ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟC
1.
|
Τρύφωνος και Καρίωνος των μαρτύρων, Περπετούας μάρτυρος και των συν αυτή αγίων μαρτύρων, Θεΐωνος μάρτυρος και των συν αυτώ 2 παίδων μαρτύρων, οσίων Βενδιμιανού και Πέτρου, οσίων Βασιλείου αρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης και Τιμοθέου των ομολογητών, οσίων Γεωργίου επισκόπου Μυτιλήνης, Συμεών του νέου στυλίτου και Δαυίδ του μοναχού των αυταδέλφων, Αναστασίου νεομάρτυρος του εκ Ναυπλίου.
Ο Άγιος Τρύφων καταγόταν από την Λάμψακο της Μ. Ασίας και προερχόταν από πτωχούς γονείς. Από νεαρή ηλικία μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή, δέχθηκε την θεία χάρη και αξιώθηκε να θαυματουργεί και να θεραπεύει κάθε ασθένεια. Θεράπευσε μάλιστα και την κόρη του αυτοκράτορα Γορδιανού (238-244 μ.Χ.), αλλά αρνήθηκε στην συνέχεια τα αξιώματα που του προσέφερε ο αυτοκράτορας. Κατά τον διωγμό, όμως, του αυτοκράτορα Δεκίου ο Άγιος συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Νίκαια της Μ. Ασίας. Εκεί ομολόγησε με θάρρος την πίστη του ενώπιον του άρχοντα Ακυλίνου, υπέστη πολλά βασανιστήρια από τα οποία, λίγο πριν πραγματοποιήσουν τον αποκεφαλισμό του, απεβίωσε μαρτυρικά το 250 μ.Χ..
Ο Άγιος Καρίων συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκοπή της γλώσσας του, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Αγία Περπετούα καταγόταν από την Καρχηδόνα της Αφρικής και προερχόταν από επιφανή οικογένεια. Συνελήφθη ως χριστιανή, σε ηλικία 22 ετών και ενώ ήταν μητέρα ενός βρέφους, από τον ανθύπατο Ιλαρίωνα μαζί με την υπηρέτριά της Αγία Φηλικιτάτη και τους Αγίους Ρευκάτο, Σατορνίλο, Σάτυρο και Σεκούνδο, τους οποίους είχε οδηγήσει στην χριστιανική πίστη. Επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, οδηγήθηκαν όλοι στο αμφιθέατρο της πόλης και απεβίωσαν μαρτυρικά το 250 μ.Χ., οι μεν Άγιοι από επίθεση με μαχαίρια που δέχθηκαν από τον όχλο, ενώ οι Αγίες από επίθεση άγριας δαμάλας.
Ο Άγιος Θεΐων συνελήφθη μαζί με 2 παιδιά σε χρόνους διωγμών λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Όσιος Βενδιμιανός (ή Βενδεδιανός) καταγόταν από την Μυσία της Μ. Ασίας και εμόνασε κοντά στον Όσιο Αυξέντιο (βλ. 14 Φεβρουαρίου), ο οποίος ασκήτευε στο όρος Οξεία, κοντά στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας. Μετά την κοίμηση του διδασκάλου του έζησε ασκητικά για 42 ολόκληρα χρόνια μέσα στην σχισμή ενός βράχου και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Πέτρος καταγόταν από την Γαλατία της Μ. Ασίας και σε νεαρή ηλικία έγινε εκεί μοναχός, ενώ αργότερα εμόνασε στην Παλαιστίνη και κατόπιν στην Αντιόχεια. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθένειες, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 92 ετών.
Ο Όσιος Βασίλειος ο ομολογητής καταγόταν από την Αθήνα και χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Κρήτης, αλλά επειδή το νησί καταλήφθηκε το 823 μ.Χ. από τους Αγαρηνούς πειρατές, μετατέθηκε ως αρχιεπίσκοπος Θεσ/νίκης. Όταν το 857 μ.Χ. εκθρονίσθηκε ο φίλος του πατριάρχης Κων/πολης Άγιος Ιγνάτιος (βλ. 23 Οκτωβρίου), υπέστη κι αυτός τα πάνδεινα από τους αντιπάλους του, γι’ αυτό και τιμάται ως ομολογητής. Αργότερα, επιθυμώντας να ησυχάσει μετέβη στο Άγιον Όρος, ίδρυσε εκεί την ομώνυμη μονή του Αγίου Βασιλείου και έπειτα απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Τιμόθεος ο ομολογητής έζησε βίο ευσεβή, ομολόγησε την χριστιανική του πίστη άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες και απεβίωσε ειρηνικά.
Οι Όσιοι Γεώργιος, Συμεών και Δαυίδ ήταν αδέλφια και κατάγονταν από την Μυτιλήνη. Ο Δαυίδ, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος, έγινε σε νεαρή ηλικία μοναχός ζώντας ασκητικά για 30 χρόνια μέσα σε σπήλαιο του όρους Ίδη της Μ. Ασίας. Έπειτα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έκτισε εκεί μονή, στην οποία μετέβη από την παιδική του ηλικία και ο μικρότερος αδελφός του Συμεών. Ο Συμεών, αφού μορφώθηκε εκεί, έγινε στην συνέχεια μοναχός και κατόπιν ιερέας, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 795 ή 796 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά ο αδελφός του Δαυίδ σε ηλικία 66 ετών.
Έπειτα ο Συμεών μετέβη στην Μυτιλήνη, όπου ασκήτευσε ως στυλίτης, μένοντας δηλαδή επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε ένα στύλο. Ύστερα μετέβη εκεί ο αδελφός του και μοναχός Γεώργιος (εορτάζει και στις 7 Απριλίου), ο οποίος χειροτονήθηκε ιερέας, και έπειτα ίδρυσαν εκεί μονή. Αλλά, τον 9ο αι. μ.Χ. κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) υφίσταντο αλλεπάλληλες διώξεις και εξορίες από τους αντιπάλους τους. Κατόπιν, με την αποκατάσταση της λατρείας των ιερών εικόνων, ο Συμεών εμόνασε σε μονή της Κων/πολης όπου και απεβίωσε ειρηνικά το 844 μ.Χ., ενώ ο Γεώργιος σε ηλικία 80 ετών χειροτονήθηκε επίσκοπος Μυτιλήνης αλλά δύο χρόνια αργότερα, το 845 ή 846 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά. (πβ. και σχόλιο: 27 Απριλίου, Άγιοι Συμεών και Γεώργιος)
Ο Άγιος Αναστάσιος καταγόταν από το Ναύπλιο και ήταν ζωγράφος. Κάποτε, όμως, μετά την διάλυση του αρραβώνα του και την εκδικητική παρέμβαση των συγγενών της νύφης έχασε τα λογικά του, αλλαξοπίστησε κι έγινε μωαμεθανός. Μεταμελήθηκε όμως αργότερα, όταν επανήλθε στα λογικά του, και ομολόγησε στους Τούρκους την επιστροφή του στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη από αυτούς και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του παρά τις υποσχέσεις και τις κολακείες που δέχθηκε, καταδικάσθηκε σε θάνατο. Αλλά, ενώ μεταφερόταν στον τόπο εκτέλεσής του, απεβίωσε μαρτυρικά το 1655 μ.Χ., όταν κατέπεσε επάνω του όχλος Τούρκων που κατέκοψε το σώμα του με μαχαίρια. Τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος του Ναυπλίου.
2.
|
Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αγαθοδώρου μάρτυρος, νεομαρτύρων Ιορδάνου του εκ Τραπεζούντος και Γαβριήλ του νέου του εν Κων/πόλει.
Ο Ιωσήφ και η Παναγία έφεραν τον μικρό Ιησού 40 ημέρες μετά την Γέννησή Του στην Ιερουσαλήμ για να τον παρουσιάσουν στον Ναό, επειδή σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί ήταν αφιερωμένο στον Θεό και έπρεπε να προσφερθεί η καθιερωμένη θυσία. Την ημέρα εκείνη, που αποκαλείται Υπαπαντή, δηλαδή προϋπάντηση, βρέθηκε εκεί οδηγημένος από το Άγιο Πνεύμα και ο ευλαβής υπέργηρος Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος (εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου), ο οποίος είχε πληροφορηθεί από θεία αποκάλυψη ότι δεν θα πεθάνει προτού δει τον Μεσσία, και αφού δέχθηκε στις αγκάλες του το Θείο Βρέφος αναφώνησε «Τώρα, Κύριε, άφησε τον δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν το έργο της σωτηρίας που ετοίμασες για όλους τους λαούς». Στον Ναό, όμως, σύχναζε και η προφήτιδα Άννα (εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου), κόρη του Φανουήλ, η οποία ήταν τότε 84 ετών, και εκείνη την ημέρα αξιώθηκε κι αυτή να δει το Θείο Βρέφος, ευχαρίστησε τον Θεό και προφήτευσε ότι Αυτό ήταν ο Μεσσίας τον οποίον όλοι περίμεναν.
Ο Άγιος Αγαθόδωρος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης από τον άρχοντα της πόλης Τύανα στην Καππαδοκία, υπέστη πολλά βασανιστήρια από τα οποία και απεβίωσε μαρτυρικά.
Ο Άγιος Ιορδάνης καταγόταν από την Τραπεζούντα και εργαζόταν ως λεβητοποιός στην συνοικία Γαλατάς της Κων/πολης. Κάποτε, κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού με Τούρκους συμπατριώτες του, τόλμησε να μιλήσει κοροϊδευτικά για τον Μωάμεθ κατά παρόμοιο τρόπο με αυτόν που προηγουμένως ένας από τους Τούρκους χλεύασε έναν χριστιανό Άγιο. Τότε κατηγορήθηκε στις τουρκικές αρχές ως υβριστής, συνελήφθη και επειδή δεν αλλαξοπίστησε παρά τις κολακείες που δέχθηκε, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1650 μ.Χ. σε ηλικία 40 ετών.
Ο Όσιος Γαβριήλ ο νέος καταγόταν από την Αλλώνη της Προικονήσου στην Προποντίδα, έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία και αργότερα κήρυκας στην ενορία του πατριαρχείου Κων/πολης. Όταν κάποτε λογομάχησε στον δρόμο με έναν Τούρκο και εξύβρισε την μωαμεθανική θρησκεία, συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές και φυλακίσθηκε. Υπέστη βασανιστήρια και επειδή δεν αλλαξοπίστησε αλλά παρέμεινε σταθερός στην πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά το 1676 μ.Χ. με αποκεφαλισμό, ενώ το τίμιο λείψανό του ρίφθηκε στην θάλασσα.
3.
|
Αζαρίου του προφήτου, Συμεών του Θεοδόχου, Άννης προφήτιδος, Αδριανού, Ευβούλου, Βλασίου του βουκόλου, Παύλου και Σίμωνος των μαρτύρων, Κλαυδίου οσίου, Νικολάου, Ιωάννου και Σταματίου των εκ Σπετσών νεομαρτύρων, Νικολάου του ισαποστόλου και πρώτου αρχιεπισκόπου Ιαπωνίας.
Ο Προφήτης Αζαρίας έζησε στα χρόνια του Ιουδαίου βασιλιά Ασά (910-870 π.Χ.) και εκήρυξε στο λαό την ευσέβεια προς τον Θεό. Απεβίωσε ειρηνικά.
Για τον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο και την προφήτιδα Άννα βλ. Υπαπαντή, 2 Φεβρουαρίου.
Οι Άγιοι Αδριανός και Εύβουλος κατάγονταν από την Βανέα της Αρμενίας και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) μετέβησαν στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, προσήλθαν με την θέλησή τους στον ηγεμόνα Φιρμιλιανό και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Τότε, υπέστησαν βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, δόθηκαν ως βορά σε λιοντάρια και κατόπιν απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν βουκόλος, δηλαδή κτηνοτρόφος, καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Όταν κάποτε διατάχθηκε διωγμός εναντίον των χριστιανών, τον καταζητούσαν μεταξύ των πρώτων, αλλά εκείνος έλειπε τυχαία από την πόλη. Αργότερα, όταν επέστρεψε, παρουσιάσθηκε με την θέλησή του στον ηγεμόνα. Τότε μαστιγώθηκε και ρίφθηκε σε λέβητα με καυτό νερό, αλλά παρέμεινε αβλαβής για 5 συνεχείς ημέρες, γεγονός το οποίο συνετέλεσε ώστε πολλοί στρατιώτες να πιστεύσουν στον Χριστό, ενώ ο Άγιος τους εβάπτισε χριστιανούς ραντίζοντάς τους με το νερό του λέβητα. Έπειτα, αφέθηκε ελεύθερος, επισκέφθηκε τους γονείς του και αφού τους ασπάσθηκε, το σώμα του εξασθένησε από τις κακώσεις και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Οι Άγιοι Παύλος και Σίμων συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Όσιος Κλαύδιος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Οι Άγιοι Νικόλαος, ο οποίος ήταν γέρος πλοίαρχος, και οι αδελφοί Ιωάννης και Σταμάτιος, ηλικίας 22 και 18 ετών αντίστοιχα, κατάγονταν από τις Σπέτσες και κατά την διάρκεια εμπορικού τους ταξιδιού με πλοίο φορτωμένο λάδι προσάραξαν λόγω τρικυμίας στο Τσεσμέ της Μ. Ασίας. Εκεί, όμως, συνελήφθησαν από τους Τούρκους, μεταφέρθηκαν στην Χίο και φυλακίσθηκαν. Έπειτα, αφού ανακρίθηκαν και επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1822 μ.Χ..
Ο Άγιος Νικόλαος ο ισαπόστολος υπήρξε ιδρυτής και πρώτος αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας στην Ιαπωνία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε το 1912 μ.Χ..
4.
|
Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, οσίων Ιωάννου, Νικολάου του ομολογητού, Ιασίμου του θαυματουργού και Νικήτα του εν Πυθίοις, Αβραμίου ιερομάρτυρος, Θεοκτίστου μάρτυρος, νεομαρτύρων Νικολάου του εξ Ψαρίου Κορινθίας και Ιωσήφ Χαλεπλή.
Ο Άγιος Ισίδωρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, όπου υπηρέτησε ως κατηχητής της πίστης και διδάσκαλος. Υπήρξε μαθητής του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και έγινε αρχικά μοναχός σε μονή στο όρος Πηλούσιο της Αιγύπτου (απ’ όπου και ονομάσθηκε Πηλουσιώτης), κατόπιν χειροτονήθηκε ιερέας και έπειτα διετέλεσε εκεί ηγούμενος. Διακρινόταν για την υψηλή θεολογική του κατάρτιση, την βαθιά καλλιέργεια του πνεύματός του και την δύναμη της πίστης του. Έγραψε πλήθος επιστολών, από τις οποίες σώζονται 2.012, με τις οποίες έδινε συμβουλές και εξηγούσε διάφορα θρησκευτικά ζητήματα. Απεβίωσε ειρηνικά το 440 μ.Χ..
Ο Όσιος Ιωάννης ήταν επίσκοπος στην Ειρηνούπολη της Μ. Ασίας και συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου), η οποία κατεδίκασε την αίρεση του αρειανισμού. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Νικόλαος ο ομολογητής, ο οποίος καταγόταν από την Κυδωνία της Κρήτης, έγινε μοναχός στην μονή Στουδίου της Κων/πολης, όπου έλαβε καλή μόρφωση και υπήρξε ένας από τους καλύτερους ταχυγράφους της εποχής. Κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) υπέστη διώξεις για πολλά χρόνια από τους αντιπάλους του, επειδή υποστήριξε θερμά την πίστη του στις ιερές εικόνες. Εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε σε πολλά μέρη, γι’ αυτό και τιμάται ως ομολογητής. Μετά την αποκατάσταση της λατρείας προς τις ιερές εικόνες επέστρεψε και έγινε ηγούμενος στην μονή Στουδίου, αλλά αργότερα παραιτήθηκε και ίδρυσε στην συνέχεια μια μικρή μονή. Αναγκάσθηκε, όμως, έπειτα να αυτοεξορισθεί σε διάφορα μέρη λόγω της αντίθεσής του με τον πατριάρχη Μέγα Φώτιο (βλ. 6 Φεβρουαρίου) και τους οπαδούς του. Στο τέλος επανήλθε ως ηγούμενος, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 868 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ιάσιμος ο θαυματουργός έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Νικήτας ήταν ασκητής στα Πύθια της Θράκης, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Αβράμιος ήταν επίσκοπος της πόλης Αρβήλ στην Περσία και συνελήφθη από τις αρχές, όταν έγινε εκεί διωγμός κατά των χριστιανών. Ομολόγησε την πίστη του ενώπιον του αρχιμάγου Αδελφωρά και επειδή αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Θεόκτιστος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Για τον Άγιο Νικόλαο τον Κορίνθιο βλ. 14 Φεβρουαρίου.
Ο Άγιος Ιωσήφ ο Χαλεπλής καταγόταν από το Χαλέπι της Συρίας και συνελήφθη από τις αρχές, όταν κάποτε συκοφαντήθηκε από μερικούς Τούρκους ότι ήθελε δήθεν να αλλαξοπιστήσει. Αφού ανακρίθηκε και επειδή έμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη παρά τις κολακείες που δέχθηκε, υπέστη διάφορα βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1686 μ.Χ..
5.
|
Αγάθης μάρτυρος, οσίων Πολυεύκτου πατριάρχου Κων/πόλεως, Θεοδοσίου του εν Σκοπέλω και Σάββα του εκ Σικελίας, νεομάρτυρος Αντωνίου του Αθηναίου.
Η Αγία Αγάθη καταγόταν από την Πάνορμο της Σικελίας και ήταν όμορφη κοπέλα ευγενικής καταγωγής. Επειδή ήταν χριστιανή αλλά και επειδή δεν ήθελε να συγκατανεύσει στον έρωτα του κυβερνήτη της Σικελίας Κυντιανού, φυλακίσθηκε στην Κατάνη και αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια, απέθανε από εξάντληση στην φυλακή το 251 μ.Χ..
Ο Όσιος Πολύευκτος καταγόταν από την Κων/πολη, έλαβε σπουδαία μόρφωση και έγινε μοναχός στην μονή της νήσου Πρώτης στην Προποντίδα. Αργότερα, το 956 μ.Χ., εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης, ενώ το επόμενο έτος εβάπτισε εκεί χριστιανή την Ρωσίδα ηγεμονίδα Αγία Όλγα (βλ. 11 Ιουλίου). Έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά το 970 μ.Χ..
Ο Όσιος Θεοδόσιος καταγόταν από την Αντιόχεια, ήταν ευγενικής καταγωγής και ασκήτευσε σε κελί που έκτισε στην Κιλικία της Μ. Ασίας. Αργότερα, όμως, όταν η περιοχή αυτή κινδύνευσε από επιδρομές, αναγκάστηκε να επανέλθει στην πατρίδα του, έκτισε μια καλύβα, πιθανόν στο ακρωτήριο Σκόπελος, ζώντας μαζί με άλλους μοναχούς και λίγο αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Σάββας καταγόταν από την Σικελία, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 995 μ.Χ..
Ο Άγιος Αντώνιος ο Αθηναίος προερχόταν από πτωχούς γονείς και εργαζόταν κοντά σε Τουρκαλβανούς, από τους οποίους όμως σε ηλικία 16 ετών πωλήθηκε ως δούλος σε διάφορους Τούρκους, οι οποίοι προσπάθησαν με διάφορα βασανιστήρια κάθε φορά να τον εξισλαμίσουν αλλά πάντοτε μάταια. Στο τέλος, μετά από πέντε εναλλαγές αφεντικών αγοράσθηκε από έναν χριστιανό και μετέβη μαζί του στην Κων/πολη. Εκεί, όμως, αργότερα στο εργαστήριο όπου εργαζόταν τον αναγνώρισε κάποιος από τα προηγούμενα αφεντικά του και τον συκοφάντησε ότι ενώ έγινε μουσουλμάνος επανήλθε στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη και αφού ανακρίθηκε, διαπιστώθηκε από τον κριτή όπως και από τον βεζίρη η αθωότητά του, αλλά φυλακίσθηκε προσωρινά για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις του όχλου. Όμως ο σουλτάνος, επειδή ο όχλος κατηγορούσε τον βεζίρη ότι δωροδοκήθηκε, εξέδωσε απόφαση πως έπρεπε ο Άγιος να διαλέξει ανάμεσα στον εξισλαμισμό ή στον θάνατό του. Και επειδή ο Άγιος δεν απαρνήθηκε την πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά το 1774 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.
6.
|
Φωτίου πατριάρχου Κων/πόλεως του ισαποστόλου και ομολογητού, Βουκόλου επισκόπου Σμύρνης, Φαύστης, Ευϊλασίου και Μαξίμου, Σιλουανού, Ιουλιανού, Φαύστου, Βασιλείου, Λουκιανού, Νικηφόρου και Περγέτη των μαρτύρων, οσίων Ιωάννου του Λυκοπολίτου, Βαρσανουφίου, Ιωάννου του επικαλουμένου προφήτου, Ιακώβου και Μακαρίου.
Ο Άγιος Φώτιος ο Μέγας ο ισαπόστολος και ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη και ήταν γιος του Αγίου Σεργίου του ομολογητή (βλ. 13 Μαΐου). Ήταν ευφυής, πολυμαθής λόγιος και ακούραστος μελετητής των αρχαίων συγγραφέων, ενώ διέπρεψε σε ανώτατα πολιτικά αξιώματα, αλλά διακρίθηκε κυρίως ως ποιμένας της Εκκλησίας. Όταν το 857 μ.Χ. ο πατριάρχης Κων/πολης Όσιος Ιγνάτιος (βλ. 23 Οκτωβρίου) καθαιρέθηκε από τους αντιπάλους του, ο Φώτιος προωθήθηκε στο θρόνο παρά την θέλησή του και από λαϊκός έγινε πατριάρχης, αφού ανήλθε μέσα σε 6 ημέρες όλους τους βαθμούς της ιεροσύνης. Αυτός ο τρόπος εκλογής του υπήρξε αφορμή για τον πάπα Ρώμης Νικόλαο να του αντιταχθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη ένταση ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες. Δέκα χρόνια, όμως, αργότερα καθαιρέθηκε και ο Άγιος από τους αντιπάλους του, ο Όσιος Ιγνάτιος επανήλθε στο πατριαρχείο, αφόρισε αρχικά τον Φώτιο και τους οπαδούς του αλλά στο τέλος συμφιλιώθηκαν μεταξύ τους. Μετά την κοίμησή του πατριάρχη, το 878 μ.Χ., ο Φώτιος επανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο για δεύτερη φορά, αλλά καθαιρέθηκε και πάλι το 886 μ.Χ. και εξορίσθηκε σε μονή κοντά στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας, όπου και απεβίωσε ειρηνικά το 891 μ.Χ..
Ο Όσιος Βουκόλος χειροτονήθηκε από τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή πρώτος επίσκοπος στην Σμύρνη, όπου εποίμανε με ευσέβεια τους πιστούς και οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Όταν προαισθάνθηκε το τέλος του, ζήτησε από τον Άγιο Πολύκαρπο (βλ. 23 Φεβρουαρίου) να διατελέσει διάδοχός του και έπειτα απεβίωσε ειρηνικά.
Η Αγία Φαύστα καταγόταν από την Κύζικο της Μ. Ασίας και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού, αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα και ο ογδονταετής αξιωματούχος Ευϊλάσιος την υπέβαλε σε βασανιστήρια. Όταν, όμως, κατόπιν την έριξε στην πυρά αλλά αυτή εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, αυτός επίστευσε στον Χριστό και την άφησε ελεύθερη. Αλλά στην συνέχεια ο άρχοντας Μάξιμος οργίσθηκε με την ενέργειά του αυτή, συνέλαβε και τους δύο, τους υπέβαλε σε βασανισμούς κι εσκόπευε να τους θανατώσει μέσα σε μεγάλο πυρακτωμένο δοχείο σαν τηγάνι. Όμως, όταν είδε τα θαύματα που συνέβησαν εκεί, επίστευσε και αυτός στον Χριστό, έπειτα εισήλθε κι αυτός στο δοχείο και απεβίωσαν και οι τρεις εκεί μαρτυρικά το 299 μ.Χ..
Για τους Αγίους Σιλουανό και Ιουλιανό βλ. 29 Ιανουαρίου, Άγιοι Σιλουανός, Λουκάς και Μώκιος.
Για τους Αγίους Φαύστο, Βασίλειο και Λουκιανό βλ. 25 Οκτωβρίου.
Για τους Αγίους Νικηφόρο και Περγέτη βλ. 8 Φεβρουαρίου.
Ο Όσιος Ιωάννης καταγόταν από την Λυκόπολη της Αιγύπτου, ήταν ασκητής, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και συνέγραψε πολλά θεολογικά συγγράμματα. Απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 4ο αι. μ.Χ..
Ο Όσιος Βαρσανούφιος καταγόταν από την Αίγυπτο, ήταν λόγιος ασκητής και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 4ο αι. μ.Χ.. Μαθητής του ήταν ο Όσιος Ιωάννης ο επικαλούμενος προφήτης, επειδή αξιώθηκε από τον Θεό με προφητικό χάρισμα. Συνέγραψαν μαζί διάφορα συγγράμματα και απεβίωσαν ειρηνικά.
Ο Όσιος Ιάκωβος καταγόταν από την πόλη Κύρου της Παλαιστίνης, όπου και εμόνασε αρχικά μέσα σε στενό κελί, ενώ κατόπιν μετέβη σε γειτονικό όρος και ασκήτευσε ζώντας στην ύπαιθρο χωρίς να κτίσει κελί. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Μακάριος καταγόταν από την Σαμψούντα του Πόντου και μετά την κοίμηση της συζύγου του εμόνασε σε μονή στο όρος Λάτρο, κοντά στην Μίλητο της Μ. Ασίας. Έπειτα μετέβη σε άλλη μονή και στο τέλος σε μονή της Κων/πολης, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
7.
|
Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου, Θεοπέμπτου και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, των εν Νικομηδεία 1.003 αγίων μαρτύρων, των εκ Φρυγίας 6 αγίων μαρτύρων, οσίων Λουκά του εν Στειρίω όρει, Απρίωνος, Σαραπίωνος και Πέτρου του εν Μονοβάτοις, Γεωργίου νεομάρτυρος του Κρητός.
Ο Άγιος Παρθένιος καταγόταν από την Μελιτόπολη της Μ. Ασίας και έγινε μοναχός επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Κων/νου (324-337 μ.Χ.). Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ψάρεμα και όσα χρήματα εισέπραττε τα εμοίραζε στους πτωχούς. Αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του θείου λόγου και με επίμονες προσπάθειες και σε μεγάλη πλέον ηλικία έμαθε γράμματα για να αποκτήσει θεολογική κατάρτιση. Εκτιμώντας τις αρετές του ο εκεί επίσκοπος τον χειροτόνησε ιερέα, ενώ αργότερα διετέλεσε επίσκοπος στην Λάμψακο του Ελλησπόντου. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Θεόπεμπτος και μερικοί άλλοι μάρτυρες συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Οι 1.003 Άγιοι αποτελούσαν τις οικογένειες χριστιανών οι οποίοι μετέβησαν ομαδικά στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας και διαμαρτυρήθηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (286-305 μ.Χ.) για τους διωγμούς που είχε διατάξει εναντίον της χριστιανικής πίστης. Τότε συνελήφθησαν όλοι και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι Άγιοι αυτοί ήταν οικογένειες δούλων (ή ήταν χίλιοι οι μάρτυρες μαζί με τρεις επιπλέον δούλους) που ανήκαν πριν σε τέσσερις αξιωματούχους διώκτες των χριστιανών. Αυτοί, όμως, οι αξιωματούχοι συνελήφθησαν στην συνέχεια και απεβίωσαν μαρτυρικά, όταν ασπάσθηκαν την χριστιανική πίστη μετά την σύλληψη που διενήργησαν κατά του επισκόπου Αλεξανδρείας Αγίου Πέτρου (εορτάζει στις 24 Οκτωβρίου) και τον μαρτυρικό του θάνατο με αποκεφαλισμό.
Οι 6 Άγιοι συνελήφθησαν στην Φρυγία της Μ. Ασίας λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.
Ο Όσιος Λουκάς γεννήθηκε στην περιοχή της Φωκίδας, καταγόταν όμως από την Αίγινα, απ’ όπου έφυγαν οι γονείς του εξαιτίας των επιδρομών που έκαναν εκεί οι Τούρκοι. Εργαζόταν ως βοσκός και διεμοίραζε πάντοτε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς, ενώ ο ίδιος υπέμενε στερήσεις. Μετά την κοίμηση των γονέων του ασκήτευσε αρχικά στην Φωκίδα ζώντας σε μια καλύβα. Αργότερα, λόγω των επιδρομών που έκαναν οι Βούλγαροι, μετέβη στην Κόρινθο και έπειτα κατευθύνθηκε στην Πάτρα, όπου έζησε για 15 χρόνια κοντά σε έναν ασκητή που ήταν στυλίτης, έμενε δηλαδή επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε ένα στύλο. Ο Όσιος αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα και να θεραπεύσει πολλούς ανθρώπους. Αργότερα, επέστρεψε στην Φωκίδα, έκτισε εκεί μονή στο όρος Στείριο, στην οποία και ετάφη, όταν απεβίωσε ειρηνικά γύρω στο 950 μ.Χ..
Ο Όσιος Απρίων (ή Ευπρίων) υπήρξε επίσκοπος Κύπρου, έζησε ευσεβή και ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Σαραπίων έζησε στην Κύπρο βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά. Φαίνεται, όμως, πιθανό ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον προηγούμενο Όσιο και ότι συγχέεται απλώς το όνομά τους.
Για τον Όσιο Πέτρο τον αγωνισάμενον εν Μονοβάτοις (ή Μονεβάτοις) δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία, γι’ αυτό και παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε και έδρασε.
Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από το χωριό Αλικιανός της Κυδωνίας στην Κρήτη, ήταν γιος ιερέα και κατά την επανάσταση του 1866 μ.Χ. συνελήφθη μαζί με άλλους επαναστάτες από τους Τούρκους. Επειδή, όμως, αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει παρά τις πιέσεις που δέχθηκε, υπέστη πολλά βασανιστήρια, αλλά παρέμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1867 μ.Χ..
8.
|
Θεοδώρου του στρατηλάτου, Ζαχαρίου του Προφήτου, Μάρθας, Μαρίας, Λυκαρίωνος, Νικηφόρου, Στεφάνου και Περγέτου των μαρτύρων, οσίων Μακαρίου επισκόπου Πάφου, Φιλαδέλφου και Πολυκάρπου.
Ο Άγιος Θεόδωρος ήταν στρατηλάτης, δηλαδή στρατηγός, καταγόταν από τα Ευχάιτα της Μ. Ασίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Πόντου. Όταν ο αυτοκράτορας και διώκτης των χριστιανών Λικίνιος μετέβη στην Ηράκλεια, ο Άγιος αρνήθηκε ενώπιον αυτού και του λαού να θυσιάσει στα είδωλα, του εζήτησε όμως να πάρει τα χρυσά και αργυρά αγαλματίδια των θεών για να τα θυμιάσει στην οικία του, όπου όμως κατόπιν τα τεμάχισε και τα εμοίρασε στους πτωχούς. Ένας εκατόνταρχος, όμως, είδε στην αγορά τεμάχιο αγάλματος της Αφροδίτης στα χέρια ενός πτωχού, το κατέδωσε στον Λικίνιο και αμέσως ο Άγιος συνελήφθη. Έπειτα υπέστη φρικτά βασανιστήρια και σταυρώθηκε. Αλλά και τότε ακόμα οδήγησε με τον λόγο του πολλούς από τους παρισταμένους στην χριστιανική πίστη, ενώ έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 320 μ.Χ..
Ο Προφήτης Ζαχαρίας ανήκει στους λεγόμενους μικρούς προφήτες, γεννήθηκε την εποχή της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και ήταν σύγχρονος του Προφήτη Αγγαίου (βλ. 16 Δεκεμβρίου). Μαζί με αυτόν παρότρυνε τους Ιουδαίους, όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους το 538 π.Χ., προκειμένου να ανοικοδομήσουν τον ναό του Σολομώντα, γεγονός που πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 520-516 π.Χ.. Προφήτευσε διάφορα γεγονότα σχετικά με την δράση του Ιησού Χριστού αλλά και για το μέλλον του Ισραήλ και απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.
Οι Αγίες Μάρθα και Μαρία ήταν αδελφές και εμόναζαν άγνωστο σε ποια περιοχή μαζί με το παιδί Άγιο Λυκαρίωνα. Όταν προσήλθαν με την θέλησή τους στον άρχοντα της περιοχής και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, συνελήφθησαν, σταυρώθηκαν και στην συνέχεια απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Οι Άγιοι Νικηφόρος και Στέφανος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Άγιος Περγέτης συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Μακάριος υπήρξε επίσκοπος στην Πάφο της Κύπρου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Οι Όσιοι Φιλάδελφος και Πολύκαρπος ήταν μοναχοί, έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
9.
|
Νικηφόρου μάρτυρος, Μαρκέλλου, Παγκρατίου και Φιλαγρίου των επισκόπων, Πέτρου του Δαμασκηνού, Αλεξάνδρου και Άμμωνος των μαρτύρων, οσίου Ρωμανού του θαυματουργού, οσίων Νικηφόρου και Γενναδίου εν Βόλογκντα.
Ο Άγιος Νικηφόρος ζούσε στην Αντιόχεια, ήταν φίλος με τον ιερέα Σαπρίκιο, ο οποίος όμως μετά από κάποια παρεξήγηση τον εχθρεύθηκε. Παρά τις συνεχείς προσπάθειές του Αγίου να επανέλθουν στην πρότερη φιλία τους, ο ιερέας παρέμενε αδιάλλακτος. Αργότερα, όταν κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Ουαλεριανού συνελήφθη ο Σαπρίκιος, έτρεξε τότε ο Άγιος να τον συναντήσει για να τον συγχωρήσει αλλά και πάλι δεν το κατάφερε. Σε λίγο, όμως, όταν ο ιερέας αυτός εδείλιασε μπροστά στα μαρτύρια και απαρνήθηκε την πίστη του, τότε ο Νικηφόρος παραδόθηκε οικειοθελώς στους δημίους και προσφέρθηκε ως μάρτυρας στην θέση του ιερέα, για να δείξει την θερμή του πίστη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 260 μ.Χ..
Ο Άγιος Μάρκελλος, ο οποίος καταγόταν από την Αντιόχεια, όταν μετέβη για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα μαζί με την σύζυγο και τον γιο του Άγιο Παγκράτιο, χειροτονήθηκε εκεί από τον Απόστολο Πέτρο επίσκοπος Σικελίας. Επέδειξε έντονη χριστιανική δράση στο νησί, οδηγώντας πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη και απεβίωσε εκεί ειρηνικά ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή μαρτυρικά. Ο Άγιος Παγκράτιος ακολούθησε τον Απόστολο Πέτρο στις περιοδείες του, ενώ έπειτα χειροτονήθηκε από τον Απόστολο Παύλο επίσκοπος στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Εκεί με τα κηρύγματά του έφερε στην πίστη του Χριστού τον ηγεμόνα Βονιφάτιο αλλά και πλήθος λαού. Προκάλεσε, όμως, τον φθόνο των Μοντανών, λαού της Σικελίας, και απεβίωσε μαρτυρικά από αυτούς.
Ο Άγιος Φιλάγριος υπήρξε μαθητής του Αποστόλου Πέτρου, χειροτονήθηκε επίσκοπος Σόλων της Κύπρου και αγωνίσθηκε εκεί για την διάδοση της χριστιανικής πίστης. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Πέτρος καταγόταν από την Δαμασκό και ήταν ιερέας, συνελήφθη όμως λόγω της χριστιανικής του πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Οι Άγιοι Αλέξανδρος και ο μαθητής του Άμμων συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά στην πόλη Σολέα της Κύπρου.
Ο Όσιος Ρωμανός ο θαυματουργός καταγόταν από την πόλη Ρώσσο της Κιλικίας και σε νεαρή ηλικία εμόνασε στην Αντιόχεια ζώντας ασκητικά μέσα σε μικρό κελί. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθενείς, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.
Οι Όσιοι Νικηφόρος και Γεννάδιος έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο στην πόλη Βόλογκντα της Ρωσίας κατά τον 16ο αι. μ.Χ. και απεβίωσαν ειρηνικά.
10.
|
Χαραλάμπους ιερομάρτυρος, Πορφυρίου, Βάπτου και 3 γυναικών μαρτύρων, Ενναθάς, Ουαλεντίνης και Παύλου των μαρτύρων, Αναστασίου πατριάρχου Ιεροσολύμων, Ζήνωνος οσίου.
Η Αγία Ενναθά, η οποία καταγόταν από την Γάζα της Παλαιστίνης, συνελήφθη από τον ηγεμόνα Φιρμιλιανό επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και επειδή ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια. Τότε η Αγία Ουαλεντίνη, η οποία καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, βλέποντας τα μαρτύρια προσήλθε και αυτή διαμαρτυρόμενη και ομολόγησε την πίστη της με αποτέλεσμα να συλληφθεί και αυτή και να βασανισθεί. Παρόμοια, όμως, στην συνέχεια έπραξε και ο Άγιος Παύλος και στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ οι δύο γυναίκες με θάνατο στην πυρά.
Ο Άγιος Αναστάσιος υπήρξε πατριάρχης Ιεροσολύμων, έζησε βίο ευσεβή, αλλά καθαιρέθηκε από τους αντιπάλους του, επειδή υποστήριξε τις αποφάσεις της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλ. 13 Ιουλίου). Αναφέρεται, όμως, εκ παραδρομής από μερικούς συναξαριστές ως πατριάρχης Κων/πολης και ταυτίζεται λανθασμένα με εκείνον τον πατριάρχη Αναστάσιο ο οποίος υπήρξε εικονομάχος.
Ο Όσιος Ζήνων καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Αρχικά ήταν στρατιώτης και βασιλικός ταχυδρόμος επί αυτοκρατορίας Ουάλη (364-378 μ.Χ.), μετά την κοίμηση του οποίου εμόνασε στο όρος του Αντιόχου ζώντας με αυστηρή άσκηση και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
11.
|
Βλασίου ιερομάρτυρος και των συν αυτώ 9 αγίων μαρτύρων, Θεοδώρας της Αυγούστης, εύρεσις λειψάνων προφήτου Ζαχαρίου, Βλασίου του Ακαρνάνος, Γεωργίου νεομάρτυρος του εκ Σερβίας.
Ο Άγιος Βλάσιος, ο οποίος ήταν ιατρός, χειροτονήθηκε επίσκοπος στην Σεβάστεια της Καππαδοκίας και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα θεραπεύοντας ανθρώπους, κυρίως νήπια, αλλά και ζώα. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Λικινίου κατέφυγε σε σπήλαιο, αλλά συνελήφθη από τον ηγεμόνα Αγρικόλα και φυλακίσθηκε. Επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια, κατόπιν ρίφθηκε σε μια λίμνη, απ’ όπου όμως ο Άγιος εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, και έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 316 μ.Χ.. Μαζί του είχαν το ίδιο μαρτυρικό τέλος 7 γυναίκες και 2 παιδιά, που βρίσκονταν στην φυλακή λόγω της χριστιανικής τους πίστης.
Η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα, δηλαδή αυτοκράτειρα, ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ο οποίος ήταν εικονομάχος, ενώ αυτή παρέμενε κρυφά εικονολάτρισσα. Μετά τον θάνατό του, όμως, ανακάλεσε στον πατριαρχικό θρόνο τον Άγιο Μεθόδιο (βλ. 14 Ιουνίου) καθώς και όλους τους εξόριστους εικονομάχους και με την σύνοδο που έγινε στην Κων/πολη το 842 μ.Χ. επικυρώθηκαν τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλ. 11 Οκτωβρίου) και έγινε η οριστική αναστήλωση των ιερών εικόνων. Ως επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ εκυβέρνησε 15 έτη και έπειτα αναγκάσθηκε από αυτόν να αποσυρθεί σε μονή όπου και απεβίωσε ειρηνικά. Το ιερό της λείψανο βρίσκεται σήμερα στην Κέρκυρα.
Η εύρεση των τιμίων λειψάνων του Προφήτη Ζαχαρία (βλ. 5 Σεπτεμβρίου), πατέρα του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου, έγινε από έναν πιστό ο οποίος ονομαζόταν Καλήμερος επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου Β΄ (408-450 μ.Χ.) στο χωριό Κοφάρ, κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης.
Ο Άγιος Βλάσιος καταγόταν από το χωριό Σκλάβαινα της Ακαρνανίας και διετέλεσε ηγούμενος σε μονή της περιοχής. Μετά από επιδρομή Αγαρηνών πειρατών συνελήφθη μαζί με τους 5 μοναχούς του και απεβίωσαν όλοι εκεί μαρτυρικά το 1006 μ.Χ.. Πολύ αργότερα, μόλις το 1923, ανακαλύφθηκε ο τάφος του Αγίου και ήρθαν στο φως ορισμένα στοιχεία από την ζωή του.
Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την Σερβία και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε παιδική ακόμα ηλικία αναγκάστηκε να καταφύγει στην Σόφια της Βουλγαρίας, για να αποφύγει τους Τούρκους οι οποίοι λόγω της ωραίας εξωτερικής του εμφάνισης ήθελαν να τον φέρουν στην αυλή του σουλτάνου. Εκεί κατοικούσε στην οικία του ιερέα Πέτρου, ο οποίος του εδίδαξε την χριστιανική πίστη, την οποία αργότερα υπερασπίσθηκε με θάρρος ενώπιον ενός έμπειρου Τούρκου διδασκάλου ο οποίος ήθελε να τον παρασύρει στον μωαμεθανισμό. Γι’ αυτό και στην συνέχεια συνελήφθη, δικάσθηκε και επειδή, παρά τις κολακείες που δέχθηκε, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, φυλακίσθηκε. Κατόπιν υπέστη πολλά βασανιστήρια, δικάσθηκε και δέχθηκε ξανά υποσχέσεις και κολακείες, αλλά επειδή ομολόγησε πάλι την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1515 μ.Χ. με θάνατο στην πυρά, αφού πρώτα διαπομπεύθηκε από τον όχλο στους δρόμους της Σόφιας.
12.
|
Μελετίου αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, Αντωνίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Πλωτίνου και Σατορνίνου των μαρτύρων, οσίας Μαρίας της μετονομασθείσης Μαρίνος, οσίου Αλεξίου του θαυματουργού, Χρήστου νεομάρτυρος του κηπουρού.
Ο Άγιος Μελέτιος καταγόταν από την πόλη Μελιτηνή της Αρμενίας, διετέλεσε αρχικά επίσκοπος στην Σεβάστεια της Καππαδοκίας και κατόπιν στην Βέρροια (σημερινό Χαλέπι) της Συρίας. Αργότερα εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας, αλλά μετά από ένα μήνα τον απομάκρυναν οι αιρετικοί οπαδοί του Αρείου. Έζησε σε μια εποχή με έντονες θρησκευτικές διαμάχες λόγω των αιρέσεων, γι’ αυτό και εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο στην Αρμενία. Η θεοσέβειά του, η επιείκειά του και οι πολλές αρετές του τον έκαναν αγαπητό στους πιστούς. Προήδρευσε στην Β΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 22 Μαΐου), αλλά σύντομα απεβίωσε ασθενής το 381 μ.Χ., προτού ακόμα ολοκληρωθούν οι εργασίες της.
Ο Άγιος Αντώνιος καταγόταν από την Κων/πολη, όπου και έγινε αρχικά μοναχός, ενώ αργότερα ηγούμενος σε κάποια μονή της. Σε γεροντική ηλικία εξελέγη εκεί πατριάρχης, φημιζόταν για την ευσέβεια και την φιλανθρωπία του, ενώ 2 χρόνια αργότερα, το 895 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά.
Οι Άγιοι Πλωτίνος και Σατορνίνος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Οσία Μαρία εμόνασε μαζί με τον πατέρα της σε μια ανδρική μονή, αφού φόρεσε ανδρική ενδυμασία και παρουσιάσθηκε ως ευνούχος με το όνομα Μαρίνος. Όταν κάποτε διέμεινε σε ένα ξενοδοχείο μαζί με άλλους μοναχούς, κατηγορήθηκε ότι διέφθειρε την κόρη του ξενοδόχου, ενώ στην πραγματικότητα αυτή είχε απατηθεί από έναν στρατιώτη, όπως αποκάλυψε αργότερα. Η Οσία, όμως, δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την κατηγορία, αν και ήταν εύκολο να το αποδείξει, απομακρύνθηκε από την μονή και εφρόντιζε για 3 χρόνια σε μια γειτονική οικία το παιδί που γεννήθηκε. Όταν, όμως, απεβίωσε ειρηνικά, αποκαλύφθηκε η πραγματική της ταυτότητα αλλά και η δύναμη της αρετής της.
Ο Όσιος Αλέξιος ο θαυματουργός υπήρξε αρχιεπίσκοπος Μόσχας, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1378 μ.Χ..
Ο Άγιος Χρήστος καταγόταν από την Αλβανία και σε ηλικία 40 ετών μετέβη στην Κων/πολη, όπου εργαζόταν ως κηπουρός. Εκεί κατηγορήθηκε στις αρχές από έναν Τούρκο, με τον οποίο λογομάχησε για την τιμή των προϊόντων του, ότι θέλησε να γίνει μωαμεθανός και ότι κατόπιν το μετάνιωσε. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη, φυλακίσθηκε, υπέστη βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά το 1748 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.
13.
|
Ακύλα και Πρισκίλλης των αποστόλων, Μαρτινιανού, Αβραάμη, Μαϊουμά και Συμεών των οσίων, αγίων 2 ανδρών μαρτύρων, Ευλογίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.
Οι Απόστολοι Ακύλας και η σύζυγός του Πρίσκιλλα γεννήθηκαν σε περιοχή του Πόντου, ήταν Εβραίοι στην καταγωγή και εργάζονταν ως σκηνοποιοί. Λόγω, όμως, των διωγμών του αυτοκράτορα Κλαυδίου μετανάστευσαν από την Ρώμη, όπου ζούσαν, στην Κόρινθο γύρω στο 50 μ.Χ.. Όταν ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε την Κόρινθο, του προσέφεραν θερμή φιλοξενία, επίστευσαν στον Χριστό και αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του για να τον βοηθούν. Ήταν και οι δύο άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι, γι’ αυτό και αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα, ενώ ο Απόστολος Παύλος τους μνημονεύει συχνά στις επιστολές του. Απεβίωσαν, πιθανώς, μαρτυρικά.
Ο Άγιος Μαρτινιανός καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης και έζησε στις αρχές του 5ου αι. μ.Χ.. Ασκήτευσε σε νεαρή ηλικία στο όρος Κιβωτός, αλλά αργότερα εμφανίσθηκε εκεί μια πόρνη η οποία αρχικά προσπάθησε να τον παρασύρει, απέτυχε όμως και στο τέλος έγινε εκεί μοναχή. Τότε έφυγε από εκεί και εγκαταστάθηκε σε μια βραχονησίδα. Έφυγε κι από εκεί, όμως, αργότερα, για να μην πέσει σε νέο πειρασμό από μια γυναίκα που βρέθηκε εκεί ναυαγός και μετακόμισε ξανά σε άλλον τόπο, τακτική που εφάρμοσε στην υπόλοιπη ζωή του, λέγοντας στον εαυτό του: «Φεύγε, Μαρτινιανέ, και σώζου». Απεβίωσε ειρηνικά στην Αθήνα.
Ο Όσιος Αβραάμης καταγόταν από την πόλη Κύρου της Παλαιστίνης, όπου και ασκήτευσε αρχικά, αλλά κατόπιν μετέβη σε ένα χωριό του Λιβάνου, το οποίο έμαθε πως είχε κατοίκους ειδωλολάτρες. Οι κάτοικοι θέλησαν να τον διώξουν, επειδή ήταν χριστιανός, αλλά όταν είδαν ότι αυτός επλήρωσε τους φόρους των για να απαλλαγούν από τους φοροεισπράκτορες, τον συμπάθησαν, επίστευσαν στον Χριστό, έκτισαν ναό και έπειτα έγινε εκεί ιερέας τους. Μετά από 3 χρόνια επανήλθε στην ασκητική ζωή, ενώ κατόπιν έγινε επίσκοπος Καρών στην Παλαιστίνη. Λόγω της φήμης του τον εκάλεσε ο αυτοκράτορας Μέγας Θεοδόσιος (395-408 μ.Χ.) στην Κων/πολη για να τον γνωρίσει και αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Για τον Όσιο Μαϊουμά βλ. 23 Ιανουαρίου, όπου αναφέρεται ως Όσιος Μαϋσιμάς.
Για τον Όσιο Συμεών βλ. 14 Ιανουαρίου.
Οι 2 Άγιοι, ένας πατέρας και ο γιος του, συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Άγιος Ευλόγιος έζησε βίο ευσεβή και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα. Εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας από το 579 έως το 607 μ.Χ., καταπολέμησε την αίρεση του νεστοριανισμού και απεβίωσε ειρηνικά.
14.
|
Αυξεντίου και Μάρωνος των οσίων, ιερομαρτύρων Φιλήμονος και Φιλίππου, Βαλεντίνου και Βαλεντίνου, Ανθίμου μάρτυρος, νεομαρτύρων Νικολάου του εξ Ψαρίου Κορινθίας, οσίου Δαμιανού του εκ Μυριχόβου, Γεωργίου Παϊζάνου του ράπτου και Νικολάου του Τραπεζουντίου.
Ο Όσιος Αυξέντιος καταγόταν από την Συρία και υπηρετούσε σε στρατιωτικό σώμα στην Κων/πολη. Αργότερα, όμως, άφησε τον στρατό και ασκήτευσε σε ησυχαστήριο στο όρος Οξεία, κοντά στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας, και έπειτα στο αντικρινό όρος Σκώπα. Ήταν άνθρωπος ευσεβής, μελετούσε συστηματικά και υπήρξε καθηγητής Φιλοσοφίας, Ρητορικής και Θεολογίας. Λόγω της βαθιάς θεολογικής κατάρτισής του κλήθηκε στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου), στην οποία κατάφερε να αποδείξει την πλάνη των αιρετικών Ευτυχούς και Νεστορίου. Πολλοί άνθρωποι τον επισκέπτονταν για να τους θεραπεύσει με τα θαύματά του ή για να τον συμβουλευτούν. Απεβίωσε ειρηνικά γύρω στο 470 μ.Χ..
Ο Όσιος Μάρων ασκήτευσε σε ερειπωμένο ειδωλολατρικό ναό που υπήρχε στην κορυφή όρους κοντά στην πόλη Κύρου της Παλαιστίνης. Περιόδευε, όμως, και σε χωριά και πόλεις κηρύττοντας τον θείο λόγο. Πολλοί ασκητές τον ακολούθησαν και γι’ αυτό ίδρυσε στα περίχωρα της πόλης ασκητήρια και μονές. Απεβίωσε ασθενής.
Ο Άγιος Φιλήμων υπήρξε επίσκοπος στην Γάζα της Παλαιστίνης, συνελήφθη όμως ως χριστιανός και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο.
Ο Άγιος Φίλιππος υπήρξε, όπως και ο προηγούμενος Άγιος (γι’ αυτό και υπάρχει πιθανότητα να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο), επίσκοπος στην Γάζα της Παλαιστίνης, συνελήφθη εκεί ως χριστιανός και απεβίωσε μαρτυρικά.
Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν κληρικός στην Ρώμη, συνελήφθη για την χριστιανική του πίστη επί αυτοκρατορίας Κλαυδίου Β΄ (268-270 μ.Χ.) και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά.
Ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν επίσκοπος στο Τέρνι της Ιταλίας, συνελήφθη ως χριστιανός και απεβίωσε μαρτυρικά στην Ρώμη, όπως και ο προηγούμενος Άγιος και υπάρχει η πιθανότητα ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.
Ο Άγιος Άνθιμος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά στην Ρώμη.
Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από το χωριό Ψάρι της Κορινθίας και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Όταν, όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός, μετέβη στην Σηλυβρία της Θράκης, όπου αργότερα νυμφεύθηκε, απέκτησε παιδιά, ενώ έπειτα έγινε πλανόδιος πωλητής στην Κων/πολη. Όταν κάποτε συκοφαντήθηκε από Τούρκους συναδέλφους του ότι εξύβρισε τον μωαμεθανισμό, συνελήφθη και υπέστη πολλά βασανιστήρια αλλά παρέμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη. Γι’ αυτό και απεβίωσε μαρτυρικά το 1554 μ.Χ. με θάνατο στην πυρά και αποκεφαλισμό.
Ο Όσιος Δαμιανός καταγόταν από το χωριό Μυρίχοβο των Αγράφων, έγινε αρχικά μοναχός στην μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους, όπου υπήρξε μαθητής του Οσίου Δομετίου του σημειοφόρου (βλ. 7 Αυγούστου). Έπειτα μετέβη στον Όλυμπο, ίδρυσε εκεί μονή και περιόδευε στα γύρω χωριά κηρύττοντας τον θείο λόγο. Συνελήφθη, όμως, αργότερα σε ένα χωριό από τους Τούρκους και φυλακίσθηκε στην Λάρισα. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά το 1568 μ.Χ. με απαγχονισμό και ρίψη στην πυρά, ενώ την στάχτη του την έριξαν στον ποταμό Πηνειό.
Ο Άγιος Γεώργιος Παϊζάνος ήταν ράπτης στο επάγγελμα και καταγόταν από το χωριό Πλαγιά της Μυτιλήνης. Συνελήφθη, όμως, από τους Τούρκους και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά στην Κων/πολη το 1693 μ.Χ..
Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από την Τραπεζούντα και σε νεαρή ηλικία ήθελε να γίνει μοναχός, αλλά οι αδελφοί του τον ενύμφευσαν με την βία. Αργότερα, όμως, έμεινε χήρος και μετέβη στην Κων/πολη, όπου έμαθε την ιατρική επιστήμη. Έπειτα έγινε μοναχός και κατόπιν επίσκοπος στην περιοχή της Αμισού στην Μ. Ασία, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό με το προορατικό χάρισμα αλλά και να επιτελεί θαύματα. Συνελήφθη, όμως, από τους Τούρκους, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1920 μ.Χ. σε ηλικία 66 ετών.
15.
|
Ονησίμου του αποστόλου, Ευσεβίου οσίου, Μαΐωρος μάρτυρος, των εν Θράκη 2 μαρτύρων, νεομάρτυρος Ιωάννου του εν Θεσσαλονίκη, οσίου Ανθίμου Βαγιάνου του εν Χίω.
Για τον Απόστολο Ονήσιμο βλ. 22 Νοεμβρίου.
Ο Όσιος Ευσέβιος καταγόταν από την Συρία και ασκήτευσε σε όρος κοντά στην κώμη Ασιχά. Έζησε λιτή ζωή, με αυστηρή άσκηση και απέκτησε πολλούς μαθητές. Αργότερα μετέβη σε γειτονική μονή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 5ο αι. μ.Χ. σε ηλικία μεγαλύτερη των 90 ετών.
Ο Άγιος Μαΐωρ ήταν στρατιώτης επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), συνελήφθη στην Γάζα της Παλαιστίνης για την χριστιανική του πίστη και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από συνεχή μαστίγωση 7 ημερών.
Για τους 2 Αγίους στην Θράκη βλ. 25 Οκτωβρίου.
Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Κουλακιά της Θεσσαλονίκης και όταν κάποτε μερικοί Τούρκοι με τους οποίους συνέτρωγε άρχισαν να φωνάζουν ότι τους ομολόγησε πως ήθελε να γίνει μωαμεθανός, εκείνος το αρνήθηκε ενώπιόν τους με όλη την δύναμη της ψυχής του. Τότε συνελήφθη από αυτούς, σύρθηκε με την βία στην αγορά της Θεσ/νίκης και στην συνέχεια απεβίωσε εκεί μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1776 μ.Χ., ενώ το τίμιο λείψανό του ρίφθηκε στην θάλασσα.
Ο Όσιος Άνθιμος ο Βαγιάνος, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε στην Χίο το 1960 μ.Χ..
16.
|
Παμφίλου μάρτυρος και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Φλαβιανού πατριάρχου Κων/πόλεως, Φλαβιανού και Μαρουθά των οσίων, των εν Μαρτυρουπόλει αγίων μαρτύρων, Ρωμανού οσιομάρτυρος του νέου του εκ Καρπενησίου.
Ο Άγιος Πάμφιλος συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού από τον ηγεμόνα Φιρμιλιανό και απεβίωσε μαρτυρικά στην Καισάρεια της Παλαιστίνης με αποκεφαλισμό το 290 μ.Χ.. Μαζί του συνελήφθησαν κατά την είσοδό τους στην πόλη, όταν ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, καταδικάσθηκαν και απεβίωσαν μαρτυρικά οι Άγιοι Ουάλης, Παύλος, Σέλευκος, Ηλίας, Ιερεμίας, Ησαΐας, Σαμουήλ και Δανιήλ με αποκεφαλισμό ενώ ο Θεόδουλος με σταυρικό θάνατο. Επιπλέον, απεβίωσαν μαρτυρικά οι Άγιοι Πορφύριος, ο οποίος ήταν υπηρέτης του Αγίου Παμφίλου, και Ιουλιανός με θάνατο στην πυρά, επειδή προσπάθησαν να παραλάβουν τα τίμια λείψανα των προηγουμένων Αγίων.
Ο Άγιος Φλαβιανός ήταν αρχικά πρεσβύτερος και σκευοφύλακας στον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη, ενώ αργότερα έγινε εκεί πατριάρχης. Παρέμεινε, όμως, μόνον 2 χρόνια στον θρόνο, επειδή κατεδίκασε με μια τοπική σύνοδο τους αιρετικούς Ευτυχή και Διόσκουρο, αλλά οι οπαδοί τους τον καθαίρεσαν με μια άλλη σύνοδο που έγινε στην Έφεσο της Μ. Ασίας. Τότε τον τιμώρησαν με εξορία, αλλά απεβίωσε εκεί μαρτυρικά το 449 μ.Χ. μετά από χτυπήματα πού δέχθηκε από τον φανατισμένο όχλο των αιρετικών.
Ο Όσιος Φλαβιανός ήταν ασκητής, ο οποίος παρέμεινε μόνος για 60 ολόκληρα χρόνια σε κελί που έκτισε στην κορυφή ενός όρους. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθενείς και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Μαρουθάς ήταν επίσκοπος στην Ταγρίτη της Μεσοποταμίας και στάλθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄ (379-395 μ.Χ.) ως πρεσβευτής στην Περσία. Εκεί, τον υποδέχθηκε με τιμές ο Πέρσης βασιλιάς Ισδιγέρθος, ενώ ο Όσιος εθεράπευσε την ασθενή κόρη του. Έπειτα, εζήτησε από τον βασιλιά να του δοθούν τα λείψανα των Αγίων που εμαρτύρησαν στην Περσία, τα οποία στην συνέχεια μετέφερε σε μια πόλη που ίδρυσε στην Αρμενία και την ονόμασε Μαρτυριούπολη. Εκεί, αργότερα, κατά την ημέρα των εγκαινίων της πόλης ο Όσιος απεβίωσε ειρηνικά.
Για τον Όσιο Ρωμανό βλ. 5 Ιανουαρίου.
17.
|
Θεοδώρου του Τήρωνος, Μαριάμνης ισαποστόλου, οσίων Αυξιβίου επισκόπου και Θεοστηρίκτου, Μαρκιανού και Πουλχερίας των ευσεβών βασιλέων, νεομαρτύρων Μιχαήλ του Μαυροειδούς και Θεοδώρου Βυζαντίου του νέου, Ερμογένους πατριάρχου Μόσχας, εύρεσις τιμίων λειψάνων Μηνά Καλλικελάδου.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από τα Χουμίαλα της Αμάσειας στον Πόντο και υπηρετούσε ως στρατιώτης στο τάγμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων. Στα χρόνια των διωγμών ομολόγησε την χριστιανική του πίστη ενώπιον του διοικητή του Βρίγκα, ο οποίος όμως δεν τον συνέλαβε αλλά του έδωσε χρόνο για να μεταμεληθεί. Ο Άγιος όμως όχι μόνο παρέμεινε ακλόνητος αλλά και πυρπόλησε ένα βράδυ τον ναό και το άγαλμα της θεάς Ρέας που υπήρχε εκεί, αγανακτισμένος από τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλονταν οι χριστιανοί. Συνελήφθη τότε και αφού υπέστη βασανιστήρια, απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο το 297 μ.Χ..
Η Αγία Μαριάμνη ήταν αδελφή του Αποστόλου Φιλίππου (βλ. 14 Νοεμβρίου), τον οποίο και ακολούθησε στην Μ. Ασία μαζί με τον Απόστολο Βαρθολομαίο. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του αδελφού της στην Ιεράπολη, μετέβη στην Λυκαονία της Μ. Ασίας κηρύττοντας τον θείο λόγο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Αυξίβιος (ή Ευξίφιος) καταγόταν από την Ρώμη και προερχόταν από ευπόρους γονείς. Όταν, όμως, αυτοί θέλησαν να τον νυμφεύσουν με ειδωλολάτρισσα, εκείνος, επειδή είχε κατηχηθεί στην χριστιανική πίστη, κατέφυγε στην Κύπρο. Εκεί έγινε μαθητής του Ευαγγελιστή Μάρκου, βαπτίσθηκε από αυτόν χριστιανός και έπειτα χειροτονήθηκε επίσκοπος Σόλων στην Κύπρο. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, κήρυξε τον θείο λόγο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Θεοστήρικτος είναι πιθανόν το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Όσιο ο οποίος εορτάζει στις 10 Νοεμβρίου (βλ.λ.).
Ο Άγιος Μαρκιανός καταγόταν από την Θράκη και έγινε αυτοκράτορας του Βυζαντίου το 450 μ.Χ., όταν νυμφεύθηκε την Αγία Πουλχερία μετά την κοίμηση του αδελφού της αυτοκράτορα Αγίου Θεοδοσίου Β΄ (βλ. 29 Ιουλίου). Ορκίσθηκε, όμως, ότι θα διαφυλάξει την παρθενία της, την οποία αυτή είχε αφιερώσει στον Θεό. Με την μεσολάβηση της Πουλχερίας, η οποία διοικούσε ουσιαστικά το κράτος επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου, έγινε η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (βλ. 9 Σεπτεμβρίου), ενώ ο Μαρκιανός προήδρευσε στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου). Η Αγία ίδρυσε πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα και ναούς στην Κων/πολη, όπως την περίφημη εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, και απεβίωσε ειρηνικά το 453 μ.Χ. σε ηλικία 54 ετών, ενώ ο σύζυγός της το 457 μ.Χ..
Ο Άγιος Μιχαήλ ο Μαυροειδής καταγόταν από την Αδριανούπολη της Θράκης και προερχόταν από εύπορη και επιφανή οικογένεια. Συκοφαντήθηκε, όμως, από μερικούς Τούρκους για προσβολή της μωαμεθανικής θρησκείας, δικάσθηκε και αθωώθηκε. Αλλά, όταν οι συκοφάντες απείλησαν τον δικαστή, αυτός διέταξε να φυλακισθεί ο Άγιος και ανέφερε την υπόθεση στον σουλτάνο. Η διαταγή, όμως, του σουλτάνου ήταν τελεσίδικη, ή να αλλαξοπιστήσει ή να θανατωθεί, και τότε ο δικαστής προσπάθησε με κολακείες και κάθε άλλο τρόπο να πείσει τον Μιχαήλ να γίνει μωαμεθανός. Αλλά, ο Άγιος δεν αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό στα τέλη του 15 αι. μ.Χ., ενώ το τίμιο λείψανό του παραδόθηκε στην πυρά.
Ο Άγιος Θεόδωρος Βυζάντιος ο νέος καταγόταν από το Νεοχώριο του Βοσπόρου και εργαζόταν ως ζωγράφος στο παλάτι του σουλτάνου στην Κων/πολη. Εκεί, παρασύρθηκε από την τρυφηλή ζωή και έγινε μουσουλμάνος. Τρία χρόνια, όμως, αργότερα μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή, και κατέφυγε στην Χίο, όπου διέμενε στην οικία ενός ιερέα με την βοήθεια του οποίου επέστρεψε στην χριστιανική πίστη. Από εκεί μετέβη αργότερα στην Μυτιλήνη, όπου ενώπιον των αρχών ομολόγησε την επιστροφή του στον Χριστό, γι’ αυτό και συνελήφθη αμέσως, φυλακίσθηκε και μαστιγώθηκε. Κατόπιν υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1795 μ.Χ. με απαγχονισμό. Τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος της Μυτιλήνης.
Ο Άγιος Ερμογένης υπήρξε πατριάρχης Μόσχας, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1612 μ.Χ..
Η εύρεση των τιμίων λειψάνων του Αγίου Μηνά Καλλικελάδου (βλ. 10 Δεκεμβρίου) πραγματοποιήθηκε μετά από υπόδειξη του Αγίου, ο οποίος εμφανίσθηκε σε έναν πιστό που ονομαζόταν Φιλομμάτης. Τότε με την υπόδειξη του πιστού τα τίμια λείψανα βρέθηκαν σε παραλιακή περιοχή μέσα σε μία λάρνακα επί αυτοκρατορίας Μαρκιανού (450-457 μ.Χ.).
18.
|
Λέοντος πάπα Ρώμης, Αγαπητού επισκόπου και ομολογητού, Αγρίππα, Βικτωρίνου, Δωροθέου, Θεοδούλου, Παρηγορίου, Λέοντος και Πιουλίου των μαρτύρων.
Ο Άγιος Λέων καταγόταν από την Ιταλία, διετέλεσε πάπας Ρώμης το 440 μ.Χ. και διακρίθηκε για τον ταπεινό και ασκητικό του βίο. Επιστράτευσε τις θεολογικές του γνώσεις και τον πνευματικό του πλούτο στον αγώνα εναντίον των αιρετικών μονοφυσιτών. Με έγγραφο που απέστειλε στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου), και το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό, διατύπωσε με σαφήνεια την συνύπαρξη των δύο φύσεων, της θεϊκής και της ανθρώπινης, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ήταν όμως και ο πρώτος που υποστήριξε έντονα το παπικό πρωτείο, το οποίο προκάλεσε από τότε διένεξη ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες, ανατολική και δυτική. Απεβίωσε ειρηνικά το 460 μ.Χ. σε βαθιά γηρατειά.
Ο Όσιος Αγαπητός ο ομολογητής καταγόταν από την Καππαδοκία και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός σε μονή κοντά στην πόλη Συναό. Επί αυτοκρατορίας, όμως, του διώκτη των χριστιανών Λικινίου τον απέσπασαν από την μονή και τον κατέταξαν στο στράτευμα παρά την θέλησή του, επειδή ήταν ρωμαλέος στο σώμα. Αλλά, όταν ο Άγιος είδε τους μάρτυρες Αγίους Αγρίππα, Βικτωρίνο, Δωρόθεο και Θεόδουλο να υφίστανται βασανισμούς, τότε ομολόγησε κι αυτός την πίστη του, συνελήφθη αμέσως και αυτός, υπέστη αρκετά βασανιστήρια αλλά στο τέλος, όταν τον πλήγωσαν με ακόντιο, παρέμεινε ανέπαφος. Αργότερα, όταν εθεράπευσε από δαιμόνιο έναν δούλο του αυτοκράτορα Μεγάλου Κων/νου, ζήτησε ως μόνη ανταμοιβή την αποστράτευσή του. Κατόπιν έγινε ιερέας και έπειτα επίσκοπος Συναού, όπου συνέχισε να επιτελεί θαύματα και να προφητεύει. Απεβίωσε ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία στα τέλη του 4ου αι. μ.Χ..
Ο Άγιος Παρηγόριος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης στα Πάταρα της Μ. Ασίας, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά. Όμως, ο αχώριστος φίλος του Άγιος Λέων παρέμενε συντετριμμένος από την απώλειά του αλλά και ποθούσε έντονα τον στέφανο του μαρτυρίου του. Γι’ αυτό και κατά την διάρκεια μιας ειδωλολατρικής εορτής συνέτριψε τα κηροπήγια και τους λύχνους που έκαιαν μπροστά από τα είδωλα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Τότε ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό ενώπιον του άρχοντα της πόλης, υπέστη μαστίγωση και απεβίωσε μαρτυρικά, όταν ρίφθηκε στον γκρεμό ενός χειμάρρου.
Ο Άγιος Πιούλιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
19.
|
Αρχίππου, Απφίας και Φιλήμονος των αποστόλων, Μαξίμου, Θεοδότου, Ασκληπιοδότης και Ησυχίου των μαρτύρων, Φιλοθέης οσιομάρτυρος της Αθηναίας, Ανιανού αγίου, Ευγενίου και Μακαρίου των ομολογητών, Κόνωνος, Ραβουλά και Σωφρονίου των οσίων, ιερομάρτυρος Νικήτα του νέου.
Για τους Αποστόλους Άρχιππο, Φιλήμονα και Απφία βλ. 22 Νοεμβρίου.
Οι Άγιοι Μάξιμος, Θεόδοτος, Ασληπιοδότη και Ησύχιος κατάγονταν από την Μαρκιανούπολη της Θράκης και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθησαν από τον στρατηγό Τήριδα, υπέστησαν βασανιστήρια, λιθοβολισμό και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Για τον Άγιο Ανιανό δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πού και πότε έζησε και έδρασε, ενώ σε μερικά χειρόγραφα αναφέρεται και ως Ανίνας και εορτάζει στις 20 Φεβρουαρίου.
Οι Όσιοι Ευγένιος και Μακάριος οι ομολογητές συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια και εξορίσθηκαν στην Μαυριτανία της Αφρικής. Εκεί, έζησαν μέσα σε ένα σπήλαιο και απεβίωσαν εξασθενισμένοι από τις πολλές κακουχίες.
Ο Όσιος Κόνων καταγόταν από την Κιλικία της Μ. Ασίας, έγινε αρχικά μοναχός στην μονή Πενθουκλά κοντά στην έρημο του ποταμού Ιορδάνη και αργότερα πρεσβύτερος. Εκεί, αργότερα διορίσθηκε από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Πέτρο υπεύθυνος να βαπτίζει στον ποταμό τους προσερχόμενους προσκυνητές. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ραβουλάς καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας και από νεαρή ηλικία έζησε ασκητικά σε όρη και σε σπήλαια. Έπειτα, ίδρυσε μονή στο όρος του Λιβάνου με την συνδρομή του αυτοκράτορα Ζήνωνα, ενώ αργότερα με την βοήθεια του αυτοκράτορα Αναστασίου ίδρυσε άλλη μονή στην Κων/πολη. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία άνω των 80 ετών στα πρώτα χρόνια της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.).
Ο Όσιος Σωφρόνιος υπήρξε επίσκοπος άγνωστο σε ποια περιοχή, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Νικήτας ο νέος καταγόταν από την Ήπειρο και έγινε ιερομόναχος στο Άγιον Όρος, αρχικά στην σκήτη της Αγίας Άννης και κατόπιν στην μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Επειδή εκήρυττε με θάρρος τον θείο λόγο στα χωριά των Σερρών και της Δράμας, συνελήφθη από τους Τούρκους και φυλακίσθηκε στις Σέρρες. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1806 μ.Χ..
20.
|
Λέοντος επισκόπου, Αγάθωνος πάπα Ρώμης, Σαδώθ ιερομάρτυρος και των συν αυτώ 128 αγίων μαρτύρων, Διδύμου, Νεμεσίου, Ποταμίου και Ευτροπίου μαρτύρων, Ανίνα αγίου, οσίων Κινδέου επισκόπου, Βησσαρίωνος του θαυματουργού, Πλωτίνου και Αγάθωνος του θαυματουργού.
Ο Όσιος Λέων καταγόταν από την Ραβέννα της Ιταλίας και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Το ταπεινό του φρόνημα και η θεολογική του κατάρτιση τον έκαναν να διακριθεί και να αναδειχθεί σε επίσκοπο της Κατάνης στην Σικελία. Χάρη στις πολλές αρετές του αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Συνέλαβε τον μάγο Ηλιόδωρο, ο οποίος τερατολογούσε για την χριστιανική πίστη, και εισήλθε μαζί του σε φωτιά από την οποία όμως μόνον ο Άγιος εξήλθε άτρωτος. Απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 10ου αι. μ.Χ..
Ο Άγιος Αγάθων καταγόταν από την Ιταλία, προερχόταν από ευσεβείς γονείς, μετά την κοίμηση των οποίων εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς και έγινε μοναχός. Αργότερα εξελέγη πάπας Ρώμης και μετά από συμφωνία μαζί του ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ΄ συνεκάλεσε την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 14 Σεπτεμβρίου), η οποία κατεδίκασε την αίρεση των μονοθελητών. Απεβίωσε ειρηνικά το 681 μ.Χ..
Για τον Άγιο Σαδώθ και τους 128 μάρτυρες βλ. 19 Οκτωβρίου.
Οι Άγιοι Δίδυμος, Νεμέσιος και Ποτάμιος συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Κύπρο.
Ο Άγιος Ευτρόπιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Για τον Άγιο Ανίνα βλ. 19 Φεβρουαρίου, Άγιος Ανιανός.
Ο Όσιος Κινδέος υπήρξε επίσκοπος στην Πισιδία της Μ. Ασίας, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Βησσαρίων ο θαυματουργός καταγόταν από την Αίγυπτο, ασκήτευσε στην έρημο ζώντας με αυστηρή άσκηση. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει θαύματα πολλά και πρωτάκουστα. Οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη και απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.
Ο Όσιος Πλωτίνος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Αγάθων ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 15ο αι. μ.Χ..
21.
|
Τιμοθέου του εν Συμβόλοις, Ευσταθίου και Γεωργίου των επισκόπων, Ιωάννου πατριάρχου Κων/πόλεως του από Σχολαστικών και Ζαχαρίου πατριάρχου Ιεροσολύμων, αγίων Ανδρέου και Ανατολίου.
Ο Όσιος Τιμόθεος ξεχώρισε για τον ταπεινό του βίο ζώντας ασκητικά σε ερήμους και όρη. Λόγω των αρετών του αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθενείς. Απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο γιατί αναφέρεται στα χειρόγραφα η περιοχή Σύμβολα – ίσως να είναι ο τόπος ταφής του. Φαίνεται πιθανό ότι έζησε την εποχή της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) κατά τον 8ο - 9ο αι. μ.Χ..
Ο Άγιος Ευστάθιος καταγόταν από την Σίδη της Παμφυλίας στην Μ. Ασία, ήταν επίσκοπος στην Βέρροια (σημερινό Χαλέπι) της Συρίας και έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου), οπότε και μετατέθηκε ως επίσκοπος Αντιοχείας. Πέντε χρόνια, όμως, αργότερα καθαιρέθηκε, επειδή κατηγορήθηκε από τους αιρετικούς οπαδούς του Αρείου ότι συνήψε σχέσεις με μία γυναίκα και απέκτησε μάλιστα παιδί. Εξορίσθηκε στην Τραϊανούπολη της Θράκης, όπου και απεβίωσε εξόριστος γύρω στο 360 μ.Χ.. Πολλά χρόνια, όμως, αργότερα η αλήθεια αποκαταστάθηκε και ο Άγιος εγκωμιάσθηκε και τιμήθηκε. Αναφέρεται μάλιστα ότι η γυναίκα που τον συκοφάντησε, αρρώστησε βαριά και έτσι φανέρωσε την πλεκτάνη.
Ο Όσιος Γεώργιος καταγόταν από το χωριό Κρώμνα, κοντά στην Αμάστριδα της Μ. Ασίας, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και σε νεαρή ηλικία εμόνασε στο όρος της Συρικής κοντά σε γέροντα ασκητή. Μετά την κοίμηση του γέροντα, μετέβη στην Βόνυσα (σημερινή Βόνιτσα) της Ακαρνανίας, όπου και ασκήτευσε. Αργότερα, όμως, επέστρεψε στην Αμάστριδα και χειροτονήθηκε επίσκοπός της. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε εκεί ειρηνικά στις αρχές του 9ου αι. μ.Χ..
Ο Άγιος Ιωάννης ο από Σχολαστικών καταγόταν από το χωριό Σιρίμιο της Αντιόχειας, ήταν αρχικά δικηγόρος αλλά αργότερα έγινε κληρικός διαπρέποντας σε αρετή και παιδεία. Αργότερα, μετέβη ως απεσταλμένος του πατριαρχείου Αντιοχείας στην Κων/πολη, αλλά εκεί τον εξέλεξαν σύντομα πατριάρχη Κων/πολης το 565 μ.Χ.. Απεβίωσε ειρηνικά το έτος 577 μ.Χ..
Ο Άγιος Ζαχαρίας έγινε πατριάρχης Ιεροσολύμων το 609 μ.Χ., αλλά 5 χρόνια αργότερα έγινε η άλωση της πόλης από τον Πέρση βασιλιά Χοσρόη, οπότε και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος μαζί με τον Τίμιο Σταυρό και τους συμπατριώτες του στην Περσία. Δεν φαίνεται πιθανή η εκδοχή ότι απεβίωσε στην αιχμαλωσία, αλλά πως όταν ο αυτοκράτορας Ηράκλειος το 628 μ.Χ. νίκησε τους Πέρσες, επανήλθε στην Ιερουσαλήμ μαζί με τους αιχμαλώτους και τον Τίμιο Σταυρό. Τότε, ο Σταυρός επανατοποθετήθηκε στον ναό της Αναστάσεως και έγινε η ύψωσή Του από τον Άγιο ενώπιον του συγκεντρωμένου λαού (βλ. και 14 Σεπτεμβρίου, Ύψωσις Τιμίου Σταυρού). Απεβίωσε ειρηνικά το έτος 633 μ.Χ..
Οι Άγιοι Ανδρέας, ο οποίος καταγόταν από την Μυτιλήνη, και Ανατόλιος, από την Ραΐθώ του Σινά, υπήρξαν από τους πρώτους μαθητές του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου (βλ. 20 Ιανουαρίου). Έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά.
22.
|
Ανθούσης μάρτυρος και των συν αυτή 12 αγίων μαρτύρων, Συνετού μάρτυρος, εύρεσις τιμίων λειψάνων των Αγίων μαρτύρων των εν τοις Ευγενίου, Τελεσφόρου, Βλασίου και Αρίστωνος των επισκόπων, Θαλασσίου, Λιμναίου, Αθανασίου του ομολογητού και Βαραδάτου των οσίων, Θεοκτίστης του Βορονέζ της δια Χριστόν σαλής.
Η Αγία Ανθούσα (ή Άνθουσα) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με 12 υπηρέτες της με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Συνετός συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ είναι πιθανόν ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου (βλ.λ.).
Τίμια λείψανα μαρτύρων βρέθηκαν την εποχή του πατριάρχη Κων/πολης Θωμά (607-610 μ.Χ.) σε μια περιοχή της πόλης κοντά στο ορφανοτροφείο Ευγένιον. Παρουσία μεγάλου πλήθους έγινε η ανακομιδή των λειψάνων, ενώ συνέβησαν πολλά θαύματα και θεραπεύτηκαν πολλοί ασθενείς. Μετά από πολλά χρόνια αποκαλύφθηκε, ύστερα από οπτασία που είδε ο κληρικός Νικόλαος, πως ανάμεσα στα λείψανα ήταν και των Αγίων Ανδρονίκου και Ιουνίας (βλ. 17 Μαΐου).
Ο Άγιος Τελεσφόρος υπήρξε επίσκοπος Ρώμης, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το έτος 136 μ.Χ..
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν επίσκοπος, δεν είναι όμως βέβαιο αν υπαγόταν στην Εκκλησία της Ρώμης, έζησε ευσεβή και ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Αρίστων (ή Αριστίων) διετέλεσε δεύτερος επίσκοπος Κύπρου μετά τον Απόστολο Βαρνάβα (βλ. 11 Ιουνίου), αλλά παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.
Ο Όσιος Θαλάσσιος καταγόταν από την Συρία και ασκήτευε σε λόφο κοντά στον ποταμό Ευφράτη κατά τον 5ο αι. μ.Χ.. Εκεί προσήλθε αργότερα ο Όσιος Λιμναίος, έγινε μαθητής του για κάποιο διάστημα και κατόπιν μετέβη στο μέρος όπου ασκήτευε ο Όσιος Μάρων (βλ. 14 Φεβρουαρίου). Ύστερα μιμούμενος τον τρόπο ζωής του ανέβηκε στην κορυφή όρους κοντά στην πόλη Ταργάλα και ασκήτευσε για 38 χρόνια σε ένα απλό κελί χωρίς στέγη. Περισυνέλεξε, μάλιστα, εκεί τους τυφλούς επαίτες της περιοχής και φρόντιζε για την διαμονή και την διατροφή τους από τις ελεημοσύνες των χριστιανών που τον επισκέπτονταν. Απεβίωσαν και οι δύο ειρηνικά.
Ο Όσιος Αθανάσιος ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη, προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς, ενώ σε νεαρή ηλικία εμόνασε στην μονή Παυλοπετρίου της Νικομήδειας στην Μ. Ασία. Στα χρόνια του εικονομάχου αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ (813-820 μ.Χ.) ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες και γι’ αυτό βασανίσθηκε και εξορίσθηκε από τους αντιπάλους του. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Βαραδάτος καταγόταν από την Αντιόχεια και ασκήτευσε σε γειτονικό όρος μέσα σε στενό κελί. Αργότερα, με την προτροπή του πατριάρχη Αντιοχείας μετέβη στην πόλη προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην Εκκλησία αλλά και διατηρώντας την αυστηρή του άσκηση έως ότου απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Η Αγία Θεοκτίστη έζησε στο Βορονέζ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλή, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελή για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά της.
23.
|
Πολυκάρπου επισκόπου Σμύρνης, Κλήμεντος και Θεής των μαρτύρων, Ιωάννου, Μωϋσέως, Αντιόχου, Αντωνίου, Ζεβινά, Πολυχρονίου, Μωσή και Δαμιανού των οσίων, αγίας Γοργονίας, Αλεξάνδρου του ακοιμήτου, Δαμιανού και Ιωάννου του θεριστού των οσίων, οσιομάρτυρος Δαμιανού του εκ Μυριχόβου.
Ο Άγιος Κλήμης συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Αγία Θεή συνελήφθη ως χριστιανή σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Ιωάννης υπήρξε μαθητής του Οσίου Λημναίου (βλ. 22 Φεβρουαρίου), έζησε παρόμοια με εκείνον ασκητική ζωή σε ένα όρος και απεβίωσε ειρηνικά. Μιμητές του έγιναν οι Άγιοι Μωυσής, Αντίοχος και Αντώνιος (ή Αντωνίνος), οι οποίοι ασκήτευσαν σε όρος κοντά στην πόλη Ραμά, έζησαν ενάρετο βίο και απεβίωσαν ειρηνικά.
Ο Όσιος Ζεβινάς, ο οποίος καταγόταν από την Συρία, και οι μαθητές του Όσιοι Πολυχρόνιος, Μω(υ)σής και Δαμιανός εμόνασαν σε ένα όρος ζώντας με αυστηρή άσκηση και απεβίωσαν ειρηνικά.
Η Αγία Γοργονία ήταν κόρη του Αγίου Γρηγορίου Ναζιανζού και της Οσίας Νόννας και αδελφή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλ. 1 Ιανουαρίου, 5 Αυγούστου και 25 Ιανουαρίου αντίστοιχα). Υπήρξε πρότυπο ευσεβούς γυναίκας, ήταν έγγαμη και μητέρα πέντε παιδιών, αλλά απεβίωσε σε νεαρή ηλικία από ασθένεια γύρω στο 370 μ.Χ..
Ο Όσιος Αλέξανδρος ο ακοίμητος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 430 μ.Χ..
Ο Όσιος Δαμιανός εμόνασε σε νεαρή ηλικία στην μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, ενώ αργότερα μετέβη για μεγαλύτερη άσκηση σε γειτονικό κελί της μονής. Έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά γύρω στο 1280 μ.Χ..
Ο Όσιος Ιωάννης ο θεριστής έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 11ο αι. μ.Χ..
Για τον Όσιο Δαμιανό τον εκ Μυριχόβου βλ. 14 Φεβρουαρίου.
24.
|
Πρώτη και δευτέρα εύρεσις τιμίας κεφαλής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Όταν ο άρχοντας της Ιουδαίας Ηρώδης Αντύπας διέταξε να αποκεφαλισθεί ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος (βλ. 29 Αυγούστου), η τιμία κεφαλή του ετάφη κρυφά σε έναν τόπο κοντά στο ανάκτορο. Πολλά χρόνια αργότερα, έγινε η πρώτη εύρεση της τιμίας κεφαλής του Ιωάννη Προδρόμου, όταν δύο μοναχοί πήγαν στα Ιεροσόλυμα και κατευθύνθηκαν, ύστερα από υπόδειξη του ίδιου του Αγίου, στο παλάτι του Ηρώδη. Εκεί βρήκαν την τιμία κάρα στο σημείο που τους είχε υποδειχθεί και έκτοτε αφοσιώθηκαν με ευλάβεια στην φύλαξή της. Μετά την κοίμησή τους η τιμία κεφαλή πέρασε στην κατοχή ενός κεραμέα από την πόλη Έμεσα. Έπειτα, αφού βρέθηκε στην κατοχή διαφόρων ανθρώπων, κατέληξε στην Κων/πολη, χάθηκε όμως από εκεί αργότερα. Η δεύτερη εύρεση της τιμίας κάρας έγινε κατά τον 5ο αι. μ.Χ., όταν την παρέλαβε ο επίσκοπος Ουράνιος, ο οποίος και την τοποθέτησε σε ναό προς προσκύνηση των πιστών. Χάθηκε όμως και πάλι αργότερα (βλ. 25 Μαΐου, γ΄ εύρεσις).
25.
|
Ταρασίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Ρηγίνου και Μαρκέλλου των επισκόπων, Αλεξάνδρου και Αντωνίου των μαρτύρων, οσίου Θεοδώρου του δια Χριστόν σαλού.
Ο Άγιος Ταράσιος προερχόταν από οικογένεια ευγενών της Κων/πολης και διετέλεσε αρχικά αξιωματούχος στο παλάτι. Αργότερα, όμως, λόγω της φιλανθρωπίας του και του ταπεινού βίου εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης. Με το αξίωμα αυτό, στο οποίο τον προώθησε η εικονολάτρισσα αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία, συνεκάλεσε την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 11 Οκτωβρίου). Έτσι έφερε πάλι την ειρήνη στην Εκκλησία, έληξε η πρώτη φάση της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) και έγινε η αποκατάσταση της λατρείας των ιερών εικόνων. Απεβίωσε ειρηνικά το 806 μ.Χ..
Ο Άγιος Ρηγίνος καταγόταν από την Λιβαδειά και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Εξελέγη επίσκοπος Σκοπέλου, μετείχε σε τοπική σύνοδο που έγινε το 347 μ.Χ. και επικύρωσε τα πρακτικά της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλ. 28 Μαΐου). Έπειτα, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη συνελήφθη από τον διοικητή της Ελλάδας και απεβίωσε μαρτυρικά στην Σκόπελο με αποκεφαλισμό το 362 μ.Χ..
Ο Άγιος Μάρκελλος καταγόταν από την Κύπρο, υπήρξε επίσκοπος Απαμείας της Κύπρου (αλλά επειδή δεν υπήρχε τέτοια επισκοπή, πιθανόν να ήταν της Αιπείας, δηλαδή των Σόλων της Κύπρου) και απεβίωσε μαρτυρικά. Υπάρχει, όμως, σύγχυση στα χειρόγραφα, επειδή αλλού εμφανίζεται ως επίσκοπος Απαμείας της Συρίας κατά τον 5ο αι. μ.Χ. (π.β. 14 Αυγούστου, Άγιος Μάρκελλος). Πρόκειται, πιθανόν, για δύο διαφορετικούς Αγίους.
Ο Άγιος Αλέξανδρος καταγόταν από τα Ποτίολα της Ιταλίας και κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθη από τον ηγεμόνα Τιβεριανό. Επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, μεταφέρθηκε στην Καρθαγένη της Ισπανίας και έπειτα στην Μαρκιανούπολη της Θράκης υπομένοντας παντού βασανιστήρια. Κατόπιν οδηγήθηκε στην Δριζίπαρο της Θράκης, όπου και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Αντώνιος (ή Αντωνίνος) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Θεόδωρος υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του. Απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
26.
|
Πορφυρίου επισκόπου Γάζης, Φωτεινής μεγαλομάρτυρος της Σαμαρείτιδος και των συν αυτή αγίων μαρτύρων, Θεοκλήτου του φαρμακού και Χριστοδούλου των μαρτύρων, Νικολάου του Κατοπινού, νεομάρτυρος Ιωάννου του Κάλφα, μνήμη της εις πρεσβύτερον χειροτονίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Ο Όσιος Πορφύριος καταγόταν από την Θεσ/νίκη, ασκήτευσε αρχικά στην έρημο της Αιγύπτου, στην συνέχεια έγινε ιερέας στα Ιεροσόλυμα και έπειτα επίσκοπος στην Γάζα της Παλαιστίνης. Αξιώθηκε από το Θεό να επιτελεί θαύματα. Επισκέφθηκε την Κων/πολη και κατάφερε με την υποστήριξη του αυτοκράτορα Αρκαδίου και της συζύγου του Ευδοξίας να απαλλάξει την πόλη του από την καταπίεση των κρατικών υπαλλήλων, πολλοί από τους οποίους ήταν αιρετικοί ή ειδωλολάτρες. Άμεσο επακόλουθο ήταν και η καταστροφή του Μαρνείου, περίφημου ειδωλολατρικού ναού, στην θέση του οποίου έπειτα ανήγειρε με βασιλική δωρεά μεγαλοπρεπή ναό. Απεβίωσε ειρηνικά το 420 μ.Χ..
Η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα ήταν η γυναίκα εκείνη η οποία αναφέρεται στο Ευαγγέλιο ότι καταγόταν από την Σαμάρεια και ότι επίστευσε στον λόγο του Ιησού Χριστό, όταν συνομίλησε μαζί Του στο πηγάδι του Ιακώβ. Αργότερα, βαπτίσθηκε χριστιανή, ανάμεσα στις πρώτες γυναίκες της Σαμάρειας, έλαβε το όνομα Φωτεινή και εκήρυξε τον θείο λόγο στην Αφρική και την Ρώμη. Απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Νέρωνα, το 64 μ.Χ., μαζί με τις αδελφές της Αγίες Ανατολή, Φωτώ, Φωτίδα, Παρασκευή και Κυριακή αλλά και τους γιους της Αγίους Φωτεινό, Ιωσή και Βίκτωρα. Ο Βίκτωρ, ο οποίος ήταν στρατηγός, οδήγησε στην χριστιανική πίστη τον Άγιο Σεβαστιανό, ο οποίος είχε το αξίωμα του δούκα, και απεβίωσε κι αυτός μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Άγιος Θεόκλητος ο φαρμακός ήταν, πιθανόν, ο μάγος που έδωσε δηλητήριο στην Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα και επειδή εκείνη παρέμεινε αλώβητη, επίστευσε στον Χριστό και κατόπιν απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Χριστόδουλος συνελήφθη ως χριστιανός, πιθανόν μαζί με τους γιους της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Κατοπινός έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την συνοικία Γαλατάς της Κων/πολης και εργαζόταν ως λεπτουργός κάλφας, δηλαδή βοηθός τεχνίτη, στο παλάτι του σουλτάνου. Όταν, όμως, κάποτε συζήτησε με έναν νεαρό Τούρκο μαθητευόμενό του και εκφράστηκε αρνητικά για τον μωαμεθανισμό, αυτός τον κατηγόρησε στις αρχές και έπειτα συνελήφθη. Αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια στην φυλακή, όπου παρέμεινε για έξι μήνες, και επειδή δεν αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1575 μ.Χ..
Η χειροτονία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (βλ. 13 Νοεμβρίου) σε πρεσβύτερο έγινε στην Αντιόχεια το 387 μ.Χ..
27.
|
Προκοπίου Δεκαπολίτου του ομολογητού, Θαλλελαίου οσίου, Στεφάνου του γηροκόμου, Γελασίου του μίμου, Νησίου των μαρτύρων, Αβουδαντίου, Καλανού και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Ασκληπιού, Ιακώβου και Τιμοθέου των οσίων, Ηλιού νεομάρτυρος του Τραπεζουντίου.
Ο Όσιος Προκόπιος ο ομολογητής καταγόταν από την περιοχή Δεκάπολη της Παλαιστίνης και ήταν μοναχός. Όταν ο εικονομάχος αυτοκράτορας Λέων Γ΄ άρχισε το 726 μ.Χ. την δίωξη των εικονολατρών, υπερασπίσθηκε με ζήλο την Ορθοδοξία. Αναδείχθηκε μεγάλος ομολογητής, όταν μαζί με τον μαθητή του Όσιο Βασίλειο τον ομολογητή (βλ. 28 Φεβρουαρίου) βασανίστηκαν από τους αντιπάλους του, εξορίσθηκαν και φυλακίσθηκαν. Μετά τον θάνατο του Λέοντα, το 741 μ.Χ., απελευθερώθηκαν και ύστερα από λίγο διάστημα απεβίωσαν και οι δύο ειρηνικά.
Ο Όσιος Θαλλέλαιος καταγόταν από την Κιλικία της Μ. Ασίας και ασκήτευσε στην πόλη Γάβαλα της Συρίας, όπου στην κορυφή γειτονικού όρους υπήρχε ειδωλολατρικός ναός στον οποίο μετέβαιναν πολλοί πιστοί. Έκτισε εκεί μια καλύβα και αργότερα ένα πολύ στενό κελί, όπου έζησε ασκητικά για 10 ολόκληρα χρόνια. Εκήρυττε ακούραστα τον θείο λόγο και αφού εκχριστιάνισε ολόκληρη την πόλη, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Στέφανος ο γηροκόμος πήρε αυτό το προσωνύμιο, επειδή ίδρυσε το γηροκομείο του Αρματίου, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Γελάσιος ήταν μίμος στο θέατρο και όταν διατάχθηκε από έναν άρχοντα να εμπαίξει το μυστήριο του βαπτίσματος, εκείνος βαπτίσθηκε με ευλάβεια, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και γι’ αυτό συνελήφθη και απεβίωσε εκεί μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Άγιος Νήσιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά ύστερα από μαστίγωμα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Οι Άγιοι Αβουδάντιος (ή Αβούδιμος), Καλανός, Ιανουάριος, Αλέξανδρος, Αντίγονος, Φουρτουνάτος, Μακάριος, Τιτιανός και Σεβηριανός συνελήφθησαν στην Θεσ/νίκη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά.
Ο Όσιος Ασκληπιός ήταν μαθητής του ασκητή Αγίου Πολυχρονίου (βλ. 23 Φεβρουαρίου), εμόνασε αρχικά σε μονή και αργότερα ασκήτευσε σε κελί στην έρημο. Έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ιάκωβος ασκήτευσε σε γεροντική ηλικία ως έγκλειστος σε κελί στην κωμόπολη Νιμουτζά της Συρίας. Έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία άνω των 90 ετών.
Ο Όσιος Τιμόθεος έζησε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Ηλίας καταγόταν από το χωριό Κρυονέρι της Τραπεζούντας και ήταν γιος ιερέα. Συνελήφθη, όμως, για κάποιο λόγο από τους Τούρκους, υπέστη βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1749 μ.Χ..
28.
|
Βασιλείου του ομολογητού, Προτερίου ιερομάρτυρος, Νυμφά και Ευβούλου των αποστόλων, Αβρικίου και Νέστορος των μαρτύρων, των εξ Αιγύπτου 6 αγίων μαρτύρων, Βάρσου επισκόπου, Μαράνας και Κύρας των οσίων, νεομάρτυρος Κύραννας της εκ Βυσσώκας, Νικολάου του Πσκωφ του δια Χριστόν σαλού.
Για τον Όσιο Βασίλειο τον ομολογητή βλ. 27 Φεβρουαρίου, Όσιος Προκόπιος.
Ο Άγιος Προτέριος ήταν αρχικά πρεσβύτερος στην Αλεξάνδρεια, αλλά κατόπιν εξελέγη πατριάρχης της από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 13 Ιουλίου), όταν αυτή κατεδίκασε τον πρώην αιρετικό της πατριάρχη Διόσκουρο και τον εξόρισε. Έξι χρόνια όμως αργότερα, το 457 μ.Χ., οι οπαδοί του Διοσκούρου τον εξεδίωξαν και αναβίβασαν στον θρόνο τον μονοφυσίτη Τιμόθεο. Τότε, ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά, όταν φανατισμένος όχλος εισήλθε στο βαπτιστήριο όπου κρυβόταν, τον εφόνευσε και έκαψε το τίμιο λείψανό του στον ιππόδρομο.
Οι Απόστολοι Νυμφάς και Εύβουλος ήταν συνοδοί του Αποστόλου Παύλου και έδρασαν στην Μ. Ασία κηρύττοντας εκεί τον θείο λόγο. Απεβίωσαν ειρηνικά.
Ο Άγιος Αβρίκιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Νέστωρ καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας στην Μ. Ασία και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) συνελήφθη από τον άρχοντα Ειρήναρχο και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.
Οι 6 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης στην Αίγυπτο σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Οι Οσίες Μαράνα (ή Μαριάννα) και Κύρα κατάγονταν από την Βέρροια (σημερινό Χαλέπι) της Συρίας και προέρχονταν από οικογένειες ευγενών. Έζησαν ασκητικά για 42 χρόνια με διαρκή προσευχή και νηστεία μέσα σε ένα οίκημα χωρίς στέγη που κατασκεύασαν έξω από την πόλη. Απεβίωσαν ειρηνικά.
Ο Άγιος Βάρσος διετέλεσε επίσκοπος Δαμασκού και μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά.
Η Αγία Κύραννα καταγόταν από το χωριό Βυσσώκα της Θεσ/νίκης και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Επειδή ήταν σεμνή και ωραία κοπέλα, την απήγαγε ένας γενίτσαρος, ο οποίος ήθελε να την νυμφευθεί, και την έφερε στην Θεσ/νίκη. Εκεί, άλλοι γενίτσαροι, φίλοι του, ισχυρίστηκαν στον Τούρκο διοικητή ότι η Αγία υποσχέθηκε στον απαγωγέα της πως θα γινόταν μωαμεθανή και θα τον παντρευόταν. Επειδή όμως εκείνη αρνήθηκε τους ψευδείς ισχυρισμούς τους και ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό, φυλακίσθηκε και αφού υπέστη σκληρά βασανιστήρια για 10 ημέρες, απεβίωσε μαρτυρικά από την πείνα το 1751 (ή το 1745) μ.Χ..
Ο Άγιος Νικόλαος έζησε στο Πσκωφ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.
29.
|
Κασσιανού του Ρωμαίου, Γεωργίου επισκόπου και ομολογητού.
Ο Όσιος Κασσιανός καταγόταν από την Ρώμη, προερχόταν από χριστιανική οικογένεια ευγενών και ήταν αρχικά στρατιωτικός. Αργότερα, όμως, εγκατέλειψε τον στρατό και έγινε μοναχός. Μετά από κάποιο διάστημα θέλησε να γνωρίσει από κοντά όλα τα μεγάλα ασκητικά κέντρα και γι’ αυτό μετέβη σε διάφορα μέρη της Αιγύπτου, της Μ. Ασίας, της Καππαδοκίας και του Πόντου ζώντας εκεί ασκητικά. Απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 5ου αι. μ.Χ..
Ο Άγιος Γεώργιος ο ομολογητής υπήρξε επίσκοπος Δεφέλτου τον 7ο αι. μ.Χ., αγωνίσθηκε κατά της αίρεσης των μονοθελητών, υπήρξε ομολογητής της ορθής πίστης και υπέστη διωγμούς και μαστιγώσεις από τους Σκύθες, λαό του Ευξείνου Πόντου.
