Μάϊος

MΑΪΟC

1.

Ιερεμίου του προφήτου, ιερομαρτύρων Βατά του Πέρσου, Μαύρου και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Σάββα και Φιλοσόφου των μαρτύρων, Αφρικανού επισκόπου Λουγδούνου, Ισιδώρας της οσίας, Μιχαήλ του θαυματουργού, Γερασίμου του εν Μπολτίνσκ, Παφνουτίου Μποραβίας, Παναρέτου αρχιεπισκόπου Πάφου και Νικηφόρου του Χίου των οσίων, οσιομαρτύρων Ακακίου του νέου, Ιγνατίου του νέου και Ευθυμίου του εκ Δημητσάνης.

Ο Προφήτης Ιερεμίας προφήτευσε στο λαό του Ισραήλ για 41 ολόκληρα χρόνια αρχίζοντας από το 628 π.Χ.. Με τους περίφημους «Θρήνους» του προφήτευσε αλλά και εθρήνησε την αιχμαλωσία του εβραϊκού λαού από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβουχοδονόσορα και την ερήμωση της Ιερουσαλήμ το 586 π.Χ.. Αργότερα οι συμπατριώτες του τον μετέφεραν με την βία στην Αίγυπτο, όπου κατέφυγαν, αλλά και εκεί συνέχισε να προφητεύει, μέχρις ότου λιθοβολήθηκε από τους ίδιους τους Εβραίους, επειδή δεν ανέχονταν τους ελέγχους που τους έκανε για την ειδωλολατρία τους.

Ο Άγιος Βατάς καταγόταν από την Περσία, προερχόταν από χριστιανούς γονείς και σε ηλικία 30 ετών έγινε μοναχός. Όταν, όμως, έγινε εκεί διωγμός κατά των χριστιανών, ενώ οι υπόλοιποι μοναχοί εγκατέλειψαν την μονή για να προφυλαχθούν, αυτός παρέμεινε εκεί και συνελήφθη από τον άρχοντα Ιασδήχ. Ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από διαμελισμό του σώματός του και αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Μαύρος, ο οποίος ήταν κληρικός, και μερικοί άλλοι άγιοι συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Σάββας συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό σε δένδρο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Φιλόσοφος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, όπου και συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών από τον ηγεμόνα της πόλης. Τότε τον έδεσαν και τον άφησαν για να τον παρασύρει με τα θέλγητρά της μια πόρνη, αλλά αυτός κατάφερε να την αποτρέψει από τον σκοπό της, αυτοτραυματιζόμενος με ισχυρό δάγκωμα της γλώσσας του. Στην συνέχεια, όμως, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Αφρικανός υπήρξε επίσκοπος Λουγδούνου στην Γαλατία, ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.

Η Οσία Ισιδώρα έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Μιχαήλ ο θαυματουργός έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Γεράσιμος υπήρξε ηγούμενος στην μονή Αγίας Τριάδος στο Μπολτίνσκ της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 13ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Παφνούτιος ο θαυματουργός, ο οποίος επονομάσθηκε θεοφόρος λόγω της μεγάλης του αγιότητας, έζησε στην Μποραβία της Ρωσίας ενάρετο βίο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1479 μ.Χ..

Ο Όσιος Πανάρετος καταγόταν από την Κύπρο, υπήρξε αρχιεπίσκοπος Πάφου, έζησε βίο ευσεβή και ασκητικό και απεβίωσε ειρηνικά το 1790 μ.Χ..

Ο Όσιος Νικηφόρος καταγόταν από τα Καρδάμυλα της Χίου, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στην Νέα Μονή Χίου. Έπειτα εσπούδασε στην σχολή της Χώρας Χίου και στην συνέχεια εδίδαξε εκεί, όταν διευθυντής της ήταν ο Όσιος Αθανάσιος ο Πάριος (βλ. 24 Ιουνίου). Κατόπιν επέστρεψε ως ηγούμενος στην Νέα Μονή, ενώ αργότερα αποσύρθηκε για να μονάσει στα Ρεστά της Χίου. Απεβίωσε ασθενής το 1821 μ.Χ..

Οι Όσιοι Ακάκιος ο νέος, Ιγνάτιος ο νέος και Ευθύμιος ήταν συνασκητές στην σκήτη του Προδρόμου, η οποία ανήκει στην μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, και απεβίωσαν μαρτυρικά και οι τρεις στην Κων/πολη ομολογώντας στους Τούρκους την πίστη τους στον Χριστό.

Ο Όσιος Ακάκιος καταγόταν από το Νίβορι ή Νεοχώρι της Θεσ/νίκης, εργαζόταν ως υπάλληλος σε έναν υποδηματοποιό της Κων/πολης, αλλά λόγω της κακομεταχείρισής του δραπέτευσε και έπειτα πείσθηκε από δύο Τούρκους να γίνει μωαμεθανός. Μετά από 9 χρόνια όμως μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή, κατέφυγε στο Άγιον Όρος και έγινε μοναχός. Αργότερα επέστρεψε στην Κων/πολη, ομολόγησε δημόσια την επιστροφή του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1815 ή το 1816 μ.Χ. (για τους υπολοίπους δύο Οσίους βλ. 8 Οκτωβρίου και 22 Μαρτίου αντίστοιχα).

2.

Ανακομιδή τιμίου λειψάνου Αθανασίου του μεγάλου, Εσπέρου, Ζωής, Κυριακού και Θεοδούλου των μαρτύρων, οσίων Ιορδάνου του θαυματουργού και Σάββα επισκόπου.

Αν και την ημερομηνία αυτή εορτάζεται η ανακομιδή του τιμίου λειψάνου του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, από τα χειρόγραφα προκύπτει ως ορθότερο ότι κατά την ημερομηνία αυτή έγινε η κοίμηση του Αγίου. Εορτάζει, όμως, στις 18 Ιανουαρίου μαζί με τον Άγιο Κύριλλο, επειδή και οι δύο υπήρξαν πατριάρχες Αλεξανδρείας.

Οι Άγιοι Έσπερος, Ζωή και τα παιδιά τους Κυριακός και Θεόδουλος κατάγονταν από την Παμφυλία της Μ. Ασίας και ζούσαν ως δούλοι στην Ρώμη κατά τον 2^ο αι. μ.Χ.. Τα παιδιά, όμως, κάποτε εδήλωσαν στον κύριό τους Κάταλλο ότι δεν ανέχονταν ως χριστιανοί να υπηρετούν ειδωλολάτρες, ενώ στα γενέθλια του ενός από αυτά αρνήθηκαν ως οικογένεια να εφαρμόσουν τις ειδωλολατρικές συνήθειες που αυτός απαιτούσε. Τότε ο Κάταλλος διέταξε τον άγριο βασανισμό τους και έπειτα απεβίωσαν μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένο κλίβανο, ενώ όταν αργότερα άνοιξαν τον κλίβανο, τα λείψανα των Αγίων βρέθηκαν ανέγγιχτα από την πυρά.

Ο Όσιος Ιορδάνης ο θαυματουργός έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Σάββας υπήρξε επίσκοπος στην Δαφνουσία της Μ. Ασίας, όπου και οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

3.

Τιμοθέου και Μαύρας μαρτύρων, Διοδώρου και Ροδοπιανού, αγίων 27 μαρτύρων, Ξενίας της μεγαλομάρτυρος και θαυματουργού, οσίων Πέτρου και Οικουμενίου των επισκόπων και θαυματουργών, οσίου Θεοδοσίου του εν τω Σπηλαίω, νεομαρτύρων Αχμέτ του κάλφα, Χριστοδούλου και Αναστασίας των εν Αχαΐα.

Οι Άγιοι Τιμόθεος, ο οποίος ήταν κληρικός, και η σύζυγός του Μαύρα κατάγονταν από την κωμόπολη Παναπέα της Αιγύπτου. Στα χρόνια του μεγάλου διωγμού από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό (284-305 μ.Χ.) ο έπαρχος της Θήβας Αιγύπτου Αρριανός (ο μετέπειτα Άγιος, βλ. 14 Δεκεμβρίου) ενοχλημένος από το έργο του Αγίου, τον εκάλεσε να παραδώσει τα ιερά βιβλία του στην πυρά. Επειδή, όμως, εκείνος αρνήθηκε, υπέστη βασανιστήρια. Για να κάμψει το σθένος του ο έπαρχος στράφηκε τότε στην σύζυγό του, την οποία κολάκευε προκειμένου να λατρεύσει τα είδωλα. Εκείνη, όμως, με την παρότρυνση του συζύγου της ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό και τότε υπέστη και αυτή βασανισμούς. Έπειτα οι δύο σύζυγοι απεβίωσαν μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.

Ο Άγιος Διόδωρος και ο διάκονος Άγιος Ροδοπιανός κατάγονταν από την Αφροδισία της Μ. Ασίας και κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης, μαστιγώθηκαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με λιθοβολισμό.

Οι 27 Άγιοι συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Η Αγία Ξενία η μεγαλομάρτυς και θαυματουργός γεννήθηκε στην Καλαμάτα και προερχόταν από ευσεβείς γονείς Ιταλικής καταγωγής, οι οποίοι λόγω των διωγμών εναντίον των χριστιανών κατέφυγαν στην Ελλάδα. Όταν, όμως, κάποτε, ο ειδωλολάτρης έπαρχος της πόλης Δομετιανός της εζήτησε να την νυμφευθεί, εκείνη δεν δέχθηκε, επειδή δεν ήθελε να αρνηθεί την χριστιανική της πίστη. Τότε συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητη στην πίστη της, απεβίωσε μαρτυρικά το 318 μ.Χ. με αποκεφαλισμό, ενώ μετά την κοίμησή της αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα.

Ο Όσιος Πέτρος ο θαυματουργός καταγόταν από την Κων/πολη κι έγινε μοναχός, όπως είχαν πράξει προηγουμένως και οι γονείς του αλλά και οι τρεις αδελφοί του. Αργότερα, μετά την κοίμηση του αδελφού του, Οσίου Παύλου (βλ. 27 Μαρτίου), τον παρακάλεσαν και συμφώνησε να τον διαδεχθεί στον επισκοπικό θρόνο του Άργους, όπου ξεχώρισε για την φιλανθρωπία του. Απεβίωσε ειρηνικά λίγο μετά το 920 μ.Χ. σε ηλικία 70 ετών. Μετά την κοίμησή του επετέλεσε πολλά θαύματα με το μύρο που ανέβλυζε από τον τάφο του.

Ο Άγιος Οικουμένιος ο θαυματουργός υπήρξε άριστος μελετητής όλων των Πατέρων της Εκκλησίας και ερμηνευτής των Αγίων Γραφών. Έζησε στα τέλη του 10ου αι. μ.Χ., χειροτονήθηκε επίσκοπος Τρίκκης στην Θεσσαλία, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Θεοδόσιος καταγόταν από την πόλη Βασίλιεφ, κοντά στο Κίεβο της Ρωσίας, αλλά μεγάλωσε στην πόλη Κουρσκ. Έπειτα μετέβη στο Κίεβο και έγινε μοναχός κοντά στον Όσιο Αντώνιο (βλ. 10 Ιουλίου), ιδρυτή της μετέπειτα λαύρας των Σπηλαίων. Αργότερα ίδρυσε μονή στο Τμουταρακάν της Αζοφικής θάλασσας και χειροτονήθηκε ιερέας. Ύστερα επέστρεψε στην λαύρα των Σπηλαίων και στην συνέχεια έγινε εκεί ηγούμενος αλλά και θεμελιωτής της κοινοβιακής ζωής στην χώρα του, έχοντας ως πρότυπο το τυπικό της μονής Στουδίου της Κων/πολης. Απεβίωσε ειρηνικά το 1074 μ.Χ. σε ηλικία 45 ετών.

Ο Άγιος Αχμέτ ήταν Τούρκος και εργαζόταν στην Κων/πολη ως κάλφας, δηλαδή βοηθός, στο γραφείο ενός αξιωματούχου. Από μωαμεθανός όμως που ήταν, πείσθηκε από την Ρωσίδα δούλα που είχε στην οικία του και έγινε χριστιανός. Όταν κάποτε σε μια συζήτηση με άλλους Τούρκους υπερασπίσθηκε την πίστη του και την ομολόγησε ενώπιόν τους, συνελήφθη και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του τον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1682 μ.Χ. με απαγχονισμό.

Οι Άγιοι Χριστόδουλος και Αναστασία συνελήφθησαν στην Αχαΐα από τους Τούρκους και επειδή δεν αρνήθηκαν την χριστιανική τους πίστη, απεβίωσαν μαρτυρικά το 1821 μ.Χ..

4.

Πελαγίας μάρτυρος, Αφροδισίου, Μί(λ)δα, Μακροβίου, Ουαλεριανού, Λεοντίου, Αντωνίνου και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, οσίων Ιλαρίου του θαυματουργού, Νικηφόρου ηγουμένου μονής Μηδικίου, Αθανασίου επισκόπου και Νικηφόρου του εν Άθω,, ανακομιδή τιμίων λειψάνων Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και Αγίου Λαζάρου του τετραημέρου.

Η Αγία Πελαγία καταγόταν από την Ταρσό της Μ. Ασίας και προερχόταν από γονείς ειδωλολάτρες. Σε νεαρή ηλικία, όμως, αποφάσισε να γίνει χριστιανή, όταν είδε στον ύπνο της τον επίσκοπο Λίνο να βαπτίζει τους πιστούς. Τότε μετέβη κρυφά στον επίσκοπο, βαπτίσθηκε χριστιανή, εμοίρασε τα πολυτελή ενδύματά της στους πτωχούς και επέστρεψε στην οικία της. Η μητέρα της, όμως, όταν είδε αυτή την μεταστροφή της κόρης της, την κατέδωσε ως χριστιανή στον μνηστήρα της, ο οποίος ήταν γιος του αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού. Έπειτα, όταν αυτό το γεγονός το πληροφορήθηκε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας, η Αγία συνελήφθη και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 288 μ.Χ. μέσα σε πυρακτωμένο χάλκινο βόδι.

Οι Άγιοι Αφροδίσιος, Μί(λ)δας (ή Μέλης), Μακρόβιος, Ουαλεριανός, Λεόντιος, Αντωνίνος και πλήθος άλλων αγίων προσήλθαν με δική τους θέληση και διαμαρτυρήθηκαν στον άρχοντα της Σκυθούπολης στην Παλαιστίνη για την βίαιη συμπεριφορά του απέναντι στους χριστιανούς και έπειτα κατέστρεψαν τους βωμούς των ειδώλων. Τότε προκάλεσαν την οργή των ειδωλολατρών, οι οποίοι τους επετέθησαν με ξύλα και ρόπαλα και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά.

Ο Όσιος Ιλάριος ο θαυματουργός έγινε ασκητής σε νεαρή ηλικία, ζώντας ως έγκλειστος μέσα σε ένα στενό κελί. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Νικηφόρος έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία, ενώ αργότερα διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Μηδικίου στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία. Συνελήφθη, όμως, επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Λέοντος Ε΄ (813-820 μ.Χ.) και εξορίσθηκε, επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες. Αφού υπέστη πολλές ταλαιπωρίες, φυλακίσθηκε και απεβίωσε από τις κακουχίες μέσα σε μια σκοτεινή φυλακή.

Ο Όσιος Αθανάσιος καταγόταν από την Κόρινθο, πόλη στην οποία αργότερα χειροτονήθηκε επίσκοπος. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 937 μ.Χ..

Ο Όσιος Νικηφόρος ήταν ασκητής σε ερημικές περιοχές του Αγίου Όρους, διακρίθηκε για την ασκητική του ζωή και την μελέτη της νοεράς ευχής και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 11ο αι. μ.Χ..

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής (βλ. 22 Ιουλίου) έγινε από τον αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ (886-912 μ.Χ.), ο οποίος τα μετέφερε από την Έφεσο της Μ. Ασίας και τα τοποθέτησε στον ναό του Αγίου Λαζάρου στην Κων/πολη, όπου έγινε και η κατάθεση των τιμίων λειψάνων του Αγίου Λαζάρου (βλ. 17 Οκτωβρίου).

5.

Ειρήνης μεγαλομάρτυρος, Ευθυμίου του θαυματουργού, Νεοφύτου, Γαΐου, Γαΐανού, Ειρηναίου, Ειρήνης και Περεγρίνου των μαρτύρων, οσίων Ευθυμίου επισκόπου και θαυματουργού, Μιχαία και Ευφραίμ μεγαλομάρτυρος και θαυματουργού.

Η Αγία Ειρήνη η μεγαλομάρτυς καταγόταν από την πόλη Μαγεδών της Περσίας και ήταν η μοναδική κόρη του άρχοντα Λικινίου. Από μικρή ηλικία την διαπαιδαγώγησε ο σοφός γέροντας Απελλιανός. Όμως, είτε με την βοήθεια ενός ονείρου που είδε είτε με την παρότρυνση κάποιας υπηρέτριας, έγινε χριστιανή κρυφά από τους γονείς της. Γι’ αυτό και διώχθηκε έπειτα και βασανίσθηκε σκληρά ακόμα και από τον ίδιο τον πατέρα της, ο οποίος όμως στο τέλος επίστευσε στον Χριστό. Η Αγία επισκέφθηκε πολλές πόλεις της Περσίας και έπειτα της Μ. Ασίας διδάσκοντας τον θείο λόγο και επιτελώντας πολλά θαύματα, ώστε πολλοί άνθρωποι να οδηγηθούν στην χριστιανική πίστη. Αργότερα αποσύρθηκε σε ένα μέρος έξω από την Έφεσο της Μ. Ασίας μαζί με τον γέροντα Απελλιανό, όπου έζησε σε πλήρη αγιότητα και απεβίωσε ειρηνικά το 315 μ.Χ..

Οι Άγιοι Νεόφυτος, Γάιος και Γαΐανός συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι Άγιοι Ειρηναίος, Ειρήνη και Περεγρίνος συνελήφθησαν στην Θεσ/νίκη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Όσιος Ευθύμιος ο θαυματουργός καταγόταν από την πόλη Επιβάτες της Θράκης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Αρχικά έγινε μοναχός, έπειτα προτίμησε την αυστηρή ασκητική ζωή και κατόπιν χειροτονήθηκε επίσκοπος Μαδύτου στον Ελλήσποντο. Υπήρξε φιλάνθρωπος, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 10ο αι. μ.Χ. σε ηλικία 80 ετών.

Ο Όσιος Μιχαίας έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1385 μ.Χ..

Ο Όσιος Ευφραίμ ο μεγαλομάρτυς και θαυματουργός καταγόταν από τα Τρίκαλα και σε ηλικία 14 ετών έγινε μοναχός και αργότερα ιερέας στην μονή Ευαγγελισμού του όρους Αμώμων ή Καθαρών στην Αττική (στην σημερινή περιοχή Νέα Μάκρη). Μία ημέρα επιστρέφοντας από ένα ασκητήριο που υπήρχε στο όρος, βρήκε την μονή κατεστραμμένη και τους μοναχούς θανατωμένους από Τούρκους που έκαναν εκεί επιδρομή. Τότε συνελήφθη και αυτός και υπέστη βασανιστήρια για 9 ολόκληρους μήνες. Στην συνέχεια, όμως, απεβίωσε μαρτυρικά, το 1426 μ.Χ., όταν τον εκρέμασαν ανάποδα σε μια μουριά και του διεπέρασαν την κοιλιά με αναμμένο ξύλο.

Το μαρτύριο του Οσίου παρέμενε άγνωστο για αιώνες, μέχρις ότου πρόσφατα η μοναχή Μακαρία το έτος 1950 ανακάλυψε τον τάφο και τα οστά του στα ερείπια της μονής (η εύρεσή των εορτάζεται στις 3 Ιανουαρίου), ενώ ο ίδιος έπειτα της αποκάλυψε με οράματα τον βίο του. Αργότερα η ιδία έγινε ηγουμένη στην μονή που ιδρύθηκε στο όνομά του. Η μονή αυτή αποτελεί σήμερα πανελλήνιο προσκύνημα λόγω των πολυάριθμων θαυμάτων του Οσίου.

6.

Ιώβ του πολυάθλου, Βαρβάρου, Δάνακτος, Μεσίρου, Θηριανού, Δημητρίωνος και Δονάτου των μαρτύρων, οσίων Παχωμίου, Ιλαρίωνος, Μάμαντος, Σεραφείμ του εν όρει Δομπού και Ιώβ του θαυματουργού.

Ο Δίκαιος Ιώβ ήταν πέμπτος απόγονος του πατριάρχη Αβραάμ, διετέλεσε προφήτης για 40 χρόνια, ενώ υπήρξε πρότυπο γενναιότητας και υπομονής. Αξιώθηκε από τον Θεό να δημιουργήσει πολυμελή οικογένεια και να αποκτήσει μεγάλο πλούτο. Δίκαιος και ευσεβής καθώς ήταν, μετά από παραχώρηση του Θεού φθονήθηκε από τον Διάβολο και πέρασε φοβερές δοκιμασίες. Έχασε τα 10 παιδιά του και ολόκληρη την περιουσία του και προσβλήθηκε από λέπρα. Όμως, παρά τα βάσανά του έκανε τεράστια υπομονή – γι’ αυτό και η ακραία υπομονή αποκαλείται «ιώβειος υπομονή» – και συνέχισε να δοξάζει τον Θεό. Για τον λόγο αυτό οι δοκιμασίες του πονηρού κάποτε σταμάτησαν και ο Θεός του εχάρισε ξανά οικογένεια και πολύ περισσότερα αγαθά από πρώτα. Απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 19^ο αι. π.Χ..

Ο Άγιος Βάρβαρος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Δάναξ, Μέσιρος και Θηριανός συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι Άγιοι Δημητρίων και Δονάτος συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι Όσιοι Παχώμιος, Ιλαρίων και Μάμας υπήρξαν συνασκητές, έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Σεραφείμ καταγόταν από το χωριό Ζέλι της Βοιωτίας και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Ασκήτευσε σε νεαρή ηλικία στο όρος Κάρκαρα, έπειτα εμόνασε στην μονή Μεταμορφώσεως στο Σαγμάτιο όρος, ενώ αργότερα έγινε εκεί διάκονος και πρεσβύτερος. Κατόπιν ασκήτευσε μαζί με μερικούς μοναχούς στο όρος Δομπού της Λιβαδειάς, ενώ 10 χρόνια αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά το 1602 μ.Χ. σε ηλικία 75 ετών.

Ο Όσιος Ιώβ ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1651 μ.Χ..

7.

Ακακίου, Κοδράτου, Ρουφίνου, Σατορνίνου και Μαξίμου των μαρτύρων, οσίων Ιωάννου Ψυχαΐτου και Ταρασίου του θαυματουργού, οσιομάρτυρος Παχωμίου του νέου, εύρεσις τιμίων λειψάνων οσίου Νείλου του μυροβλύτου, μνήμη του εν τω ουρανώ της Ιερουσαλήμ φανέντος σημείου του Σταυρού.

Ο Άγιος Ακάκιος καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν στρατιώτης και επειδή ομολόγησε ενώπιον του εκατόνταρχου Φίρμου την πίστη του στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια. Έπειτα στάλθηκε στον άρχοντα Βιβιανό, υπέστη νέα μαρτύρια, κατόπιν μεταφέρθηκε στο Βυζάντιο (την μετέπειτα Κων/πολη) και φυλακίσθηκε. Ύστερα οδηγήθηκε στον άρχοντα Φαλκι(λι)ανό, φυλακίσθηκε ξανά, αλλά επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό γύρω στο 290 μ.Χ..

Ο Άγιος Κοδράτος καταγόταν από την Νικομήδεια της Μ. Ασίας και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ουαλεριανού (253-260 μ.Χ.) συνελήφθη από τον άρχοντα Περίνιο, ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια και φυλακίσθηκε. Έπειτα στάλθηκε στην Νίκαια της Μ. Ασίας, όπου οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη, ανάμεσά τους ήταν και οι Άγιοι Ρουφίνος και Σατορνίνος, και γι’ αυτό συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά ή από ξίφος. Ο Άγιος υπέστη εκεί νέα μαρτύρια, στάλθηκε κατόπιν στην Απάμεια της Μ. Ασίας, βασανίσθηκε ξανά και έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ τον οδηγούσαν στην Ερμούπολη της Μ. Ασίας.

Ο Άγιος Μάξιμος οδήγησε με την διδασκαλία του πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη. Γι’ αυτό και υπέστη διώξεις, ταλαιπωρίες και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό από ειδωλολάτρες.

Ο Όσιος Ιωάννης επονομάσθηκε Ψιχαΐτης, επειδή ήταν μοναχός στην μονή Ψιχά. Όταν, όμως, ομολόγησε κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) την πίστη του στις ιερές εικόνες, υπέστη διώξεις, εξορίες και φυλακίσεις από τους αντιπάλους του. Άντεξε όμως στις δοκιμασίες αυτές, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 8^ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Ταράσιος ο θαυματουργός έζησε στην Λυκαονία της Μ. Ασίας βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθενείς και απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Όσιο Παχώμιο τον νέο βλ. 21 Μαΐου.

Για τον Όσιο Νείλο τον μυροβλύτη, η εύρεση των τιμίων λειψάνων του οποίου εορτάζεται εδώ, βλ. 12 Νοεμβρίου.

Η εμφάνιση του σημείου του Σταυρού στον ουρανό έγινε, για δεύτερη φορά μετά το όραμα του Μεγάλου Κων/νου (βλ. 21 Μαΐου), την εβδομάδα της Πεντηκοστής του 346 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, όταν πατριάρχης εκεί ήταν ο Κύριλλος. Όλος ο λαός της πόλης αξιώθηκε να δει τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος εκτεινόταν ως λαμπρό φως από τον Γολγοθά μέχρι το όρος των Ελαιών, και με συγκίνηση και χαρά εδόξασε στην εκκλησία τον Θεό και ανέπεμψε δεήσεις και ευχαριστίες.

8.

Ιωάννου του Θεολόγου σύναξις αγίας κόνεως (ο ροδισμός και η τρύγησις του μάννα), αγίων στρατιωτών μαρτύρων, οσίου Αρσενίου του Μεγάλου, Μήλου του υμνωδού, Αρσενίου του Νόβγκοροντ του δια Χριστόν σαλού.

Μετά την κοίμηση και μετάσταση του Αποστόλου Ιωάννη του Θεολόγου (βλ. 26 Σεπτεμβρίου) ανέβλυζε από τον τάφο του κάθε χρόνο πάντα κατά την ημερομηνία αυτή μια ιερή σκόνη, την οποία οι πιστοί αποκάλεσαν «μάννα» και την συνέλεγαν προς αγιασμό αλλά και θεραπεία των ασθενειών.

Οι ανώνυμοι Άγιοι ήταν στρατιώτες, οι οποίοι ανήκαν σε στρατιωτικό σώμα που λεγόταν σπείρα, συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Αρσένιος ο Μέγας καταγόταν από την Ρώμη, πόλη στην οποία χειροτονήθηκε διάκονος, και διακρίθηκε για την σπουδαία του μόρφωση. Αργότερα μετέβη στην Κων/πολη και έγινε διδάσκαλος του Αρκαδίου και του Ονωρίου, γιων του αυτοκράτορα Μεγάλου Θεοδοσίου. Έπειτα, όμως, λόγω των δυσκολιών που συνάντησε από τον ατίθασο χαρακτήρα του Αρκαδίου αλλά και της επιθυμίας του να αποφύγει την ζωή των ανακτόρων, θέλησε να παραιτηθεί και επειδή ο Θεοδόσιος δεν συμφωνούσε, κατέφυγε κρυφά στην Αλεξάνδρεια. Κατόπιν κατευθύνθηκε στο εσωτερικό της Αιγύπτου και έζησε στην έρημο για 55 ολόκληρα χρόνια ασκητικό βίο. Απεβίωσε ειρηνικά το 445 μ.Χ. σε ηλικία 105 ετών.

Ο Όσιος Μήλης υπήρξε υμνωδός της Εκκλησίας, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στο Νόβγκοροντ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

9.

Ησαΐου του προφήτου, Χριστοφόρου μεγαλομάρτυρος, Καλλινίκης, Ακυλίνας, Γορδιανού και Επιμάχου των μαρτύρων, οσιομάρτυρος Νικολάου του εν Βουνένοις του νέου.

Ο Προφήτης Ησαΐας ήταν γιος του Προφήτη Αμώς (βλ. 15 Ιουνίου), υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους προφήτες των Εβραίων και έζησε την εποχή που οι Ασσύριοι είχαν γίνει απειλή για τους Ιουδαίους. Από το 740 π.Χ. προφήτευσε για πολλά χρόνια και αναφέρθηκε με την μεγαλύτερη σαφήνεια για τον ερχομό του Μεσσία. Απεβίωσε μαρτυρικά γύρω στο 681 π.Χ., όταν συνελήφθη και πριονίσθηκε με ξύλινο πριόνι, επειδή έλεγξε την ασέβεια και τις παρανομίες του Εβραίου βασιλιά Μανασσή.

Ο Άγιος Χριστοφόρος ο μεγαλομάρτυς καταγόταν από χώρα ανθρωποφάγων της Ανατολής, αιχμαλωτίσθηκε, όμως, σε μια μάχη και αργότερα βαπτίσθηκε χριστιανός στην Αντιόχεια μαζί με διακόσιους στρατιώτες από τον ιερομάρτυρα Βαβύλα (βλ. 4 Σεπτεμβρίου). Ήταν κυνοπρόσωπος, όπως περιγράφεται, και ρωμαλέος στο ανάστημα, ενώ όταν τον είδε ο αυτοκράτορας Δέκιος στην Λυκία της Μ. Ασίας, προσπάθησε να τον προσελκύσει στην ειδωλολατρία χρησιμοποιώντας δύο πόρνες, τις έπειτα Αγίες Καλλινίκη και Ακυλίνα. Ο Άγιος, όμως, έπεισε εκείνες με την διδασκαλία του να γίνουν χριστιανές και όταν κατόπιν ομολόγησαν στον αυτοκράτορα την πίστη τους στον Χριστό, συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με σούβλισμα. Έπειτα ο Δέκιος οργισμένος διέταξε να ρίξουν τον Άγιο επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα, αλλά ο Άγιος εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, και τότε τον έριξαν σε πηγάδι, όπου και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 250 μ.Χ..

Για τους Άγίους Γορδιανό και Επίμαχο βλ. 31 Οκτωβρίου.

Ο Όσιος Νικόλαος ο νέος καταγόταν από την Μ. Ασία, ήταν στρατιωτικός και είχε διακριθεί στους πολέμους. Όταν, όμως, στάλθηκε για να καταπνίξει μια επανάσταση στην Λάρισα, απέτυχε, αποχώρησε από τον στρατό και έγινε μοναχός στην τοπική μονή του όρους της Βουνένης. Αργότερα, όταν εισέβαλαν εχθροί στην Θεσσαλία, επιτέθηκαν στην μονή και ο Όσιος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό μαζί με τους υπόλοιπους μοναχούς.

10.

Σίμωνος Αποστόλου του ζηλωτού, Αλφειού, Φιλαδέλφου, Κυπρίνου, Ονησίμου, Εράσμου και των συν αυτοίς 14 αγίων μαρτύρων, οσίων Λαυρεντίου, Πασσαρίωνος πρεσβυτέρου, Φιλήμονος, Αγαπίου και Συμεών του εν τω Σπηλαίω του επισκόπου.

Ο Απόστολος Σίμων ο ζηλωτής (ή Κανανίτης, από την εβραϊκή λέξη κανά που σημαίνει ζηλωτής) ήταν ένας από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού. Μετά την Πεντηκοστή εκήρυξε τον θείο λόγο, σύμφωνα με μια εκδοχή, από την Αίγυπτο ως την Μαυριτανία και έπειτα μετέβη στην Βρετανία ή σύμφωνα με άλλη παράδοση στην Περσία. Απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.

Οι Άγιοι Αλφειός, Φιλάδελφος και Κυπρίνος ήταν αδέλφια, γιοι του άρχοντα των Βασκάνων στην πόλη των Πρεφεκτών, έγιναν χριστιανοί από τον Άγιο Ονήσιμο και εδίδασκαν τον θείο λόγο. Γι’ αυτό και συνελήφθησαν, στάλθηκαν στον αυτοκράτορα Λικίνιο (308-323 μ.Χ.) στην Ρώμη, από εκεί σε διάφορους άρχοντες και κατόπιν στον άρχοντα της Σικελίας Τέρτυλλο. Εκεί, αφού υπέστησαν διάφορα βασανιστήρια, απεβίωσαν και οι τέσσερις μαρτυρικά μαζί με τον Άγιο Έρασμο και άλλους 14 Αγίους.

Ο Όσιος Λαυρέντιος εμόνασε αρχικά στην μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος, ενώ έπειτα ίδρυσε μονή στην περιοχή του Βόλου, στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος, γύρω στο 1380 μ.Χ.. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Πασσαρίων υπήρξε ονομαστός ασκητής της Παλαιστίνης, ίδρυσε γηροκομείο στα Ιεροσόλυμα, ενώ ήταν διδάσκαλος του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου (βλ. 20 Ιανουαρίου). Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, όπως και οι Όσιοι Φιλήμων και Αγάπιος, οι οποίοι ήταν πιθανόν μαθητές του.

Ο Όσιος Συμεών εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, ενώ υπήρξε και επίσκοπος Σουζδαλίας. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

11.

Μωκίου ιερομάρτυρος, Διοσκούρου και Αρμοδίου των μαρτύρων, Κυρίλλου και Μεθοδίου των ισαποστόλων, Αγγελαρίου αρχιεπισκόπου και φωτιστού Βοημίας, Ολυμπίας και Ευφροσύνης των οσιομαρτύρων, οσίων Νικοδήμου αρχιεπισκόπου Σέρβων και Σωφρονίου του εγκλείστου, Αργυρού νεομάρτυρος, εγκαίνια Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Άγιος Μώκιος καταγόταν από την Ρώμη, προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών, χειροτονήθηκε αρχικά ιερέας και έπειτα επίσκοπος στην Αμφίπολη της Θράκης. Όταν ο άρχοντας Λαοδίκιος επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) μετέβη σε ναό του θεού Διονύσου για να θυσιάσει, ο Άγιος εισήλθε και ανέτρεψε τον βωμό. Τότε συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και ρίφθηκε μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, αλλά ο Άγιος εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής και ύστερα φυλακίσθηκε. Έπειτα ανακρίθηκε από τον άρχοντα Μάξιμο, υπέστη νέους βασανισμούς και ρίφθηκε ως βορά στα άγρια θηρία, αλλά και πάλι εξήλθε σώος. Τότε ο κατάπληκτος λαός ζήτησε από τον Μάξιμο να τον αφήσει ελεύθερο, εκείνος όμως τον απέστειλε στην Πέρινθο της Θράκης και από εκεί στάλθηκε στο Βυζάντιο (την μετέπειτα Κων/πολη), όπου και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Διόσκορος (ή Διοσκορίδης), ο οποίος καταγόταν από την Σμύρνη, συνελήφθη σε εποχή διωγμών από τον άρχοντα της πόλης και επειδή ομολόγησε ενώπιον του την πίστη του στον Χριστό, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Αρμόδιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος κατάγονταν από την Θεσ/νίκη, προέρχονταν από ευσεβή οικογένεια ευγενών και έλαβαν σπουδαία μόρφωση. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία τους με τον πατριάρχη Κων/πολης Μέγα Φώτιο (βλ. 6 Φεβρουαρίου), ο οποίος αρχικά τους ανέθεσε ιεραποστολικό έργο στον λαό των Χαζάρων και των Βουλγάρων αντίστοιχα, ενώ αργότερα τους απέστειλε στους Σλάβους-Μοραβούς, ύστερα από παράκληση του ηγεμόνα των Ρατισλάβου. Εκεί συγκρότησαν και οργάνωσαν εκκλησίες, εδίδαξαν ως ιεραπόστολοι την χριστιανική πίστη παρά τις παρεμβάσεις Φράγκων επισκόπων, αλλά και επινόησαν το σλαβικό αλφάβητο για να μεταφράσουν τα λειτουργικά κείμενα, θέτοντας έτσι τις βάσεις της σλαβικής λογοτεχνίας. Ο Κύριλλος απεβίωσε ειρηνικά στην Ρώμη το 869 μ.Χ., αφού προηγουμένως έγινε μοναχός, ενώ ο Μεθόδιος, ο οποίος υπήρξε και ηγούμενος της μονής Πολυχρονίου στην Κων/πολη, απεβίωσε αργότερα ειρηνικά στην Μοραβία το 885 μ.Χ..

Ο Όσιος Αγγελάριος υπήρξε αρχιεπίσκοπος και φωτιστής της Βοημίας με την ιεραποστολική δράση την οποία ανέπτυξε εκεί σταλμένος από το πατριαρχείο Κων/πολης (βλ. και 17 Ιουλίου).

Η Οσία Ολυμπία καταγόταν από την Κων/πολη, ήταν κόρη ιερέα και μετανάστευσε κάποτε με την οικογένειά της στην Πελοπόννησο. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανή και οι συγγενείς της την απέστειλαν στην θεία της και ηγουμένη της μονής στην Θέρμη της Λέσβου, την σημερινή μονή Αγίου Ραφαήλ. Εκεί έγινε έπειτα μοναχή και αργότερα ηγουμένη. Δέκα χρόνια όμως αργότερα, το 1235 μ.Χ., έκαναν επιδρομή στην μονή πειρατές και αφού κακοποίησαν όσες μοναχές βρήκαν, συνέλαβαν την ηγουμένη μαζί με την γερόντισσα μοναχή Οσία Ευφροσύνη, τις υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια από τα οποία και απεβίωσαν μαρτυρικά. Το μαρτύριο τους παρέμενε άγνωστο για αιώνες, πρόσφατα όμως, το έτος 1959, βρέθηκαν τα τίμια λείψανά τους και αποκαλύφθηκε με οράματα ο βίος τους.

Ο Όσιος Νικόδημος υπήρξε αρχιεπίσκοπος Σερβίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε το 1325 μ.Χ..

Ο Όσιος Σωφρόνιος έζησε στην Ρωσία, ασκήτευσε ως έγκλειστος μέσα σε κελί διάγοντας βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Αργυρός καταγόταν από την Απονομή (Επανωμή) της Θεσ/νίκης και εργαζόταν ως υπηρέτης ενός ράπτη στην Θεσ/νίκη. Μια ημέρα, επειδή επενέβη στην προσπάθεια μερικών Τούρκων να εξισλαμίσουν κάποιον χριστιανό, ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή επειδή έλεγξε σε ένα καφενείο έναν αρνησίθρησκο, συνελήφθη από τις αρχές. Τότε μαστιγώθηκε, φυλακίσθηκε και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1806 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών.

Ο αυτοκράτορας Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας (βλ. 21 Μαΐου) μετέφερε για στρατηγικούς και διάφορους άλλους λόγους την πρωτεύουσα του ρωμαϊκού κράτους από την Ρώμη, όπου ήταν αρχικά, στην πόλη Βυζάντιο, αρχαία αποικία των Μεγαρέων στα στενά του Βοσπόρου. Οι οικοδομικές εργασίες για την ίδρυσή της άρχισαν το 324 μ.Χ., ενώ τα επίσημα εγκαίνια της Νέας Ρώμης ή Κωνσταντινούπολης, όπως ονομάσθηκε έπειτα από το όνομά του αυτοκράτορα, έγιναν στις 11 Μαΐου του 330 μ.Χ.. Η πόλη αφιερώθηκε από αυτόν στην προστασία της Θεοτόκου και αποτέλεσε το κέντρο των εξελίξεων της τότε οικουμένης έως το 1453 μ.Χ., όταν κυριεύθηκε από τους Τούρκους (βλ. 29 Μαΐου).

12.

Επιφανίου επισκόπου Κύπρου, Γερμανού πατριάρχου Κων/πόλεως, Φιλίππου του Αργυρίου, οσίου Θεοδώρου του θεοφόρου του εν Κυθήροις, Ευθυμίου πατριάρχου Ιεροσολύμων, νεομάρτυρος Ιωάννου του Βλάχου.

Ο Άγιος Επιφάνιος καταγόταν από το χωριό Βησανδούκ κοντά την Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης και προερχόταν από πτωχή οικογένεια Εβραίων αγροτών. Ασπάσθηκε, όμως, την χριστιανική πίστη, έγινε μοναχός, ασκήτευσε στην έρημο της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου, επιτελώντας εκεί πολλά θαύματα και θεραπεύοντας ασθενείς. Κατόπιν επανήλθε στην Ελευθερούπολη, όπου ίδρυσε μονή και λειτουργούσε ως ιερέας. Η φήμη του δεν άργησε να διαδοθεί και γρήγορα αναδείχθηκε επίσκοπος Κωνσταντίας στην Κύπρο. Συνέγραψε πλήθος συγγραμμάτων οδηγώντας τους πιστούς στην ορθή πίστη και καταπολεμώντας τις απόψεις των αιρετικών και ιδίως των οπαδών του Αρείου. Περιεπλάκη, όμως, στις θρησκευτικές έριδες κατά των δοξασιών του θεολόγου Ωριγένη αλλά και στην διαμάχη σχετικά με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (βλ. 13 Νοεμβρίου) στην Κων/πολη, απ’ όπου στο τέλος απεχώρησε αγανακτισμένος για τις δολοπλοκίες που συνέβαιναν, αλλά απεβίωσε κατά την επιστροφή του με πλοίο προς την Κύπρο το 403 μ.Χ..

Ο Άγιος Γερμανός ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη και ήταν γιος αξιωματούχου. Σε ηλικία 37 ετών χειροτονήθηκε μητροπολίτης στην Κύζικο της Μ. Ασίας και 2 χρόνια αργότερα εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης. Όταν, όμως, μετά από 2 χρόνια ξέσπασε η έριδα της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς τα διατάγματα του εικονομάχου αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄, ομολόγησε σ’ αυτόν την πίστη του στις ιερές εικόνες αλλά και παρότρυνε τον λαό να αντιδράσει. Μετά από 15 χρόνια, όμως, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον πατριαρχικό θρόνο, αποσύρθηκε σε ένα πατρικό του κτήμα και 10 χρόνια αργότερα, το 740 μ.Χ., απεβίωσε εκεί ασθενής σε ηλικία 100 ετών.

Ο Άγιος Φίλιππος ο Αργύριος αναφέρεται σε μερικά χειρόγραφα μαζί με την μνήμη των ανωτέρω δύο Αγίων, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Θεόδωρος, ο οποίος επονομάσθηκε θεοφόρος λόγω της μεγάλης του αγιότητας, καταγόταν από την Κορώνη της Μεσσηνίας και έζησε επί αυτοκρατορίας Ρωμανού Λεκαπηνού (919-944 μ.Χ.). Όταν έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, μετέβη στο Ναύπλιο, απέκτησε οικογένεια και αργότερα χειροτονήθηκε εκεί διάκονος. Κατόπιν διέμεινε για αρκετό διάστημα στην Μονεμβασία και ύστερα ασκήτευσε στα Κύθηρα, όπου και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ μετά την κοίμησή του αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει αρκετά θαύματα.

Ο Άγιος Ευθύμιος υπήρξε πατριάρχης Ιεροσολύμων, ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.

Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Βλαχία, ήταν εμφανίσιμος και προερχόταν από οικογένεια ευγενών. Σε ηλικία 15 ετών εφόνευσε έναν Τούρκο στρατιώτη, ο οποίος τον αιχμαλώτισε με σκοπό να ασελγήσει εις βάρος του και να τον μεταφέρει στην Κων/πολη. Συνελήφθη, όμως, έπειτα από άλλους Τούρκους, μεταφέρθηκε στην Κων/πολη και τον παρέδωσαν μετά από δίκη στην δικαιοδοσία της χήρας του στρατιώτη. Αυτή, όμως, έπειτα τον εξεβίαζε να αλλαξοπιστήσει και στην συνέχεια να την νυμφευθεί. Αλλά, επειδή ο Άγιος αρνήθηκε παρά τις κολακείες που δέχθηκε, τον παρέδωσε στις αρχές, υπέστη κατόπιν πολλά βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1662 μ.Χ. με απαγχονισμό.

13.

Γλυκερίας, Λαοδικίου και Αλεξάνδρου των μαρτύρων, οσιομαρτύρων μοναχών Ιβηριτών, Σεργίου του ομολογητού, Παυσικάκου επισκόπου, οσίου Νικηφόρου, οσίων Ιωάννου, Ευθυμίου του νέου, Γεωργίου και Γαβριήλ των Ιβήρων.

Η Αγία Γλυκερία καταγόταν από την Τραϊανούπολη της Θράκης. Όταν το 141 μ.Χ. ο ηγεμόνας της πόλης Σαβίνος την εκάλεσε να παρουσιασθεί ενώπιόν του σε ειδωλολατρική εορτή, εκείνη εμφανίσθηκε έχοντας σημειώσει έναν σταυρό στο μέτωπό της, ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό και κατέστρεψε τον βωμό. Τότε λιθοβολήθηκε από τους ειδωλολάτρες, έπειτα συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και ρίφθηκε στην φυλακή. Εκεί, όμως, η Αγία κατήχησε στην χριστιανική πίστη το δεσμοφύλακα Άγιο Λαοδίκιο, ο οποίος έπειτα ομολόγησε την πίστη του και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Κατόπιν η Αγία ρίφθηκε ως βορά στα άγρια θηρία, εκείνα όμως δεν την επείραξαν, εκτός από ένα το οποίο την εδάγκωσε και λίγες ημέρες αργότερα η Αγία απεβίωσε από το τραύμα της.

Ο Άγιος Αλέξανδρος καταγόταν από την Ρώμη, ήταν στρατιώτης στο τάγμα των Τιβεριανών, δηλαδή του κόμη Τιβεριανού, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά στα χρόνια των διωγμών με θάνατο από ξίφος. Σε μερικά χειρόγραφα εκ παραδρομής αναφέρεται λανθασμένα ως ιερομάρτυρας και επίσκοπος Τιβεριανών.

Οι Όσιοι μοναχοί ανήκαν στην μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους και επειδή κατηγόρησαν ως λατινόφρονες τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο και τον πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, οι οποίοι επιθυμούσαν την ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την Ρωμαιοκαθολική – οι σχέσεις τους είχαν διακοπεί από το Σχίσμα του 1054 μ.Χ. – συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα το 1285 μ.Χ..

Ο Άγιος Σέργιος ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη, προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών και υπήρξε πατέρας του πατριάρχη Κων/πολης Αγίου Φωτίου του Μεγάλου (βλ. 6 Φεβρουαρίου). Επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.) συνελήφθη μαζί με άλλους ευγενείς και επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες, διαπομπεύθηκε στους δρόμους της πόλης και εξορίσθηκε μαζί με την σύζυγό του Ειρήνη και τα παιδιά τους σε αφιλόξενο μέρος, όπου και απεβίωσε από τις ταλαιπωρίες και τις στερήσεις.

Ο Όσιος Παυσίκακος καταγόταν από την Απάμεια της Μ. Ασίας, προερχόταν από οικογένεια ευγενών και ασκούσε την ιατρική επιστήμη χωρίς να δέχεται χρήματα. Κατόπιν έγινε μοναχός και αργότερα λόγω των αρετών του χειροτονήθηκε επίσκοπος Συνάδων στην Φρυγία της Μ. Ασίας επί αυτοκρατορίας Μαυρικίου (582-602 μ.Χ.), τον οποίο κάποτε εθεράπευσε από βαριά ασθένεια. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Ο Όσιος Νικηφόρος ήταν αρχικά πρεσβύτερος στην μονή Εφάψεως, ενώ κατόπιν διετέλεσε εκεί ηγούμενος, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ιωάννης Βαρασβατσέ καταγόταν από την Ιβηρία, την σημερινή Γεωργία, όπου ήταν σύμβουλος του βασιλιά, ενώ το 965 μ.Χ. έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος. Αργότερα εμόνασε εκεί και ο γιος του Όσιος Ευθύμιος ο νέος αλλά και μερικοί άλλοι συμπατριώτες τους, μεταξύ των οποίων και ο συγγενής τους Όσιος Γεώργιος. Με την πρωτοβουλία του πατέρα του Ιωάννη, ο οποίος απεβίωσε ειρηνικά το 998 (ή το 1003) μ.Χ., αλλά και με την βοήθεια του αυτοκράτορα Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου, ο Ευθύμιος υπήρξε ο ιδρυτής και κτήτορας μονής του Αγίου Όρους, της επονομαζομένης μονής των Ιβήρων. Μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσαν ειρηνικά το 1028 μ.Χ. στην Κων/πολη, όπου είχε μεταβεί για υποθέσεις της μονής. Τον διαδέχθηκε ως ηγούμενος της μονής ο Όσιος Γεώργιος, ο οποίος έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Γαβριήλ καταγόταν από την Ιβηρία, την σημερινή Γεωργία, και ήταν μοναχός στην μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Όταν το 1004 μ.Χ. εμφανίσθηκε θαυματουργικά επάνω από τα κύματα της θάλασσας σε κάποια απόσταση από την μονή η εικόνα της Παναγίας, η οποία έπειτα επονομάσθηκε Πορταΐτισσα (βλ. Πεντηκοστάριο, Τρίτη Διακαινησίμου), μετέβη εκεί, την παρέλαβε και την μετέφερε στην μονή, όπου και βρίσκεται έως σήμερα. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Μακάριος ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε μαρτυρικά για την χριστιανική του πίστη το 1653 μ.Χ..

14.

Ισιδώρου μάρτυρος του εν Χίω, Λεοντίου πατριάρχου Ιεροσολύμων, Θεράποντος ιερομάρτυρος, Αλεξάνδρου, Βαρβάρου, Μαξίμου και Ακολούθου των μαρτύρων, Ηρακλείου, Θελθά, Θεράποντος, Θεοδοσίου, Θεράποντος των εξ Αλαμάνων, Ισιδώρου Ροστοβίας του δια Χριστόν σαλού, Νικήτα επισκόπου Νόβγκοροντ του εγκλείστου του εν τω Σπηλαίω και Ισιδώρου του Πρώσου, νεομαρτύρων Μάρκου του Κρητός και Ιωάννου Βουλγάρου του νέου.

Ο Άγιος Ισίδωρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν ναύτης του βασιλικού στόλου επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Όταν κάποτε ο στόλος βρέθηκε στην Χίο, τον κατήγγειλαν στον ναύαρχο Νουμέριο ότι ήταν χριστιανός. Τότε συνελήφθη, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ το τίμιο λείψανό του φυλασσόταν άταφο από τους στρατιώτες. Όμως, η Αγία Μυρόπη (βλ. 2 Δεκεμβρίου) το παρέλαβε κρυφά και το έθαψε, με αποτέλεσμα να συλληφθεί έπειτα και να αποβιώσει και αυτή μαρτυρικά.

Ο Άγιος Λεόντιος καταγόταν από την Τιβεριούπολη της Βουλγαρίας, εσπούδασε στην Κων/πολη και εμόνασε στην μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο. Κατόπιν διετέλεσε εκεί ηγούμενος, ενώ αργότερα, το 1170 μ.Χ., εξελέγη πατριάρχης Ιεροσολύμων. Απεβίωσε ειρηνικά στην Κων/πολη 5 χρόνια αργότερα, όπου είχε μεταβεί για υποθέσεις του πατριαρχείου.

Ο Άγιος Θεράπων, σύμφωνα με την προφορική παράδοση, υπήρξε επίσκοπος στην Κύπρο, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, συνελήφθη όμως λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε. Αργότερα, όταν οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να λεηλατήσουν το νησί, το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κων/πολη.

Οι Άγιοι Αλέξανδρος, Βάρβαρος, Μάξιμος και Ακόλουθος επειδή εκήρυτταν με θάρρος την χριστιανική πίστη, συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Ηράκλειος, Θελθάς, Θεοδόσιος, Θεράπων α΄, Θεράπων β΄ ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησαν βίο ευσεβή, ο Ηράκλειος μάλιστα χειροτονήθηκε επίσκοπος Κοφίνου, και απεβίωσαν κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Ισίδωρος ο θαυματουργός έζησε στην Ροστοβία της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να αποκρύψει την αγιότητά του από τους ανθρώπους. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Νικήτας ήταν νεότερος αδελφός του Οσίου Νίκωνος (βλ. 23 Μαρτίου), ηγουμένου στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας. Εκεί έγινε έπειτα μοναχός και ο ίδιος ζώντας ασκητικά ως έγκλειστος μέσα σε ένα κελί. Αργότερα, το 1096 μ.Χ., εξελέγη επίσκοπος στο Νόβγκοροντ, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά το 1109 μ.Χ..

Ο Άγιος Ισίδωρος έζησε στην Πρωσία και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Μάρκος καταγόταν από την Κρήτη, αλλά όταν μετέβη σε παιδική ηλικία στην Σμύρνη, πιέσθηκε από τους Τούρκους και έγινε χωρίς την θέλησή του μωαμεθανός. Αργότερα, όμως, κατέφυγε στην Κων/πολη και επανήλθε στην χριστιανική πίστη, ενώ κατόπιν επέστρεψε στην Σμύρνη κηρύττοντας δημόσια τον θείο λόγο. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε, υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1643 μ.Χ..

Ο Άγιος Ιωάννης ο Βούλγαρος (ή Βούλγαρης) ο νέος καταγόταν από την Σούμλα (ή Σούμνα) της Βουλγαρίας και ασκούσε την τέχνη του χρυσοχόου. Όταν κάποτε συκοφαντήθηκε από μια νεαρή μωαμεθανή ότι την διέφθειρε, επειδή αρνήθηκε τον έρωτά της, πιέσθηκε από τον δικαστή να αλλαξοπιστήσει και να την νυμφευθεί. Ο Άγιος, όμως, δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, γι’ αυτό υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1802 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.

15.

Παχωμίου του μεγάλου, Αχιλλίου αρχιεπισκόπου Λαρίσης και θαυματουργού, οσίου Βαρβάρου του μυροβλύτου, οσίων και θαυματουργών Ανδρέου του ερημίτου, Δημητρίου του βασιλόπαιδος και δουκός Μόσχας, Ησαΐου επισκόπου Ροστοβίας και Ησαΐου των εν τω Σπηλαίω, ανακομιδή τιμίας κάρας αποστόλου Τίτου.

Ο Όσιος Παχώμιος ο Μέγας καταγόταν από την Θήβα της Αιγύπτου και προερχόταν από γονείς ειδωλολάτρες. Μετά την στρατιωτική του θητεία βαπτίσθηκε χριστιανός στην Θήβα, έγινε μοναχός και ασκήτευσε στο νησί Ταβέννα του ποταμού Νείλου. Λόγω των αρετών του προσήλθαν σ’ αυτόν πολλοί μοναχοί, ανάμεσά τους και ο Όσιος Θεόδωρος ο ηγιασμένος (βλ. 16 Μαΐου). Γι’ αυτό ίδρυσε εκεί αρχικά μία μονή, ενώ αργότερα 7 ανδρικές και 2 γυναικείες μονές, συνέταξε κανόνα μοναχικού βίου και διοικούσε αρμονικά περίπου 3.000 μοναχούς. Απεβίωσε ασθενής το 345 μ.Χ..

Ο Όσιος Αχίλλιος ο θαυματουργός καταγόταν από την Καππαδοκία και με την φροντίδα των γονέων του απέκτησε καλή μόρφωση και βαθιά θεολογική κατάρτιση. Επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους, ύστερα μετέβη στην Ρώμη, όπου εκήρυξε το θείο λόγο, και αργότερα αναδείχθηκε επίσκοπος στην Λάρισα. Συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου), η οποία κατεδίκασε τον αιρετικό Άρειο, και διακρίθηκε εκεί για τις γνώσεις και την αγιότητά του. Για την συμβολή του αυτή, ο αυτοκράτορας Μέγας Κων/νος (306-337 μ.Χ.) του προσέφερε μεγάλη αμοιβή, την οποία ο Άγιος διέθεσε στους φτωχούς. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά. Τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος της Λάρισας.

Ο Όσιος Βάρβαρος ο μυροβλύτης ήταν πειρατής και βρέθηκε στα μέρη της Δύσης, όπου παρέμεινε και έγινε λήσταρχος φονεύοντας και λεηλατώντας χριστιανούς. Όταν κάποτε ένας ιερέας μαζί με έναν μαθητή του μετέβη σε ναό που βρισκόταν στα μέρη του για να λειτουργήσει, ο Βάρβαρος έσπευσε για να τους φονεύσει. Όμως, μετά από προσευχή του έντρομου ιερέα, είδε τους αγγέλους που συλλειτουργούσαν στον ναό και τότε συναισθάνθηκε την αμαρτωλότητά του. Βαπτίσθηκε από αυτόν λίγες ημέρες αργότερα και έζησε εκεί για 3 χρόνια με πλήρη ταπείνωση και μετάνοια, ενώ έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά, όταν τον εφόνευσε κάποιο βράδυ ένας γεωργός, επειδή ενόμισε ότι κάποια αρκούδα επείραζε τον κήπο του. Επετέλεσε πολλά θαύματα μετά την κοίμησή του, ενώ από τον τάφο του ανέβλυζε μύρο.

Ο Όσιος Ανδρέας ο ερημίτης και θαυματουργός καταγόταν από το χωριό Μονόδενδρο της Ηπείρου και έζησε στα χρόνια που ηγεμόνας στο δεσποτάτο της Ηπείρου ήταν ο Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός (1237-1271 μ.Χ.). Ασκήτευσε στην έρημο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Δημήτριος ο βασιλόπαις ήταν δούκας της Μόσχας και όλης της Ρωσίας, έζησε ενάρετο βίο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ησαΐας ο θαυματουργός καταγόταν από το Κίεβο της Ρωσίας και εμόνασε στην τοπική λαύρα των Σπηλαίων κοντά στον ηγούμενο Όσιο Θεοδόσιο (βλ. 3 Μαΐου). Έπειτα έγινε ηγούμενος στην γειτονική μονή Αγίου Δημητρίου, ενώ αργότερα εξελέγη επίσκοπος στην περιοχή του Ροστώφ. Εκεί εδίδαξε τον θείο λόγο σε πόλεις και χωριά, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1090 μ.Χ..

Ο Όσιος Ησαΐας ο θαυματουργός εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Η ανακομιδή της τιμίας κάρας του Αποστόλου Τίτου (βλ. 25 Αυγούστου) έγινε από την Ρώμη στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου ο Άγιος χρημάτισε επίσκοπος.

16.

Θεοδώρου του ηγιασμένου, Αυδά, Αυδιησού και των συν αυτοίς 38 αγίων μαρτύρων, Ισαακίου, Συμεών, Βαχθισόη, Πέτρου του εν Βλαχέρναις και Παπυλίνου των μαρτύρων, Των εν τη μονή του αγίου Σάββα 44 αναιρεθέντων οσίων αββάδων, Νικολάου Μυστικού του πατριάρχου Κων/πόλεως, Αλεξάνδρου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, οσίων Νεαδίου του θαυματουργού και Ευφραίμ Περεκόμης του θαυματουργού, νεομάρτυρος Νικολάου του εκ Μετσόβου.

Ο Όσιος Θεόδωρος, ο οποίος επονομάσθηκε ηγιασμένος λόγω των μεγάλων του αρετών, προερχόταν από εύπορη οικογένεια και σε νεαρή ηλικία μετέβη στην έρημο της Θήβας και έγινε μαθητής του Οσίου Παχωμίου του μεγάλου (βλ. 15 Μαΐου). Επειδή τον διέκρινε η ικανότητα να ερμηνεύει τις Γραφές, ορίσθηκε από τον Παχώμιο να διδάσκει τα ιερά γράμματα στους υπόλοιπους μοναχούς. Αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της μονής που ιδρύθηκε αργότερα εκεί, ενώ απεβίωσε ειρηνικά το 360 μ.Χ..

Οι Άγιοι Αυδάς, Αυδιησούς, οι οποίοι ήταν επίσκοποι, αλλά και 16 πρεσβύτεροι, 9 διάκονοι, 6 μοναχοί και 7 μοναχές ζούσαν στην πόλη Χασχαρά της Περσίας. Συνελήφθησαν, όμως, λόγω της χριστιανικής τους δράσης από τον βασιλιά της Περσίας και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.) και επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια από τον αδελφό του Αρσήθ, φυλακίσθηκαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Ισαάκιος, Συμεών και Βαχθισόης συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης, πιθανόν στην Περσία από τον βασιλιά και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.), και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Πέτρος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης στις Βλαχέρνες της Κων/πολης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από συνεχή μαστίγωση.

Ο Άγιος Παπυλίνος συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Για τους 44 Οσίους αββάδες βλ. 20 Μαρτίου.

Ο Άγιος Νικόλαος επονομάσθηκε Μυστικός από το αξίωμα του αρχιγραμματέα που είχε στο παλάτι επί αυτοκρατορίας Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού. Καταγόταν από την Κων/πολη, ήταν συγγενής και μαθητής του Μεγάλου Φωτίου (βλ. 6 Φεβρουαρίου) και έγινε μοναχός στην μονή Γαλακρηνών. Το 901 μ.Χ. εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης, αλλά 6 χρόνια αργότερα, όταν αρνήθηκε να επικυρώσει τον τέταρτο γάμο του Λέοντα, απομακρύνθηκε από αυτόν. Επανήλθε, όμως, πανηγυρικά στον θρόνο 11 χρόνια αργότερα και έπειτα, όταν έγινε επίτροπος του ανήλικου αυτοκράτορα Κων/νου Ζ΄, έσωσε τις επαρχίες από τις επιθέσεις του βασιλιά των Βουλγάρων Συμεών κάνοντας διαπραγματεύσεις μαζί του. Απεβίωσε ειρηνικά το 925 μ.Χ..

Για τον Άγιο Αλέξανδρο βλ. 12 Δεκεμβρίου.

Ο Όσιος Νεάδιος ο θαυματουργός ήταν επίσκοπος άγνωστο σε ποια περιοχή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθενείς, εφρόντιζε σε όλον του τον βίο τους πτωχούς και τους αδυνάτους και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ευφραίμ ο θαυματουργός έζησε στην Περεκόμη του Νόβγκοροντ της Ρωσίας βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Άγιο Νικόλαο τον εκ Μετσόβου βλ. 17 Μαΐου.

17.

Ανδρονίκου και Ιουνίας των αποστόλων, Σολόχωνος, Παμφαμήρου και Παμφυλώνος των μαρτύρων, Θεοδωρήτου ιερομάρτυρος, μνήμη της υπό των Περσών αλώσεως και πυρπολήσεως Ιερουσαλήμ, οσίων Νεκταρίου και Θεοφάνους των αυταδέλφων, νεομάρτυρος Νικολάου του εκ Μετσόβου, Αθανασίου του νέου και θαυματουργού.

Οι Απόστολοι Ανδρόνικος και Ιουνία ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Συνεργάσθηκαν με τον Απόστολο Παύλο και ξεχώρισαν για τον ένθεο ζήλο τους, καθώς προσείλκυσαν με το κήρυγμά τους χιλιάδες ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Ο Ανδρόνικος χειροτονήθηκε επίσκοπος Πανονίας. Αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα και να θεραπεύσουν πολλούς ανθρώπους. Απεβίωσαν ειρηνικά.

Οι Άγιοι Σολόχων, Παμφαμήρ και Παμφυλών (ή Παμφαλών) ήταν στρατιώτες και μετέβησαν κάποτε μαζί με άλλους 3.000 στρατιώτες από την Αίγυπτο στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας. Εκεί εξαναγκάσθηκαν από τον διοικητή τους Καμπανό να θυσιάσουν στα είδωλα, σύμφωνα με διαταγή του αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Τότε οι τρεις Άγιοι αντέδρασαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, γι’ αυτό συνελήφθησαν, υπέστησαν μαστίγωση και έπειτα απεβίωσαν μαρτυρικά, ο δε Σολόχων αφού πρώτα υπέστη φρικτά βασανιστήρια.

Ο Άγιος Θεοδώρητος υπήρξε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια, συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) και απεβίωσε μαρτυρικά.

Η άλωση και πυρπόληση της Ιερουσαλήμ συνέβη το 614 μ.Χ., όταν ο βασιλιάς των Περσών Χοσρόης Β΄ έκανε εκστρατεία και κυρίευσε την ιερή πόλη μεταφέροντας μάλιστα το Τίμιο Ξύλο στην Περσία. Μετά από πολλούς αγώνες, όμως, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος ενίκησε τους Πέρσες και επανέφερε το Τίμιο Ξύλο στην Ιερουσαλήμ το 630 μ.Χ. (βλ. και 21 Φεβρουαρίου, Άγιος Ζαχαρίας).

Οι Όσιοι Νεκτάριος και Θεοφάνης ήταν αδέλφια, κατάγονταν από τα Ιωάννινα και προέρχονταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Έγιναν αρχικά μοναχοί σε μονή επάνω στο νησί των Ιωαννίνων και έπειτα ιερείς, ενώ αργότερα μετέβησαν στην μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Κατόπιν επέστρεψαν στην μονή τους, αλλά το 1511 μ.Χ. μετέβησαν στα Μετέωρα, όπου έγιναν ιδρυτές και κτήτορες της εκεί μονής Βαρλαάμ. Απεβίωσαν ειρηνικά το 1550 και 1544 μ.Χ. αντίστοιχα.

Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από το Μέτσοβο της Ηπείρου, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και σε νεαρή ηλικία μετέβη στα Τρίκαλα, όπου εργαζόταν σε αρτοποιείο. Εκεί, όμως, εξαπατήθηκε από τους Τούρκους και έγινε μωαμεθανός. Μεταμελήθηκε, όμως, έπειτα για την ενέργειά του αυτή και επανήλθε στην χριστιανική πίστη. Αλλά αργότερα προδόθηκε από έναν κουρέα ο οποίος τον αναγνώρισε, συνελήφθη και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, παρά τις κολακείες που δέχθηκε, φυλακίσθηκε και υπέστη πολλά βασανιστήρια. Παρέμεινε, όμως ακλόνητος στην πίστη του και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά το 1617 μ.Χ..

Ο Άγιος Αθανάσιος ο νέος και θαυματουργός καταγόταν από την Κέρκυρα, προερχόταν από ευσεβείς γονείς, αλλά επειδή τον επίεζαν να νυμφευθεί την κοπέλα με την οποία τον είχαν αρραβωνιάσει, κατέφυγε στην Κων/πολη. Εκεί χειροτονήθηκε διάκονος και έπειτα επίσκοπος στην Χριστιανούπολη, την σημερινή Τριφυλία, της Πελοποννήσου. Εποίμανε τους πιστούς για 24 χρόνια, έκανε πολλές αγαθοεργίες, και απεβίωσε ειρηνικά το 1735 μ.Χ. σε ηλικία 71 ετών.

18.

Πέτρου, Παύλου, Ανδρέου, Διονυσίου, Χριστίνης, Ηρακλείου, Παυλίνου, Βενεδίμου και Ιουλιανού των μαρτύρων, Θεοδότου, Τεκούσης και των εν Αγκύρα 7 γυναικών μαρτύρων, Θεοδώρου ιερομάρτυρος, των εν Δακιβύζη 80 ιερέων και λευιτών μαρτύρων, Στεφάνου πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίου Μαρτινιανού του εν τοις Αρεοβίνδου, Αναστασώς της εν τοις Λευκαδίου.

Ο Άγιος Πέτρος καταγόταν από την Λάμψακο της Μ. Ασίας και συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης από τον άρχοντα της Αβύδου Δέκιο. Επειδή, όμως, αρνήθηκε να θυσιάσει στην θεά Αφροδίτη, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με το μαρτύριο του τροχού.

Οι Άγιοι Παύλος και Ανδρέας κατάγονταν από την Μεσοποταμία και ήταν στρατιώτες. Όταν κάποτε βρέθηκαν στην Αθήνα, ορίσθηκαν να επιτηρούν στην φυλακή τους Αγίους Διονύσιο και Χριστίνα, οι οποίοι είχαν συλληφθεί ως χριστιανοί. Εκεί, όμως, η Αγία έπεισε με τον λόγο της τους στρατιώτες και επίστευσαν στον Χριστό. Τότε συνελήφθησαν και αυτοί και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με λιθοβολισμό, ενώ η Αγία με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Ηράκλειος, Παυλίνος και Βενέδιμος κατάγονταν από την Αθήνα και συνελήφθησαν από τον άρχοντα της πόλης, επειδή εκήρυτταν την χριστιανική πίστη. Υπέστησαν βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ιουλιανός συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά συρόμενος επάνω σε αγκάθια βάτου, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Θεόδοτος καταγόταν από την Άγκυρα, ασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού και επειδή ήταν φιλεύσπλαχνος άνθρωπος έδινε συχνά ψωμί στους πτωχούς και στους φυλακισμένους χριστιανούς. Όταν ο άρχοντας της Άγκυρας Θεότεκνος διέταξε να μολύνουν τα τρόφιμα με σπονδές από ειδωλολατρικές θυσίες, ο Άγιος εμοίρασε και πάλι ψωμί στους χριστιανούς για να τα αποφύγουν. Κάποτε συνάντησε στην φυλακή την θεία του Αγία Τεκούσα μαζί με τις νεαρές Αγίες Αλεξάνδρα, Κλαυδία, Φαεινή, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλία και Θεοδότη. Είχαν συλληφθεί ως χριστιανές και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, δόθηκαν σε στρατιώτες για να τις διαφθείρουν, αλλά με την βοήθεια του Θεού διασώθηκαν. Τότε απεβίωσαν όλες μαρτυρικά με πνιγμό σε γειτονική λίμνη, ενώ τα τίμια λείψανά τους τα περισυνέλεξε και τα έθαψε ο Άγιος μαζί με άλλους χριστιανούς, πράξη για την οποία όμως συνελήφθη. Έπειτα ομολόγησε ενώπιον του άρχοντα την πίστη του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Θεόδωρος ήταν κληρικός, πιθανόν υπήρξε πάπας Ρώμης από το 642 έως το 649 μ.Χ., συνελήφθη όμως και υπέστη βασανιστήρια, από τα οποία και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά.

Για τους 80 Αγίους οι οποίοι εμαρτύρησαν στην Δακίβυζα βλ. 5 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Στέφανος ήταν γιος του αυτοκράτορα Αγίου Βασιλείου Α΄ του Μακεδόνα (βλ. 29 Αυγούστου) και αδελφός του μετέπειτα αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ του Σοφού. Από απλός κληρικός που ήταν αρχικά εξελέγη σε νεαρή ηλικία πατριάρχης Κων/πολης το 878 μ.Χ., αναδείχθηκε προστάτης των πτωχών και των αδυνάτων, ενώ απεβίωσε ειρηνικά λίγα χρόνια αργότερα, το 893 μ.Χ..

Ο Όσιος Μαρτινιανός, ο οποίος έζησε ή τιμάται στην περιοχή Αρεοβίνδου της Κων/πολης, μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά.

Η Αγία Αναστασώ, η οποία έζησε ή τιμάται στην περιοχή Λευκαδίου της Κων/πολης, μετά από ευσεβή και ενάρετο βίο απεβίωσε ειρηνικά.

19.

Πατρικίου επισκόπου και των συν αυτώ αγίων ιερομαρτύρων, Φιλεταίρου, Ακολούθου, Θεοτίμης και Κυριακής των μαρτύρων, Ιωάννου, Κόνωνος και των συν αυτοίς 11 οσίων μαρτύρων και ομολογητών, Μέμνονος και Κορνηλίου των οσίων θαυματουργού.

Οι Άγιοι Πατρίκιος, επίσκοπος στην Προύσα της Μ. Ασίας, και οι πρεσβύτεροι Ακάκιος, Μένανδρος και Πολύαινος συνελήφθησαν ως χριστιανοί από τον άρχοντα Ιούλιο. Όταν ο άρχοντας επεχείρησε να πείσει τον Πατρίκιο να αρνηθεί τον Χριστό, εκείνος αντέκρουσε τα επιχειρήματά του σχετικά με τα αναβλύζοντα θερμά νερά και την δύναμη των θεών. Τότε ο άρχοντας εξοργίσθηκε και έριξε τον Άγιο στα θερμά νερά, αλλά αυτός εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, έπειτα όμως αυτός καθώς και οι υπόλοιποι κληρικοί απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Για τον Άγιο Φιλεταίρο βλ. 30 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Ακόλουθος καταγόταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου και συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και δράσης από τον ηγεμόνα Αρριανό (τον μετέπειτα Άγιο, βλ. 14 Δεκεμβρίου) κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Η Αγία Θεοτίμη συνελήφθη ως χριστιανή σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Κυριακή συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Όσιοι Ιωάννης, Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ιωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος και Γερμανός οι ομολογητές ήταν μοναχοί στην μονή Καντάρας της Κύπρου και συνελήφθησαν από τους Φράγκους κατακτητές του νησιού. Επειδή, όμως, ομολόγησαν την ορθόδοξη πίστη τους και δεν την αρνήθηκαν, παρά τις κολακείες και τις απειλές που δέχθηκαν για να ασπασθούν τον καθολικισμό, φυλακίσθηκαν για 3 χρόνια και υπέστησαν πολλά βασανιστήρια. Έπειτα απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά το 1231 μ.Χ..

Για τον Όσιο Μέμνονα τον θαυματουργό βλ. 28 Απριλίου.

Ο Όσιος Κορνήλιος ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1537 μ.Χ..

20.

Θαλλελαίου, Αλεξάνδρου, Αστερίου, Νικοστράτου, Αντιόχου και Α(σ)κλά των μαρτύρων, Λυδίας της Φιλιππησίας, Μάρκου του ερημίτου, Θαλασσίου, Νικήτα, Ιωάννου και Ιωσήφ των οσίων, μετακομιδή τιμίου λειψάνου Αγίου Νικολάου Μύρων.

Ο Άγιος Θαλλέλαιος καταγόταν από τον Λίβανο, προερχόταν από χριστιανούς γονείς και ασκούσε την ιατρική επιστήμη. Θεράπευε και βοηθούσε αφιλοκερδώς τους συνανθρώπους του και τους εστήριζε ψυχικά οδηγώντας τους στην χριστιανική πίστη. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Νουμεριανού (283-284 μ.Χ.) κρυβόταν σε δάσος της Αναζαρβού στην Μ. Ασία, αλλά συνελήφθη από τον άρχοντα Θεόδωρο, ο οποίος διέταξε τους υπηρέτες του Αγίους Αλέξανδρο και Αστέριο να τρυπήσουν τους αστραγάλους του Αγίου και να τον κρεμάσουν. Εκείνοι, όμως, έπειτα επίστευσαν και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό με την βοήθεια του Αγίου, ο οποίος στην συνέχεια υπέστη βασανιστήρια, ενώ κατόπιν απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Α(σ)κλάς καταγόταν από την Θήβα της Αιγύπτου, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης από τον ηγεμόνα Αρριανό (τον μετέπειτα Άγιο, βλ. 14 Δεκεμβρίου) κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από πνιγμό στον ποταμό Νείλο.

Η Αγία Λυδία καταγόταν από τα Θυάτειρα της Μ. Ασίας, ζούσε όμως και εργαζόταν ως πωλήτρια πορφύρας στους Φιλίππους της Μακεδονίας, όπου είχε αρχικά αποδεχθεί την ιουδαϊκή θρησκεία. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα της Ευρώπης η οποία ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη κατά την περιοδεία του Αποστόλου Παύλου, βαπτίσθηκε από αυτόν μαζί με όλη την οικογένειά της και τον εφιλοξένησε μαζί με την συνοδεία του στην οικία της. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Μάρκος υπήρξε ερημίτης, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Θαλάσσιος ήταν πρεσβύτερος, διετέλεσε ηγούμενος σε μονή της Λιβύης, υπήρξε ασκητικός συγγραφέας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 648 μ.Χ..

Οι Όσιοι Νικήτας, Ιωάννης και Ιωσήφ κατάγονταν από την Χίο, όπου και ασκήτευαν μέσα σε ένα σπήλαιο στο όρος Προβάτειο. Κάποτε βρήκαν εκεί μία θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου κρεμασμένη επάνω σε ένα δένδρο μυρσίνης και ίδρυσαν έπειτα ναό και κατάλυμα για την διαβίωσή τους. Αργότερα, όμως, με την συνδρομή του αυτοκράτορα Κων/νου Θ΄ (1042-1054 μ.Χ.) υπήρξαν ιδρυτές και κτήτορες της Νέας Μονής Χίου, η οποία έγινε αργότερα περίφημη για τα ψηφιδωτά που την διακοσμούν. Έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν εκεί ειρηνικά.

Η μετακομιδή του τιμίου λειψάνου του Αγίου Νικολάου (βλ. 6 Δεκεμβρίου) από τα Μύρα της Μ. Ασίας, όπου ήταν επίσκοπος, στην πόλη Μπάρι της Ιταλίας έγινε το 1087 μ.Χ. από τους σταυροφόρους, επειδή τα Μύρα καταλήφθηκαν από τους Τούρκους και υπήρχε φόβος καταστροφής του λειψάνου από αυτούς.

21.

Κωνσταντίνου του Μεγάλου και Ελένης των βασιλέων και ισαποστόλων, αγίου Βόρου, Κωνσταντίνου, Μιχαήλ και Θεοδώρου των θαυματουργών, Κασσιανού του οσίου, νεομαρτύρων οσίου Παχωμίου του νέου και Μιχαήλ του εξ Ευρυτανίας.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας γεννήθηκε στην πόλη Ναϊσσό (στην σημερινή Σερβία) και ήταν γιος του αυτοκράτορα Κωνστάντιου Χλωρού και της Αγίας Ελένης. Μετά την κοίμηση του πατέρα του έγινε συναυτοκράτορας με τον Μαξέντιο, αλλά αργότερα ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Τότε, λίγο πριν την αποφασιστική μάχη, εμφανίσθηκε στον ουρανό το σημείο του Σταυρού με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα», σημείο που αποτέλεσε σταθμός στην ζωή του. Διέταξε να χαραχθούν στις ασπίδες των στρατιωτών τα γράμματα Ι(ησούς) ΧΡ(ιστός) σε μονόγραμμα και στην μάχη που επακολούθησε κατατρόπωσε τον Μαξέντιο. Έγινε υπέρμαχος της χριστιανικής πίστης και το 313 μ.Χ. υπέγραψε μαζί με τον συναυτοκράτορα Λικίνιο στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο, της Ιταλίας διάταγμα ανεξιθρησκίας, με το οποίο έπαυσαν ουσιαστικά οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών. Αργότερα, όμως, επακολούθησε σύγκρουση μεταξύ τους και ο Κωνσταντίνος ανεδείχθη νικητής και μονοκράτορας. Αποφάσισε την μεταφορά της πρωτεύουσας του κράτους από την Ρώμη στο Βυζάντιο (βλ. 11 Μαΐου, εγκαίνια Κων/πολης) και όρισε ως επίσημη θρησκεία του κράτους την χριστιανική. Ίδρυσε πολλούς ναούς και συνεκάλεσε στην Νίκαια της Μ. Ασίας την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου), η οποία κατεδίκασε τον αιρετικό Άρειο. Αλλά το επόμενο έτος μετά από διαταγή του συνελήφθησαν ο γιος του από την πρώτη του σύζυγο Κρίσπος καθώς και η δεύτερη σύζυγός του Φαύστα με την κατηγορία της αιμομιξίας, πιθανώς όμως από συκοφαντία ή δολοπλοκία με άλλα βαθύτερα αίτια, και εκτελέσθηκαν σύμφωνα με τον ρωμαϊκό νόμο, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Κατόπιν η Αγία Ελένη μετέβη στην Ιερουσαλήμ και με τις συνεχείς προσπάθειές της έγινε εκεί η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού (βλ. 6 Μαρτίου), ενώ λίγο αργότερα απεβίωσε ειρηνικά το 328 μ.Χ. σε ηλικία 87 ετών. Ο Άγιος, σύμφωνα με την συνήθεια της εποχής, βαπτίσθηκε χριστιανός όταν συναισθάνθηκε ότι επέρχεται το τέλος του, ενώ μετά από λίγους μήνες απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ. σε ηλικία 63 ετών.

Ο Άγιος Βόρος μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος και οι γιοι του Άγιοι Μιχαήλ και Θεόδωρος, οι θαυματουργοί έζησαν στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα και απεβίωσαν κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Κασσιανός υπήρξε κτήτορας της μονής του Αγίου Θεράποντος, η οποία ιδρύθηκε κοντά στον ποταμό Βόλγα της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1504 μ.Χ..

Ο Όσιος Παχώμιος ο νέος καταγόταν από την Ρωσία, αλλά αιχμαλωτίσθηκε εκεί από τους Τατάρους και έπειτα πωλήθηκε ως δούλος σε Τούρκο βυρσοδέψη στο Ουσάκι της Φιλαδέλφειας στην Μ. Ασία. Επειδή, όμως, ο Τούρκος αυτός προσπαθούσε να τον εξισλαμίσει, δραπέτευσε στην Σμύρνη και από εκεί μετέβη στην Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός, ενώ 12 χρόνια αργότερα ασκήτευσε κοντά στον Όσιο Ακάκιο τον Καυσοκαλυβίτη (βλ. 12 Απριλίου). Έπειτα, επειδή τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου, επέστρεψε στο Ουσάκι, όπου αναγνωρίσθηκε εκεί από τους Τούρκους και συνελήφθη. Φυλακίσθηκε νηστικός για 3 ημέρες και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1730 μ.Χ..

Ο Άγιος Μιχαήλ, ο οποίος καταγόταν από την Ευρυτανία, συνελήφθη από τους Τούρκους και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1752 μ.Χ..

22.

Βασιλίσκου, Κόδρου, Μαρκέλλου, Σοφίας της ιατραίνης, Αιμιλίου και Κάστου των μαρτύρων, Ιωάννου Βλαδιμήρου του βασιλέως και θαυματουργού, νεομαρτύρων Ζαχαρίου ιερομάρτυρος του νέου και Παύλου οσιομάρτυρος του Πελοποννησίου, μνήμη Β΄ οικουμενικής συνόδου.

Για τον Άγιο Βασιλίσκο βλ. 3 Μαρτίου.

Ο Άγιος Κόδρος (ή Κοδράτος) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά συρόμενος από άλογα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Μάρκελλος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, όταν ποτίσθηκε με καυτό μολύβι, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Σοφία ήταν ιατρός, συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Αιμίλιος και Κάστος κατάγονταν από την Αφρική, συνελήφθησαν ως χριστιανοί στην Καρχηδόνα επί αυτοκρατορίας Σεπτιμίου Σεβήρου και απεβίωσαν μαρτυρικά το 251 μ.Χ..

Ο Άγιος Ιωάννης Βλαδίμηρος ο θαυματουργός ήταν γιος του Σέρβου βασιλιά Νεεμάν και αποκλήθηκε έτσι, επειδή καταγόταν από το βουλγαρικό χωριό Βλαδιμήρ. Όταν ανέλαβε την εξουσία στην χώρα του, ίδρυσε μονή, ναούς, νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και ζούσε διαρκώς βίο ασκητικό. Όταν, όμως, κάποτε η σύζυγός του, κόρη του βασιλιά της Βουλγαρίας Σαμουήλ, παραπονέθηκε στον αδελφό της ότι υποπτευόταν τον σύζυγό της για παράνομη σχέση με άλλη γυναίκα, εφόσον απέφευγε κάθε συνεύρεση μαζί της, εκείνος τον θεώρησε ένοχο και ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1015 μ.Χ..

Για τον Άγιο Ζαχαρία τον νέο βλ. 28 Μαΐου.

Ο Όσιος Παύλος καταγόταν από το Σοπωτό, χωριό κοντά στα Καλάβρυτα, και προερχόταν από πτωχούς και ευσεβείς γονείς. Από νεαρή ηλικία εργάσθηκε ως σανδαλοποιός στην Πάτρα και έπειτα στα Καλάβρυτα, ενώ κατόπιν μετέβη στο Άγιον Όρος και έγινε εκεί μοναχός. Αργότερα, επέστρεψε στα Καλάβρυτα και έπειτα στην Τρίπολη, όπου κατά την διάρκεια μεγάλης σύναξης των προκρίτων της Πελοποννήσου εκήρυξε την χριστιανική πίστη ενώπιον των Τούρκων. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1818 μ.Χ..

Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 160 πατέρες της Εκκλησίας στην Κων/πολη το 381 μ.Χ. με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα Μεγάλου Θεοδοσίου. Κατεδίκασε την αιρετική διδασκαλία του πατριάρχη Κων/πολης Μακεδονίου, ο οποίος θεωρούσε το Άγιο Πνεύμα κτίσμα του Θεού και δεν αποδεχόταν την θεότητα του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας. Επιπλέον, συμπλήρωσε τα υπόλοιπα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, καθώς τα πρώτα άρθρα του είχαν διατυπωθεί κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου).

23.

Μιχαήλ του ομολογητού και Συνεσίου των επισκόπων, μυροφόρου Μαρίας του Κλωπά, Σαλωνά του Ρωμαίου και Σελεύκου των μαρτύρων, οσίας Ευφροσύνης Πόλοτας, εύρεσις τιμίων λειψάνων αγίου Λεοντίου επισκόπου Ροστοβίας του θαυματουργού.

Ο Όσιος Μιχαήλ ο ομολογητής καταγόταν από τα Σύναδα της Φρυγίας στην Μ. Ασία, προερχόταν από ευπόρους γονείς και εσπούδασε θεολογία στην Κων/πολη. Έπειτα έγινε μοναχός σε μονή του Πόντου και κατόπιν χειροτονήθηκε επίσκοπος Συνάδων από τον πατριάρχη Άγιο Ταράσιο (βλ. 25 Φεβρουαρίου). Επί αυτοκρατορίας, όμως, του εικονομάχου Λέοντος Ε΄ αντιτάχθηκε σ’ αυτόν και επειδή ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στις ιερές εικόνες, εξορίσθηκε μεταβαίνοντας σε διάφορες περιοχές. Απεβίωσε στην εξορία γύρω στο 820 μ.Χ..

Ο Άγιος Συνέσιος υπήρξε επίσκοπος Καρπασίας στην Κύπρο, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Αγία Μαρία η μυροφόρος ήταν σύζυγος του Κλωπά και μαζί με μερικές άλλες γυναίκες διακονούσε τον Ιησού Χριστό. Μετά την Σταύρωσή Του μετέβη μαζί με τις άλλες μυροφόρες γυναίκες προς τον σφραγισμένο και φυλασσόμενο από στρατιώτες τάφο Του, για να Τον αλείψουν με μύρο. Βρήκαν, όμως, εκεί τον τάφο εγκαταλελειμμένο και κενό και έναν Άγγελο να τους εξηγεί ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Τότε επέστρεψαν όλες μαζί και μετέφεραν το χαρμόσυνο μήνυμα στους δύσπιστους μαθητές Του. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Σαλωνάς καταγόταν από την Ρώμη, συνελήφθη όμως λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Άγιος Σέλευκος συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με πριονισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Οσία Ευφροσύνη Πόλοτας υπήρξε ηγουμένη στην ρωσική μονή του Σωτήρος, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Λεόντιος ο θαυματουργός, του οποίου εδώ τιμάται η εύρεση των τιμίων λειψάνων του, υπήρξε επίσκοπος Ροστοβίας στην Ρωσία, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

24.

Συμεών του εν τω Θαυμαστώ όρει, Μελετίου του στρατηλάτου και των συν αυτώ 21 αγίων μαρτύρων, 11.208 αγίων μαρτύρων, οσίων Κυριάκου του εν Κύπρω και Νικήτα Πρεσλαβίας του στυλίτου και θαυματουργού.

Ο Όσιος Συμεών ο νέος καταγόταν από την Αντιόχεια, ήταν πιθανόν γιος της Οσίας Μάρθας (βλ. 4 Ιουλίου) και έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία. Έπειτα έζησε ασκητικά ως στυλίτης μένοντας για πολλά χρόνια επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε ένα στύλο, ενώ κατόπιν μετέβη στο Θαυμαστό όρος. Εκεί έζησε σε άγονο έδαφος για αρκετό διάστημα, ενώ έπειτα ασκήτευσε ξανά ως στυλίτης. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 595 μ.Χ. σε ηλικία 85 ετών.

Ο Άγιος Μελέτιος ήταν στρατηλάτης και επί αυτοκρατορίας Αντωνίνου (138-161 μ.Χ.) ή σύμφωνα με άλλες πηγές επί Ηλιογαβάλου (218-222 μ.Χ.) εισήλθε μαζί με στρατιώτες και άλλους χριστιανούς σε ναό της Ρώμης και προσέβαλε τα είδωλα. Τότε συνελήφθησαν όλοι από τον ηγεμόνα της πόλης Μάξιμο και υπέστησαν πολλά βασανιστήρια. Όταν, όμως, ο μάγος Καλλίνικος διαπίστωσε ότι ο Άγιος παρέμεινε αβλαβής, αν και τον επότισε με δηλητήριο, επίστευσε στον Χριστό, συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Αλλά, παρόντες εκεί ήταν και οι άρχοντες Άγιοι Φήστος, Φαύστος, Μάρκελλος, Θεόδωρος, Μελέτιος, Σέργιος, Μαρκελλίνος, Φήλιξ, Φωτεινός, Θεοδωρίσκος, Μερκούριος και Δίδυμος, οι οποίοι όταν είδαν τα θαύματα του Αγίου, επίστευσαν και αυτοί στον Χριστό και ομολόγησαν την πίστη τους σ’ Αυτόν. Έπειτα, όμως, συνελήφθησαν όλοι και απεβίωσαν μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, ενώ ο Άγιος Μελέτιος απεβίωσε μαρτυρικά κρεμασμένος σε ένα πεύκο. Μαζί τους απεβίωσαν μαρτυρικά οι Άγιοι Σεραπίων ο Αιγύπτιος, Στέφανος, Ιωάννης, Μαρκιανή, Σωσάννα και Παλλαδία, αλλά και τα δύο νήπια Άγιοι Κυριακός και Χριστιανός.

Επιπλέον, συνελήφθησαν εκεί ως χριστιανοί και απεβίωσαν συνολικά 11.208 μάρτυρες με θάνατο από ξίφος

Ο Όσιος Κυριάκος έζησε στην Κύπρο βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Νικήτας ο θαυματουργός έζησε ασκητικά στην Πρεσλαβία της Ρωσίας ως στυλίτης μένοντας επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε ένα στύλο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

25.

Τρίτη εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου, Κελεστίνου μάρτυρος, Ολβιανού οσίου.

Η τρίτη εύρεση της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου (βλ. και 24 Φεβρουαρίου, α΄ και β΄ εύρεσις) έγινε στα Κόμανα της Καππαδοκίας, μετά από πληροφορία που έδωσε κατόπιν θεϊκής υποδείξεως ένας ιερέας. Ενώ προηγουμένως η τιμία κεφαλή ήταν κλεισμένη σε ειδική στάμνα, αυτή την φορά βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Μεταφέρθηκε στην Κων/πολη, όπου την υποδέχθηκαν με ευλάβεια και επισημότητα ο αυτοκράτορας, ο πατριάρχης και ο πιστός λαός.

Ο Άγιος Κελεστίνος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και δράσης σε χρόνους διωγμών, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από πυρακτωμένο σίδερο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Ολβιανός έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε, πιθανόν όμως στην Κύπρο.

26.

Κάρπου και Αλφαίου εκ των 70 αποστόλων, Αβερκίου επισκόπου, Ελένης μάρτυρος, Συνεσίου επισκόπου Καρπασέων Κύπρου, νεομάρτυρος Αλεξάνδρου του Θεσ/νικέως.

Οι Απόστολοι Κάρπος και Αλφαίος, για τον οποίο οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο Κάρπος καταγόταν από την Τρωάδα της Μ. Ασίας, αρχικά βοηθούσε τον Απόστολο Παύλο μεταφέροντας στις Εκκλησίες τις επιστολές του, ενώ στην συνέχεια χειροτονήθηκε επίσκοπος Βερροίας στην Θράκη. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα, εθεράπευσε ασθενείς και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Απεβίωσαν και οι δύο ειρηνικά.

Ο Άγιος Αβέρκιος ήταν γιος του Αποστόλου Αλφαίου, χειροτονήθηκε επίσκοπος, άγνωστο σε ποια περιοχή, και απεβίωσε μαρτυρικά, όταν τον μετέφεραν σε περιοχή με κυψέλες μελισσών και δέχθηκε εκεί την επίθεσή τους. Παράλληλα, η αδελφή του Αγία Ελένη συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό.

Ο Άγιος Αλέξανδρος καταγόταν από την Θεσ/νίκη, αλλά σε νεαρή ηλικία οι γονείς του τον εφυγάδευσαν στην Σμύρνη, για να τον προστατεύσουν από κάποιον Τούρκο. Εκεί, όμως, αργότερα παρασύρθηκε και έγινε μωαμεθανός, ενώ έπειτα ταξίδευσε στην Μέκκα και έγινε δερβίσης. Αλλά επειδή μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή, περιόδευσε σε διάφορους τόπους, προσποιούμενος τον τρελό και κατηγορώντας τις αυθαιρεσίες των Τούρκων, ενώ σε κάθε ευκαιρία ομολογούσε την πίστη του στον Χριστό. Στο τέλος, μετά από 18 χρόνια επέστρεψε στην Σμύρνη, όπου αφαιρώντας την στολή του δερβίση ομολόγησε ενώπιον των αρχών την επαναφορά του στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, παρά τις κολακείες και τις απειλές που δέχθηκε, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1794 μ.Χ..

27.

Ελλαδίου και Θεράποντος των ιερομαρτύρων, Αλυπίου και Ευβιότου των μαρτύρων, οσίου Ιωάννου του Ρώσου και ομολογητού.

Ο Άγιος Ελλάδιος υπήρξε επίσκοπος, άγνωστο σε ποια περιοχή, συνελήφθη κατά την εποχή των διωγμών, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά από συνεχείς ραβδισμούς.

Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος

Ο Άγιος Θεράπων υπήρξε επίσκοπος στις Σάρδεις της Μ. Ασίας, συνελήφθη όμως από τον άρχοντα Ουαλεριανό και υπέστη βασανιστήρια. Έπειτα στάλθηκε στην Συναό και στην Άγκυρα, υπέστη εκεί νέους βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό κοντά στον ποταμό Έρμο.

Οι Άγιοι Αλύπιος και Ευβίοτος (ή Ευσεβιώτης) συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ο πρώτος με συντριβή της κεφαλής ενώ ο δεύτερος με θάνατο στην πυρά.

Ο Όσιος Ιωάννης καταγόταν από την Ρωσία, αιχμαλωτίσθηκε το 1730 μ.Χ. από τους Τατάρους και πωλήθηκε στην κωμόπολη Προκόπιο της Καππαδοκίας ως δούλος σε έναν Τούρκο, ο οποίος προσπάθησε με όλα τα μέσα να τον κάνει να αλλαξοπιστήσει. Ο Όσιος, όμως, δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό και γι’ αυτό υπέστη πολλές θλίψεις και δοκιμασίες. Όταν στο τέλος ο κύριός του τον απελευθέρωσε, μετέβη ως ασκητής στα όρη ζώντας με αυστηρή άσκηση και απεβίωσε ειρηνικά.

Αργότερα, το τίμιο λείψανό του σώθηκε θαυματουργικά από πυρκαγιά που κατέκαυσε την εκκλησία μέσα στην οποία φυλασσόταν. Κατά την Μικρασιατική καταστροφή μεταφέρθηκε από τους πιστούς στο χωριό Νέο Προκόπιο της Ευβοίας, όπου αποτελεί πανελλήνιο προσκύνημα λόγω των πολλών θαυμάτων που έχει επιτελέσει ως σήμερα.

Ο Όσιος Θεράπων υπήρξε κτήτορας της μονής του Ευαγγελισμού στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 16ο αι. μ.Χ..

28.

Ευτυχούς ιερομάρτυρος, Ευτυχίου, Ελικωνίδος, Κρήσκεντος, Παύλου και Διοσκουρίδου των μαρτύρων, Αλεξάνδρου επισκόπου, Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού, Νικήτα αρχιεπισκόπου Χαλκηδόνος, Ιγνατίου επισκόπου Ροστοβίας του θαυματουργού, νεομαρτύρων Μήτρου και Ζαχαρίου ιερομάρτυρος του νέου, μνήμη Α΄ οικουμενικής συνόδου.

Ο Άγιος Ευτυχής υπήρξε επίσκοπος Μελιτηνής στην Αρμενία, έφερε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη και καταπολέμησε τις δοξασίες των αιρετικών. Συνελήφθη, όμως από τους ειδωλολάτρες και απεβίωσε μαρτυρικά.

Ο Άγιος Ευτύχιος προσήλθε με την θέλησή του στους άρχοντες της περιοχής του, εκήρυξε ενώπιόν τους την χριστιανική πίστη, γι’ αυτό και συνελήφθη, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Η Αγία Ελικωνίς καταγόταν από την Θεσ/νίκη και επί αυτοκρατορίας Γορδιανού Γ΄ (238-244 μ.Χ.) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης και απεστάλη στον Περίνιο, ηγεμόνα της Κορίνθου. Εκεί υπέστη φρικτά βασανιστήρια, ρίφθηκε σε λιωμένο μολύβι, άσφαλτο και πίσσα αλλά εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής και κατόπιν φυλακίσθηκε. Αργότερα ρίφθηκε μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο από τον ανθύπατο Ιουστίνο, ο οποίος διαδέχθηκε τον Περίνιο, αλλά εξήλθε και πάλι σώα. Το ίδιο συνέβη και όταν δόθηκε ως βορά στα άγρια θηρία, αλλά στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Κρήσκης, Παύλος και Διοσκουρίδης ζούσαν στην Ρώμη και επειδή εκήρυτταν τον θείο λόγο και εβάπτισαν χριστιανούς πολλούς ανθρώπους, καταγγέλθηκαν στον έπαρχο της πόλης και συνελήφθησαν. Έπειτα ρίφθηκαν στην φυλακή, όπου έκαναν αρκετούς να πιστεύσουν στον Χριστό με το κήρυγμά τους, υπέστησαν ξυλοδαρμό και απεβίωσαν μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο.

Ο Όσιος Αλέξανδρος υπήρξε επίσκοπος Θεσ/νίκης, συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και συνεργάσθηκε με τον Άγιο Αθανάσιο (βλ. 17 Ιανουαρίου) κατά των δοξασιών των οπαδών του αιρετικού Αρείου. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ανδρέας καταγόταν από την Σκυθία, χώρα του Ευξείνου Πόντου, και εργαζόταν ως υπηρέτης ενός άρχοντα της Κων/πολης επί αυτοκρατορίας Λέοντος Γ΄ (457-474 μ.Χ.). Αργότερα, όμως, υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του, αξιώθηκε από τον Θεό με το προορατικό χάρισμα και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 66 ετών.

Ο Άγιος Νικήτας υπήρξε αρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνος κατά την εποχή της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) και επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες, υπέστη διώξεις από τους αντιπάλους του. Απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 8ο ή τον 9ο αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο θαυματουργός υπήρξε επίσκοπος Ροστοβίας στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Μήτρος (ή Δημήτριος) καταγόταν από την Τρίπολη, προερχόταν από ευσεβείς γονείς, αλλά σε νεαρή ηλικία έγινε μωαμεθανός, πιθανόν από εξισλαμισμό που διενέργησαν οι Τούρκοι μετά την κατάπνιξη της επανάστασης του 1769 μ.Χ.. Αργότερα έγινε έπαρχος στην Πελοπόννησο, απέκτησε πλούτο και δύναμη, αλλά κάποτε αποφάσισε να επιστρέψει στην χριστιανική πίστη και με την βοήθεια ενός ιερέα της Τρίπολης ζούσε κρυφά ως χριστιανός. Αλλά, όταν κάποτε καταγγέλθηκε στο πασά της Τρίπολης, συνελήφθη, ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό και φυλακίσθηκε. Επειδή, όμως, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, παρά τις υποσχέσεις και τις κολακείες του πασά, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1794 μ.Χ..

Ο Άγιος Ζαχαρίας ο νέος καταγόταν από την Προύσα της Μ. Ασίας, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και χειροτονήθηκε εκεί ιερομόναχος. Μια ημέρα όμως μέθυσε, αλλαξοπίστησε και έγινε μωαμεθανός. Αλλά κατόπιν μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή και ομολόγησε στις τουρκικές αρχές την επιστροφή του στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια. Έπειτα φυλακίσθηκε ξανά και επειδή παρέμενε ακλόνητος στην πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος το 1802 μ.Χ. σε ηλικία 38 ετών.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 318 πατέρες της Εκκλησίας στην Νίκαια της Μ. Ασίας το 325 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Κωνσταντίνου. Κατεδίκασε την αίρεση του αρειανισμού, η οποία διατυπώθηκε από τον πρεσβύτερο Άρειο και η οποία υποστήριζε ότι ο Ιησούς Χριστός ως Υιός του Θεού δεν ήταν ομοούσιος, δηλαδή αληθινά ίσος με τον Θεό Πατέρα, γέννημά Του, αλλά ότι ήταν ομοιούσιος, δηλαδή κτίσμα Του, δημιούργημά Του (η σύνοδος αυτή εορτάζεται κυρίως την Κυριακή πριν την Πεντηκοστή).

29.

Θεοδοσίας μάρτυρος, αγίων 2 μαρτύρων, Αλεξάνδρου πατριάρχου Αλεξανδρείας, Ολβιανού επισκόπου και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Θεοδοσίας οσιομάρτυρος, Ιωάννου Ουστιζίας του θαυματουργού και δια Χριστόν σαλού, νεομαρτύρων Ιωάννου (Νάννου) του Θεσ/νικέως και Ανδρέου του Αργέντου, Υπομονής οσίας, ανάμνησις θλιβεράς αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων.

Η Αγία Θεοδοσία καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθη σε ηλικία 18 ετών στην Καισάρεια της Παλαιστίνης από τον άρχοντα Ουρβανό και πιέσθηκε να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Επειδή, όμως, εκείνη αρνήθηκε, υπέστη σκληρά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά και σιωπηλά. Έπειτα, επειδή αρνήθηκε πάλι να θυσιάσει, απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Οι 2 Άγιοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με σύνθλιψη των οστών τους, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Αλέξανδρος εξελέγη πατριάρχης Αλεξανδρείας το 313 μ.Χ. και αρχικά διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον πρεσβύτερο Άρειο. Όταν, όμως, αργότερα ο Άρειος άρχισε την αιρετική διδασκαλία του αναγκάσθηκε να συγκαλέσει σύνοδο. Η σύνοδος αποκήρυξε τον Άρειο, αυτός όμως συνέχισε να υποστηρίζει την διδασκαλία του. Ο Άγιος συμμετείχε έπειτα και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου), η οποία κατεδίκασε οριστικά τον Άρειο, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 326 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ολβιανός ήταν επίσκοπος Αναίας (ή Ανέου) και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει σε ειδωλολατρικό ναό, συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) και υπέστη βασανιστήρια. Επειδή, όμως, δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με τους αγίους μαθητές του με θάνατο στην πυρά.

Η Οσία Θεοδοσία καταγόταν από την Κων/πολη και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Όταν έμεινε ορφανή από πατέρα, έγινε μοναχή σε μικρή ηλικία, ενώ μετά την κοίμηση της μητέρας της εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και τα ορφανά και έγινε μοναχή. Αργότερα, επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Λέοντα Γ΄ (717-740 μ.Χ.) ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή του Κων/νου Ε΄ (740-775 μ.Χ.), ανέλαβε ενεργό δράση, όταν στάλθηκαν στρατιώτες για να κατεβάσουν και να καταστρέψουν την εικόνα του Χριστού που ήταν αναρτημένη στην Χαλκή Πύλη της πρωτεύουσας. Μετέβη τότε μαζί με άλλες γυναίκες και απώθησαν από την σκάλα τον αξιωματικό που είχε ανεβεί για τον σκοπό αυτό με αποτέλεσμα να σκοτωθεί κατά την πτώση του. Τότε συνελήφθησαν όλες και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ η Αγία με θάνατο από κέρατο βοδιού. Στα γεγονότα αυτά, επιπλέον, συμμετείχαν και 10 Άγιοι (εορτάζουν στις 9 Αυγούστου), οι οποίοι συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ιωάννης ο θαυματουργός έζησε στην Ουστιζία της Ρωσίας, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

Ο Άγιος Ιωάννης ή Νάννος (υποκοριστικό του ονόματος Ιωάννης) καταγόταν από την Θεσ/νίκη και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Όταν αργότερα μετανάστευσε οικογενειακώς στην Σμύρνη, εργαζόταν εκεί ως υποδηματοποιός κοντά στον πατέρα του, αλλά επειδή τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου, έγινε τυπικά μωαμεθανός. Έπειτα εμφανίσθηκε στις τουρκικές αρχές και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε, υπέστη βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, παρά τις υποσχέσεις και τις κολακείες που δέχθηκε, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1802 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών.

Ο Άγιος Ανδρέας ο Αργέντης, ο οποίος καταγόταν από την Χίο, συνελήφθη από τους Τούρκους και απεβίωσε μαρτυρικά στην Κων/πολη λόγω της χριστιανικής του πίστης το 1465 μ.Χ., δηλαδή λίγα χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, γι’ αυτό και αποτελεί έναν από τους πρώτους νεομάρτυρες.

Η Οσία Υπομονή ήταν σλαβικής καταγωγής, ονομαζόταν Ελένη Δραγάση και ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Οσίου Μανουήλ Β΄ του Παλαιολόγου (βλ. 21 Ιουλίου). Ήταν, όμως, και μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα Κων/νου ΙΑ΄ του Παλαιολόγου, ο οποίος απεβίωσε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων κατά την άλωση της Πόλης (βλ. παρακάτω) την οποία ίδρυσε άλλοτε ο Άγιος Κων/νος Α΄ ο Μέγας, γιος Ελένης και αυτός (βλ. 21 Μαΐου). Η Οσία έγινε μοναχή μετά την κοίμηση του συζύγου της, ο οποίος είχε γίνει μοναχός μετά την παραίτησή του από τον θρόνο. Συνέχισε την φιλανθρωπική δράση της με την ίδρυση γηροκομείου στην μονή της, ενώ μετά από 25 περίπου χρόνια, το 1450 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά (εορτάζει και την Τρίτη της Διακαινησίμου, βλ.λ.).

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε στις 29 Μαΐου του 1453 μ.Χ., ημέρα Τρίτη, από τους Τούρκους, οι οποίοι την πολιόρκησαν υπό την ηγεσία του σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ του κατακτητή, ύστερα από την άρνηση του αυτοκράτορα Κων/νου ΙΑ΄ Παλαιολόγου να του παραδώσει την πόλη (βλ. ανωτέρω Οσία Υπομονή). Με την πτώση της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τον ηρωικό θάνατο του αυτοκράτορα, την τρομερή σφαγή και την λεηλασία που επακολούθησαν μέσα στην πόλη, άρχιζε για τον Ελληνισμό και τους Βαλκανικούς λαούς η δύσκολη εποχή της Τουρκοκρατίας. Γι’ αυτό και η ημερομηνία αυτή αποτελεί ορόσημο για την μετάβαση από τα μεσαιωνικά στα νεότερα χρόνια της Ιστορίας.

30.

Ισαακίου του οσίου, Εύπλου, Ευσεβίου, Ρωμανού, Τελετίου, Χαραλάμπους, Χριστίνης και Ναταλίου των μαρτύρων, Ευτυχούς ιερομάρτυρος, Βαρλαάμ οσίου, αγίας Εμμελείας.

Για τον Όσιο Ισαάκιο βλ. 3 Αυγούστου.

Ο Άγιος Εύπλος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από έκθεση στον καυτό ήλιο.

Οι Άγιοι Ευσέβιος, Ρωμανός, Τελέτιος, Χαραλάμπης και Χριστίνα ήταν μερικοί από τους 20.000 μάρτυρες που απεβίωσαν μαρτυρικά κατά την πυρπόληση του ναού στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας (βλ. 28 Δεκεμβρίου).

Ο Άγιος Νατάλιος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Για τον Άγιο Ευτυχή βλ. 24 Αυγούστου.

Ο Όσιος Βαρλαάμ ήταν μοναχός, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά. Σύμφωνα με μία παράδοση, οδήγησε στην χριστιανική πίστη τον Όσιο Ιωάσαφ (βλ. 26 Αυγούστου), γιο του Ινδού βασιλιά Αβενήρ.

Η Αγία Εμμέλεια καταγόταν από την Καππαδοκία και μαζί με τον σύζυγό της και ιερέα Βασίλειο υπήρξαν γονείς των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου Νύσσης και Πέτρου Σεβαστείας (βλ. 1, 10 και 9 Ιανουαρίου αντίστοιχα), καθώς και της Οσίας Μακρίνας και, πιθανόν, του Οσίου Ναυκρατίου (βλ. 19 Ιουλίου και 8 Ιουνίου αντίστοιχα). Αργότερα, μετά την κοίμηση του συζύγου της αλλά και των γιων της Πέτρου και Ναυκρατίου, έγινε μοναχή και ίδρυσε μαζί με την κόρη της Μακρίνα κοντά στον ποταμό Ίρι του Πόντου δύο μονές, οι οποίες ήταν ταυτόχρονα και κοινωφελή ιδρύματα. Απεβίωσε ειρηνικά.

31.

Ερμείου και μάγου των μαρτύρων, των εν Ασκάλωνι 5 αγίων μαρτύρων, Ευσεβίου, Χαραλάμπους και Χριστίνης των μαρτύρων, Πετρονίλης αγίας, Ευσταθίου πατριάρχου Κων/πόλεως.

Ο Άγιος Ερμείας καταγόταν από τα Κόμανα της Καππαδοκίας και ήταν στρατιώτης. Σε γεροντική, όμως, ηλικία επί αυτοκρατορίας Αντωνίνου (138-161 μ.Χ.) συνελήφθη ως χριστιανός από τον άρχοντα Σεβαστιανό και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη βασανιστήρια. Έπειτα ρίφθηκε μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, αλλά εξήλθε σώος, κατόπιν ποτίσθηκε με δηλητήριο, αλλά ο Άγιος παρέμεινε και πάλι αβλαβής. Τότε ο μάγος ο οποίος είχε παρασκευάσει το δηλητήριο επίστευσε στον Χριστό, γι’ αυτό στην συνέχεια συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Κατόπιν ο Άγιος υπέστη νέους βασανισμούς και απεβίωσε και αυτός μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι 5 Άγιοι συνελήφθησαν στην Ασκάλωνα της Μ. Ασίας λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά συρόμενοι στο έδαφος από άλογα.

Για τους Αγίους Ευσέβιο, Χαραλάμπη και Χριστίνα βλ. 30 Μαΐου.

Η Αγία Πετρονίλα ήταν κόρη του Αποστόλου Πέτρου (βλ. 29 Ιουνίου), έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ευστάθιος έζησε βίο ευσεβή, εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης από το 1019 έως το 1025 μ.Χ., οπότε και απεβίωσε ειρηνικά.