ο δήμιος, Άγιος Κυριακός, επίστευσε εξαιτίας του στον Χριστό, ομολόγησε την πίστη του και απεβίωσε κι αυτός μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Φαύστος συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.), υπέστη σταύρωση και μετά από 5 ημέρες απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία.

Οι 15.000 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης στην Πισιδία της Μ. Ασίας σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι ανώνυμες Αγίες γυναίκες συνελήφθησαν ως χριστιανές σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Αναστάσιος υπήρξε επίσκοπος Θεσ/νίκης από το 434 μ.Χ. και μετείχε με αντιπρόσωπό του στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου). Απεβίωσε ειρηνικά πιθανόν το 451 μ.Χ., ενώ τον διαδέχθηκε ο Άγιος Ευξίθιος (ή Ευδόξιος), ο οποίος είχε και αυτός λάβει μέρος στην Σύνοδο αυτή.

Για την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο βλ. 13 Ιουλίου.

17.

Μαρίνης μεγαλομάρτυρος, Σπεράτου και Βερονίκης των μαρτύρων, οσίου Ευφρασίου επισκόπου, οσίων 7 πατέρων των ιεραποστόλων και φωτιστών των Σλάβων.

Η Αγία Μαρίνα η μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας στην Μ. Ασία και ήταν η μοναδική κόρη του ειδωλολάτρη ιερέα Αιδεσίου. Ήταν όμορφη, ορφανή από μητέρα, ενώ διδάχθηκε την χριστιανική πίστη από την παραμάνα της. Αργότερα, σε ηλικία 15 ετών, όταν ο πατέρας της έμαθε ότι ήταν χριστιανή, την αποκήρυξε από παιδί του, ενώ έπειτα συνελήφθη από τον άρχοντα Ολύμβριο και ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη της στον Χριστό. Τότε ο Ολύμβριος προσπάθησε με κάθε τρόπο να την μεταπείσει αλλά και να την κάνει να δεχθεί τον έρωτά του. Επειδή, όμως η Αγία τον αρνήθηκε και παρέμεινε ακλόνητη στην πίστη της, υπέστη πολλά βασανιστήρια, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 270 μ.Χ..

Οι Άγιοι Σπεράτος και Βερονίκη συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Ευφράσιος υπήρξε επίσκοπος στην Ιωνόπολη του Πόντου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Οι 7 Όσιοι πατέρες της Εκκλησίας, των οποίων τα ονόματα ήταν Κύριλλος και Μεθόδιος (βλ. 11 Μαΐου), Κλήμης (βλ. 22 Νοεμβρίου), Σάββας, Αγγελάριος (βλ. 11 Μαΐου), Γοράσδων και Ναούμ (βλ. 23 Δεκεμβρίου), υπήρξαν ιεραπόστολοι και φωτιστές των Σλάβων σταλμένοι από το πατριαρχείο της Κων/πολης κατά τον 9ο αι. μ.Χ..

18.

Αιμιλιανού, Παύλου, Ουαλεντίνης, Θεής, Δασίου, Μάρωνος, Μαρκέλλου και Υακίνθου των μαρτύρων, Αθανασίου του Ρωμαίου, Στεφάνου πατριάρχου Κων/πόλεως, Ιωάννου επισκόπου, οσίων Παμβώ, Βαρλαάμ του αναχωρητού και Ιωάννου του πολύτλαντος και εγκλείστου του εν τω Σπηλαίω, Ονησιφόρου, Παμμεγίστου, Παμφοδίτου, Παφνουτίου, Πήγωνος, Πολεμίου, Σωζομένου, Σωτηρίχου και Φωτίου των εξ Αλαμάνων.

Ο Άγιος Αιμιλιανός καταγόταν από το Δορύστολο της σημερινής Βουλγαρίας, ήταν δούλος και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) εισήλθε σε ειδωλολατρικό ναό και κατέστρεψε με σφυρί τα αγάλματα των θεών, επειδή δεν ανεχόταν την επαναφορά της ειδωλολατρίας. Έπειτα παρουσιάσθηκε στον άρχοντα Καπετωλίνο, ο οποίος είχε συλλάβει άλλους και τους ανέκρινε για την υπόθεση αυτή, ομολόγησε την πράξη του αλλά και την χριστιανική του πίστη. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι Άγιοι Παύλος, Ουαλεντίνη και Θεή κατάγονταν από την Αίγυπτο, ήταν αδέλφια και συνελήφθησαν από τον άρχοντα Φιρμιλιανό επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά, οι γυναίκες με θάνατο στην πυρά, ενώ ο Παύλος με αποκεφαλισμό. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα με τους Αγίους Παύλο, Ουαλεντίνη και Ενναθά που εορτάζουν στις 10 Φεβρουαρίου (βλ.λ.).

Οι Άγιοι Δάσιος και Μάρων συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Μάρκελλος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά επάνω σε πυρακτωμένο κρεβάτι, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Υάκινθος καταγόταν από την Αμάστριδα του Πόντου και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Συνελήφθη, όμως, από τον ηγεμόνα της πόλης Κανστρίκιο, επειδή έκοψε ένα οπωροφόρο δένδρο το οποίο εθεωρείτο ιερό από τους ειδωλολάτρες. Υπέστη ξυλοδαρμό, φυλακίσθηκε, υπέστη τραυματισμούς από καλάμια και απεβίωσε μαρτυρικά στην φυλακή από τα τραύματά του.

Ο Άγιος Αθανάσιος καταγόταν από την Ρώμη και υπήρξε μέλος της Συγκλήτου, ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.

Ο Άγιος Στέφανος χειροτονήθηκε αρχικά επίσκοπος στην Αμάσεια του Πόντου και αργότερα εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης από το 925 έως το 928 μ.Χ.. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωάννης υπήρξε επίσκοπος Χαλκηδόνας στην Μ. Ασία, πιθανόν επί Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), δηλαδή κατά τον 8ο με 9ο αι. μ.Χ., επειδή αναφέρεται στα χειρόγραφα ως ομολογητής.

Ο Όσιος Παμβώ υπήρξε σπουδαίος ασκητής στην έρημο της Νιτρίας Αιγύπτου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Βαρλαάμ υπήρξε αναχωρητής κοντά στην Αντιόχεια, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ιωάννης, ο οποίος επονομάσθηκε πολύτλας, δηλαδή πολύπαθος, εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας. Προς το τέλος της ζωής του έζησε ασκητικά ως έγκλειστος μέσα στο σπήλαιο του Οσίου Αντωνίου (βλ. 10 Ιουλίου). Απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Ονησιφόρος, Παμμέγιστος, Παμφοδίτης, Παφνούτιος, Πήγων, Πολέμιος, Σωζόμενος, Σωτήριχος και Φώτιος ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

19.

Μακρίνης αδελφής Μεγάλου Βασιλείου, Θεοδώρου του Σαββαΐτου, Μιχαήλ, Δίου και Διοκλέους των οσίων, 4 ασκητών οσίων, Γρηγορίου επισκόπου του νέου και ομολογητού.

Η Οσία Μακρίνα καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου, ήταν κόρη της Αγίας Εμμελείας και μεγαλύτερη αδελφή των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου Νύσσης (βλ. 30 Μαΐου, 1 Ιανουαρίου και 10 Ιανουαρίου αντίστοιχα). Μετά την κοίμηση του συζύγου της έγινε μοναχή και ίδρυσε μαζί με την μητέρα της κοντά στον ποταμό Ίρι του Πόντου δύο μονές, οι οποίες ήταν ταυτόχρονα και κοινωφελή ιδρύματα. Εκεί απεβίωσε ειρηνικά το 379 μ.Χ..

Ο Όσιος Θεόδωρος καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας, σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός, ενώ αργότερα διετέλεσε ηγούμενος στην μονή του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη. Κατόπιν εξελέγη αρχιεπίσκοπος στην πατρίδα του, όπου επέδειξε πλούσια δραστηριότητα. Ύστερα επανήλθε στην μονή, όπου και απεβίωσε ειρηνικά. Ανιψιός του Θεοδώρου ήταν ο Όσιος Μιχαήλ, ο οποίος ήταν μοναχός στην ίδια μονή, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Δίος καταγόταν από την Αντιόχεια, όπου και ασκήτευσε αρχικά. Έπειτα μετέβη στην Κων/πολη, όπου ο πατριάρχης Αττικός (406-425 μ.Χ.) εκτιμώντας τον ενάρετο βίο του τον εχειροτόνησε ιερέα, ενώ ίδρυσε μονή με την βοήθεια του αυτοκράτορα Μεγάλου Θεοδοσίου. Αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Όσιος Διοκλής έγινε σε ηλικία 28 ετών αναχωρητής, έζησε μέσα σε σπήλαιο βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Οι ανώνυμοι 4 Όσιοι ήταν ασκητές, έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο νέος ο ομολογητής υπήρξε επίσκοπος Πανήδου ή πιθανόν Πανίου στην Θράκη. Έζησε κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), δηλαδή κατά τον 8ο με 9ο αι. μ.Χ., ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες και υπέστη διώξεις από τους εικονομάχους.

20.

Του ενδόξου προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.

Ο Προφήτης Ηλίας καταγόταν από την πόλη Θέσβη ή Θίσβη της Αραβίας, προερχόταν από ιερατικό γένος και έλαβε την προσωνυμία Ζηλωτής για την δύναμη του λόγου του αλλά και για τον ζήλο του προς τον Θεό. Ήλεγξε με αυστηρότητα τον βασιλιά του Ισραήλ Αχαάβ και κυρίως την ειδωλολάτρισσα γυναίκα του, Ιεζάβελ, για τις ασέβειές τους και παρακάλεσε με προσευχή τον Θεό να μην βρέξει ο ουρανός για τρεισήμισι χρόνια. Στο διάστημα αυτό κρυβόταν στο χείμαρρο Χορράθ τρεφόμενος θαυματουργικά από ένα κοράκι, ενώ κατόπιν ευλόγησε το λάδι και το αλεύρι της χήρας Σαραφθίας (βλ. Κυριακή των Προπατόρων) που τον φιλοξένησε, ώστε αυτά να μην τελειώνουν ποτέ, ενώ ανέστησε τον νεκρό γιο της όταν αυτός αργότερα απεβίωσε. Έπειτα εκάλεσε σε αντιμαχία τον βασιλιά στο Καρμήλιο όρος για να αποδειχθεί μπροστά στο λαό του Ισραήλ ποιος είναι ο πραγματικός Θεός. Όταν οι ειδωλολάτρες ιερείς απέτυχαν να φέρουν με τις δεήσεις τους φωτιά από τον ουρανό επάνω σε ετοιμασμένο βωμό, ο Προφήτης κατάφερε με την προσευχή του να αποστείλει πυρ από τον ουρανό επάνω στα βρεγμένα από τον ίδιο ξύλα του βωμού, ενώ στην συνέχεια όρμησε και εφόνευσε, μαζί με τον λαό, 450 από τους αντίπαλους ιερείς. Αργότερα κατέφυγε στο όρος Χωρήβ, όπου είδε τον Θεό όσο επιτρέπεται στην ανθρώπινη φύση, ενώ προκάλεσε διαχωρισμό των νερών του ποταμού Ιορδάνη, για να περάσει στην απέναντι όχθη. Το 895 π.Χ. παρέδωσε στον μαθητή του Ελισσαίο (βλ. 14 Ιουνίου) ως ευλογία την μηλωτή του, δηλαδή το δέρμα προβάτου με το οποίο ήταν ζωσμένος, σύμβολο του προφητικού του χαρίσματος και ανελήφθη με πύρινο άρμα στους ουρανούς. Παραμένει εκεί μαζί με τον Προφήτη Ενώχ (βλ. Κυριακή των Προπατόρων), ο οποίος επίσης μεταφέρθηκε στους ουρανούς πριν αποθάνει, για να εμφανιστούν και πάλι στην Γη ως προάγγελοι της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και να αποβιώσουν, τότε πλέον, μαρτυρικά κηρύττοντας και πάλι τον λόγο του Θεού στους ανθρώπους.

21.

Συμεών του δια Χριστόν σαλού και Ιωάννου των οσίων, Ευγενίου, Θεοδώρου και Γεωργίου των μαρτύρων, Θεοφίλου και Τροφίμου και των συν αυτοίς 13 αγίων μαρτύρων, των εν Μελιτηνή 3 αγίων μαρτύρων, οσίων Μανουήλ του βασιλέως και Ονουφρίου του σιωπηλού του εν τω Σπηλαίω, Παρθενίου επισκόπου, Μελετίου ιερομάρτυρος.

Ο Όσιος Συμεών υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του. Καταγόταν, όπως και ο συνασκητής του Όσιος Ιωάννης, από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας και όταν μετέβησαν μαζί για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα, έγιναν μοναχοί και αμέσως μετά κατέφυγαν στην έρημο. Εκεί, μετά από 40 χρόνια άσκησης ο Όσιος Συμεών μετέβη στη Έμεσα της Συρίας, όπου υποκρινόταν ότι ήταν σαλός αλλά επιτελούσε και θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά εκεί το 570 μ.Χ., ενώ ο Όσιος Ιωάννης παρέμεινε στην έρημο έως ότου απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ευγένιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Θεόδωρος και Γεώργιος συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι Άγιοι Θεόφιλος, Τρόφιμος και άλλοι 13 μάρτυρες, μεταξύ των οποίων και οι Άγιοι Ιούστος και Ματθαίος, συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και επειδή αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τα είδωλα, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι 3 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης στην Μελιτηνή της Μ. Ασίας σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.

Ο Όσιος Μανουήλ Παλαιολόγος υπήρξε σύζυγος της Οσίας Υπομονής (βλ. 29 Μαΐου) αλλά και αυτοκράτορας από το 1391 έως το 1425 μ.Χ. σε εποχή κατά την οποία οι Τούρκοι είχαν γίνει σοβαρή απειλή για το κράτος του. Τότε μετέβη σε διάφορα κράτη της Ευρώπης για να ζητήσει βοήθεια, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Όταν, όμως, αργότερα οι Τούρκοι νικήθηκαν από τους Μογγόλους στην μάχη της Άγκυρας το 1402 μ.Χ., μπόρεσε να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και το κράτος του επήρε παράταση ζωής. Προς το τέλος της ζωής του έγινε μοναχός με το όνομα Ματθαίος, παρέδωσε σε γεροντική ηλικία την εξουσία στον γιο του Ιωάννη Η΄ και λίγο αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ονούφριος, ο οποίος επονομάσθηκε σιωπηλός, εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Παρθένιος καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας, έγινε ιερέας και αργότερα επίσκοπος Ραδοβυσδίου Άρτας. Αξιώθηκε από τον Θεό να θεραπεύει θαυματουργικά τα ζώα, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1777 μ.Χ..

Ο Άγιος Μελέτιος υπήρξε επίσκοπος Κίτρους στην Μακεδονία και κατά την Επανάσταση του 1821 συνελήφθη από τους Τούρκους και απεβίωσε μαρτυρικά.

22.

Της μυροφόρου και ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής, Μαρκέλλης και Πομπιανού των μαρτύρων.

Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή η μυροφόρος και ισαπόστολος καταγόταν από τα Μάγδαλα της Γαλιλαίας και έγινε μαθήτρια του Ιησού Χριστού, όταν την συνάντησε και της εξέβαλε τα 7 δαιμόνια που την δυνάστευαν. Μετά την Σταύρωσή Του μετέβη μαζί με τις άλλες μυροφόρες γυναίκες προς τον σφραγισμένο και φυλασσόμενο από στρατιώτες τάφο Του, για να αλείψουν το σώμα Του με μύρο. Βρήκαν, όμως, εκεί τον τάφο εγκαταλελειμμένο και κενό και έναν Άγγελο να τους εξηγεί ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Τότε έτρεξε να αναγγείλει το χαρμόσυνο γεγονός στους μαθητές Πέτρο και Ιωάννη, ενώ έπειτα, όταν επέστρεψε στον τάφο, είδε πρώτη τον Αναστημένο Χριστό, ο οποίος όταν έπεσε να προσκυνήσει τα πόδια Του της είπε την φράση «Μη μου άπτου», δηλαδή «μην με αγγίζεις». Μετά την Ανάληψη μετέβη στην Έφεσο της Μ. Ασίας ακολουθώντας τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και εκήρυξε εκεί τον θείο λόγο. Απεβίωσε ειρηνικά και ετάφη στην είσοδο σπηλαίου, στο οποίο αργότερα απεβίωσαν μαρτυρικά οι 7 Άγιοι παίδες (βλ. 4 Αυγούστου).

Συγχέεται, όμως, άλλοτε με την αδελφή του Λαζάρου Αγία Μαρία (βλ. 4 Ιουνίου) και άλλοτε, αδίκως από αρκετούς, με την πόρνη του Ευαγγελίου, η οποία άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού και συγχωρήθηκε για τις αμαρτίες της.

Η Οσία Μαρκέλλα απεβίωσε μαρτυρικά σε νεαρή ηλικία, αλλά δεν έχουν διασωθεί επαρκή και αξιόπιστα στοιχεία για την ζωή της. Σύμφωνα με μία εκδοχή καταγόταν από την Βολισσό της Χίου (αλλά αυτό πιθανόν να προέκυψε, επειδή υπήρχε εκεί ναός στο όνομά της), ενώ κατά την εορτή της επιτελούσε θαύματα.

Για τον Άγιο Πομπιανό βλ. 22 Ιουνίου.

23.

Ιεζεκιήλ του προφήτου, Απολλιναρίου, Βιταλίου και Απολλωνίου των ιερομαρτύρων, των εν Χαλδία 7 αγίων μαρτύρων, των εν Βουλγαρία αγίων μαρτύρων, οσίων Άννης της εν τω Λευκάτη και Πελαγίας της Τηνίας, Συμεών της Εμέσσης του δια Χριστόν σαλού, ανακομιδή τιμίων λειψάνων Αγίου Φωκά.

Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ ήταν ιερέας και ζούσε ως αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα μαζί με τους Εβραίους συμπατριώτες του. Εκεί από το 593 π.Χ. άρχισε να προφητεύει για 20 περίπου χρόνια, προτρέποντας τους Ιουδαίους να μην παραμελούν τις εντολές του Θεού. Προφήτευσε μεταξύ άλλων την καταστροφή της Ιερουσαλήμ αλλά και την ανάσταση των νεκρών. Απεβίωσε μαρτυρικά, όταν φονεύθηκε από μια φυλή του Ισραήλ επειδή ήλεγχε την τάση της για ειδωλολατρία.

Ο Άγιος Απολλινάριος ήταν μαθητής του Αποστόλου Πέτρου, τον οποίον ακολούθησε από την Αντιόχεια έως την Ρώμη, ενώ έπειτα χειροτονήθηκε από αυτόν επίσκοπος στην Ραβέννα της Ιταλίας. Εκήρυξε εκεί με ζήλο τον θείο λόγο, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα και να θεραπεύσει ασθενείς. Γι’ αυτό και συνελήφθη δύο φορές από τους ειδωλολάτρες ιερείς και υπέστη βασανιστήρια. Έπειτα μετέβη στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του ευγενή Ρουφίνου, ο οποίος έγινε χριστιανός μαζί με την οικογένειά του, αλλά ο Άγιος συνελήφθη από τον άρχοντα της πόλης, υπέστη βασανισμούς και εξορίσθηκε. Κατά την μεταφορά του, όμως, το πλοίο ναυάγησε, ο Άγιος βρέθηκε στην Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στην Ραβέννα, συνελήφθη εκ νέου και φυλακίσθηκε. Ένας χριστιανός αξιωματικός, όμως, τον άφησε ελεύθερο και τότε οι ειδωλολάτρες ιερείς αναζήτησαν τον Άγιο με δικούς τους ανθρώπους, από τους οποίους έπειτα υπέστη άγριο ξυλοδαρμό και μετά από 7 ημέρες απεβίωσε μαρτυρικά από τα τραύματά του.

Ο Άγιος Βιτάλιος ήταν οπλοποιός και ζούσε στην Ραβέννα της Ιταλίας. Όταν κάποτε ενθάρρυνε τον μάρτυρα Ουρσικίνο προκειμένου να αντέξει στα βασανιστήρια στα οποία υποβαλλόταν, συνελήφθη και αυτός ως χριστιανός από τον δικαστή Παυλίνο. Τότε υπέστη βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό το 62 μ.Χ..

Ο Άγιος Απολλώνιος ήταν επίσκοπος, συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία και ρίψη στην πυρά.

Οι 7 Άγιοι συνελήφθησαν στην Χαλδία (ή στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας) σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι ανώνυμοι Άγιοι ήταν στρατιώτες επί αυτοκρατορίας Νικηφόρου Α΄, όταν αυτός εξεστράτευσε κατά των Βουλγάρων το 811 μ.Χ.. Ο Νικηφόρος κατάφερε να νικήσει τον Βούλγαρο βασιλιά Κρούμο, αλλά κατόπιν, επειδή αμέλησε την φύλαξη των περασμάτων μέσα στην Βουλγαρία και άφησε τους στρατιώτες αμέριμνους στην διασκέδαση και τα συμπόσια, περικυκλώθηκε και ηττήθηκε. Τότε απεβίωσε μαζί με πολλούς στρατηγούς του μετά από έφοδο που έγινε μέσα στην σκηνή του, ενώ πολλοί στρατιώτες του φονεύθηκαν και αρκετοί κατέφυγαν στα όρη. Όμως αργότερα συνελήφθησαν και αυτοί, πιέσθηκαν να αρνηθούν τον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια και επειδή παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, απεβίωσαν μαρτυρικά.

Η Οσία Άννα ζούσε στην Κων/πολη, πιθανόν στην περιοχή Λευκάτη, και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Όταν απεβίωσαν οι γονείς της, πιέσθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Μακεδόνα να παντρευθεί έναν Αγαρηνό, ο οποίος την αγαπούσε αλλά και εποφθαλμιούσε τα πλούτη της. Η Οσία αρνήθηκε τον γάμο και παρακαλούσε τον Θεό να την απαλλάξει από αυτή την δυσκολία. Όταν αργότερα ο Αγαρηνός απεβίωσε, εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και μετέβη σε μονή της Κων/πολης, όπου και εμόνασε με αυστηρή άσκηση για 50 συνολικά χρόνια. Απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 10ου αι. μ.Χ..

Η Οσία Πελαγία καταγόταν από το χωριό Κάμπος της Τήνου και ήταν κόρη ιερέα. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχή στην μονή Κεχροβουνίου, κοντά στην θεία της και μοναχή Πελαγία, ζώντας ενάρετο βίο. Πολύ αργότερα, σε ηλικία 73 ετών αξιώθηκε από την Παναγία να ιδεί σε όραμα τον τόπο όπου ήταν κρυμμένη η ιερή εικόνα της (για την οποία βλ. 30 Ιανουαρίου), η οποία αποτελεί από τότε σπουδαίο πανελλήνιο προσκύνημα. Απεβίωσε ειρηνικά το 1834 μ.Χ., ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα πριν αλλά και μετά την κοίμησή της.

Ο Άγιος Συμεών της Έμεσσας ήταν Ρώσος και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

Για τον Άγιο Φωκά, η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του οποίου εορτάζεται εδώ, βλ. 22 Σεπτεμβρίου.

24.

Χριστίνης μεγαλομάρτυρος, Ερμογένους, Καπίτωνος και Υμεναίου των μαρτύρων, Αθηναγόρου του απολογητού, Σαλομπτίνου πατριάρχου Ιεροσολύμων, οσίου Συμεών του νεοφανούς, Ρωμανού και Δαυίδ των μαρτύρων, Θεοφίλου και Αθανασίου των νεομαρτύρων.

Η Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης, ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού και έγινε χριστιανή μετά από κατήχηση που της έκανε μία γυναίκα. Όταν, όμως, ο πατέρας της διεπίστωσε την χριστιανική της πίστη, την εφυλάκισε σε έναν πύργο και επειδή αυτή αρνήθηκε τους ειδωλολατρικούς θεούς, την έριξε στην θάλασσα. Αλλά, επειδή διεσώθη, ρίφθηκε ξανά στην φυλακή και υπέστη βασανιστήρια. Αργότερα υπέστη νέους βασανισμούς από τον άρχοντα Δίωνα, ενώ με την καρτερία της στα μαρτύρια οδήγησε 3.000 ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Όταν, όμως, κατόπιν υπέστη από τον διάδοχο του Δίωνα Ιουλιανό νέους βασανισμούς, απεβίωσε μαρτυρικά το έτος 200 μ.Χ. από κτυπήματα λόγχης.

Ο Άγιος Ερμογένης συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από εκρίζωση των οδόντων του, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Καπίτων συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Υμέναιος συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αθηναγόρας καταγόταν πιθανόν από την Αθήνα και υπήρξε χριστιανός φιλόσοφος και απολογητής της χριστιανικής πίστης. Ήταν γνώστης της πλατωνικής και της στωικής φιλοσοφίας, έζησε επί αυτοκρατορίας Μάρκου Αυρηλίου (161-180 μ.Χ.) και Κομμόδου (180-192 μ.Χ.), ενώ διασώθηκαν 2 θεολογικά συγγράμματά του.

Ο Άγιος Σαλομπτίνος υπήρξε πατριάρχης στα Ιεροσόλυμα άγνωστο σε ποια εποχή, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Συμεών ο νεοφανής γεννήθηκε το 1042 μ.Χ. στην Θεσ/νίκη, έγινε εκεί κληρικός, ενώ αργότερα μετέβη στην Θήβα της Αιγύπτου, όπου ασκήτευσε μέσα σε σπήλαιο. Έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Οι Άγιοι Ρωμανός και Δαυίδ ονομάζονταν αρχικά Μπόρισος και Γλιέβος, κατάγονταν από την Ρωσία και απεβίωσαν μαρτυρικά για την χριστιανική τους πίστη.

Ο Άγιος Θεόφιλος Μαραμπελιώτης καταγόταν από την Ζάκυνθο και από την νεανική του ηλικία εργαζόταν ως μέλος του πληρώματος ενός πλοίου. Όταν κάποτε ήρθε σε διένεξη με τον καπετάνιο του, αποβιβάσθηκε στην Χίο, εκεί όμως παρελήφθη με την βία από Τούρκο καπετάνιο, ο οποίος τον μετέφερε στην Κων/πολη και τον έκανε παρά την θέλησή του μωαμεθανό. Κατόπιν κατάφερε να δραπετεύσει από εκεί, μετέβη στην Σάμο και από εκεί στην Χίο. Αναγνωρίσθηκε, όμως, εκεί από κάποιους Τούρκους, συνελήφθη, φυλακίσθηκε και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά το 1635 μ.Χ..

Ο Άγιος Αθανάσιος καταγόταν από την Κίο της Μ. Ασίας, όπου ήταν δημογέροντας και υπερασπιζόταν πάντοτε το δίκαιο των συμπατριωτών του από τις αυθαιρεσίες και την βαριά φορολογία των Τούρκων. Συκοφαντήθηκε, όμως, από τους Τούρκους ότι δήθεν ήθελε να γίνει μωαμεθανός και όταν προσκλήθηκε για απολογία στην Κων/πολη, επειδή αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, φυλακίσθηκε και μαστιγώθηκε για 2 μήνες. Έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1670 μ.Χ..

25.

Κοίμησις Αγίας Άννης μητρός της Θεοτόκου, Σά(γ)κτου, Ματούρου, Αττάλου, Βλανδίνης και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, οσίων Ευπραξίας, Ολυμπιάδος της διακόνου και Μακαρίου Ζελτοβόδα του θαυματουργού, Ηλία αρχιεπισκόπου, μνήμη Ε΄ οικουμενικής συνόδου.

Η Αγία Άννα ήταν κόρη του ιερέα Ματθάν, ο οποίος καταγόταν από την φυλή του Λευΐ, και της Μαρίας, η οποία καταγόταν από την Βηθλεέμ. Ήταν σύζυγος του Αγίου Ιωακείμ, συνέλαβε σε προχωρημένη ηλικία και εγέννησε την Θεοτόκο Μαρία (βλ. 9 Δεκεμβρίου, σύλληψη Αγίας Άννης, και 8 Σεπτεμβρίου, γενέθλιον Θεοτόκου). Η κοίμηση της Αγίας Άννας επήλθε ειρηνικά σε ηλικία 83 ετών, την ίδια χρονιά που εκοιμήθη και ο σύζυγός της σε ηλικία 92 ετών, ενώ η Παναγία ήταν μόλις 11 ετών και ήταν ήδη αφιερωμένη στον Ναό.

Οι Άγιοι Σά(γ)κτος, Ματούρος, οι οποίοι κατάγονταν από την Βιέννη, Άτταλος, Βλανδίνα, από την Πέργαμο της Μ. Ασίας, καθώς και μερικοί άλλοι άγιοι συνελήφθησαν ως χριστιανοί στην Βιέννη και στο Λούγδουνο της Γαλλίας επί αυτοκρατορίας Μάρκου Αυρηλίου (161-180 μ.Χ.). Αφού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια, φυλακίσθηκαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με απαγχονισμό, ενώ τα τίμια λείψανά των τα έριξαν στην πυρά και κατόπιν στον ποταμό Ροδανό. Η Αγία εξέπληξε με την καρτερία και την αντοχή της στα μαρτύρια, ενώ στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά συρόμενη στο έδαφος από άλογα.

Η Οσία Ευπραξία ήταν συγγενής του αυτοκράτορα Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.), ο οποίος την εφρόντισε προσωπικά όταν απεβίωσε ο πατέρας της, και την επάντρευσε με έναν άνδρα, ο οποίος ήταν μέλος της Συγκλήτου. Όταν, όμως, επισκέφθηκε μαζί με την μητέρα της μία μονή στην Θήβα της Αιγύπτου, εντυπωσιάσθηκαν από την μοναχική ζωή εκεί, εμοίρασαν την περιουσία τους στους πτωχούς και έγιναν εκεί μοναχές. Η Οσία μετά από 45 χρόνια άσκησης και προσευχής απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Η Οσία Ολυμπιάς καταγόταν από την Κων/πολη, προερχόταν από οικογένεια ευγενών και ήταν σύζυγος του επάρχου Κων/πολης Νεβριδίου επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.). Μετά την κοίμηση του συζύγου της εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και αδυνάτους, ίδρυσε μονή στην οποία και εμόνασε, ενώ χειροτονήθηκε διακόνισσα από τον πατριάρχη Άγιο Νεκτάριο (βλ. 11 Οκτωβρίου). Αργότερα, όμως, επί αυτοκρατορίας Αρκαδίου και Ευδοξίας εξορίσθηκε στην Κύζικο και έπειτα στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας, επειδή ήταν οπαδός του εξόριστου Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου (βλ. 13 Νοεμβρίου) και εφρόντιζε θερμά για την επάνοδό του. Ο Άγιος της απέστειλε αρκετές επιστολές για να την παρηγορήσει, σώζονται μάλιστα 17 από αυτές, ενώ λίγο διάστημα μετά την κοίμησή του απεβίωσε και αυτή ειρηνικά.

Ο Όσιος Μακάριος Ζελτοβόδας ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ηλίας ήταν αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης, υπήρξε από τους πρωτεργάτες για την σύγκληση της Ε΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλ. κατωτέρω), στην οποία έπειτα συμμετείχε και ο ίδιος.

Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 165 πατέρες της Εκκλησίας στην Κων/πολη το 553 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Ιουστινιανού. Κατεδίκασε τις αιρετικές διδασκαλίες και απόψεις των θεολόγου Ωριγένη, Ευαγρίου, Διδύμου, Θεοδώρου Μοψουεστίας, Ανθίμου, Πέτρου, Ζωρά και Ίβα.

26.

Παρασκευής οσιομάρτυρος, Ερμολάου, Ερμίππου και Ερμοκράτους των ιερομαρτύρων, Ωραιοζήλης, Ιερουσαλήμ και Αππίωνος των μαρτύρων, οσίων Ιγνατίου του Στειρωνίτου, αρχιμανδρίτου Συμεών του στυλίτου και Γεροντίου του Αγιορείτου.

Η Οσία Παρασκευή καταγόταν από κωμόπολη της Ρώμης και προερχόταν από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι πριν ήταν άτεκνοι αλλά μετά από θερμή προσευχή απέκτησαν παιδί και το αφιέρωσαν στον Θεό. Ονομάσθηκε μάλιστα έτσι, επειδή γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή. Μετά την κοίμηση των γονέων της εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς, έγινε μοναχή και εκήρυττε τον θείο λόγο στην Ρώμη και στα περίχωρα. Συνελήφθη, όμως, από τον αυτοκράτορα Αντωνίνο και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 140 μ.Χ..

Οι Άγιοι Ερμόλαος, Έρμιππος και Ερμοκράτης ήταν ιερείς στη Νικομήδεια της Μ. Ασίας και είχαν διασωθεί κατά την πυρπόληση του ναού και τον θάνατο των 20.000 μαρτύρων (βλ. 28 Δεκεμβρίου) από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό (286-305 μ.Χ.). Ανακαλύφθηκαν, όμως, αργότερα στην οικία όπου είχαν καταφύγει, επειδή όταν συνελήφθη ο συμπατριώτης τους Άγιος Παντελεήμων (βλ. 27 Ιουλίου) αποκάλυψε κατά την ανάκρισή του ότι είχε διδάσκαλό του τον ιερέα Ερμόλαο. Τότε συνελήφθησαν και απεβίωσαν και οι τρεις μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Η Αγία Ωραιοζήλη, η οποία καταγόταν από το Βυζάντιο (την μετέπειτα Κων/πολη), συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή επί Δομιτιανού (93-96 μ.Χ.), επειδή εκήρυττε τον θείο λόγο. Ομολόγησε με θάρρος την πίστη της στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ το σώμα της παραδόθηκε στην πυρά.

Η Αγία Ιερουσαλήμ καταγόταν από το Βυζάντιο, ήταν φίλη της Αγίας Ωραιοζήλης (βλ. ανωτέρω) αλλά και βοηθός στο έργο της. Γι’ αυτό και συνελήφθη ως χριστιανή και επειδή παρέμεινε ακλόνητη στην πίστη της, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Αππίων συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Ιγνάτιος ο Στειρωνίτης έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Συμεών ήταν αρχιμανδρίτης σε περιοχή κοντά στον Άναπλο της Καλλίπολης στην Θράκη, έζησε ασκητικά ως στυλίτης επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε ένα στύλο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Γερόντιος ήταν ηγούμενος της παλαιάς μονής των Βουλευτηρίων του Αγίου Όρους, η οποία όμως αργότερα εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς της, επειδή ήταν παραλιακή και δεχόταν συχνά επιθέσεις από τους πειρατές. Τότε μετέβη σε δύσβατη περιοχή του Αγίου Όρους και ίδρυσε ησυχαστήριομ από το οποίο δημιουργήθηκε έπειτα η σκήτη Αγίας Άννης. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε γεροντική ηλικία.

27.

Παντελεήμονος του μεγαλομάρτυρος και ιαματικού και του συν αυτώ τυφλού μάρτυρος, των εκ Θράκης 153 αγίων μαρτύρων, Ανθούσης της ομολογητρίας και Μανουήλ των οσίων, Χριστοδούλου νεομάρτυρος.

Ο Άγιος Παντελεήμων ο μεγαλομάρτυς και ιαματικός καταγόταν από την Νικομήδεια της Μ. Ασίας, προερχόταν από ειδωλολάτρη πατέρα, μητέρα είχε την Οσία Ευβούλη (βλ. 30 Μαρτίου), ενώ βαπτίσθηκε χριστιανός από τον Άγιο Ερμόλαο (βλ. 26 Ιουλίου). Ασκούσε με φιλανθρωπία το λειτούργημα του ιατρού θεραπεύοντας κάθε ασθένεια περισσότερο θαυματουργικά με την χάρη του Χριστού παρά με την επιστήμη, ενώ εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς και τους αδυνάτους. Γι’ αυτό και από Παντολέων μετονομάσθηκε Παντελεήμων. Όταν όμως κάποτε, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού, εθεράπευσε έναν τυφλό, αυτός επίστευσε στον Χριστό και γι’ αυτό συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά. Αλλά, επειδή ομολόγησε στους διώκτες του ότι τον εθεράπευσε ο Άγιος, συνελήφθη και αυτός, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 305 μ.Χ..

Οι 153 Άγιοι κατάγονταν από την Θράκη, συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Η Οσία Ανθούσα η ομολογήτρια προερχόταν από ευσεβείς γονείς και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχή. Έπειτα, μετέβη στην περιοχή Μαντίνεο, όπου ίδρυσε δύο μονές, μία ανδρική και μία γυναικεία. Αλλά, όταν αργότερα, λόγω της φήμης που απέκτησε, ο εικονομάχος αυτοκράτορας Κων/νος Ε΄ (740-775 μ.Χ.) της έστειλε έναν αξιωματούχο για να την συμμορφώσει προς τις διαταγές του, εκείνη ομολόγησε την πίστη της στις ιερές εικόνες. Τότε συνελήφθη από αυτόν, υπέστη βασανιστήρια και στάλθηκε στην εξορία, όπου ύστερα από λίγο διάστημα απεβίωσε ασθενής.

Ο Όσιος Μανουήλ έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Για τον Άγιο Χριστόδουλο βλ. 28 Ιουλίου.

28.

Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος και Παρμενά των αποστόλων και διακόνων, Ακακίου, Δροσίδος, Ευσταθίου και Αυξεντίου των μαρτύρων, Παύλου του Ξηροποταμινού και Ειρήνης των οσίων, Χριστοδούλου νεομάρτυρος.

Οι Άγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμενάς ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού, ενώ αργότερα περιλαμβάνονταν ανάμεσα στους 7 διακόνους οι οποίοι εκλέχθηκαν από τους Αποστόλους. Ο Πρόχορος ακολούθησε τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και αργότερα έγινε επίσκοπος στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας, όπου απεβίωσε ειρηνικά. Ο Νικάνωρ απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό κατά την ημέρα του μαρτυρίου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου (βλ. 27 Δεκεμβρίου). Ο Τίμων εξελέγη επίσκοπος Βόστρων στην Αραβία, υπέστη διώξεις και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ ο Παρμενάς διακονούσε τους Αποστόλους και αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ακάκιος, ο οποίος καταγόταν από την Απολλωνία, συνελήφθη επί αυτοκρατορίας Λικινίου (308-323 μ.Χ.), επειδή εκήρυττε τον θείο λόγο. Αφού ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη στην συνέχεια πολλά βασανιστήρια, αλλά επέζησε θαυματουργικά. Τότε ο άρχοντας Τερέντιος τον άφησε ελεύθερο, ενώ ο Άγιος μετέβη στην Μίλητο της Μ. Ασίας και συνέχισε το κήρυγμα του θείου λόγου. Συνελήφθη, όμως, κατόπιν από τον άρχοντα της πόλης Ποσειδώνιο και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Η Αγία Δροσίς συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένο χωνευτήριο χρυσού.

Ο Άγιος Ευστάθιος ήταν στρατιώτης στην Άγκυρα, συνελήφθη όμως από τον ηγεμόνα της πόλης Κορνήλιο και επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, τον έριξαν δεμένο μέσα σε σάκκο στον ποταμό Σαγγάριο για να πνιγεί. Με την βοήθεια του Θεού, όμως, εξήλθε σώος, αλλά στην συνέχεια απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Αυξέντιος συνελήφθη ως χριστιανός στην Λαοδίκεια της Φρυγίας στην Μ. Ασία σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά.

Ο Όσιος Παύλος διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους και ήταν σύγχρονος του Οσίου Αθανασίου του εν Άθω (βλ. 5 Ιουλίου) επί αυτοκρατορίας Ιωάννη Τσιμισκή (969-976 μ.Χ.). Έζησε εκεί βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Οσία Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και προερχόταν από οικογένεια ευγενών. Σε νεαρή ηλικία εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και έγινε μοναχή στην μονή Χρυσοβαλάντου της Κων/πολης. Αργότερα, μετά την κοίμηση της ηγουμένης, ορίσθηκε ως ηγουμένη από τον πατριάρχη Μεθόδιο (842-846 μ.Χ.) παρά την αρχική άρνησή της να δεχθεί την θέση αυτή. Για περισσότερα από 20 χρόνια διηύθυνε την μονή ζώντας βίο ενάρετο και έπειτα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Άγιος Χριστόδουλος καταγόταν από το χωριό Βάλτα της Κασσάνδρας και εργαζόταν στην Θεσ/νίκη ως ράπτης. Όταν κάποτε πληροφορήθηκε ότι ένας Βούλγαρος χριστιανός ετοιμαζόταν να αλλαξοπιστήσει, μετέβη στο καφενείο όπου θα γινόταν η τελετή και του υπενθύμισε την πίστη του κρατώντας συγχρόνως έναν σταυρό ενώπιον των παρισταμένων Τούρκων. Τότε συνελήφθη αμέσως, υπέστη ξυλοδαρμό, έπειτα οδηγήθηκε στις αρχές και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1777 μ.Χ..

29.

Καλλινίκου μάρτυρος, Θεοδότης και των 3 αγίων τέκνων αυτής, Βασιλίσκου του γέροντος και Μάμαντος των μαρτύρων, Ιωάννου του στρατιώτου εν Τράλλει, αγίων 4 μαρτύρων, Κωνσταντίνου πατριάρχου Κων/πόλεως, αγίων Βενιαμίν και Βηρίου, Θεοδοσίου βασιλέως του νέου.

Ο Άγιος Καλλίνικος καταγόταν από την Κιλικία της Μ. Ασίας και επειδή εδίδασκε την χριστιανική πίστη στους ειδωλολάτρες, συνελήφθη από τον άρχοντα Σακέρδωνα. Επειδή, όμως, δεν υπέκυψε στις κολακείες και την υποκρισία του, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο.

Για την Αγία Θεοδότη και τα 3 παιδιά της βλ. 22 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Βασιλίσκος ήταν γέροντας στην ηλικία συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Μάμας συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιωάννης ήταν στρατιώτης στις Τράλλεις της Μ. Ασίας επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.). Όταν κάποτε στάλθηκε μαζί με άλλους στρατιώτες για να καταδιώξουν χριστιανούς, αυτός τους προστάτευσε με κάθε τρόπο, αφού άλλους ενδυνάμωνε, άλλους περιποιήθηκε και άλλους απελευθέρωσε. Απεβίωσε ειρηνικά, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή φαίνεται ότι απεβίωσε μαρτυρικά.

Οι 4 Άγιοι, ένα ζεύγος με τα δύο παιδιά τους, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν αυτοί οι ανώνυμοι Άγιοι.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος υπήρξε πατριάρχης Κων/πολης από το 1059 έως το 1063 μ.Χ., έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά. Σύμφωνα, όμως, με άλλη εκδοχή δεν πρόκειται για τον ανωτέρω πατριάρχη Κων/νο Γ΄, αλλά για τον προηγούμενο από αυτόν πατριάρχη Κων/νο Α΄, ο οποίος ανήλθε στον θρόνο από το 674 έως το 676 μ.Χ..

Οι Άγιοι Βενιαμίν και Βήριος έζησαν ευσεβή και ενάρετο βίο, ενώ από μερικούς συναξαριστές αναφέρονται ως Βένιος και Βιναίος.

Ο Άγιος Θεοδόσιος ο νέος ήταν γιος του αυτοκράτορα Αρκαδίου, μετά την κοίμηση του οποίου τον διεδέχθη στον θρόνο ως Θεοδόσιος Β΄ ο Μικρός και σε ηλικία 7 ετών. Ανατράφηκε από την μεγαλύτερη αδελφή του Αγία Πουλχερία (βλ. 17 Φεβρουαρίου), η οποία ουσιαστικά διοικούσε το κράτος, μετά από δική του παραχώρηση, σε όλη την διάρκεια της μακρόχρονης βασιλείας του. Με την μεσολάβηση της αδελφής του νυμφεύθηκε την Αγία Ευδοκία (βλ. 13 Αυγούστου) αλλά και συνεκάλεσε την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 9 Σεπτεμβρίου) το 431 μ.Χ., η οποία κατεδίκασε τον αιρετικό Νεστόριο. Απεβίωσε ειρηνικά το 450 μ.Χ. σε ηλικία 49 ετών.

30.

Σίλα, Σιλουανού, Κρήσκεντος, Επαινετού και Ανδρονίκου των αποστόλων, Ιουλίττης μάρτυρος.

Οι Απόστολοι Σίλας, Σιλουανός, Κρήσκης, Επαινετός και Ανδρόνικος ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο Σίλας και ο Σιλουανός υπήρξαν ακόλουθοι του Αποστόλου Παύλου, ενώ έπειτα χειροτονήθηκαν επίσκοποι Κορίνθου και Θεσ/νίκης αντίστοιχα. Ο Κρήσκης χειροτονήθηκε επίσκοπος στην Καρχηδόνα της Γαλλίας, ο Επαινετός επίσκοπος στην Καρθαγένη της Ισπανίας, ενώ ο Ανδρόνικος επίσκοπος Πανονίας, χώρας στην κεντρική Ευρώπη. Απεβίωσαν όλοι ειρηνικά

Η Αγία Ιουλίττα καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, ήταν εύπορη γυναίκα και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) είχε περιπλακεί σε δικαστική διαμάχη με έναν ειδωλολάτρη ο οποίος είχε καταχραστεί την περιουσία της. Ζήτησε μάλιστα την βοήθεια του Μεγάλου Βασιλείου (βλ. 1η Ιανουαρίου) για να την προστατεύσει με την μεσολάβησή του προς τις αρχές. Αλλά όταν ο αντίδικός της την κατηγόρησε στον άρχοντα της πόλης ως χριστιανή, συνελήφθη από αυτόν, ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο.

31.

Ευδοκίμου του δικαίου, Ιωσήφ του από Αριμαθαίας, των εκ Ρώμης 12 αγίων μαρτύρων, νεομάρτυρος αγίου εκ Κρήτης, ανακομιδή τιμίων λειψάνων αποστόλου Φιλίππου.

Ο Άγιος Ευδόκιμος ο δίκαιος καταγόταν από την Καππαδοκία, προερχόταν από ευσεβή οικογένεια ευγενών και εσπούδασε στην Κων/πολη. Από νεαρή ηλικία επιδόθηκε στη φιλανθρωπία ανακουφίζοντας απόρους και ασθενείς, εμοίραζε υλικά αγαθά σε όσους είχαν ανάγκη και ιδιαίτερα στις χήρες και στα ορφανά. Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος (829-842 μ.Χ.) εκτίμησε πολύ την φιλανθρωπική δράση του και τον διόρισε στρατοπεδάρχη αρχικά της Καππαδοκίας, ενώ κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του υπήρξε πάντοτε δίκαιος και ταπεινόφρονας. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωσήφ καταγόταν από την Αριμαθαία, ήταν πλούσιος και μέλος του μεγάλου συνεδρίου των Ιουδαίων. Υπήρξε κρυφός μαθητής του Ιησού Χριστού, δεν συμφώνησε με την καταδίκη Του, ενώ μετά την Σταύρωσή Του, προσήλθε στον Πόντιο Πιλάτο και ζήτησε την άδεια να παραλάβει το σώμα Του για να το ενταφιάσει με την βοήθεια του φαρισαίου Νικοδήμου (συνεορτάζουν την Β΄ Κυριακή του Πάσχα). Απεβίωσε ειρηνικά.

Οι 12 Άγιοι κατάγονταν από την Ρώμη, συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο ανώνυμος Άγιος καταγόταν από την Κρήτη και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε ηλικία 20 ετών μετέβη στην Αλεξάνδρεια και εργαζόταν ως υπηρέτης στην οικία ενός Τούρκου. Όταν, όμως, κάποτε διαπληκτίσθηκε μαζί του, επειδή αυτός θέλησε να τον εκμεταλλευθεί, τον εφόνευσε με μαχαίρι και έπειτα συνελήφθη από τις αρχές. Τότε υπέστη βασανιστήρια και επειδή αρνήθηκε να γίνει μωαμεθανός για να σώσει την ζωή του, απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1811 μ.Χ..

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Αποστόλου Φιλίππου (βλ. 14 Νοεμβρίου) έγινε από την Ιεράπολη της Μ. Ασίας στο χωριό Αρσινόη ή Άρσος, κοντά στην Πάφο της Κύπρου, ενώ στην συνέχεια τοποθετήθηκαν σε ναό που ιδρύθηκε εκεί προς τιμήν του.