Σεπτέμβριος

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟC

1.

Αρχή της Ινδίκτου, κοίμησις Ιησού του Ναυή, Αμμούν του διακόνου και των συν αυτώ 40 αγίων ασκητριών μαρτύρων, Μελετίου του εν Μυουπόλει, Συμεών του Στυλίτου, Μάρθας της μητρός αυτού και Ευανθίας των οσίων, Ευόδου, Καλλίστης, Ερμογένους και Αγαθοκλείας των μαρτύρων, οσίων Νικολάου του εν Κρήτη και Συμεών του νέου στυλίτου, Αγγελή νεομάρτυρος, σύναξις της Θεοτόκου των Μιασηνών.

Ιησούς του Ναυή

Η Ίνδικτος (ή Ινδικτιώνα) αποτελεί την πρώτη ημέρα του εκκλησιαστικού έτους και καθιερώθηκε ως σύστημα χρονολόγησης από το 313 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Κων/νου. Προέρχεται από την λατινική λέξη indictio και σήμαινε την κυκλική περίοδο 15 ετών κατά την οποία καταβάλλονταν οι φόροι για τις γαίες στους Ρωμαίους αυτοκράτορες. Η Ινδικτιώνα, όμως, εορτάζεται και για τον εξής λόγο: γιατί την ημέρα αυτή ο Ιησούς Χριστός μετέβη στην συναγωγή των Ιουδαίων στην Ναζαρέτ, όπου τους ανέγνωσε πρώτα την προφητεία του Ησαΐα η οποία αναφερόταν στον ερχομό του Μεσσία και τους εξήγησε έπειτα ότι η προφητεία αυτή επαληθεύθηκε στο πρόσωπό Του.

Ο Δίκαιος Ιησούς ήταν γιος του Ναυή και σε ηλικία 85 ετών διαδέχθηκε τον Μωυσή στην αρχηγία του εβραϊκού λαού. Αναχαίτισε τα νερά του Ιορδάνη για να περάσουν πεζοί οι Ισραηλίτες, εγκατέστησε τον λαό του στην γη Χαναάν ύστερα από πόλεμο με τους λαούς τηςς περιοχής και γκρέμισε τα τείχη της πόλης Ιεριχούς μετά από 7 περιφορές της κιβωτού της Διαθήκης. Κατόπιν εκυβέρνησε τον λαό του για 27 χρόνια και απεβίωσε ειρηνικά το 1544 π.Χ. σε ηλικία 110 ετών (εορτάζει και την Κυριακή των Προπατόρων).

Ο Άγιος Αμμούν (ή Αμμών) ήταν διάκονος στην Αδριανούπολη της Θράκης και εδίδαξε την χριστιανική πίστη στις 40 Αγίες, οι οποίες ήταν ασκήτριες και κατάγονταν από την πόλη αυτή. Επειδή, όμως, αυτές αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, στάλθηκαν από τον άρχοντα Βαύδο μαζί με τον Άγιο στον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Λικίνιο (308-323 μ.Χ.). Υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά, άλλες με αποκεφαλισμό και άλλες με θάνατο στην πυρά, ενώ ο Άγιος από πυρακτωμένη καλύπτρα κεφαλής.

Ο Όσιος Μελέτιος ο νέος καταγόταν από την Μουταλάσκη κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και επί αυτοκρατορίας Αλεξίου Α΄ Κομνηνού αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του λόγω της εισβολής των Τούρκων. Κατέφυγε στην Μυούπολη Αττικής, κοντά στο όρος Κιθαιρώνα, και εμόνασε στην μονή του Συμβόλου, η οποία αργότερα ονομάσθηκε προς τιμήν του μονή Μελετίου. Λόγω της φήμης του συγκεντρώθηκαν εκεί αρκετοί μοναχοί και με την δράση τους ωφέλησαν τους κατοίκους της Αττικής και της Βοιωτίας. Απεβίωσε ειρηνικά το 1105 μ.Χ. σε ηλικία 70 ετών.

Ο Όσιος Συμεών καταγόταν από το χωριό Σισάν της Κιλικίας στην Μ. Ασία, εργαζόταν ως βοσκός και ήταν γιος της Οσίας Μάρθας (ή Μαρίας, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, βλ. 4 Ιουλίου, Οσία Μάρθα). Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στην μονή της Μάνδρας, αργότερα ασκήτευσε σε σπήλαιο κοντά στην Αντιόχεια και ύστερα σε μικρό κελί στην κωμόπολη Τελάνισσο. Κατόπιν έζησε ασκητικά για 47 ολόκληρα χρόνια ως στυλίτης επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε έναν πολύ υψηλό στύλο. Απεβίωσε ειρηνικά το έτος 459 μ.Χ..

Η Αγία Ευανθία έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Εύοδος, Καλλίστη, Ερμογένης και Αγαθόκλεια ήταν αδέλφια και έγιναν χριστιανοί από το κήρυγμα των Αποστόλων. Συνελήφθησαν, όμως, από τον άρχοντα της περιοχής τους και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Όσιος Νικόλαος ασκήτευσε στο φαράγγι Κουρταλιώτη της επαρχίας Αγίου Βασιλείου στην Κρήτη γύρω στο 1670 μ.Χ., έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά

Για τον Όσιο Συμεών τον νέο στυλίτη βλ. 1 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Αγγελής ήταν έγγαμος και πατέρας 6 παιδιών, ζούσε στην Κων/πολη και εργαζόταν εκεί ως χρυσοχόος. Όταν, όμως, κάποτε εφόρεσε στο κεφάλι του το τουρκικό σαρίκι, καθώς διασκέδαζε με κάποιους αρνησίθρησκους γνωστούς του, εκείνοι τον επίεζαν στην συνέχεια να γίνει κι αυτός μωαμεθανός. Αλλά, επειδή ο Άγιος αρνήθηκε, συκοφαντήθηκε έπειτα από αυτούς και συνελήφθη. Κατόπιν ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό ενώπιον των τουρκικών αρχών και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1680 μ.Χ..

Η Σύναξη αυτή, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, γίνεται από την Εκκλησία προς τιμήν της θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου, η οποία κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), δηλαδή κατά τον 8ο με 9ο αι. μ.Χ., ρίφθηκε στην λίμνη Γαζουρού, για να μην καταστραφεί από τους αντιπάλους, ενώ μετά από αρκετό διάστημα βρέθηκε και τοποθετήθηκε στην μονή των Μιασηνών.

2.

Ιωάννου του νηστευτού, Ελεάζαρ και Φινεές των Δικαίων, Μάμαντος, Αειθαλά, Αμμών, Διομήδους, Ευτυχιανούς, Ευτυχίου, Ησυχίου, Ιουλιανού, Λεωνίδου, Μελανίππου, Φιλαδέλφου, Φιλίππου, Θεοδότου και Παρθαγάπης των μαρτύρων, πατριάρχου Κων/πόλεως Παύλου του νέου.

Ο Όσιος Ιωάννης, ο οποίος επονομάσθηκε νηστευτής εξαιτίας της αυστηρής νηστείας στην οποία υπέβαλλε τον εαυτό του, καταγόταν από την Κων/πολη και ασχολήθηκε με την χαρακτική τέχνη. Κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος και φρόντιζε για την διανομή της ελεημοσύνης στους πτωχούς. Το 582 μ.Χ. εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης, ενώ η Σύνοδος του 587 μ.Χ. στην Κων/πολη απένειμε για πρώτη φορά σ’ αυτόν τον τίτλο του οικουμενικού πατριάρχη, τίτλο για τον οποίον όμως ο πάπας Ρώμης αντέδρασε έντονα. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 595 μ.Χ..

Ο Δίκαιος Ελεάζαρ ήταν γιος του Ααρών, σύγχρονος του Δίκαιου Ιησού του Ναυή (βλ. 1 Σεπτεμβρίου), υπήρξε ιερέας των Εβραίων, λειτούργημα το οποίο υπηρέτησε και ο γιος του Φινεές (εορτάζει και στις 12 Μαρτίου). Έζησαν ενάρετο βίο και απεβίωσαν ειρηνικά.

Ο Άγιος Μάμας καταγόταν από την Γάγγρα της Παφλαγονίας στην Μ. Ασία, αλλά γεννήθηκε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης μέσα σε φυλακή, επειδή οι γονείς του Άγιοι Θεόδοτος και Ρουφίνη είχαν συλληφθεί ως χριστιανοί και έπειτα απεβίωσαν εκεί μαρτυρικά. Κατόπιν μια χριστιανή που ονομαζόταν Αμμία ανέλαβε την ανατροφή του ως βρέφος, ενώ ονομάσθηκε έτσι, επειδή συνήθιζε να την αποκαλεί «μάμα». Αργότερα, σε ηλικία 15 ετών συνελήφθη από ειδωλολάτρες, υπέστη βασανιστήρια και ρίφθηκε στην θάλασσα δεμένος με ένα βάρος. Ο Άγιος, όμως, εξήλθε σώος με θαυματουργικό τρόπο, όπως και αργότερα, όταν τον έριξαν μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, εξήλθε πάλι αβλαβής. Έπειτα δόθηκε ως βορά στα άγρια θηρία, τα οποία όμως δεν τον άγγιξαν. Ύστερα, κατόπιν διαταγής του ηγεμόνα Καισαρείας Αλεξάνδρου, απεβίωσε μαρτυρικά το 275 μ.Χ. με θάνατο από τρίαινα η οποία διεπέρασε τα σπλάχνα του.

Οι Άγιοι Αειθαλάς και Αμμών κατάγονταν από την Μακεδονία και συνελήφθησαν από τον άρχοντα της Αδριανούπολης Βαύδο λόγω της χριστιανικής τους πίστης και δράσης. Επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, απεβίωσαν μαρτυρικά από συνεχές μαστίγωμα.

Ο Άγιος Διομήδης συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από σπαθί, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ευτυχιανός συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ευτύχιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ησύχιος συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιουλιανός συνελήφθη σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από χτύπημα που δέχθηκε στην κεφαλή από ξύλο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Λεωνίδης συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Μελάνιππος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Φιλάδελφος συνελήφθη λόγω ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από βαρύ λίθο κρεμασμένο στον λαιμό του, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Φίλιππος (ή Θεόδοτος ή Θεόδωρος σε μερικά χειρόγραφα) συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Παρθαγάπη συνελήφθη ως χριστιανή σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Για τον Άγιο Παύλο τον νέο βλ. 30 Αυγούστου.

3.

Ανθίμου ιερομάρτυρος, Βασιλίσσης, Χαρίτωνος, Αρχοντίωνος και Ζήνωνος των μαρτύρων, Αριστίωνος επισκόπου Αλεξανδρείας, οσίων Θεοκτίστου και Στεφάνου του ομολογητού, Κωνσταντίνου βασιλέως του νέου, Πολυδώρου νεομάρτυρος, Ιωάννου του Ροστώφ και Πέτρου του Ούγγλις των δια Χριστόν σαλών, ανακομιδή τιμίων λειψάνων Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης .

Για τον Άγιο Άνθιμο βλ. 28 Δεκεμβρίου, Δισμύριοι μάρτυρες εν Νικομηδεία.

Η Αγία Βασίλισσα καταγόταν από την Νικομήδεια της Μ. Ασίας και κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθη ως χριστιανή από τον ηγεμόνα της πόλης Αλέξανδρο. Λόγω της καρτερίας, όμως, που επέδειξε στα φρικτά βασανιστήρια στα οποία την υπέβαλε, ο Αλέξανδρος επίστευσε στον Χριστό και βαπτίσθηκε έπειτα χριστιανός, ενώ η Αγία παρέμεινε αβλαβής από τα μαρτύρια αλλά και από τα άγρια θηρία στα οποία δόθηκε ως βορά. Κατόπιν αφέθηκε ελεύθερη και αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Χαρίτων συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε λάκκο με αναβράζοντα ασβέστη, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αρχοντίων συνελήφθη σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από λιμό (η λέξη εδώ αποτελεί μάλλον ονομασία κάποιου θηρίου), ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ζήνων συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά ύστερα από ρίψη του μέσα σε λέβητα με καυτό μολύβι, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αριστίων υπήρξε επίσκοπος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή στην Αλεξάνδρεια της Κιλικίας στην Μ. Ασία. Συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του δράσης από τον άρχοντα της πόλης και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Θεόκτιστος έγινε ασκητής στην λαύρα Φαράν κοντά στα Ιεροσόλυμα ζώντας με αυστηρή άσκηση. Έπειτα μετέβη εκεί και έγινε συνασκητής του σε γειτονικό κελί ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας (βλ. 20 Ιανουαρίου), μαζί με τον οποίο μετέβαινε για ένα χρονικό διάστημα κάθε έτους στην έρημο για μεγαλύτερη άσκηση. Μετά από 5 χρόνια αποσύρθηκαν οριστικά στην έρημο και ζούσαν σε ένα σπήλαιο, αλλά επειδή συγκεντρώθηκαν πολλοί μαθητές τους, ίδρυσαν στο τέλος ένα κοινόβιο, του οποίου την διοίκηση ανέλαβε ο Θεόκτιστος. Απεβίωσε εκεί ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά το 451 μ.Χ. και ετάφη από τον Όσιο Ευθύμιο.

Για τον Όσιο Στέφανο τον ομολογητή βλ. 26 Μαρτίου.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ήταν γιος του αυτοκράτορα Ηρακλείου, μετά την κοίμηση του οποίου ανήλθε στον θρόνο της Κων/πολης και διακρίθηκε για την ευσέβειά του. Ύστερα όμως από 3 μήνες, το 641 μ.Χ., απεβίωσε, είτε επειδή ήταν φιλάσθενος είτε επειδή δηλητηριάσθηκε από την μητριά του Μαρτίνα.

Ο Άγιος Πολύδωρος καταγόταν από την Λευκωσία της Κύπρου και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Όταν, κάποτε μετέβη ως πλανόδιος έμπορος στο Κάιρο, έγινε εκεί γραμματέας ενός Ζακυνθινού αρνησίθρησκου. Αλλά, όταν μια ημέρα μέθυσε ευρισκόμενος μαζί του σε κάποια διασκέδαση, αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό και έγινε μωαμεθανός. Μετά από μερικές ημέρες, όμως, μεταμελήθηκε γι’ αυτή την ενέργειά του και κατέφυγε στην Βηρυτό, όπου επανήλθε στην χριστιανική πίστη από τον τοπικό μητροπολίτη. Κατόπιν μετέβη στην Πτολεμαΐδα, αλλά όταν οι Τούρκοι άρχισαν να απειλούν τον μητροπολίτη, κατέφυγε στην Χίο, έπειτα στην Σμύρνη και ύστερα στην Νέα Έφεσο, όπου ομολόγησε την πίστη του ενώπιον των αρχών. Τότε συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1794 μ.Χ..

Ο Άγιος Ιωάννης έζησε στο Ροστώφ (ή Ροστόβ) της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν στους ανθρώπους ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή η αγιότητά του.

Ο Άγιος Πέτρος υπήρξε ιερέας στο Ούγγλις (ή Ούγκλιτς) της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να αποκρύψει την αγιότητά του από τους ανθρώπους.

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου (βλ. 9 Νοεμβρίου) έγινε στην Αίγινα το 1953 μ.Χ..

4.

Μωϋσέως του προφήτου, Βαβύλα ιερομάρτυρος και των συν αυτώ 3 αγίων μαθητών, Βαβύλα μάρτυρος και των συν αυτώ 84 αγίων μαθητών, Ιερουσαλήμ μάρτυρος και των 3 αγίων υιών αυτής, Πετρωνίου, Χαριτίνης, Ευτυχίδος, Ερμιόνης, Θεοδούλου, Θεοτίμου, Θαθουήλ, Βεβαίας, Θεοδώρου, Αμμιανού, Ιουλιανού, Κεντυρίωνος, Ωκεανού και Σαρβήλου των μαρτύρων, των εν Νικομηδεία 3.608 αγίων μαρτύρων, οσίου Ανθίμου του νέου του εκ Κεφαλληνίας.

Ο Προφήτης Μωυσής ήταν εβραϊκής καταγωγής, αλλά γεννήθηκε στην Αίγυπτο την εποχή που ο λαός του είχε μεταναστεύσει εκεί και καταδυναστευόταν από τον Φαραώ. Λόγω του βασιλικού διατάγματος το οποίο επρόσταζε την θανάτωση όλων των αρσενικών εβραϊκών παιδιών, η μητέρα του τον ετοποθέτησε, τριών μόλις μηνών βρέφος, σε ένα καλάθι στον ποταμό Νείλο για να τον γλιτώσει. Παραλήφθηκε, όμως, εκεί έπειτα από την κόρη του Φαραώ και ανατράφηκε ως θετός γιος για 40 χρόνια στην βασιλική αυλή. Κατόπιν αναγκάσθηκε να φύγει από την Αίγυπτο, επειδή εφόνευσε έναν Αιγύπτιο, μετέβη στη χώρα Μαδιάμ, όπου νυμφεύθηκε και απέκτησε 2 γιους. Σε ηλικία 80 ετών είδε το όραμα της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου επάνω στο όρος Χωρήβ και χρίσθηκε από τον Θεό αρχηγός και απελευθερωτής του λαού του. Τότε επέστρεψε στην Αίγυπτο και μετά τις «δέκα πληγές» με τις οποίες ετιμώρησε ο Θεός τους Αιγυπτίους, οδήγησε τον λαό του έξω από αυτήν μέσω της θαυμαστής διάβασης της Ερυθράς θάλασσας χωρίζοντας στα δύο τα νερά της. Στην συνέχεια παρέμεινε με το λαό του για 40 χρόνια στην έρημο του Σινά, επιτελώντας διάφορα θαύματα για την επιβίωση του λαού του. Παρέλαβε στο όρος Σινά τις δέκα εντολές από τον Θεό και οδήγησε τους Εβραίους στα σύνορα της γης Χαναάν, όπου και απεβίωσε σε ηλικία 120 ετών. Συνέγραψε την Πεντάτευχο, δηλαδή τα 5 πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης (εορτάζει και την Κυριακή των Προπατόρων).

Ο Άγιος Βαβύλας, ο οποίος ήταν επίσκοπος Αντιοχείας, δεν εδίστασε κάποτε να αποδοκιμάσει έντονα τον αυτοκράτορα Νουμεριανό, όταν έμαθε ότι δολοφόνησε απάνθρωπα τον γιο του Πέρση βασιλιά, τον οποίο κρατούσε ως όμηρο. Τότε ο αυτοκράτορας οργισμένος εμφανίσθηκε με την συνοδεία του στον ναό στον οποίο αυτός λειτουργούσε, αλλά ο Άγιος του απαγόρευσε την είσοδο. Αυτός, όμως, διέταξε να συλλάβουν τον Άγιο, να τον περιφέρουν με αλυσίδες στην αγορά και να τον φυλακίσουν. Στην συνέχεια ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το έτος 284 μ.Χ., όπως και οι 3 μαθητές του, οι Άγιοι Αμμώνιος, Δονάτος και Φαύστος, οι οποίοι ήταν αδέλφια και προσέτρεξαν εκεί για να συμπαρασταθούν στον διδάσκαλό τους.

Ο Άγιος Βαβύλας ήταν διδάσκαλος της χριστιανικής πίστης στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας και συνελήφθη σε γεροντική ηλικία μαζί με 84 μαθητές του από τον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανό (286-305 μ.Χ.). Υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Η Αγία Ιερουσαλήμ και οι τρεις γιοι της, Άγιοι Σεκενδίνος, Σεκένδος και Κεγούρος, συνελήφθησαν στην Βέροια σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά.

Οι Άγιοι Πετρώνιος, Χαριτίνη και Ευτυχίς, η οποία ήταν μία από τις 4 κόρες του Αποστόλου και διακόνου Φιλίππου (βλ. 11 Οκτωβρίου), συνελήφθησαν ως χριστιανοί, πιθανόν στην Έφεσο της Μ. Ασίας, και απεβίωσαν μαρτυρικά. Στην Έφεσο, όμως, ζούσε και η Αγία Ερμιόνη, κόρη και αυτή του Αποστόλου Φιλίππου, η οποία είχε προφητικό χάρισμα και εκήρυττε τον θείο λόγο. Κάποτε ο αυτοκράτορας Τραϊανός (98-117 μ.Χ.), πηγαίνοντας να πολεμήσει εναντίον των Περσών, έμαθε γι’ αυτήν και της εζήτησε να προφητεύσει το μέλλον του. Και πράγματι, όπως του είχε προφητεύσει, ενίκησε τους εχθρούς αλλά και έχασε τον θρόνο από τον γαμβρό του Αδριανό. Τότε ο Τραϊανός διέταξε να την θανατώσουν, αλλά οι δήμιοί της (πιθανόν οι Άγιοι Θεόδουλος και Θεότιμος οι οποίοι αναφέρονται στην συνέχεια), αφού υπέστη βασανιστήρια, επίστευσαν εξαιτίας της στον Χριστό και την άφησαν ελεύθερη. Αργότερα απεβίωσε ειρηνικά στην Έφεσο.

Οι Άγιοι Θεόδουλος και Θεότιμος ήταν αρχικά δήμιοι και εκτελούσαν χριστιανούς. Κάποτε, όμως, επίστευσαν στον Χριστό, πιθανόν λόγω της Αγίας Ερμιόνης (βλ. ανωτέρω), εγκατέλειψαν την εργασία τους αυτή, έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά.

Ο Άγιος Θαθουήλ ήταν αρχικά ειδωλολάτρης ιερέας στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας, αλλά μετά την κατήχησή του από τον τοπικό επίσκοπο Βαρσιμαίο βαπτίσθηκε χριστιανός μαζί με την αδελφή του Βεβαία. Συνελήφθησαν, όμως, και οι δύο από τον ηγεμόνα της πόλης, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, πιθανόν το 116 μ.Χ..

Οι Άγιοι Θεόδωρος, Αμμιανός, Ιουλιανός, Κεντυρίων και Ωκεανός κατάγονταν από την κωμόπολη Κανδαύλη της Μ. Ασίας και συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού. Υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά το 288 μ.Χ..

Ο Άγιος Σάρβηλος (ή Σέρβηλος) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι 3.608 (ή 3.628) Άγιοι κατάγονταν από την Νικομήδεια της Μ. Ασίας και κατά την πυρπόληση του εκεί ναού από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό (βλ. 28 Δεκεμβρίου, των εν Νικομηδεία 20.000 αγίων μαρτύρων) διεσώθησαν και κατέφυγαν στα γειτονικά όρη. Όμως, αργότερα συνελήφθησαν και αυτοί και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά το 290 μ.Χ..

Ο Όσιος Άνθιμος ο νέος καταγόταν από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς, έμεινε σε κάποια ηλικία τυφλός, ενώ κατόπιν έγινε ασκητής στο Άγιον Όρος. Έπειτα ανέπτυξε ιεραποστολική δράση και εκήρυξε τον θείο λόγο σε διάφορα μέρη παρά την τύφλωσή του, ενώ ίδρυσε αρκετές μονές σε διάφορες περιοχές. Απεβίωσε ειρηνικά το 1782 μ.Χ..

5.

Ζαχαρίου του Προφήτου και πατρός Ιωάννου Προδρόμου, Αβδαίου επισκόπου, Ραΐδος μάρτυρος, Μεδίμνου, Ουρβανού, Θεοδώρου και των συν αυτοίς εν Δακιβύζη 80 αγίων ιερέων και λευιτών μαρτύρων, οσίου Αθανασίου ηγουμένου μονής Μπρεστ.

Ο Προφήτης Ζαχαρίας ήταν ιερέας, όταν βασιλιάς της Ιουδαίας ήταν ο Ηρώδης, και μαζί με την σύζυγό του Αγία Ελισάβετ απέκτησαν σε μεγάλη ηλικία τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο (βλ. 23 Σεπτεμβρίου και 24 Ιουνίου, Σύλληψις και Γενέθλιον Ιωάννου Προδρόμου αντίστοιχα). Ταυτίζεται από μερικούς εκκλησιαστικούς πατέρες με τον Ζαχαρία εκείνον ο οποίος όμως έζησε επί βασιλείας Ιωά και θανατώθηκε μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου, ενώ στην εκκλησιαστική υμνογραφία αναφέρεται ότι απεβίωσε μαρτυρικά από στρατιώτες του Ηρώδη, οι οποίοι τον εφόνευσαν κατά την βρεφοκτονία των 14.000 νηπίων (βλ. 29 Δεκεμβρίου) επειδή δεν βρήκαν τον γιο του Ιωάννη.

Ο Άγιος Αβδαίος ήταν επίσκοπος της Εργόλ στην Περσία και επειδή εδίδασκε το λαό να αποφεύγουν την ειδωλολατρία, πυρπόλησε το Πυρείο, περσικό ναό στον οποίο έκαναν θυσίες οι Πέρσες βασιλείς. Τότε συνελήφθη από τον βασιλιά Ισδιγέρδο (ή από τον γιο του Βαράνη) και απεβίωσε μαρτυρικά το 412 μ.Χ. μετά από συνεχή ραβδισμό μαζί με άλλους 9 μάρτυρες (βλ. 31 Μαρτίου).

Για την Αγία Ραΐδα βλ. 23 Σεπτεμβρίου.

Οι Άγιοι Μέδιμνος, Ουρβανός και Θεόδωρος καθώς και άλλοι 80 Άγιοι, ιερείς και διάκονοι, μετέβησαν για να συνομιλήσουν με τον αυτοκράτορα Ουάλη (364-378 μ.Χ.) σχετικά με το ζήτημα της αίρεσης του αρειανισμού, του οποίου αυτός ήταν οπαδός. Εκδιώχθηκαν, όμως, από αυτόν, υπέστησαν διάφορες ταλαιπωρίες και κατέφυγαν στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας Αλλά, κατόπιν διαταγής του άρχοντα της πόλης τούς μετέφεραν σε σαθρό πλοίο, το οποίο στην συνέχεια ανεφλέγη από δικούς του ανθρώπους. Τότε οι Άγιοι απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά ή από πνιγμό, ενώ το πλοίο έφθασε φλεγόμενο κοντά στην πόλη Δακίβυζα της Μ. Ασίας.

Ο Όσιος Αθανάσιος υπήρξε ηγούμενος της μονής Μπρεστ της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1648 μ.Χ..

6.

 (Ανδρο)Πελαγίας, Θέκλης και των συν αυταίς αγίων μαρτύρων, Ρωμύλου και των συν αυτώ 11.000 αγίων μαρτύρων, Ευδοξίου, Ζήνωνος, Μακαρίου και των συν αυτοίς 1.104 αγίων μαρτύρων, Σαραπάμβωνος του βουλευτού, Φαύστου, Κυριακού και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, ανάμνησις του εν Χώναις θαύματος Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Οι Αγίες (Ανδρο-)Πελαγία και Θέκλα ήταν αδελφές και μαζί με τους Αγίους Βίβο, ο οποίος ήταν μοναχός και διάκονος, Θεόκτιστο, ο οποίος ήταν ναύκληρος, και Καλοδότη, η οποία ήταν έγκυος εκείνη την εποχή, συνελήφθησαν στην Αλεξάνδρεια από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου. Υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 250 μ.Χ..

Ο Άγιος Ρωμύλος ήταν αξιωματούχος του αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Τραϊανού και στάλθηκε στην Γαλλία για να αναγκάσει 11.000 χριστιανούς στρατιώτες να προσκυνήσουν τα είδωλα. Επειδή, όμως, αυτοί δεν υπάκουσαν, εξορίσθηκαν στην Αρμενία και έπειτα απεβίωσαν μαρτυρικά στην πόλη Μελιτηνή. Αλλά, ο Ρωμύλος μεταμελήθηκε για την εξέλιξη αυτή και επειδή κατηγόρησε τον αυτοκράτορα για την σκληρότητά του, συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 112 μ.Χ..

Ο Άγιος Ευδόξιος ήταν κόμης στο αξίωμα και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθη από τον άρχοντα της Μελιτηνής στην Αρμενία μαζί με τους Αγίους Ζήνωνα, Μακάριο αλλά και τους 1.104 (ή 1.134) στρατιώτες του. Υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Σαραπάμβων ήταν βουλευτής στην Αλεξάνδρεια, αλλά επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) συνελήφθη από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Φαύστος, ο οποίος ήταν πρεσβύτερος, ο ακόλουθός του Κυριακός, ο αναγνώστης Διονύσιος, ο πολιτευτής Μακάριος, ο αξιωματικός Ανδρέας, ο στρατιώτης Ανδρόνικος και Κυριακός ο δημότης συνελήφθησαν στην Αλεξάνδρεια από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Σε μια περιοχή της πόλης Κολοσσές στην Φρυγία της Μ. Ασίας υπήρχε ένα αγίασμα, όπου είχε ιδρυθεί ένας ναός προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (βλ. 8 Νοεμβρίου). Εκεί έμενε ο ασκητής Άρχιππος, αλλά κάποτε οι ειδωλολάτρες της περιοχής, κινούμενοι από έχθρα προς τα θαύματα που επιτελούνταν εκεί, εστράφησαν εναντίον του και τον ξυλοκόπησαν, επενέβη όμως ο Αρχάγγελος και τους εξουδετέρωσε με θαύμα. Αυτοί, όμως, οργίσθηκαν περισσότερο και δοκίμασαν έπειτα να εκτρέψουν τα νερά ενός γειτονικού ποταμού, με σκοπό να πνίξουν τον Άρχιππο και τον λαό που υπήρχε μέσα στον ναό. Τότε ο Αρχάγγελος επενέβη ξανά και το έδαφος σχίσθηκε θαυματουργικά, με αποτέλεσμα τα νερά του ποταμού να χωνευθούν από την γη, γι’ αυτό και η πόλη ονομάσθηκε Χώνες κατά τον 11ο αι. μ.Χ., και να διοχετευθούν στο φαράγγι που δημιουργήθηκε εκεί.

7.

Ευόδου και Ονησιφόρου των αποστόλων, Σώζοντος και Ευψυχίου των μαρτύρων, Πέτρου του ευλαβούς και Λουκά των οσίων, Ιωάννου Νοβογορδίας του θαυματουργού.

Οι Απόστολος Εύοδος και Ονησιφόρος ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο Εύοδος υπήρξε διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου στην επισκοπή Αντιοχείας, ενώ ο Ονησιφόρος ήταν συνοδός του Αποστόλου Παύλου στην Ρώμη και έπειτα επίσκοπος στην Κολοφώνα της Μ. Ασίας. Εκήρυξαν τον θείο λόγο, έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά.

Ο Άγιος Σώζων καταγόταν από την Λυκαονία της Μ. Ασίας και ήταν βοσκός προβάτων. Κάποτε μετέβη σε ένα ναό της Πομπηιούπολης στην Μ. Ασία, αφαίρεσε κρυφά το χέρι από ένα χρυσό άγαλμα της θεάς Αφροδίτης και τα χρήματα που πήρε από την πώλησή του, τα εμοίρασε στους πτωχούς. Όμως, επειδή συνελήφθησαν άλλοι για την κλοπή αυτή, προσήλθε με την θέλησή του στον τοπικό ηγεμόνα Μαξιμιανό και ομολόγησε την πράξη του αλλά και την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά από συνεχή ραβδισμό το 288 μ.Χ..

Ο Άγιος Ευψύχιος καταγόταν από την Καισάρεια και συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης επί αυτοκρατορίας Αδριανού (117-138 μ.Χ.) από τον άρχοντα Σαπρίκιο και φυλακίσθηκε. Έπειτα, πήρε άδεια από την φυλακή, εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς, επέστρεψε, υπέστη πολλά βασανιστήρια και κατόπιν απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Όσιος Πέτρος καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν μαθητής του Οσίου Βασιλείου (βλ. 1 Ιουλίου), κτήτορα της μονής Βαθέος Ρύακος στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία. Εκεί έγινε αρχικά μοναχός, ενώ αργότερα διετέλεσε εκεί μετά από αυτόν ηγούμενος. Έζησε βίο ευσεβή, γι’ αυτό κι επονομάσθηκε ευλαβής, και απεβίωσε ειρηνικά. Μετά από αυτόν ηγούμενος διετέλεσε ο Όσιος Λουκάς, ο οποίος καταγόταν από την Λυκαονία της Μ. Ασίας και ήταν μοναχός σ’ αυτή την μονή. Έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωάννης ο θαυματουργός υπήρξε αρχιεπίσκοπος Νοβογορδίας στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

8.

Το γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, Ρούφου, Ρουφιανού, Σεβήρου και Αρτεμιδώρου των μαρτύρων, Αθανασίου νεομάρτυρος του εκ Θεσ/νίκης, Σωφρονίου επισκόπου Αχταλείας.

Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα δεν σταματούσαν, αν και βρίσκονταν σε προχωρημένη ηλικία, να προσεύχονται στον Θεό παρακαλώντας Τον να αποκτήσουν παιδί με την υπόσχεση ότι θα το αφιερώσουν σ’ Εκείνον. Γι’ αυτό και ο Θεός επάκουσε την δέησή τους και έστειλε Άγγελο για να τους αναγγείλει ότι θα πραγματοποιηθεί το αίτημά τους. Και πράγματι, η πρώην στείρα αλλά και μεγάλη σε ηλικία Άννα έμεινε έγκυος (βλ. 9 Δεκεμβρίου, σύλληψις Αγίας Άννης) και κατόπιν ακολούθησε το γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία αργότερα επρόκειτο να γεννήσει ως άνθρωπο τον Θεό και Σωτήρα του κόσμου Ιησού Χριστό.

Οι Άγιοι Ρούφος και Ρουφιανός συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Σεβήρος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αρτεμίδωρος συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αθανάσιος καταγόταν από την κωμόπολη Κουλιακιά της Θεσ/νίκης, εσπούδασε αρχικά στην Θεσ/νίκη και έπειτα στην Αθωνιάδα σχολή του Αγίου Όρους. Ύστερα μετέβη στην Κων/πολη και κατόπιν επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου δεχόταν συνεχώς πιέσεις από τους Τούρκους να αρνηθεί τον Χριστό. Επειδή αντιστάθηκε στις προσπάθειές τους για εξισλαμισμό, συκοφαντήθηκε από αυτούς στις αρχές, συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1774 μ.Χ. σε ηλικία 25 ετών.

Ο Άγιος Σωφρόνιος καταγόταν από το χωριό Λοτσίων Δεραίνης στην επαρχία Χαλδείας του Πόντου και ήταν γιος ιερέα. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στην μονή Βαζελώνος, ενώ αργότερα έγινε ιερέας. Το 1777 μ.Χ. εξελέγη επίσκοπος στην επαρχία Αχταλείας στην Ιβηρία, την σημερινή Γεωργία, ενώ το 1794 μ.Χ. συνελήφθη αιχμάλωτος από βαρβαρική φυλή και πωλήθηκε σε μια γυναίκα, η οποία στην συνέχεια τον απελευθέρωσε και τον έστειλε στην Τραπεζούντα. Έπειτα επέστρεψε στην μονή του και αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

9.

Σύναξις Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, Σεβηριανού και Χαρίτωνος των μαρτύρων, Θεοφάνους του ομολογητού, οσίου Ιωσήφ του θαυματουργού του εν Βελόνη, μνήμη Γ΄ οικουμενικής συνόδου.

Η Σύναξη αυτή, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, γίνεται από την Εκκλησία την επομένη της εορτής του γενεθλίου της Θεοτόκου προς τιμήν των Αγίων Ιωακείμ και Άννας, οι οποίοι υπήρξαν γονείς της Παναγίας (βλ. 8 Σεπτεμβρίου) αλλά και Θεοπάτορες, αφού από αυτήν επρόκειτο να γεννηθεί ως άνθρωπος ο Θεός και Σωτήρας του κόσμου Ιησούς Χριστός.

Ο Άγιος Σεβηριανός καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας, προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών και ανέπτυξε εκεί πλούσια χριστιανική δράση. Συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου από τον άρχοντα Λυσία με την κατηγορία ότι παρότρυνε 40 μάρτυρες (βλ. 9 Μαρτίου) αλλά και γενικά τους φυλακισμένους χριστιανούς να μην απαρνηθούν την πίστη τους. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 315 μ.Χ..

Ο Άγιος Χαρίτων συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Θεοφάνης ο ομολογητής καταγόταν, πιθανόν, από την Ρώμη, προερχόταν από ειδωλολάτρες γονείς, αλλά σε νεαρή ηλικία ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη. Κατόπιν μετέβη στο όρος Διαβηνό και μαθήτευσε κοντά σε ασκητή για πολλά χρόνια. Μετά την κοίμηση του ασκητή εισήλθε σε σπήλαιο, όπου ασκήτευσε για 58 ολόκληρα χρόνια και έπειτα εξήλθε για να κηρύξει τον θείο λόγο στην Ρώμη. Συνελήφθη, όμως, επί αυτοκρατορίας Κάρου και Καρίνου (282-283 μ.Χ.), ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια και αφέθηκε ελεύθερος. Τότε επέστρεψε στο σπήλαιο και μετά από 17 χρόνια άσκησης απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Όσιος Ιωσήφ ο θαυματουργός έζησε στην Βελόνη της Ρωσίας βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 200 πατέρες της Εκκλησίας στην Έφεσο της Μ. Ασίας το 431 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου Β΄. Κατεδίκασε την αιρετική διδασκαλία του νεστοριανισμού, η οποία διατυπώθηκε από τον πατριάρχη Κων/πολης Νεστόριο, ο οποίος αμφισβητούσε την θεία φύση του Ιησού Χριστού και δεν Τον αποκαλούσε Θεάνθρωπο.

10.

Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας, Βαρυψαβ(β)ά και Ίας των μαρτύρων, Απελλού, Λουκά και Κλήμεντος των αποστόλων, Πέτρου επισκόπου, Πουλχερίας της βασιλίσσης.

Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα κατάγονταν από την Βιθυνία της Μ. Ασίας, ήταν αδελφές και ασκήτευσαν σε νεαρή ηλικία στο όρος Αργαθώνιο, κοντά στις θερμές πηγές των Πυθίων. Αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα και να θεραπεύουν πολλούς ασθενείς. Συνελήφθησαν, όμως, αργότερα από τον ηγεμόνα Φρόντωνα, ομολόγησαν με θάρρος την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά το 290 μ.Χ..

Ο Άγιος Βαρυψαβ(β)άς ήταν μοναχός και κατείχε ένα αγγείο που περιείχε αίμα το οποίο έσταξε είτε από την πλευρά του Ιησού Χριστού επάνω στον Σταυρό είτε πιθανότερον από ιερή εικόνα της Βηρυτού που χτυπήθηκε κάποτε από Εβραίους. Μετέβαινε με αυτό σε πόλεις και χώρες, για να θεραπεύσει με αυτό ασθενείς και να επιτελέσει θαύματα. Μια ημέρα, όμως, απεβίωσε μαρτυρικά, όταν δολοφονήθηκε ένα βράδυ από κάποιους που θέλησαν να αρπάξουν αυτό το αγγείο αλλά δεν το βρήκαν γιατί το είχε παραδώσει σε έναν μαθητή του.

Η Αγία Ία καταγόταν από την περιοχή του κάστρου της Βιζάλης και σε γεροντική ηλικία συνελήφθη αιχμάλωτη μαζί με άλλους 9.000 χριστιανούς και μεταφέρθηκε στην Περσία στα χρόνια του Πέρση βασιλιά και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.). Εκεί οι Πέρσες σοφοί προσπάθησαν να την πείσουν να απαρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και επειδή απέτυχαν, φυλακίσθηκε για 15 μήνες, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Απόστολοι Απελλής, επίσκοπος Σμύρνης, Λουκάς, επίσκοπος Λαοδικείας, και Κλήμης, επίσκοπος Σάρδεων, ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού, εκήρυξαν τον θείο λόγο και απεβίωσαν ειρηνικά.

Ο Άγιος Πέτρος υπήρξε επίσκοπος στην Νίκαια της Μ. Ασίας, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Για την Αγία Πουλχερία βλ. 17 Φεβρουαρίου.

11.

Απόδοσις των γενεθλίων της Θεοτόκου, Θεοδώρας οσίας της εν Αλεξανδρεία, οσίου Ευφροσύνου του μαγείρου, Δημητρίου, Ευανθίας, Δημητριανού, Διοδώρου, Διδύμου, Διομήδους, Θεοδώρας της εν Βάστα και Ίας των μαρτύρων, ανακομιδή τιμίων λειψάνων οσίων Σεργίου και Γερμανού των εν Βαλάμη θαυματουργών.

Η Οσία Θεοδώρα καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, ήταν εύπορη και παντρεμένη με τον ευγενή Παφνούτιο επί αυτοκρατορίας Ζήνωνος (474-490 μ.Χ.). Επειδή, όμως, κάποτε υπέπεσε σε μοιχεία, μεταμελήθηκε έπειτα πικρά και αποφάσισε να μονάσει, αν και δεν έγινε γνωστή η πράξη της σε κανέναν. Όμως, για να μην την αναζητήσει ο σύζυγός της, εφόρεσε ανδρική ενδυμασία και μετέβη ως ευνούχος σε ανδρική μονή με το όνομα Θεόδωρος. Έζησε εκεί ενάρετο και ασκητικό βίο και μόνον όταν απεβίωσε ειρηνικά, έγινε γνωστή η πραγματική της ταυτότητα.

Ο Όσιος Ευφρόσυνος ήταν μοναχός και είχε το διακόνημα του μάγειρα στην μονή του. Έζησε ταπεινό και ενάρετο βίο, αργότερα απεσύρθη σε ησυχαστήριο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά. Σε όλη του την ζωή ζούσε περιφρονημένος από όλους, αλλά η αγιότητα του βίου του αποκαλύφθηκε σε όραμα που είδε κάποτε ο ιερέας της μονής.

Οι Άγιοι Δημήτριος, Ευανθία και ο γιος τους Δημητριανός απεβίωσαν μαρτυρικά από λιμό, ενώ σύμφωνα με μία εκδοχή κατάγονταν από την πόλη Σκήψη της Μυσίας στην Μ. Ασία και είχαν κάποτε σωθεί από σεισμό που έγινε στην περιοχή.

Οι Άγιοι Διόδωρος, Δίδυμος και Διομήδης κατάγονταν από την Λαοδίκεια της Συρίας, συνελήφθησαν ως χριστιανοί από τον άρχοντα της πόλης σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά μετά από συνεχή μαστίγωση.

Η Αγία Θεοδώρα προερχόταν από πτωχή οικογένεια και για τον λόγο αυτό κατάφερε σε εφηβική ηλικία να καταταγεί ως στρατιώτης μεταμφιεσμένη σε άνδρα ευνούχο (σύμφωνα, όμως, με άλλη εκδοχή έζησε κατά τον ίδιο τρόπο ως μοναχός μέσα σε ανδρική μονή). Κάποτε, όμως, συκοφαντήθηκε στον αξιωματικό του τάγματός της για παράνομη πράξη, καταδικάσθηκε σε θάνατο και απεβίωσε μαρτυρικά κατά τον 10ο αι. μ.Χ., αν και είχε την δυνατότητα να αποδείξει την αθωότητά της. Σήμερα σώζεται στο τόπο του μαρτυρίου της, στο χωριό Βάστα της Αρκαδίας, δίπλα σε ποταμό μικρός ναός, επάνω στην σκεπή του οποίου εφύτρωσαν και διατηρούνται κατά θαυματουργικό τρόπο 17 θεόρατα δένδρα.

Για την Αγία Ία βλ. 10 Σεπτεμβρίου.

Οι Όσιοι Σέργιος και Γερμανός οι θαυματουργοί, των οποίων εδώ εορτάζεται η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων τους από την Νοβογράδα της Ρωσίας και η μεταφορά τους στην ρωσική μονή Βαλάμης στην οποία υπήρξαν μοναχοί, έζησαν βίο ευσεβή, αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα και απεβίωσαν ειρηνικά.

12.

Αυτονόμου, Ιουλιανού και Κουρνούτου των ιερομαρτύρων, Μακεδονίου, Θεοδούλου, Τατιανού, Θεοδώρου και Ωκεανού των μαρτύρων, οσίων Δανιήλ του εν Θάσω και Ανδρονίκου του εν τη Ατρώα.

Ο Άγιος Αυτόνομος ήταν επίσκοπος Πρεναιστού στην Ιταλία και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού μετέβη στο χωριό Σορεοί της Μ. Ασίας το έτος 298 μ.Χ.. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον Κορνήλιο, τον οποίο έπειτα χειροτόνησε διάκονο, αργότερα ιερέα και κατόπιν επίσκοπο. Από εκεί ο Άγιος μετέβαινε στην Λυκαονία, στην Ισαυρία και σε άλλες περιοχές της Μ. Ασίας για να κηρύξει τον θείο λόγο. Επιστρέφοντας, όμως, κάποτε στους Σορεούς, εβάπτισε χριστιανούς μερικούς κατοίκους του γειτονικού χωριού Λίμνη. Αλλά, επειδή αυτοί έπειτα κατέστρεψαν τα είδωλα, εξαγριωμένοι ειδωλολάτρες εισέβαλαν στον ναό στον οποίο ο Άγιος τελούσε την θεία λειτουργία και έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά εκεί από λιθοβολισμό.

Ο Άγιος Ιουλιανός καταγόταν από τους Κριντεούς, χωριό κοντά στην Άγκυρα, όπου και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου (307-323 μ.Χ.) κατέφυγε μαζί με άλλους 42 συμπολίτες του στα γειτονικά όρη, όπου και διέμεναν. Όταν, όμως, κάποτε μετέβη για να μεταφέρει νερό, συνελήφθη από ειδωλολάτρες οι οποίοι έκαναν θυσία σε έναν ναό που υπήρχε εκεί και τον παρέδωσαν στον άρχοντα της Άγκυρας. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και επειδή αρνήθηκε να υποδείξει πού εκρύπτοντο οι υπόλοιποι χριστιανοί, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από πυρακτωμένη καλύπτρα της κεφαλής και αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Κο(υ)ρνούτος καταγόταν από το χωριό Σούρσαλο, κοντά στο Ικόνιο της Μ. Ασίας, πόλη στην οποία αργότερα εξελέγη επίσκοπος. Κατά την εποχή των διωγμών οι χριστιανοί εγκατέλειψαν την πόλη, ενώ ο Άγιος παρέμεινε, συνελήφθη από τον ηγεμόνα Περίνιο, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 258 μ.Χ..

Οι Άγιοι Μακεδόνιος, Θεόδουλος και Τατιανός κατάγονταν από την Μυρόπολη της Φρυγίας στην Μ. Ασία και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) μετέβησαν ένα βράδυ σε ναό της πόλης και κατέστρεψαν τα είδωλα. Έπειτα, όμως, για να μην συλληφθούν και κατηγορηθούν άλλοι ως υπαίτιοι, προσήλθαν με την θέλησή τους και ομολόγησαν στον άρχοντα της Φρυγίας Αμάχιο την πράξη τους. Τότε συνελήφθησαν και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, απεβίωσαν μαρτυρικά επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα.

Ο Άγιος Θεόδωρος συνελήφθη στην Αλεξάνδρεια από όχλο ειδωλολατρών λόγω της χριστιανικής του δράσης και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο, ο οποίος όμως υπήρξε αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας και εορτάζει στις 3 Δεκεμβρίου (βλ.λ.).

Ο Άγιος Ωκεανός συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά ή από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Δανιήλ καταγόταν από την Θάσο και ίδρυσε εκεί κοντά στο νησάκι Γραμβούσα μονή, όπου ασκήτευαν αρκετοί μοναχοί. Έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά μετά το 840 μ.Χ.

Ο Όσιος Ανδρόνικος καταγόταν από την κωμόπολη Ελαία, κοντά στην Πέργαμο της Μ. Ασίας, έγινε μοναχός στην Ατρώα της Βιθυνίας στην Μ. Ασία ζώντας βίο ασκητικό επί αυτοκρατορίας Νικηφόρου Α΄ (802-811 μ.Χ.) και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

13.

Κορνηλίου εκατοντάρχου, Γορδιανού, Σελεύκου, Μακροβίου, Ουαλεριανού, Λουκιανού, Ζωτικού, Ηλεί, Κρονίδου, Σεραπίωνος, Λεοντίου, Αριστείδου και Στράτωνος των μαρτύρων, Πέτρου οσίου, Μελετίου Πηγά πατριάρχου Αλεξανδρείας, μνήμη εγκαινίων του ναού της Αναστάσεως,.

Ο Άγιος Κορνήλιος ήταν Ρωμαίος εκατόνταρχος στην Καισάρεια της Παλαιστίνης και έπειτα από οπτασία που είδε, έγινε μαθητής του Αποστόλου Πέτρου και βαπτίσθηκε από αυτόν χριστιανός. Ύστερα ξεκίνησε περιοδεία προκειμένου να διδάξει τον θείο λόγο στην Φοινίκη, στην Κύπρο, στην Αντιόχεια και στην Έφεσο. Κατόπιν έγινε επίσκοπος στην Σκήψη της Μυσίας στην Μ. Ασία, όπου οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη. Συνελήφθη, όμως, εκεί από τον άρχοντα της πόλης Δημήτριο, ο οποίος τελικά επίστευσε στον Χριστό, όταν ο Άγιος επετέλεσε ενώπιόν του θαύμα, γκρεμίζοντας τον ναό στον οποίο τον εξανάγκαζε να προσκυνήσει τα είδωλα. Έπειτα ο Άγιος αφέθηκε ελεύθερος και αργότερα απεβίωσε ειρηνικά. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, όμως, μετά την σύλληψή του, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά.

Οι Άγιοι Γορδιανός, Σέλευκος και Μακρόβιος κατάγονταν από την Παφλαγονία ή την Καππαδοκία της Μ. Ασίας, συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου (307-323 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά ή πιθανόν από άγρια θηρία. Έπειτα ο φίλος τους Άγιος Ουαλεριανός μετέβη στους τάφους των και θρηνώντας με πόθο τους μάρτυρες απεβίωσε παραδίδοντας εκεί την ψυχή του.

Οι Άγιοι Λουκιανός, Ζωτικός και Ηλεί συνελήφθησαν στην πόλη των Τομέων της Σκυθίας από τον άρχοντα Μάξιμο επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου (307-323 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Κρονίδης, ο οποίος ήταν διάκονος, και οι μαθητές του Σεραπίων και Λεόντιος κατάγονταν από την Αλεξάνδρεια. Συνελήφθησαν, όμως, λόγω της χριστιανικής τους πίστης, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Ο Άγιος Αριστείδης καταγόταν από την Αθήνα, προερχόταν από οικογένεια ευγενών και ήταν φιλόσοφος. Έγινε χριστιανός από την διδασκαλία των Αγίων Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και Ιεροθέου (βλ. 3 και 4 Οκτωβρίου αντίστοιχα). Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Αδριανού έγραψε σ’ αυτόν απολογία υπέρ των διωκομένων ομοδόξων του, γι’ αυτό και συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Ρώμη για να απολογηθεί. Κατόπιν μετεφέρθη στην Αθήνα και έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 120 μ.Χ..

Ο Άγιος Στράτων καταγόταν από την Βιθυνία της Μ. Ασίας, συνελήφθη όμως από τον άρχοντα της περιοχής λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με διαμελισμό του σώματός του από δύο τεντωμένα δένδρα.

Ο Όσιος Πέτρος έγινε μοναχός στην Ατρώα της Βιθυνίας στην Μ. Ασία ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή στην Αγρέα της Μ. Ασίας επί αυτοκρατορίας Νικηφόρου Α΄ (802-811 μ.Χ.), έζησε εκεί βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά

Ο Άγιος Μελέτιος Πηγάς καταγόταν από το Ηράκλειο της Κρήτης, έλαβε σπουδαία μόρφωση, έγινε έπειτα μοναχός και κατόπιν ηγούμενος στην μονή Αγκαράθου Κρήτης. Αργότερα έγινε πρωτοσύγκελλος και το 1590 μ.Χ. πατριάρχης στην Αλεξάνδρεια, ενώ το 1597 μ.Χ. έγινε τοποτηρητής του πατριαρχείου Κων/πολης για ένα χρόνο. Απεβίωσε ειρηνικά το 1601 μ.Χ. σε ηλικία 52 ετών.

Για τα εγκαίνια του ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα βλ. 6 Μαρτίου και 14 Σεπτεμβρίου.

14.

Η ύψωσις του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, κοίμησις Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Βαλλεριανού του νηπίου, Θεοκλή και Πάπα των μαρτύρων, Πλακίλλης της βασιλίσσης, Μακαρίου οσιομάρτυρος του νέου, μνήμη ΣΤ΄ οικουμενικής συνόδου.

Μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού στον Γολγοθά (βλ. 6 Μαρτίου) η μητέρα του Μεγάλου Κων/νου Αγία Ελένη (βλ. 21 Μαΐου) απέστειλε τμήμα του Τιμίου Ξύλου στον γιο της στην Κων/πολη, ενώ εναπέθεσε το υπόλοιπο στον ναό της Αναστάσεως, ιδρυμένο από την ίδια εκεί όπου είχε βρει προηγουμένως τον Άγιο Τάφο του Ιησού Χριστού. Επειδή, όμως, ο συγκεντρωμένος λαός επιζητούσε να το ασπασθεί και επικρατούσε συνωστισμός, ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος επεχείρησε την ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού από τον άμβωνα του ναού.

Αλλά, αργότερα, όταν το 614 μ.Χ. έγινε η άλωση της πόλης από τον Πέρση βασιλιά Χοσρόη, ο Τίμιος Σταυρός μεταφέρθηκε μαζί με τους αιχμαλώτους στην Περσία. Όμως, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά από πολλούς αγώνες ενίκησε τους Πέρσες το 628 μ.Χ. και επανέφερε ο ίδιος τον ανακτημένο Σταυρό στον ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ. Έπειτα ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Άγιος Ζαχαρίας (βλ. 21 Φεβρουαρίου) ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό ενώπιον του συγκεντρωμένου λαού και από τότε το γεγονός αυτό εορτάζεται ταυτόχρονα με την πρώτη ύψωση του Σταυρού.

Επειδή ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απεβίωσε την ημέρα της ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, η εορτή του μετατέθηκε στις 13 Νοεμβρίου (βλ.λ.).

Ο Άγιος Βαλλεριανός ήταν νήπιο, αλλά συνελήφθη σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Θεοκλής συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Πάπας καταγόταν από τα Λάρανδα της Λυκαονίας στην Μ. Ασία και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθη από τον ηγεμόνα Μάγνο, επειδή εκήρυττε την χριστιανική πίστη, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά.

Η Αγία Πλακίλλα ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα και Οσίου Θεοδοσίου του Μεγάλου (βλ. 17 Ιανουαρίου). Υπήρξε σε όλη την διάρκεια της ζωής της φιλεύσπλαχνη προς τους πτωχούς και αδυνάτους, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Μακάριος ο νέος ήταν μοναχός στην μονή Διονυσίου στο Άγιον Όρος και υπήρξε εκεί μαθητής του πατριάρχη Κων/πολης Αγίου Νήφωνος (βλ. 11 Αυγούστου). Αργότερα μετέβη στην Θεσ/νίκη, όπου εκήρυττε με θάρρος τον θείο λόγο, γι’ αυτό και συνελήφθη από τους Τούρκους, υπέστη ξυλοδαρμό και φυλακίσθηκε από τις τουρκικές αρχές. Κατόπιν, επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, παρά τις κολακείες και τις υποσχέσεις που δέχθηκε, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1527 μ.Χ..

Η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 170 πατέρες της Εκκλησίας το 680 μ.Χ. στην Κων/πολη επί αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου Δ΄ Πωγωνάτου. Κατεδίκασε την αίρεση του μονοθελητισμού, η οποία διατυπώθηκε από τους πατριάρχες Κων/πολης Σέργιο, Πύρρο, Παύλο, Ονώριο πάπα Ρώμης, Κύρο Αλεξανδρείας και Μακάριο Αντιοχείας, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ο Ιησούς Χριστός είχε ως Θεάνθρωπος δύο φύσεις, την θεϊκή και την ανθρώπινη, αλλά όμως μία μόνον ενέργεια και θέληση.

15.

Νικήτα μεγαλομάρτυρος και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Πορφυρίου του μίμου και Μαξίμου των μαρτύρων, αγίων 2 παρθένων μαρτύρων, Φιλοθέου του θαυματουργού, Γερασίμου και Μελετίου των οσίων, Συμεών αρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης, Βησσαρίωνος και Νικήτα των επισκόπων, Ιωάννου νεομάρτυρος του Κρητός, εύρεσις τιμίων λειψάνων αγίου Στεφάνου πρωτομάρτυρος και αγίου Ακακίου Μελιτηνής.

Ο Άγιος Νικήτας ο μεγαλομάρτυς καταγόταν από την χώρα των Γότθων, προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών και κατείχε υψηλό αξίωμα. Σε νεαρή ηλικία διδάχθηκε την χριστιανική πίστη από τον Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο. Συνελήφθη, όμως, λόγω της χριστιανικής του δράσης από τον Γότθο βασιλιά Αθανάριχο μαζί με μερικούς άλλους Αγίους, οι οποίοι απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά. Ο Άγιος υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά το 330 μ.Χ., ενώ το τίμιο λείψανό του παρέμεινε κατά θαυμαστό τρόπο ανέπαφο από την φωτιά.

Ο Άγιος Πορφύριος ήταν μίμος και γελωτοποιός στο επάγγελμα και προσκλήθηκε κάποτε από τον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), για να τον διασκεδάσει κατά την ημέρα των γενεθλίων του εμπαίζοντας τα μυστήρια της Εκκλησίας. Τότε ο Άγιος, αφού έκανε αναπαράσταση της τελετής του βαπτίσματος, ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό. Συνελήφθη αμέσως και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. (π.β. και 4 Νοεμβρίου, Πορφυρίου του μίμου, όπου αναφέρεται το ίδιο γεγονός αλλά επί αυτοκρατορίας Αυρηλιανού)

Ο Άγιος Μάξιμος συνελήφθη ως χριστιανός και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ φαίνεται πιθανόν ότι πρόκειται για τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου (βλ.λ.).

Οι 2 Αγίες ήταν νεαρές κοπέλες, όταν συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Φιλόθεος ο θαυματουργός καταγόταν από την κωμόπολη Μύρμηκα στην επαρχία-θέμα των Οψικίων της Μ. Ασίας, όπου νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά. Λόγω της ενάρετης ζωής του χειροτονήθηκε αργότερα πρεσβύτερος, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά, πιθανόν κατά τον 10ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Γεράσιμος καταγόταν από το Λεοντάρι της Αρκαδίας, όπου χειροτονήθηκε διάκονος. Έπειτα μετέβη για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα και παρέμεινε εκεί για ένα διάστημα. Κατόπιν έγινε μοναχός, γύρω στο 1740 μ.Χ., και κτήτορας της μονής Σουρβίας στην Μακρυνίτσα του Βόλου, ενώ συχνά μετέβαινε στο Βελεστίνο για την εξομολόγηση των πιστών. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Μελέτιος υπήρξε κτήτορας της μονής του Σεργίου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Συμεών ήταν αρχικά ιερομόναχος, ενώ αργότερα, μετά το 1410 μ.Χ., διετέλεσε αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης. Συνέγραψε αρκετά συγγράμματα και ύμνους και απεβίωσε ειρηνικά το 1429 μ.Χ..

Ο Άγιος Βησσαρίων καταγόταν από το χωριό Μεγάλη Πόρτα ή Πύλες της Θεσσαλίας, έγινε σε νεαρή ηλικία διάκονος, έπειτα πρεσβύτερος και κατόπιν επίσκοπος Δομενίκου και Ελασσώνος. Δεν κατόρθωσε, όμως, να μεταβεί στην επισκοπή αυτή, επειδή ανέκυψε κάποιο τοπικό ζήτημα, γι’ αυτό έγινε στην συνέχεια επίσκοπος Σταγών, ενώ 6 χρόνια αργότερα εξελέγη αρχιεπίσκοπος στην Λάρισα. Ίδρυσε την μονή Δούσικου, έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά στα μέσα του 16ου αι. μ.Χ. σε ηλικία 50 ετών.

Ο Όσιος Νικήτας υπήρξε επίσκοπος Χύτρων Κύπρου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από τα Σφακιά της Κρήτης, αλλά αργότερα μετέβη στην Νέα Έφεσο της Μ. Ασίας, όπου εργαζόταν ως γεωργός. Όταν κάποτε σε ένα πανηγύρι μέθυσε μαζί με δύο συμπατριώτες του και ήλθαν σε σύγκρουση με μερικούς Τούρκους φοροεισπράκτορες, η διαμάχη αυτή κατέληξε στον φόνο του ενός Τούρκου και στον τραυματισμό των άλλων. Τότε, ενώ οι υπαίτιοι διέφυγαν, αυτός ως αθώος παρέμεινε, αλλά συνελήφθη ως ένοχος του φόνου, υπέστη βασανιστήρια και ρίφθηκε στην φυλακή. Μετά από 2 εβδομάδες παραμονής του εκεί χωρίς τροφή, πιέσθηκε να αλλαξοπιστήσει, αλλά επειδή δεν αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1811 μ.Χ..

Η εύρεση του τιμίου λειψάνου του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου (βλ. 27 Δεκεμβρίου) έγινε, σύμφωνα με την παράδοση, από τον πρεσβύτερο Λουκιανό, ο οποίος εφανέρωσε στον πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη ένα όραμα που είχε δει και στο οποίο του αποκαλύφθηκε ο τόπος όπου ήταν θαμμένος ο Άγιος.

Για τον Άγιο Ακάκιο επίσκοπο Μελιτηνής, του οποίου εδώ εορτάζεται η εύρεση του τιμίου λειψάνου του, βλ. 31 Μαρτίου.

16.

Ευφημίας της μεγαλομάρτυρος, Μελιτινής, Σεβαστιανής και Λουντμίλης των μαρτύρων, Μαρτίνου πάπα Ρώμης, οσίων Δωροθέου του εν Αιγύπτω και Κυπριανού μητροπολίτου Κιέβου.

Η Αγία Ευφημία η μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας, προερχόταν από ευσεβείς γονείς ευγενικής καταγωγής. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθη από τον ανθύπατο Πρίσκο και φυλακίσθηκε για 20 ημέρες χωρίς τροφή. Έπειτα, επειδή ομολόγησε με θάρρος την πίστη της στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια. Κατόπιν, όμως, επειδή η Αγία παρέμεινε ακλόνητη στην πίστη της, δόθηκε ως βορά σε άγρια θηρία στο στάδιο της πόλης και απεβίωσε μαρτυρικά από επίθεση αρκούδας το 303 μ.Χ. (βλ. και 11 Ιουλίου, θαύμα Αγίας Ευφημίας ή σύναξις του όρου).

Η Αγία Μελιτινή καταγόταν από την Μαρκιανούπολη της Θράκης και συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης και δράσης από τον ηγεμόνα της πόλης Αντίοχο επί αυτοκρατορίας Αντωνίνου. Υπέστη πολλά βασανιστήρια, αλλά λόγω των θαυμάτων που επετέλεσε οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χριστού, ακόμα και την σύζυγο του Αντιόχου η οποία αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει. Έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος το 160 μ.Χ..

Για την Αγία Σεβαστιανή βλ. 24 Οκτωβρίου.

Η Αγία Λουντμίλα καταγόταν από την Τσεχία και προερχόταν από ειδωλολάτρες γονείς. Σε ηλικία 16 ετών νυμφεύθηκε τον ηγεμόνα Τσεχίας Μποριβόια, ενώ στην συνέχεια ασπάσθηκαν και οι δύο την χριστιανική πίστη από την διδασκαλία των ιεραποστόλων Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου (βλ. 11 Μαΐου) και εργάσθηκαν από κοινού για την διάδοση της νέας θρησκείας. Αλλά, όταν ο σύζυγός της απεβίωσε σε ηλικία 36 ετών, ανέλαβε την εξουσία ο εγγονός του Βιατσεσλάβος, ενώ η σύζυγός του Δραγομίρα προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία. Επειδή, όμως, η Αγία αντέδρασε με κάθε τρόπο, καταδιώχθηκε από τους ανθρώπους της Δραγομίρας και συνελήφθη στο πύργο της πόλης Τέτσιν της Βοημίας, όπου είχε καταφύγει. Κατόπιν απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 717 μ.Χ. σε ηλικία 62 ετών, ενώ αργότερα ο Βιατσεσλάβος μετέφερε το τίμιο λείψανό της στην Πράγα, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Για τον Άγιο Μαρτίνο βλ. 13 Απριλίου.

Ο Όσιος Δωρόθεος υπήρξε ερημίτης στην Αίγυπτο, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 4ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Κυπριανός υπήρξε μητροπολίτης στο Κίεβο της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1406 μ.Χ..

17.

Σοφίας και των θυγατέρων αυτής Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος των μαρτύρων, Λουκίας, Γερμινιανού, Αγαθοκλείας, Θεοδότης, Μαξίμου, Θεοδότου, Ασκληπιοδότης, Χαραλάμπου και Παντολέοντος των μαρτύρων, Πηλέως, Νείλου, Πατερμουθίου, Ηλία και των συν αυτοίς 100 αγίων μαρτύρων, των εξ Αιγύπτου 100 αγίων μαρτύρων, των εν Παλαιστίνη 50 αγίων μαρτύρων, Ηρακλείδου και Μύρωνος επισκόπων Ταμασέων Κύπρου, οσίου Αναστασίου του θαυματουργού του εξ Αλαμάνων.

Η Αγία Σοφία καταγόταν από περιοχή της Ιταλίας, αλλά όταν κάποτε έμεινε χήρα, μετέβη στην Ρώμη μαζί με τις 3 κόρες της Αγίες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, οι οποίες ήταν 12, 10, και 9 ετών αντίστοιχα. Εκεί, όμως, συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Αδριανού. Αφού οι κοπέλες ανακρίθηκαν κατά σειράν και επειδή δεν αρνήθηκαν στην πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά το 126 μ.Χ. με αποκεφαλισμό. Κατόπιν η μητέρα τους Σοφία ενταφίασε τις κόρες της, παρέμεινε για 3 ημέρες στους τάφους τους θρηνώντας και έπειτα απεβίωσε εκεί προσευχόμενη.

Η Αγία Λουκία καταγόταν από την Ρώμη και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Σε ηλικία 75 ετών, όμως, και ενώ ήταν χήρα για 36 χρόνια, προδόθηκε από τον ίδιο της τον γιο και συνελήφθη ως χριστιανή κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Έπειτα φυλακίσθηκε, υπέστη πολλά βασανιστήρια, αλλά με την χάρη του Θεού παρέμεινε αβλαβής, ενώ στην συνέχεια περιτριγύριζε τους δρόμους της πόλης αποδοκιμάζοντας έτσι την εχθρότητα των διωκτών της. Τότε την συνάντησε εκεί ο Άγιος Γε(ρ)μινιανός, ο οποίος προηγουμένως είχε εξαιτίας της πιστεύσει στον Χριστό και είχε υιοθετηθεί από αυτήν. Στην συνέχεια, για να αποφύγουν τον διωγμό, μετέβησαν μαζί στο Ταυρομένιο της Σικελίας, αλλά αργότερα κατά τον διωγμό που έγινε εκεί κατέφυγαν στα όρη, όπου και απεβίωσε ειρηνικά η Αγία, ενώ ο Άγιος συνελήφθη εκεί και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Η Αγία Αγαθόκλεια ήταν υπηρέτρια και εργαζόταν 8 χρόνια κοντά στον κύριό της Νικόλαο, ο οποίος ήταν χριστιανός, και στην σύζυγό του Παυλίνα, η οποία ήταν ειδωλολάτρισσα. Η Παυλίνα προσπαθούσε μάταια όλα αυτά τα χρόνια να την πείσει να απαρνηθεί τον Χριστό, υποβάλλοντας την σε διάφορους βασανισμούς, τους οποίους η Αγία υπέμενε με καρτερία. Στο τέλος, όμως, η κυρία της οργίσθηκε πολύ, της έριξε φωτιά στον αυχένα και έτσι η Αγία απεβίωσε μαρτυρικά.

Για την Αγία Θεοδότη βλ. 21 Οκτωβρίου.

Για τους Αγίους Μάξιμο, Θεόδοτο και Ασκληπιοδότη βλ. 19 Φεβρουαρίου.

Οι Άγιοι Χαραλάμπης και Παντολέων συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Πηλεύς και Νείλος, οι οποίοι ήταν επίσκοποι, Πατερμούθιος, Ηλίας, καθώς και άλλοι 100 Άγιοι κατάγονταν όλοι από την Αίγυπτο, συνελήφθησαν όμως λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε εποχή διωγμών, υπέστησαν ακρωτηριασμούς και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι 50 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης από τον άρχοντα της περιοχής Ζωώρα και στάλθηκαν ως δούλοι στα μεταλλεία της Παλαιστίνης, αλλά επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστό, απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Ηρακλείδης ήταν γιος του Ιεροκλή, ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης ιερέας στους Σόλους της Κύπρου αλλά εντούτοις εφιλοξένησε τους Αποστόλους Παύλο, Βαρνάβα και Μάρκο κατά την πρώτη επίσκεψή τους στο νησί. Τότε ο Ηρακλείδης ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη, ενώ στην συνέχεια οδήγησε και τους γονείς του στην πίστη του Χριστού. Κατόπιν, μαζί με τον Άγιο Μύρωνα έγιναν επίσκοποι Ταμασού Κύπρου, εκήρυξαν τον θείο λόγο και οδήγησαν πολλούς ανθρώπους στην νέα πίστη. Συνελήφθησαν, όμως, και οι δύο από τους ειδωλολάτρες και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ τα τίμια λείψανά τους ρίφθηκαν στην πυρά.

Ο Όσιος Αναστάσιος ο θαυματουργός ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε εκεί ειρηνικά κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

18.

Ευμενίου επισκόπου και θαυματουργού, Αριάδνης, Ειρήνης και Σοφίας, Κάστορος και Θεοδώρας των μαρτύρων, Ρωμύλου του οσίου.

Ο Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός ασκήτευσε σε νεαρή ηλικία, ενώ λόγω των αρετών του χειροτονήθηκε επίσκοπος στην Γόρτυνα της Κρήτης. Αργότερα μετέβη στην Ρώμη, όπου οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πλήθος θαυμάτων. Κατόπιν κατευθύνθηκε στην Θήβα της Αιγύπτου, όπου ασκήτευσε κοντά σε μεγάλους ασκητές και απεβίωσε εκεί μετά από ασθένεια, ενώ το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κρήτη.

Η Αγία Αριάδνη ζούσε στην πόλη των Προμισέων της Φρυγίας στην Μ. Ασία, ήταν δούλα του ευπόρου άρχοντα Τερτύλου και επειδή κάποτε αρνήθηκε να εισέλθει σε ειδωλολατρικό ναό, όπου εόρταζαν τα γενέθλια του γιου του, υπέστη ξυλοδαρμό και φυλακίσθηκε. Έπειτα παραδόθηκε στον άρχοντα της περιοχής, υπέστη πολλά βασανιστήρια, ενώ κατόπιν ρίφθηκε ξανά στην φυλακή. Δραπέτευσε, όμως, και κατέφυγε σε γειτονικό όρος, αλλά εντοπίσθηκε από στρατιώτες και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά το 139 μ.Χ..

Οι Αγίες Ειρήνη και Σοφία συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι Άγιοι Κάστωρ και Θεοδώρα συνελήφθησαν σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Για τον Όσιο Ρωμύλο τον Αγιορείτη βλ. 16 Ιανουαρίου.

19.

Τροφίμου, Σαββατίου, Δορυμέδοντος και Σωσάννης των μαρτύρων.

Οι Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος συνελήφθησαν ως χριστιανοί στην Αντιόχεια της Πισιδίας στην Μ. Ασία από τον ηγεμόνα Βικάριο, επειδή αντέδρασαν σε εκδηλώσεις προς τιμήν του θεού Απόλλωνα και ρίφθηκαν στην φυλακή. Εκεί υπέστησαν βασανιστήρια, από τα οποία απεβίωσε μαρτυρικά ο Σαββάτιος. Ύστερα ο Τρόφιμος υπέστη νέους βασανισμούς από τον ηγεμόνα Περίνιο, ενώ όταν στην συνέχεια τον επισκέφθηκε στην φυλακή ο χριστιανός βουλευτής Δορυμέδων, συνελήφθη και αυτός και φυλακίσθηκε. Κατόπιν δόθηκαν και οι δύο ως βορά στα άγρια θηρία, αλλά επειδή αυτά δεν τους επιτέθηκαν, απεβίωσαν στην συνέχεια μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 278 μ.Χ..

Για την Οσία Σωσάννα βλ. 15 Δεκεμβρίου.

20.

Ευσταθίου και Θεοπίστης των μεγαλομαρτύρων και των τέκνων αυτών Αγαπίου και Θεοπίστου, Αρτεμιδώρου και Θαλλού των μαρτύρων, Ιωάννου του Αιγυπτίου και ομολογητού και των συν αυτώ 40 αγίων μαρτύρων, Υπατίου και Ανδρέου των ιερομαρτύρων, Μαρτίνου πάπα Ρώμης, οσίων Μαξίμου του ομολογητού και των συν αυτώ 4 μαθητών και ομολογητών, οσίων Μελετίου επισκόπου Κύπρου και Ιωάννου του θεοφόρου, Ευσταθίου του Καταφλώρου αρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης, Ιλαρίωνος οσιομάρτυρος του νέου.

Ο Άγιος Ευστάθιος ο μεγαλομάρτυς ονομαζόταν αρχικά Πλακίδας και ήταν αρχιστράτηγος επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Τραϊανού. Όταν κάποτε μετέβη για κυνήγι στο δάσος, συνάντησε ένα ελάφι που είχε στα κέρατά του το σχήμα του σταυρού και άκουσε μια φωνή να τον καλεί στην πίστη του Χριστού. Κατόπιν ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε με το όνομα Ευστάθιος μαζί με την σύζυγό του Τατιανή, η οποία πήρε το όνομα Θεοπίστη, και τα παιδιά τους Αγάπιο και Θεόπιστο. Όταν, όμως, ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε την μεταβολή του αυτή, τον αποστράτευσε και τον εξόρισε μαζί με την οικογένειά του. Υπέστη μεγάλες ταλαιπωρίες, έχασε στο ταξίδι την περιουσία του και την οικογένειά του και ζούσε για πολλά χρόνια ως επαίτης. Αλλά, αργότερα, όταν κινδύνευσε η αυτοκρατορία από επιδρομές βαρβαρικών λαών ο Τραϊανός τον χρειάσθηκε και τον ανακάλεσε στην υπηρεσία του. Ο Άγιος νίκησε τους εχθρούς, ανέκτησε την παλαιά του δόξα, ενώ σε μια από τις εκστρατείες του βρήκε ξανά την οικογένειά του, η οποία όλα αυτά τα χρόνια είχε περάσει πολλές κακουχίες. Λίγο καιρό αργότερα ο επόμενος αυτοκράτορας Αδριανός του ζήτησε να παραστεί σε ειδωλολατρική θυσία και επειδή εκείνος αρνήθηκε να θυσιάσει, απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με όλη την οικογένειά του το 126 μ.Χ. μέσα σε πυρακτωμένο χάλκινο βόδι.

Οι Άγιοι Αρτεμίδωρος και Θαλλός συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Άγιος Ιωάννης ο ομολογητής καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού συνελήφθη και ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό. Τότε υπέστη τύφλωση, ενώ στην συνέχεια απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό μαζί με άλλους 40 Αγίους μάρτυρες το 295 μ.Χ..

Οι Άγιοι Υπάτιος, ο οποίος ήταν επίσκοπος, και ο πρεσβύτερος Ανδρέας κατάγονταν και ζούσαν στην Λυδία της Μ. Ασίας, αλλά συνελήφθησαν από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ (717-741 μ.Χ.) λόγω της λατρείας που απέδιδαν στις ιερές εικόνες και φυλακίσθηκαν στην Κων/πολη. Υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, διαπομπεύθηκαν στους δρόμους της πόλης και απεβίωσαν μαρτυρικά με άγρια θανάτωση στην περιοχή Ξηρόλοφος.

Για τον Άγιο Μαρτίνο βλ. 13 Απριλίου.

Για τον Όσιο Μάξιμο τον ομολογητή αλλά και τους μαθητές του και ομολογητές Οσίους Αναστάσιο α΄, Αναστάσιο β΄, Θεόδωρο και Ευπρέπιο βλ. 21 Ιανουαρίου.

Ο Όσιος Μελέτιος υπήρξε επίσκοπος Κύπρου, έζησε βίο ευσεβή, διακρίθηκε για την φιλανθρωπία του και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε.

Ο Όσιος Ιωάννης, ο οποίος επονομάσθηκε θεοφόρος λόγω της μεγάλης του αγιότητας, γεννήθηκε στο χωριό Σίββα της επαρχίας Πυργιωτίσσης στην Κρήτη επί αυτοκρατορίας Κων/νου Ζ΄ (951-959 μ.Χ.) και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Αρχικά έγινε ερημίτης σε σπήλαια της Κρήτης, ενώ κατόπιν μετέβη στο όρος Ράξος, όπου ίδρυσε ναό και έγινε εκεί μοναχός. Έπειτα μετέβη στο όρος Μυριοκέφαλο, όπου ίδρυσε την μονή Θεοτόκου της Αντιφωνήτριας, ενώ ύστερα μετέβαινε κατά παρόμοιο τρόπο σε διάφορους τόπους και ίδρυε ναούς και μονές. Στο τέλος κατέληξε στο χωριό Ακτή της επαρχίας Κισσάμου, όπου ίδρυσε την μονή Αγίου Ευσταθίου και αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Άγιος Ευστάθιος Κατάφλωρος καταγόταν από την Κων/πολη, έλαβε εκεί σπουδαία μόρφωση, ενώ κατόπιν έγινε μοναχός και έπειτα διάκονος στον ναό της Αγίας Σοφίας. Αργότερα, το 1174 μ.Χ., εξελέγη αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης, όπου επέδειξε σπουδαία φροντίδα για το ποίμνιό του, ιδίως κατά την άλωση της πόλης και την τρομερή σφαγή και λεηλασία που επακολούθησε από τους Νορμανδούς το 1185 μ.Χ.. Το θλιβερό αυτό γεγονός αφηγείται σε ένα σύγγραμμά του, ενώ διακρίθηκε ως λόγιος και διαπρεπής φιλόλογος από αρκετά άλλα έργα του, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν οι «Παρεκβολές», δηλαδή σχόλια στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου. Το 1191 μ.Χ. κινδύνευσε από συνομωσία εναντίον του, ενώ το 1197 ή το 1198 μ.Χ. απεβίωσε ειρηνικά

Ο Όσιος Ιλαρίων ο νέος καταγόταν από το Ηράκλειο της Κρήτης και εργαζόταν στην Κων/πολη κοντά σε έναν έμπορο από την Χίο. Όταν, όμως, αυτός κάποτε τον ενοχοποίησε για κάποιο οικονομικό έλλειμμα, ο Άγιος κατέφυγε στις τουρκικές αρχές και πείσθηκε να αλλαξοπιστήσει για να τον βοηθήσουν. Έπειτα, όμως, μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή και κατέφυγε στην Κριμαία της Ρωσίας, ενώ αργότερα επανήλθε στην Κων/πολη. Κατόπιν μετέβη στο Άγιον Όρος και έγινε μοναχός στην σκήτη Αγίας Άννης, ενώ ύστερα επέστρεψε στην Κων/πολη και ομολόγησε ενώπιον των τουρκικών αρχών την επιστροφή του στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1804 μ.Χ..

21.

Κοδράτου του αποστόλου, Ιωνά του προφήτου, Βάσσης, Ευσεβίου, Νεστάβου, Ζήνωνος, Νέστορος, Βούσιρι και Πρίσκου των μαρτύρων, αγίων 6 μαρτύρων, Ευσεβίου του ομολογητού, οσίων Ιωνά του Σαββαΐτου και Ισαακίου επισκόπου Σίτης Κύπρου, Δημητρίου μητροπολίτου Ροστοβίας, απόδοσις Υψώσεως τίμιου Σταυρού.

Ο Απόστολος Κοδράτος υπήρξε μαθητής των Αγίων Αποστόλων, εκήρυξε τον θείο λόγο στην Αθήνα, έγινε εκεί επίσκοπος και οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη. Αργότερα, όμως, εκδιώχθηκε από εκεί και κατέφυγε στην Μαγνησία της Μ. Ασίας, όπου έγινε επίσκοπος και συνέχισε την διδασκαλία του θείου λόγου. Απεβίωσε μαρτυρικά επί αυτοκρατορίας Αδριανού του Αιλίου (117-138 μ.Χ.).

Ο Προφήτης Ιωνάς έζησε και προφήτευσε στα χρόνια του βασιλιά των Ιουδαίων Ιεροβοάμ. Το 612 μ.Χ., όμως, έλαβε εντολή από τον Θεό να μεταβεί στην ασσυριακή πόλη Νινευί και να κηρύξει στους κατοίκους της ότι λόγω των αμαρτιών τους η πόλη σύντομα θα καταστρεφόταν. Αυτός, όμως, δείλιασε και για να αποφύγει την εκτέλεση της εντολής αυτής, κατευθύνθηκε με ένα πλοίο σε άλλο μέρος. Αλλά, όταν έγινε μεγάλη τρικυμία στην θάλασσα, οι επιβάτες έριξαν κλήρο για να βρεθεί ο υπαίτιος, ο κλήρος έπεσε στον προφήτη και τότε τον έριξαν στην θάλασσα, όπου με θεϊκή παρέμβαση ένα τεράστιο κήτος τον κατάπιε ευθύς αμέσως. Παρέμεινε θαυματουργικά στην κοιλιά του κήτους για 3 ημέρες προσευχόμενος και έπειτα το κήτος τον εξέρασε στην ακτή, γεγονός που αποτελεί προτύπωση της τριήμερης Ταφής και Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Τότε πλέον ο Προφήτης έλαβε θάρρος και εκήρυξε στο λαό της Νινευί ότι σε 3 ημέρες θα καταστρεφόταν, ο λαός εισάκουσε τα λόγια του, μετανόησε, ενήστευσαν όλοι, μικροί και μεγάλοι, και έτσι απέφυγαν την καταστροφή.

Η Αγία Βάσσα καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά.

Οι Άγιοι Ευσέβιος, Νέσταβος, Ζήνων, οι οποίοι ήταν αδέλφια, Νέστωρ και Βούσιρις συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από συντριβή των κεφαλών τους, ενώ τα τίμια λείψανά τους παραδόθηκαν στην πυρά.

Ο Άγιος Πρίσκος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών, επειδή εκήρυττε με θάρρος τον θείο λόγο και αντιμαχόταν την θρησκεία των ειδώλων. Υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι 6 Άγιοι συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού, επειδή ήταν υπασπιστές του αλλά ασπάσθηκαν την χριστιανική πίστη, και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό γύρω στο 298 μ.Χ..

Ο Άγιος Ευσέβιος ο ομολογητής προσήλθε με την θέλησή του στον άρχοντα της Φοινίκης και διαμαρτυρήθηκε για τις διώξεις του εναντίον των χριστιανών, απολογούμενος υπέρ αυτών. Τότε συνελήφθη και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Για τον Όσιο Ιωνά, ο οποίος ήταν πατέρας των Οσίων Θεοδώρου και Θεοφάνους των Γραπτών, βλ. 27 Δεκεμβρίου, Όσιος Θεόδωρος Γραπτός.

Ο Όσιος Ισαάκιος (ή Ακάκιος) υπήρξε επίσκοπος Σίτης στην Κύπρο, έζησε βίο ευσεβή, διακρίθηκε για την φιλανθρωπία του και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Δημήτριος υπήρξε επίσκοπος Ροστοβίας στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

22.

Φωκά του επισκόπου και θαυματουργού, Φωκά του κηπουρού, Πρίσκου, Μαρτίνου, Νικολάου και Ισαάκ των μαρτύρων, των εν Αγίω Όρει 26 οσίων μαρτύρων, οσίου Κοσμά του Ζωγραφίτου, Παρασκευής του Σάρωφ της δια Χριστόν σαλής.

Ο Άγιος Φωκάς ο θαυματουργός καταγόταν από την Σινώπη του Πόντου και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Λόγω των αρετών και των γνώσεών του εξελέγη εκεί επίσκοπος, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα και να οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Συνελήφθη, όμως, επί αυτοκρατορίας Τραϊανού από τον άρχοντα Αφρικανό και απεβίωσε μαρτυρικά κλεισμένος σε θερμό λουτρό το 102 μ.Χ..

Ο Άγιος Φωκάς ήταν κηπουρός, καταγόταν από την Σινώπη του Πόντου και ήταν συμπολίτης με τον τοπικό επίσκοπο Άγιο Φωκά (βλ. ανωτέρω). Όταν κάποτε στάλθηκαν απεσταλμένοι του τοπικού άρχοντα για να τον συλλάβουν ως χριστιανό, φιλοξενήθηκαν από αυτόν τόσο καλά, ώστε τον συμπόνεσαν και τον άφησαν να προετοιμασθεί για τον θάνατό του. Έπειτα μετέβη στους δημίους και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Για τους Αγίους Πρίσκο, Μαρτίνο και Νικόλαο βλ. 7 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Ισαάκ συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι 26 Όσιοι, από τους οποίους τα ονόματα μερικών ήταν Αντώνιος, Βαρσανούφιος, Ευθύμιος, Δομέτιος, Ιλαρίων, Ιάκωβος α΄, Ιάκωβος β΄, Ιωαννίκιος, Ιωάσαφ, Ιώβ, Κοσμάς, Κύριλλος, Κυπριανός, Μαρτινιανός, Μηνάς, Μιχαίας, Παρθένιος, Παύλος, Σάββας, Σέργιος και Σίμων, ήταν μοναχοί της μονής Ζωγράφου στο Άγιον Όρος. Επειδή κατηγόρησαν ως λατινόφρονες τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο και τον πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, οι οποίοι επιθυμούσαν την ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την Ρωμαιοκαθολική – οι σχέσεις τους είχαν διακοπεί από το Σχίσμα του 1054 μ.Χ. – απεβίωσαν μαρτυρικά το 1285 μ.Χ., μετά από πυρκαγιά που έβαλαν οι αντίπαλοί τους στον πύργο της μονής όπου είχαν αυτοί καταφύγει.

Ο Όσιος Κοσμάς προερχόταν από ευσεβείς γονείς, από τους οποίους ο πατέρας του καταγόταν από την Βουλγαρία. Έγινε μοναχός στην μονή Ζωγράφου του Αγίου Όρους, έπειτα χειροτονήθηκε εκεί διάκονος και κατόπιν ιερέας. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1323 μ.Χ..

Η Αγία Παρασκευή έζησε στο Σάρωφ-Ντιβίγιεβο της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλή, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελή για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά της.

23.

Σύλληψις τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, μαρτύρων Ανδρέου, Ιωάννου, Πέτρου, Αντωνίνου και Ραΐδος, οσίων Ξανθίππης και Πολυξένης, νεομαρτύρων Νικολάου του παντοπώλου, Ιωάννου Ηπειρώτου του νέου και Γρηγορίου Καλαμαρά μητροπολίτου Άργους.

Ο ιερέας και Προφήτης Ζαχαρίας (βλ. 5 Σεπτεμβρίου) και η σύζυγός του Αγία Ελισάβετ έμειναν πολλά χρόνια άτεκνοι, καθώς η Ελισάβετ ήταν στείρα και δεν τεκνοποιούσε. Κάποια ημέρα, όμως, κι ενώ βρίσκονταν και οι δύο σε βαθιά γηρατειά, παρουσιάσθηκε στον Ζαχαρία την ώρα του θυμιάματος ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο οποίος τον πληροφόρησε πως η σύζυγός του θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο. Ο Ζαχαρίας έδειξε χαρά και ενθουσιασμό αλλά και δυσπιστία, εξαιτίας της οποίας ο Άγγελος τον κατέστησε προσωρινά κωφάλαλο. Αργότερα, όταν το θέλημα του Θεού πραγματοποιήθηκε, έγινε στην μήτρα της Ελισάβετ η σύλληψη του Αγίου Ιωάννη, ο οποίος αργότερα θα γινόταν Πρόδρομος αλλά και Βαπτιστής του Ιησού Χριστού, ενώ μετά από 9 μήνες επακολούθησε η γέννησή του (βλ. 24 Ιουνίου, Γενέθλιον Ιωάννου Προδρόμου).

Ο Άγιος Ανδρέας καταγόταν από τις Συρακούσες της Σικελίας αλλά όταν το νησί καταλήφθηκε από τους Σαρακηνούς επί αυτοκρατορίας Βασιλείου του Μακεδόνα (867-886 μ.Χ.), μεταφέρθηκε αιχμάλωτος μαζί με άλλους συμπατριώτες του στην Αφρική από τον άρχοντά τους Αβραχήμ. Επειδή, όμως, ο Άγιος αρνήθηκε να γίνει μωαμεθανός, φυλακίσθηκε για πολλά χρόνια, υπέστη στερήσεις και κακουχίες. Αργότερα απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό σε γεροντική ηλικία. Αλλά το ίδιο συνέβη και με τον συμπατριώτη του Αγίους Ιωάννη, και τους 2 γιους του, Πέτρο και Αντωνίνο, οι οποίοι αν και εκπαιδεύθηκαν από την παιδική τους ηλικία στον μωαμεθανισμό και έλαβαν αξιώματα, διατήρησαν κρυφά την πίστη τους στον Χριστό. Όταν, όμως, αυτό έγινε γνωστό, συνελήφθησαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό..

Η Αγία Ραΐς καταγόταν από το χωριό Βάτα της Αιγύπτου, ήταν κόρη ιερέα και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχή. Όταν κάποτε είδε μερικούς χριστιανούς να συλλαμβάνονται από στρατιώτες σε εποχή διωγμών, αναφώνησε ότι ήταν και αυτή χριστιανή. Τότε συνελήφθη, ομολόγησε ενώπιον του ηγεμόνα Λουκιανού την πίστη της στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Οσίες Ξανθίππη και Πολυξένη κατάγονταν από την Ισπανία και ήταν αδελφές. Η Ξανθίππη ήταν σύζυγος του άρχοντα της χώρας Πρόβου, υπήρξε μαθήτρια του Αποστόλου Παύλου και με την δράση της έφερε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Η Πολυξένη βαπτίσθηκε χριστιανή στην Ελλάδα από τον Απόστολο Φίλιππο και αργότερα επανήλθε κοντά στην αδελφή της, έζησαν ενάρετο βίο και απεβίωσαν ειρηνικά.

Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από χωριό της επαρχίας Λιτζά του Καρπενησίου και σε νεαρή ηλικία εργαζόταν ως παντοπώλης κοντά στον πατέρα του στην Κων/πολη. Όταν, όμως, κάποτε ένας κουρέας, ο οποίος του εδίδασκε την τουρκική γλώσσα, τον έβαλε εν αγνοία του να διαβάσει ενώπιον μερικών Τούρκων το κείμενο ομολογίας πίστης στον μωαμεθανισμό, εκείνος έπειτα αντέδρασε και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Αλλά οι Τούρκοι επέμεναν ότι αρνήθηκε τον μωαμεθανισμό τον οποίο είχε μόλις ασπασθεί και τον παρέδωσαν στις τουρκικές αρχές για να δικασθεί. Επειδή, όμως, αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, φυλακίσθηκε, υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1672 μ.Χ. σε ηλικία 15 ετών.

Ο Άγιος Ιωάννης ο νέος καταγόταν από την Κόνιτσα της Ηπείρου, ήταν γιος Τούρκου σεΐχη και σε ηλικία 20 ετών έγινε δερβίσης μοναχός. Αργότερα μετέβη στην Άρτα, κατόπιν στο Βραχώρι, όπου όμως εγκατέλειψε τον μωαμεθανισμό, και έπειτα κατέφυγε στην Ιθάκη, όπου βαπτίσθηκε χριστιανός με το όνομα Ιωάννης. Ύστερα μετέβη στο χωριό Μαχαλάς του Ξηρόμερου, όπου εργαζόταν ως αγροφύλακας. Κάποτε, όμως, ο πατέρας του τον ανακάλυψε και έστειλε απεσταλμένους του, για να τον πείσουν να επανέλθει στην δική τους πίστη, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τότε συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές στο Βραχώρι, όπου υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκε τον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1814 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Γρηγόριος Καλαμαράς καταγόταν από την Αλαγονία της Μεσσηνίας, υπήρξε αρχικά μητροπολίτης Ερυθρών, κατόπιν μετατέθηκε στην Πάτρα και από το 1810 μ.Χ. έγινε μητροπολίτης Ναυπλίου και Άργους. Αργότερα, το 1819 μ.Χ., μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, αλλά επειδή οι Τούρκοι αντελήφθησαν τις επαναστατικές δραστηριότητες του, συνελήφθη και φυλακίσθηκε μαζί με άλλους αρχιερείς στην Τρίπολη. Εκεί υπέστη βασανιστήρια, κακουχίες και στερήσεις και απεβίωσε μαρτυρικά το 1821 μ.Χ..

24.

Θέκλης πρωτομάρτυρος και ισαποστόλου, Πέρσης μάρτυρος, Κόπρεως οσίου, Αχμέτ νεομάρτυρος, οσίου Σιλουανού του Αγιορείτου, μνήμη θαύματος Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης εν Κυθήροις.

Η Αγία Θέκλα η πρωτομάρτυς και ισαπόστολος καταγόταν από το Ικόνιο της Μ. Ασίας και προερχόταν από γονείς ειδωλολάτρες. Σε ηλικία 18 ετών, όμως, άκουσε το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου και επίστευσε στον Χριστό, αλλά η μητέρα της καθώς και ο μνηστήρας της συκοφάντησαν τον Παύλο στον άρχοντα της πόλης Καστίλλιο, ο οποίος και τον εφυλάκισε. Τότε η Θέκλα εγκατέλειψε τον μνηστήρα της και ακολούθησε τον Παύλο μετά την απελευθέρωσή του στην Αντιόχεια της Πισιδίας, όπου όμως συνελήφθη και υπέστη βασανιστήρια αλλά εξήλθε σώα. Έπειτα περιόδευσε σε πολλές πόλεις της Μ. Ασίας κηρύττοντας τον θείο λόγο και οδηγώντας πολλούς στην χριστιανική πίστη, ενώ πολλά μαρτύρια υπέστη από τους ειδωλολάτρες ηγεμόνες, οι οποίοι ωστόσο δεν έκαμψαν το φρόνημά της. Σε μεγάλη πλέον ηλικία αποσύρθηκε σε όρος της Σελεύκειας, όπου έζησε ασκητική ζωή και επετέλεσε πολλά θαύματα, ενώ σε ηλικία 90 ετών απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Η Αγία Πέρση συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Κόπρις ονομάσθηκε έτσι, επειδή γεννήθηκε δίπλα σε κοπριά έξω από την μονή του Οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου (βλ. 11 Ιανουαρίου) στα Ιεροσόλυμα, όταν η έγκυος μητέρα του καταδιώχθηκε μαζί με άλλες γυναίκες από τους Άραβες και κατέφυγε εκεί για προστασία. Οι μοναχοί παρέλαβαν το μωρό, το ανέθρεψαν και όταν μεγάλωσε, παρέμεινε κοντά στον Όσιο Θεοδόσιο. Έγινε μοναχός, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Άγιο Αχμέτ βλ. 24 Δεκεμβρίου.

Ο Όσιος Σιλουανός καταγόταν από το χωριό Σοβσκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ στην Ρωσία, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και εργαζόταν ως ξυλουργός. Αργότερα, όμως, μετέβη στο Άγιον Όρος και εμόνασε για 46 χρόνια στην τοπική ρωσική μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Έζησε βίο ευσεβή και ασκητικό και απεβίωσε ειρηνικά το 1938 μ.Χ. σε ηλικία 72 ετών.

Το θαύμα που επιτελέσθηκε μέσα στον ναό των Μυρτιδίων στα Κύθηρα μέσω της ιερής εικόνας της Θεοτόκου της Μυρτιδιώτισσας ήταν η θεραπεία ενός παραλύτου ανθρώπου.

25.

Ευφροσύνης της οσίας και του πατρός αυτής Παφνουτίου, οσιομάρτυρος Παφνουτίου και των συν αυτώ 546 αγίων μαρτύρων, Παύλου, Τάττης και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, αγίου Βυζατήνου, οσίων Θεοφίλου αρχιεπισκόπου Εφέσου και Σεργίου του θαυματουργού.

Η Οσία Ευφροσύνη καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, προερχόταν από εύπορη και επιφανή οικογένεια, ενώ σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανή από την μητέρα της. Αργότερα, όταν ο πατέρας της Όσιος Παφνούτιος θέλησε να την παντρέψει, ενώ αυτή επιθυμούσε την μοναχική ζωή, έφυγε κρυφά από την οικία της και μετέβη σε μονή, όπου παρουσιάσθηκε μεταμφιεσμένη ως ευνούχος και έγινε δεκτή με το όνομα Σμάραγδος. Εκεί διακρίθηκε για τον ασκητικό βίο της και 38 χρόνια αργότερα, όταν ασθένησε, την επισκέφθηκε ο πατέρας της, ο οποίος δεν είχε σταματήσει ποτέ να την αναζητά. Τότε αποκαλύφθηκε στον πατέρα της, ενώ λίγο αργότερα απεβίωσε ειρηνικά. Έπειτα ο Όσιος Παφνούτιος εγκαταστάθηκε στο κελί της κόρης του, έζησε ευσεβή και ενάρετο βίο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Για τον Όσιο Παφνούτιο και τους 546 Αγίους μάρτυρες βλ. 19 Απριλίου.

Οι Άγιοι Παύλος, Τάττα και τα παιδιά τους Σαβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος κατάγονταν από την Δαμασκό, συνελήφθησαν όμως ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών, φυλακίσθηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά.

Ο Άγιος Βυζατήνος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Θεόφιλος ήταν αρχικά ασκητής της ερήμου, αλλά αργότερα λόγω των αρετών του εξελέγη αρχιεπίσκοπος Εφέσου κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών). Καταπολέμησε τις απόψεις των εικονομάχων, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 8ο ή τον 9ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Σέργιος ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

26.

Μετάστασις Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού, Γεδεών του δικαίου, Θέκλης, Μαριάμνης, Μάρθας, Μαρίας, Ενναθά και χήρας γυναικός των μαρτύρων, ανακομιδή τιμίας κάρας αποστόλου Ανδρέου του πρωτοκλήτου.

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Αγίας Σαλώμης της μυροφόρου (βλ. 3 Αυγούστου), αδελφός του Αποστόλου Ιακώβου (βλ. 30 Απριλίου) αλλά και ο πιο αγαπημένος από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού. Ήταν ο μόνος από τους μαθητές που δεν φοβήθηκε και έμεινε μέχρι τέλους κοντά Του κατά την Σταύρωση, όπου ο Ιησούς εμπιστεύθηκε την μητέρα Του σ’ αυτόν. Μετά την Πεντηκοστή εκήρυξε τον θείο λόγο μαζί με τον Απόστολο Πέτρο στην Μ. Ασία, επιτελώντας πλήθος θαυμάτων, ενώ στην Έφεσο κατέστρεψε με την προσευχή του τον ναό της Αρτέμιδας και έκανε 400.000 ειδωλολάτρες να πιστεύσουν στον Χριστό. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Δομιτιανού (93-96 μ.Χ.) συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Ρώμη, όπου τον έριξαν σε λέβητα με βραστό λάδι. Ο Άγιος, όμως, εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, ενώ κατόπιν εξορίσθηκε στην Πάτμο, όπου συνέγραψε το προφητικό βιβλίο Αποκάλυψη, ενώ αργότερα στην Έφεσο συνέγραψε το δικό του Ευαγγέλιο και τις 3 καθολικές επιστολές του. Απεβίωσε ειρηνικά γύρω στο 105 μ.Χ. σε ηλικία 100 ετών. Οι μαθητές του τον ενταφίασαν έξω από την πόλη, όταν όμως άνοιξαν αργότερα τον τάφο του, έλειπε από μέσα το τίμιο λείψανό του και τότε αντελήφθησαν ότι είχε γίνει η μετάσταση του σώματός του προς τους ουρανούς.

Ο Δίκαιος Γεδεών υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Κριτές του Ισραήλ, ο οποίος κλήθηκε από τον Θεό να βοηθήσει τους Εβραίους εναντίον των Μαδιανιτών που τους καταδυνάστευαν. Ενίκησε με τεχνάσματα τους εχθρούς και καταπολέμησε την λατρεία του ειδωλολατρικού θεού Βάαλ. Έφερε την ειρήνη στον λαό του, ενώ έπειτα αρνήθηκε να γίνει βασιλιάς, όταν του επρότειναν από ευγνωμοσύνη αυτό το αξίωμα οι συμπατριώτες του.

Για τις Αγίες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία και Ενναθά βλ. 9 Ιουνίου.

Η ανώνυμη Αγία ήταν χήρα γυναίκα, η οποία συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η ανακομιδή της τιμίας κάρας του Αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου (βλ. 30 Νοεμβρίου) έγινε από την Ρώμη, πόλη στην οποία εμαρτύρησε, στην Πάτρα πρόσφατα κατά το έτος 1964.

27.

Καλλιστράτου μάρτυρος και των συν αυτώ 49 αγίων μαρτύρων, Επιχάρεως, Γαΐανής, Φιλήμονος και Φουρτουνιανού των μαρτύρων, αγίων 15 μαρτύρων, Αριστάρχου, Ζήνωνος, Μάρκου των αποστόλων, οσίων Ιγνατίου και Σαββατίου, Ακυλίνης νεομάρτυρος.

Ο Άγιος Καλλίστρατος καταγόταν από την Καρχηδόνα, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και υπηρετούσε ως στρατιώτης επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού. Συνελήφθη, όμως, ως χριστιανός από τον στρατηγό Περσεντίνο, υπέστη πολλά βασανιστήρια και έπειτα ρίφθηκε στην θάλασσα δεμένος μέσα σε έναν σάκκο. Ο Άγιος, όμως, εξήλθε με την χάρη του Θεού σώος στην ξηρά, με αποτέλεσμα να πιστεύσουν στον Χριστό 49 στρατιώτες που βρίσκονταν εκεί. Στην συνέχεια, όμως, συνελήφθησαν και αυτοί και φυλακίσθηκαν μαζί του, ενώ έπειτα απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 288 μ.Χ..

Οι Αγίες Επίχαρις και Γαΐανή κατάγονταν από την Ρώμη και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού συνελήφθησαν από τον άρχοντα Καισάριο μαζί με άλλους πιστούς, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά το 298 μ.Χ..

Οι Άγιοι Φιλήμων, ο οποίος ήταν επίσκοπος, και ο κληρικός Φουρτουνιανός συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι 15 Άγιοι συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα ευρισκόμενοι επάνω σε πλοίο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Για τον Απόστολο Αρίσταρχο βλ. 14 Απριλίου.

Οι Απόστολοι Ζήνων και Μάρκος ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο Ζήνων ήταν νομικός και χειροτονήθηκε επίσκοπος Διόσπολης στην Λαοδικεία της Μ. Ασίας, όπου οδήγησε με το κήρυγμά του πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη, ενώ ο Μάρκος υπήρξε επίσκοπος στην Βύβλο της Παλαιστίνης. Απεβίωσαν και οι δύο ειρηνικά.

Ο Όσιος Ιγνάτιος ήταν ανιψιός του Οσίου Βασιλείου (βλ. 1 Ιουλίου), κτήτορα της μονής Βαθέος Ρύακος στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία. Εκεί έγινε αρχικά μοναχός, έπειτα πρεσβύτερος και αργότερα διετέλεσε τέταρτος κατά σειράν ηγούμενος της μονής επί αυτοκρατορίας Νικηφόρου Φωκά (963-969 μ.Χ.) και Ιωάννου Τσιμισκή (969-976 μ.Χ.). Όταν κάποτε μετέβη στην Κων/πολη για υποθέσεις της μονής, προσεβλήθη εκεί από ασθένεια και απεβίωσε κατά την διάρκεια της επιστροφής του.

Ο Όσιος Σαββάτιος έζησε στην μονή του Σολοβέτσκι, νησιού στην Λευκή θάλασσα της Ρωσίας, βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι κοντά στην Θεσ/νίκη και προερχόταν από χριστιανούς γονείς. Όταν, όμως, κάποτε ο πατέρας της εφόνευσε έναν Τούρκο, ύστερα από φιλονικία μαζί του, δέχθηκε ενώπιον των τουρκικών αρχών να γίνει μωαμεθανός για να αποφύγει την θανάτωση. Όμως στην συνέχεια προσπάθησε να πείσει και την κόρη του να αλλαξοπιστήσει, αλλά εκείνη, όπως και η μητέρα της, δεν δεχόταν να προδώσει την πίστη της, παρά τις απειλές που δεχόταν από τους Τούρκους. Στο τέλος η Αγία συνελήφθη από αυτούς, υπέστη συνεχή μαστίγωση και απεβίωσε μαρτυρικά από θλάση της κεφαλής το 1764 μ.Χ..

28.

Χαρίτωνος του ομολογητού, Βαρούχ του προφήτου, Αλεξάνδρου και των συν αυτώ 30 αγίων μαρτύρων, Ευσταθίου, Καλλινίκου, Ειρήνης και Σοφίας των μαρτύρων, οσίου Αυξεντίου του θαυματουργού του εξ Αλαμάνων, εύρεσις τιμίου λειψάνου οσίου Νεοφύτου του εγκλείστου.

Ο Όσιος Χαρίτων ο ομολογητής καταγόταν από το Ικόνιο της Μ. Ασίας, συνελήφθη όμως επί αυτοκρατορίας Αυρηλιανού (270-275 μ.Χ.), επειδή εκήρυττε τον θείο λόγο, υπέστη βασανιστήρια και φυλακίσθηκε. Απελευθερώθηκε μετά τον θάνατο του Αυρηλιανού, μετέβη στα Ιεροσόλυμα και από εκεί κατέφυγε στην έρημο ζώντας ασκητικά σε σπήλαια. Κατόπιν, έκτισε στην έρημο Φαράν μεγάλη μονή, στην οποία συγκεντρώθηκαν πολλοί μαθητές του. Αργότερα, όμως, κατέφυγε πάλι στην έρημο, αλλά επειδή προσήλθαν και εκεί πολλοί μαθητές, ίδρυσε νέα μονή στον τόπο Σουκά και έπειτα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Προφήτης Βαρούχ ήταν μαθητής του Προφήτη Ιερεμία (βλ. 1 Μαΐου), τον οποίο και ακολούθησε κατά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 583 μ.Χ.. Έζησε θρηνώντας σε ένα σπήλαιο αποφεύγοντας την συναναστροφή με τον λαό. Προφήτευσε την ενσάρκωση του Θεού για την σωτηρία των ανθρώπων. Αργότερα, μετά την απελευθέρωση του εβραϊκού λαού εξήλθε από το σπήλαιο, εκήδευσε τον Προφήτη Ιερεμία, ενώ μετά από λίγο καιρό απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Αλέξανδρος και άλλοι 30 μάρτυρες, μεταξύ των οποίων οι αδελφοί του Αλφειός και Ζώσιμος, οι Άγιοι Νίκων, Νέων, Ηλιόδωρος και Μάρκος, καθώς και άλλα αγόρια και κοπέλες, κατάγονταν από την Κάλυτο της Πισιδίας στην Μ. Ασία. Συνελήφθησαν από τον Μάγνο, ηγεμόνα της Αντιοχείας στην Πισιδία, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος ή στην πυρά.

Οι Άγιοι Ευστάθιος ο νέος και Καλλίνικος κατάγονταν από την Ρώμη, συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Για τις Αγίες Ειρήνη και Σοφία βλ. 18 Σεπτεμβρίου.

Ο Όσιος Αυξέντιος ο θαυματουργός ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Η εύρεση του τιμίου λειψάνου του Οσίου Νεοφύτου του εγκλείστου (βλ. 24 Ιανουαρίου) έγινε το 1757 μ.Χ..

29.

Κυριακού του αναχωρητού, Πετρωνίας, Γοβδελαά, Δάδα, Κασδόου, Κασδόας, Γουδελίας, Τρύφωνος, Τροφίμου και Δορυμέδοντος των μαρτύρων, των εν Παλαιστίνη 150 αγίων μαρτύρων, των εν Στροφάσιν αγίων μαρτύρων, οσίας Αναστασίας της ασκητρίας, Αντωνίου του Ζαντόσκ του δια Χριστόν σαλού, οσιομάρτυρος Μαλαχίου του νέου, των εν Βραχωρίω 3 αγίων νεομαρτύρων.

Ο Όσιος Κυριακός ο αναχωρητής καταγόταν από την Κόρινθο και προερχόταν από πατέρα ιερέα. Χειροτονήθηκε εκεί αναγνώστης από τον αδελφό της μητέρας του και επίσκοπο Κορίνθου Πέτρο, αλλά σε ηλικία 18 ετών μετέβη στα Ιεροσόλυμα και εμόνασε στην λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου (βλ. 20 Ιανουαρίου), ο οποίος έπειτα τον έστειλε κοντά στον ασκητή Γεράσιμο στην έρημο Ραβά. Μετά την κοίμηση του ασκητή, επανήλθε στην λαύρα, ενώ αργότερα ασκήτευσε στην λαύρα του Σουκά, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να προλέγει τα μέλλοντα. Σε ηλικία 70 ετών ο Άγιος αναχώρησε για την έρημο Νατουφά, έπειτα στην έρημο Σουσακείμ και σε ηλικία 99 ετών επανήλθε στην λαύρα. Απεβίωσε ειρηνικά το 408 μ.Χ. σε ηλικία 107 ετών.

Η Αγία Πετρωνία συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Γοβδελαάς ήταν γιος του βασιλιά της Περσίας και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.) και εστάλη κάποτε από τον πατέρα του για να συλλάβει τον συγγενή τους και διοικητή επαρχίας Άγιο Δάδα, επειδή ήταν χριστιανός. Όταν όμως τον συνάντησε, κατηχήθηκε από αυτόν και έγινε χριστιανός. Γι’ αυτό και όταν επέστρεψε, συνελήφθη από τον πατέρα του και φυλακίσθηκε. Στην φυλακή, όμως, τον επισκεπτόταν η αδελφή του Αγία Κασδόα (ή Κασδία), η οποία κατηχήθηκε από αυτόν και στο τέλος έγινε χριστιανή. Τότε συνελήφθη και αυτή, όπως και ο Δάδας αλλά ο συγγενής τους Άγιος Κασδόος (ή Κάσδιος), επειδή έγινε χριστιανός, υπέστησαν όλοι φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά.

Η Αγία Γουδελία (ή Γοβδελία) συνελήφθη στην Περσία λόγω της χριστιανικής της πίστης επί βασιλείας του διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.) και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Τρύφων, Τρόφιμος και Δορυμέδων συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι 150 Άγιοι συνελήφθησαν στην Παλαιστίνη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά.

Οι ανώνυμοι Άγιοι ήταν μοναχοί στην μονή των νήσων Στροφάδων, αλλά μετά από επιδρομή πειρατών συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά το 1530 μ.Χ..

Η Οσία Αναστασία ήταν ασκήτρια, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αντώνιος έζησε στο Ζαντόσκ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

Ο Όσιος Μαλαχίας καταγόταν από την Ρόδο και ήταν γιος ιερέα. Όταν κάποτε μετέβη στα Ιεροσόλυμα, συκοφαντήθηκε εκεί από τους Τούρκους ότι προσέβαλε την θρησκεία τους, συνελήφθη από τις αρχές, αλλά δεν αποδείχθηκε ένοχος. Όμως, στην συνέχεια πιέσθηκε να ασπασθεί τον μωαμεθανισμό και επειδή εκείνος δεν δεχόταν αλλά κατηγόρησε την πλάνη της θρησκείας τους, υπέστη μαστίγωση και φυλακίσθηκε. Έπειτα σύρθηκε στους δρόμους της πόλης δεμένος από άγριο άλογο και απεβίωσε μαρτυρικά με σούβλισμα έξω από την πόλη το 1500 μ.Χ..

Οι 3 Άγιοι κατάγονταν από την Πελοπόννησο και εργάζονταν ως έμποροι στην περιοχή των Ιωαννίνων. Όταν κάποτε επέστρεφαν στην πατρίδα τους, συνάντησαν Τούρκους φοροεισπράκτορες στο Βραχώρι της Αιτωλίας και για να αποφύγουν την πληρωμή του φόρου, τους ομίλησαν στα τουρκικά. Έπειτα, όμως, όταν οι Τούρκοι ανακάλυψαν την απάτη τους, συνελήφθησαν, υπέστησαν βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1786 μ.Χ..

30.

Γρηγορίου ιερομάρτυρος του φωτιστού Αρμενίας, Ριψιμίας και Γαϊανής και των συν αυταίς 105 αγίων μαρτύρων, Μαρδονίου και Στρατονίκου των μαρτύρων, 2 οσίων γυναικών μαρτύρων, αγίων 1.000 μαρτύρων, Μιχαήλ μητροπολίτου Κιέβου του θαυματουργού, οσιομάρτυρος Γρηγορίου του θαυματουργού του εν τω ποταμώ Πεσόμα.

Ο Άγιος Γρηγόριος ήταν γιος του άρχοντα Ανάκ, ο οποίος ήταν συγγενής του βασιλιά της Αρμενίας Κουσαρώ. Όταν κάποτε με την υποκίνηση των Περσών δολοφονήθηκε ο βασιλιάς, βρέθηκε υπεύθυνος και ο Ανάκ, γι’ αυτό και θανατώθηκε μαζί με την οικογένειά του. Ο Άγιος, όμως, βρισκόταν εκείνη την εποχή στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, όπου έγινε χριστιανός και αργότερα συνάντησε εκεί και συμφιλιώθηκε με τον καταδιωκόμενο από τους Πέρσες Τηριδάτη, γιο του βασιλιά Κουσαρώ. Αλλά, όταν ο Τηριδάτης επανήλθε στον θρόνο με την βοήθεια των Ρωμαίων, άρχισε να ενοχλείται από την δράση του Αγίου, ο οποίος είχε στο μεταξύ χειροτονηθεί επίσκοπος Μεγάλης Αρμενίας. Γι’ αυτό και του απαγόρευσε την διάδοση της χριστιανικής πίστης και επειδή ο Άγιος αρνήθηκε να υπακούσει, συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια, εξορίσθηκε στο όρος Αραράτ και ρίχθηκε για πολλά χρόνια σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Επέζησε, όμως, από όλες αυτές τις κακουχίες και επέστρεψε στην Αρμενία, όπου εθεράπευσε τον Τηριδάτη από βαριά ασθένεια και τον εβάπτισε χριστιανό. Έκτοτε συνέχισε να επιτελεί το θεάρεστο έργο του, απεκλήθη φωτιστής της Αρμενίας, ενώ στην συνέχεια ο χριστιανισμός διεδόθη από εκεί στους Πέρσες, Ίβηρες και Ασσυρίους. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά το 332 μ.Χ..

Η Αγία Ριψιμία, η οποία ήταν πολύ όμορφη γυναίκα, έγινε μοναχή και είχε ηγουμένη την Αγία Γαϊανή, η οποία βρισκόταν σε γεροντική ηλικία. Επειδή, όμως, η Ραψιμία δεν ήθελε να παντρευτεί τον διώκτη των χριστιανών αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος την ζητούσε επίμονα σε γάμο, αναγκάσθηκε να καταφύγει μαζί με τις συμμοναχές της στην Αρμενία. Εκεί, όμως, η Αγία συνάντησε το ίδιο πρόβλημα από τον Αρμένιο βασιλιά Τηριδάτη, ο οποίος οργίσθηκε πολύ, όταν αυτή απέρριψε την πρόταση γάμου που της έκανε. Τότε έστειλε ανθρώπους του να την αναζητήσουν στην περιοχή του όρους Αραράτ όπου κρυβότανε, συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με διαμελισμό του σώματός της. Μαζί της απεβίωσε μαρτυρικά και η ηγουμένη Γαϊανή με αποκεφαλισμό, αλλά και άλλοι 105 Άγιοι μάρτυρες, από τους οποίους 72 άνδρες και 32 γυναίκες, που εκρύβονταν στην περιοχή αυτή.

Ο Άγιος Μαρδόνιος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά επάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε. Πιθανόν, όμως, να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο, ο οποίος εορτάζει στις 28 Δεκεμβρίου (βλ.λ.).

Ο Άγιος Στρατόνικος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι 2 Οσίες ήταν πιθανόν μοναχές, συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι 1.000 Άγιοι συνελήφθησαν σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Μιχαήλ ο θαυματουργός υπήρξε πρώτος μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Γρηγόριος ο θαυματουργός εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, όταν ηγούμενος εκεί ήταν ο Όσιος Θεοδόσιος (βλ. 3 Μαΐου). Έζησε βίο ευσεβή και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Όταν, όμως, κάποτε μετέβη στον ποταμό Πεσόμα ή Δνείπερο, συνάντησε εκεί έναν πρίγκιπα μαζί με την συνοδεία του αλλά στην συνέχεια συνελήφθη από αυτούς και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στα νερά του ποταμού.