Οκτώβριος

OΚΤΩΒΡΙΟC

1.

Ανανίου του αποστόλου, Ρωμανού του μελωδού, Ιωάννου Κουκουζέλου και Γρηγορίου δομέστικου των οσίων, Δομνίνου μάρτυρος, Μιχαήλ οσιομάρτυρος και των συν αυτώ 36 μοναχών μαρτύρων, οσίου Σάββα του εν Βησερία του θαυματουργού, σύναξις Θεοτόκου Γοργοϋπηκόου, μνήμη Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ο Απόστολος Ανανίας καταγόταν από την Δαμασκό της Συρίας και ανήκε στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Μετά από όραμα που είδε στάλθηκε από τον Θεό για να συναντήσει τον Σαύλο, ο οποίος καταδίωκε ανελέητα τους χριστιανούς. Όταν τον κατήχησε στην χριστιανική πίστη, ο Σαύλος επίστευσε στον Χριστό, βαπτίσθηκε από τον Άγιο και με το νεό όνομα Παύλος έγινε έπειτα ο Απόστολος των εθνών (βλ. 29 Ιουνίου). Αργότερα ο Άγιος χειροτονήθηκε, πιθανόν, επίσκοπος Δαμασκού. Εθεράπευσε πολλούς ασθενείς, ενώ με το κήρυγμά του οδήγησε στην χριστιανική πίστη πολλούς ειδωλολάτρες της Ελευθερούπολης στην Παλαιστίνη. Συνελήφθη, όμως, από τον ηγεμόνα Λουκιανό, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό.

Ο Όσιος Ρωμανός ο μελωδός καταγόταν από την Έμεσα της Συρίας, προερχόταν από Εβραίους γονείς, αλλά ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη και χειροτονήθηκε διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυτού. Αργότερα μετέβη στην Κων/πολη επί αυτοκρατορίας Αναστασίου Α΄ (491-518 μ.Χ.) και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στον ναό της Θεοτόκου του Κύρου. Εκεί, μετά από όραμα που είδε με την Παναγία να του δίδει έναν τόμο χαρτιού, έλαβε το χάρισμα της υμνογραφίας και συνέθεσε πρώτο απ’ όλα το κοντάκιο της Γέννησης του Χριστού: Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει… Συνέθεσε συνολικά πάνω από 1.000 κοντάκια και ύμνους, ενώ αποτελεί έναν από τους εξοχότερους υμνογράφους της Εκκλησίας. Έζησε βίο ευσεβή και ασκητικό και απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Όσιοι Ιωάννης Κουκουζέλης και Γρηγόριος ήταν μοναχοί στην μονή της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Ο Ιωάννης καταγόταν από το Δυρράχιο, ήταν άριστος μουσικός αλλά και καλλίφωνος και εμόναζε στο παρακείμενο κελί των Αρχαγγέλων. Έψαλλε στις ιερές ακολουθίες της μονής μαζί με τον Γρηγόριο, ο οποίος ήταν δομέστικος, δηλαδή πρωτοψάλτης, της μονής και ήταν επίσης καλλίφωνος. Η αγιορείτικη παράδοση αναφέρει ότι για το χάρισμά τους αυτό παρέλαβαν θαυματουργικά από την ίδια την Θεοτόκο ένα χρυσό φλουρί την ώρα που έψαλλαν ευρισκόμενοι σε ένα στασίδι. Απεβίωσαν ειρηνικά στις αρχές του 15ου αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Δομνίνος καταγόταν από την Θεσ/νίκη και συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και ομολογίας από τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη θλάση των ποδιών και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από επτά ημέρες πόνου και πείνας το 288 μ.Χ..

Ο Όσιος Μιχαήλ διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Ζώβης κοντά στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας. Όταν, όμως, επί αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου ΣΤ΄ επετέθησαν στην περιοχή οι Τούρκοι με ηγεμόνα τον Αλήμ, ο Όσιος συνελήφθη μαζί με 36 μοναχούς και επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα το 780 μ.Χ..

Ο Όσιος Σάββας ο θαυματουργός έζησε στην Βησερία της Ρωσίας βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Σύναξη αυτή, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, γίνεται από την Εκκλησία προς τιμήν της θαυματουργής εικόνας της Θεοτόκου της Γοργοϋπηκόου, η οποία βρίσκεται στην μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.

Για την εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου βλ. 28 Οκτωβρίου.

2.

Κυπριανού ιερομάρτυρος και Ιουστίνης, Δαμάριδος της Αθηναίας, οσίου Θεοφίλου του ομολογητού, Θεοδώρου του Γαβρά, Κυπριανού του Σουντάλ του δια Χριστόν σαλού, Γεωργίου νεομάρτυρος.

Ο Άγιος Κυπριανός καταγόταν από την Καρχηδόνα, ζούσε όμως στην Αντιόχεια, ήταν πλούσιος, ευγενικής καταγωγής, φιλόσοφος αλλά και μάγος. Όταν κάποτε ο Αγλαΐδας κατέφυγε σ’ αυτόν για να προσελκύσει στον έρωτά του την Ιούστα, πιστή χριστιανή από την Δαμασκό, ο Κυπριανός απέτυχε, όταν αυτή τον απέκρουσε με το σημείο του Σταυρού. Τότε επίστευσε στον Χριστό, έκαυσε τα μαγικά βιβλία του ενώπιον του επισκόπου Ανθίμου και βαπτίσθηκε χριστιανός. Έγινε έπειτα ιερέας και κατόπιν επίσκοπος στην Καρχηδόνα, όπου χειροτόνησε ως διακόνισσα την Ιούστα, την οποία μετονόμασε Ιουστίνα. Αργότερα, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου συνελήφθη μαζί με την Ιουστίνα και εξορίσθηκαν και οι δύο στην Αντιόχεια. Εκεί φυλακίσθηκαν, υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και στάλθηκαν στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας, όπου και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 304 μ.Χ..

Η Αγία Δάμαρις καταγόταν από την Αθήνα, προερχόταν από οικογένεια ευγενών και υπήρξε η πρώτη γυναίκα της πόλης η οποία επίστευσε στον Χριστό κατά την διάρκεια του κηρύγματος του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο της Αθήνας (βλ. και 3 Οκτωβρίου, Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης).

Για τον Όσιο Θεόφιλο τον ομολογητή βλ. 10 Οκτωβρίου.

Ο Άγιος Κυπριανός έζησε στο Σουντάλ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Γαβράς καταγόταν από την κωμόπολη Άτρα της Χαλδίας στον Πόντο, ήταν στρατηγός και απεβίωσε μαρτυρικά λόγω της χριστιανικής του πίστης στην Θεοδοσιούπολη το 1098 μ.Χ..

Ο Άγιος Γεώργιος (ή Χατζη-Γεώργιος) καταγόταν από την Φιλαδέλφεια της Μ. Ασίας και εργαζόταν ως ράπτης στο χωριό Καρατζασού της επαρχίας Ηλιούπολης. Όταν κάποτε ένας μεθυσμένος κατά την διάρκεια διασκέδασης έπεσε από ύψος και φονεύθηκε, οι τουρκικές αρχές ζήτησαν πρόστιμο από τους κατοίκους του χωριού, επειδή δήθεν δεν αποκάλυπταν τον φονέα του. Τότε ο Άγιος οργίσθηκε και αποκάλεσε τον εαυτό του μωαμεθανό, με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τους Τούρκους και να γίνει με την βία μωαμεθανός. Κατόπιν μεταμελημένος για το γεγονός αυτό κατέφυγε στο Άγιον Όρος και παρέμεινε εκεί για αρκετό διάστημα. Έπειτα επέστρεψε στο χωριό, ομολόγησε δημόσια την επιστροφή του στην χριστιανική πίστη, συνελήφθη αμέσως και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του παρά τις κολακείες που δέχθηκε, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1794 μ.Χ..

3.

Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, Ρουστικού και Ελευθερίου των μαρτύρων, Διονυσίου επισκόπου και των συν αυτώ 8 αγίων μαρτύρων, Θεαγένους, Θεοκτίστου, Θεοτέκνου, Ρουστικού και Ελευθερίου των μαρτύρων, οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου.

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης καταγόταν από την Αθήνα, ήταν αρκετά μορφωμένος και βουλευτής του Αρείου Πάγου. Όταν ο Απόστολος Παύλος εκήρυξε τον θείο λόγο στην Αθήνα το 50 μ.Χ., ο Διονύσιος επίστευσε μαζί με την γυναίκα του στον Χριστό και έγινε, σύμφωνα με μια εκδοχή, πρώτος επίσκοπος Αθηνών ή πιθανότερον, κατ’ άλλους, δεύτερος επίσκοπος μετά τον διδάσκαλό του Άγιο Ιερόθεο (βλ. 4 Οκτωβρίου). Κατά τον διωγμό, όμως, του αυτοκράτορα Δομετιανού συνελήφθη μαζί με τους Αγίους Ρουστικό τον ιερέα και τον διάκονο Ελευθέριο, πιθανόν μαθητές του, και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 96 μ.Χ.. Τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος της Αθήνας.

Ο Άγιος Διονύσιος ήταν επίσκοπος Αλεξανδρείας και συνελήφθη από τον ηγεμόνα της πόλης Αιμιλιανό μαζί με τους μαθητές του Αγίους Φαύστο, Γάιο, Ευσέβιο, Χαιρήμονα, οι οποίοι ήταν διάκονοι, Πέτρο, Παύλο και άλλους 2 μάρτυρες. Εξορίσθηκε στη Κεφρώ της Λιβύης, όπου συνέχισε να διδάσκει τον θείο λόγο, γι’ αυτό και λιθοβολήθηκε από τους κατοίκους. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε από τον ηγεμόνα σε πιο δύσβατο τόπο, όπου μετά από 12 χρόνια ταλαιπωριών απεβίωσε εκεί το 264 μ.Χ.. Μετά από μερικά χρόνια οι διάκονοι Φαύστος και Γάιος, οι οποίοι τον ακολούθησαν στην εξορία, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά σε γεροντική ηλικία με αποκεφαλισμό. Παρόμοια, απεβίωσαν μαρτυρικά και οι υπόλοιποι μαθητές του Αγίου, αφού υπέστησαν ανάλογες ταλαιπωρίες και βασανιστήρια.

Ο Άγιος Θεαγένης συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Θεόκτιστος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Θεότεκνος συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Ιωάννης καταγόταν από την Θήβα της Αιγύπτου και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Όταν το 451 μ.Χ. έγινε η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (βλ. 13 Ιουλίου), ο Όσιος επηρεασμένος από τους αιρετικούς μονοφυσίτες δεν αποδέχθηκε τις αποφάσεις της. Αλλά, όταν έπειτα μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, συνέβη με θεία παρέμβαση να συνειδητοποιήσει το λάθος του. Τότε αποδέχθηκε τις αποφάσεις της Συνόδου και έπειτα κατέφυγε στην ερημική περιοχή που ονομαζόταν Χο(τ)ζεβά, απ’ όπου και επονομάσθηκε Χοζεβίτης, στην οποία υπήρχαν σπήλαια όπου ζούσαν πολλοί ασκητές. Εκεί διετέλεσε ηγούμενος σε μονή που ίδρυσε και στην οποία συγκεντρώθηκαν πολλοί μοναχοί. Αργότερα εξελέγη, πιθανόν, επίσκοπος στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, αλλά έπειτα επανήλθε στην μονή του. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

4.

Ιεροθέου επισκόπου Αθηνών, Φαύστου, Γαΐου, Ευσεβίου και Χαιρήμονος των διακόνων, Δομνίνης, Βερίνης, Προσδόκης, Αδαύκτου και Καλλισθένης των μαρτύρων, Πέτρου ιερομάρτυρος, οσίων Αμμούν και Ιωάννου του Λαμπαδιστού, αγίων Γουρία και Βαρσανουφίου των εν Καζάνη.

Ο Άγιος Ιερόθεος καταγόταν από την Αθήνα και ήταν βουλευτής του Αρείου Πάγου. Όταν ο Απόστολος Παύλος εκήρυξε τον θείο λόγο στην Αθήνα το 50 μ.Χ., ο Άγιος επίστευσε στον Χριστό και έγινε, σύμφωνα με μια εκδοχή, πρώτος επίσκοπος Αθηνών, με διάδοχό του τον μαθητή του Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη (βλ. 3 Οκτωβρίου). Εποίμανε με ευσέβεια τους πιστούς και απεβίωσε ειρηνικά.

Για τους Αγίους Φαύστο, Γάιο, Ευσέβιο και Χαιρήμονα βλ. 3 Οκτωβρίου, Άγιος Διονύσιος επίσκοπος Αλεξανδρείας.

Οι Αγίες Δομνίνα και οι 2 κόρες της Βερίνη και Προσδόκη κατάγονταν από την Αντιόχεια, αλλά κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) κατέφυγαν στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ανακαλύφθηκαν, όμως, από τον ειδωλολάτρη σύζυγο της Δομνίνας, συνελήφθησαν και μεταφέρονταν στην Ιεράπολη της Συρίας προκειμένου να δικασθούν. Κατά την ώρα του γεύματος, όμως, διέφυγαν της προσοχής των στρατιωτών που τις συνόδευαν και ρίφθηκαν με την θέλησή τους στα νερά παρακείμενου ποταμού, όπου και απεβίωσαν μαρτυρικά από πνιγμό.

Ο Άγιος Άδαυκτος (ή Αύδακτος) καταγόταν από την Έφεσο της Μ. Ασίας, ήταν χριστιανός αλλά και πλούσιος ευγενής, διακρινόταν για την σύνεσή του, έχοντας μάλιστα τον τίτλο «δούκας των δουκών» από τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο (311-313 μ.Χ.). Επειδή, όμως, αρνήθηκε να δώσει την κόρη του Καλλισθένη σε γάμο με τον αυτοκράτορα, δημεύθηκε η περιουσία του και εξορίσθηκε στην Μελιτηνή της Μεσοποταμίας, όπου απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Η κόρη του, τότε, κατέφυγε στην Θράκη και αφού εφόρεσε ανδρική ενδυμασία, κρυβόταν εκεί ζώντας κοντά σε μια οικογένεια. Μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα κατέφυγε στην προστασία της Κωνσταντίας, συζύγου του αυτοκράτορα Λικινίου και αδελφή του Μεγάλου Κων/νου. Αργότερα μετέβη στην Έφεσο, όπου μετέφερε το τίμιο λείψανο του πατέρα της και απεβίωσε εκεί ειρηνικά διδάσκοντας τον θείο λόγο.

Ο Άγιος Πέτρος καταγόταν από τα Καπιτώλια, πόλη κοντά στην Δαμασκό, διακρινόταν για την σύνεση και την σοφία του, ήταν έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών. Αργότερα, όμως, έγινε αρχικά μοναχός, ενώ έπειτα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Αλλά λόγω της χριστιανικής του πίστης συνελήφθη από τον Άραβα άρχοντα της Δαμασκού, υπέστη βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς και κατόπιν απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Όσιος Αμμούν καταγόταν από την Αίγυπτο, ήταν πτωχός και ορφανός και εξαναγκάσθηκε σε γάμο από τον θείο του. Μετά, όμως, από 18 χρόνια συζυγικής ζωής αποσύρθηκε στην έρημο, όπου αργότερα εγνώρισε και τον Μέγα Αντώνιο (βλ. 17 Ιανουαρίου). Έζησε εκεί με μεγάλη άσκηση, επετέλεσε πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ιωάννης καταγόταν από το χωριό Λαμπαδού της Κύπρου και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Όταν κάποτε τυφλώθηκε, μετέβη μαζί με τον υπηρέτη του Ιωάννη σε μια τοποθεσία, έζησε εκεί ασκητικό βίο για 12 χρόνια, ενώ έπειτα απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Γουρίας και Βαρσανούφιος έζησαν στην Καζάνη της Ρωσίας βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά.

5.

Χαριτίνης και Μαμέλχθης των μαρτύρων, Ερμογένους ιερομάρτυρος του θαυματουργού, οσίου Ιωάννου του Μαυρόποδος, οπτασία οσίου Κοσμά του μοναχού, εύρεσις τιμίου λειψάνου οσίου Ευδοκίμου του νεοφανούς, οσίας Μεθοδίας Σάρδη της εν Κιμώλω.

Η Αγία Χαριτίνη ήταν δούλα ενός πολιτικού, ο οποίος ονομαζόταν Κλαυδιανός (ή Κλαύδιος), και κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης από τον άρχοντα Δομετιανό. Ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη της στον Χριστό, υπέστη πολλά και φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 290 μ.Χ. με ακρωτηριασμό και ρίψη στην θάλασσα.

Η Αγία Μαμέλχθη καταγόταν από την Περσία και ήταν ιέρεια σε ναό της Αρτέμιδας, αλλά εξαιτίας της αδελφής της επίστευσε στον Χριστό και έπειτα βαπτίσθηκε χριστιανή από έναν επίσκοπο. Συνελήφθη, όμως, αμέσως μετά από τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ανεχθούν αυτή την μεταστροφή της ιέρειάς τους, και ενώ φορούσε ακόμη τα σύμβολα του βαπτίσματος, απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό.

Ο Άγιος Ερμογένης ο θαυματουργός υπήρξε κληρικός της Εκκλησίας Κύπρου, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, ενώ απεβίωσε μαρτυρικά σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών.

Ο Όσιος Ιωάννης ο Μαυρόπους υπήρξε επίσκοπος στα Ευχάιτα της Μ. Ασίας, ήταν έξοχος συγγραφέας και ποιητής, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 11ο αι. μ.Χ. σε ηλικία άνω των 100 ετών.

Ο Όσιος Κοσμάς ήταν μοναχός, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκε από τον Θεό να ιδεί οπτασία για την μέλλουσα κρίση και απεβίωσε ειρηνικά.

Η εύρεση του τιμίου λειψάνου του Οσίου Ευδοκίμου του νεοφανούς έγινε το 1840 μ.Χ. στην μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, όπου ήταν μοναχός αλλά παραμένει άγνωστο σε ποια εποχή ζούσε.

Η Οσία Μεθοδία Σάρδη καταγόταν από το νησί Κίμωλος των Κυκλάδων και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Μετά την απώλεια του συζύγου της, ο οποίος εργαζόταν ως ναυτικός, σε κάποιο ναυάγιο, έγινε μοναχή στον ναό της Παναγίας Οδηγήτριας της Κιμώλου. Εκεί έζησε βίο ευσεβή και ασκητικό, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, ενώ απεβίωσε ειρηνικά το 1908 μ.Χ. σε ηλικία 43 ετών.

Οι Άγιοι Πέτρος, Αλέξιος και Ιωνάς οι θαυματουργοί υπήρξαν μητροπολίτες Μόσχας και όλης της Ρωσίας, ενώ αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελέσουν θαύματα.

6.

Θωμά του αποστόλου, Ερωτηΐδος μάρτυρος, Κενδέα, Καλαντίου, Ιλαρίωνος του νέου, Ιωάννου, Ιωσήφ, Κασσιανού του εν Γλυφά και Κασσιανού του εν Αξύλω των εξ Αλαμάνων, Μακαρίου οσιομάρτυρος.

Ο Απόστολος Θωμάς καταγόταν από την Γαλιλαία και αποτελούσε έναν από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού. Μετά την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, επειδή απουσίαζε κατά την πρώτη εμφάνισή Του ενώπιον των υπολοίπων μαθητών, δυσπιστούσε έπειτα στους ισχυρισμούς των ότι πράγματι εμφανίσθηκε ενώπιον των. Μόνον όταν εψηλάφισε με τα δάχτυλά του τις πληγές του Ιησού κατά την επόμενη εμφάνισή Του ενώπιον των μαθητών, Τον αποδέχθηκε και επίστευσε στην Ανάστασή Του (το γεγονός αυτό εορτάζεται την Α΄ Κυριακή του Πάσχα, βλ. Πεντηκοστάριο). Έπειτα, μετά την Πεντηκοστή, μετέβη και εκήρυξε τον θείο λόγο στους Πάρθους, στους Μήδες, στους Πέρσες αλλά και στην Ινδία, όπου απεβίωσε μαρτυρικά, πιθανόν στην πόλη Μελιαπούρ, με θάνατο από λόγχη, ύστερα από διαταγή του Ινδού βασιλιά.

Η Αγία Ερωτηίς συνελήφθη σε νεαρή ηλικία λόγω της χριστιανικής της πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Όσιοι Κενδέας και Καλάντιος (εορτάζει και στις 26 Απριλίου) και οι Άγιοι Ιλαρίων ο νέος, Ιωάννης, Ιωσήφ, Κασσιανός της Γλυφάς και Κασσιανός της Αξύλου ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησαν βίο ευσεβή, ο Κενδέας εμόνασε κοντά στην Πάφο και υπήρξε φίλος του Ιωάννη, ενώ απεβίωσαν όλοι ειρηνικά κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Μακάριος καταγόταν από την Κίο της Βιθυνίας στην Μ. Ασία και εργαζόταν από νεαρή ηλικία ως ράπτης. Όταν κάποτε ο πατέρας του μετέβη στην Προύσα της Μ. Ασίας και για κάποιο λόγο αλλαξοπίστησε, εξανάγκασε τον γιο του, όταν τον συνάντησε εκεί και τον συκοφάντησε στις τουρκικές αρχές, να γίνει με την βία μωαμεθανός. Ο Άγιος, όμως, αργότερα κατέφυγε στην σκήτη Αγίας Άννης του Αγίου Όρους, όπου επανήλθε στην χριστιανική πίστη και έγινε μοναχός. Ύστερα από 12 χρόνια παραμονής του εκεί, επανήλθε στην Προύσα, εκήρυξε δημόσια τον θείο λόγο, γι’ αυτό και συνελήφθη από τους Τούρκους, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1590 μ.Χ..

7.

Σεργίου και Βάκχου των μαρτύρων, Ιουλιανού και Ευσεβίου των πρεσβυτέρων, Καίσαρος διακόνου, Λεοντίου του υπατικού και Φήλικος των μαρτύρων, Πολυχρονίου ιερομάρτυρος και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, οσίου Ιωάννου του ερημίτου και των εν Κρήτη 99 οσίων ασκητών, οσίου Σεργίου του εν τω Σπηλαίω.

Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος, οι οποίοι ζούσαν στην Ρώμη και ήταν αξιωματικοί, συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανό. Ομολόγησαν ενώπιόν του την πίστη τους στον Χριστό, διαπομπεύθηκαν στους δρόμους της πόλης και επειδή παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, στάλθηκαν στην Αυγουστόπολη της Μ. Ασίας και στον άρχοντα της Ανατολής Αντίοχο. Εκεί ρίφθηκαν στην φυλακή, όπου ο Βάκχος απεβίωσε μαρτυρικά μετά από συνεχή μαστίγωση, ενώ ο Σέργιος υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 296 μ.Χ..

Ο Άγιος Ιουλιανός καταγόταν από την Αφρική και ήταν πρεσβύτερος επί αυτοκρατορίας Κλαυδίου Β΄ (268-270 μ.Χ.). Όταν κάποτε μετέβη στην πόλη Τερακηνή της Ιταλίας και προσέβαλε τις θυσίες των ειδωλολατρών, συνελήφθη από αυτούς, παραδόθηκε στον ανθύπατο της περιοχής και φυλακίσθηκε. Έπειτα οδηγήθηκε στον ναό του Απόλλωνα, αλλά ο Άγιος προσευχήθηκε και ο ναός καταρρίφθηκε θαυματουργικά ενώπιον όλων. Το γεγονός αυτό έκανε τον Άγιο Λεόντιο, υπατικό στο αξίωμα, να πιστεύσει στον Χριστό, ζήτησε να βαπτισθεί και μόλις κοινώνησε, απεβίωσε ειρηνικά. Έπειτα, όμως, ο Ιουλιανός συνελήφθη και πάλι από τον ανθύπατο και μαζί με τον διάκονο Άγιο Καισάριο απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα. Κατόπιν, συνελήφθησαν οι Άγιοι Ευσέβιος, ο οποίος ήταν πρεσβύτερος, και Φήλιξ, επειδή περισυνέλεξαν από την παραλία τα τίμια λείψανα των τριων μαρτύρων και στην συνέχεια απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Πολυχρόνιος καταγόταν από την επαρχία Γαμφανήτιδας και ήταν γεωργός. Όταν κάποτε μετέβη στην Κων/πολη, προσελήφθη εκεί ως εργάτης από έναν ευσεβή χριστιανό, ο οποίος εκτίμησε τις αρετές του. Γι’ αυτό, αργότερα, του έδωσε αρκετά χρήματα και όταν ο Άγιος επέστρεψε στην πατρίδα του, ίδρυσε εκεί ναό, ενώ έπειτα χειροτονήθηκε διάκονος και ύστερα πρεσβύτερος. Επειδή, όμως, καταπολεμούσε την αίρεση του αρειανισμού επί αυτοκρατορίας Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.), φανατικοί οπαδοί της αίρεσης αυτής εισέβαλαν στο ναό την ώρα που λειτουργούσε, ενώ στην συνέχεια απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα. Μαζί του απεβίωσαν μαρτυρικά και οι Άγιοι Παρμενίας, Πολυτέλειος, Ελυμάς, Μώκιος, Χρυσοτέλης, Μάξιμος, Λουκάς, Αβδίας, Σέμνιος και Ολυμπιάδας.

Ο Όσιος Ιωάννης ο ερημίτης, ο επονομαζόμενος και Ξένος, ασκήτευσε στην Κρήτη μαζί με άλλους 99 Οσίους ασκητές. Υπήρξε μελετητής και μεταφραστής των έργων του φιλοσόφου Αριστοτέλη. Έζησαν όλοι βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά κατά τον 11ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Σέργιος εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

8.

Πελαγίας οσίας, Πελαγίας παρθενομάρτυρος, Ταϊσίας οσίας, Αρτέμονος ιερομάρτυρος, Ιγνατίου οσιομάρτυρος του νέου.

Η Οσία Πελαγία καταγόταν από την Αντιόχεια και ήταν πόρνη. Όταν, όμως, κάποτε άκουσε το κήρυγμα του επισκόπου Οσίου Νόννου (βλ. 10 Νοεμβρίου), μεταμελήθηκε για την ζωή που διήγε και βαπτίσθηκε από αυτόν χριστιανή. Έπειτα εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς, ενώ κατόπιν μετέβη στα Ιεροσόλυμα, όπου ασκήτευσε σε ένα κελί στο όρος των Ελαιών. Έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Οσία Πελαγία καταγόταν από την Αντιόχεια και προερχόταν από εύπορη και ένδοξη οικογένεια. Όταν, όμως, ο άρχοντας της Αντιόχειας απέστειλε στρατιώτες για να την συλλάβουν λόγω της χριστιανικής της πίστης, εκείνη τους εζήτησε να την περιμένουν για λίγο. Τότε αποσύρθηκε σε ένα δωμάτιο, προσευχήθηκε στον Θεό και θέλοντας να διαφυλάξει την παρθενία της από τους στρατιώτες, άνοιξε ένα παράθυρο και απεβίωσε μαρτυρικά πέφτοντας στο κενό.

Η Οσία Ταϊσία ήταν πόρνη, αλλά με την διδασκαλία των αββάδων Παφνουτίου και Σιδωνίου (ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή του αββά Παφνουτίου από την Σιδώνα της Τύρου) επίστευσε στον Χριστό. Τότε μεταμελήθηκε για τον προηγούμενο βίο της, εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και κλείσθηκε σε ένα κελί προσευχόμενη θερμά για 3 χρόνια. Κατόπιν εξήλθε από εκεί μετά από προτροπή των αββάδων και ύστερα από μερικές ημέρες απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Άγιο Αρτέμονα βλ. 24 Μαρτίου.

Ο Όσιος Ιγνάτιος ο νέος καταγόταν από την Ζαγορά του Τυρνάβου και έζησε με τους γονείς του στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Αργότερα, όταν οι Τούρκοι εφόνευσαν τον πατέρα του και έκαναν με την βία μωαμεθανές την μητέρα του και τις 2 αδελφές του, μετέβη στο Βουκουρέστι και κατόπιν στο Άγιον Όρος. Στον δρόμο, όμως, τον συνέλαβαν οι Τούρκοι και για να αποφύγει τον θάνατο, τους υποσχέθηκε ότι θα γινόταν μωαμεθανός. Έπειτα εμόνασε στην σκήτη του Αγίου Προδρόμου, η οποία ανήκει στην μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, ενώ αργότερα μετέβη στην Κων/πολη και παρουσιάσθηκε ενώπιον των αρχών ομολογώντας την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1814 μ.Χ. (εορτάζει μαζί με τους συνασκητές του και κατά την 1η Μαΐου).

9.

Αβραάμ και Λωτ των δικαίων, Ιακώβου Αλφαίου του Αποστόλου, Δωροθέου επισκόπου, οσίων Ποπλίας της ομολογητρίας, Ανδρονίκου, Αθανασίας και Πέτρου.

Ο Δίκαιος Αβραάμ καταγόταν από την Ουρ της νότιας Μεσοποταμίας, ήταν γιος του Θάρα και προερχόταν από την φυλή του Σημ. Γύρω στο 1800 π.Χ. μετανάστευσε βορειοδυτικά στην Χαρράν και έπειτα, με εντολή του Θεού, μετέβη με την σύζυγό του Σάρρα, τον αγαπημένο του ανιψιό Δίκαιο Λωτ, γιο του Αρράν, και όλη την οικογένειά του στην γη Χαναάν, την σημερινή Παλαιστίνη, όπου έγινε ο πατριάρχης των Εβραίων. Απέκτησε με την Σάρρα, αν και ήταν σε προχωρημένη ηλικία, τον Δίκαιο Ισαάκ (βλ. Κυριακή των Προπατόρων), τον οποίο ο Θεός αργότερα διέταξε να θυσιάσει για να δοκιμάσει την πίστη του σ’ Αυτόν, ενώ στην συνέχεια όταν ο Αβραάμ απέδειξε ότι ήταν πρόθυμος να Τον υπακούσει, τον απέτρεψε με την επέμβαση ενός Αγγέλου (εορτάζει και την Κυριακή των Προπατόρων).

Ο Λωτ έζησε στην πόλη Σόδομα μέχρις ότου αναγκάσθηκε να την εγκαταλείψει μαζί με την οικογένειά του, επειδή ο Θεός θα την κατέστρεφε μαζί με την πόλη Γόμορρα εξαιτίας της αμαρτίας των κατοίκων τους. Η γυναίκα του, όμως, κατά την φυγή τους, αν και είχαν ειδοποιηθεί να μην παρασυρθούν από την περιέργεια, γύρισε να ιδεί την καταστροφή που συνέβαινε πίσω τους και απέμεινε εκεί ως στήλη αλατιού.

Ο Απόστολος Ιάκωβος ήταν γιος του Αλφαίου και αποτελούσε έναν από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού. Μετά την Πεντηκοστή εδίδαξε τον θείο λόγο στην Γάζα, στην Ελευθερούπολη και σε άλλες περιοχές της Παλαιστίνης αλλά και στην Αίγυπτο. Εκεί, όμως, συνελήφθη στην πόλη Οστρακίνη και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.

Για τον Άγιο Δωρόθεο βλ. 5 Ιουνίου.

Η Οσία Ποπλία η ομολογήτρια ήταν διακόνισσα στην Εκκλησία της Αντιόχειας και πρωτοψάλτρια σε χορό νεαρών γυναικών. Όταν κάποτε ο αυτοκράτορας και διώκτης των χριστιανών Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-363 μ.Χ.) μετέβη στην πόλη και επέρασε δίπλα από την οικία της, την προέτρεψε να σταματήσει να ψάλλει έναν ψαλμό του Δαβίδ που αναφερόταν στα είδωλα. Αυτή, όμως, δεν τον υπάκουσε και συνέχισε να ψάλλει, γι’ αυτό συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από συνεχή ραπίσματα. Σύμφωνα, όμως, με άλλη εκδοχή επέζησε από το μαρτύριο αυτό και απεβίωσε αργότερα ειρηνικά.

Οι Όσιοι Ανδρόνικος και η σύζυγός του Αθανασία κατάγονταν από την Αντιόχεια, ήταν εύποροι, αφού ο Όσιος εργαζόταν ως αργυραμοιβός και απέκτησαν 2 παιδιά, τα οποία όμως μετά από κάποιο διάστημα απεβίωσαν. Τότε, για να παρηγορηθούν, μετέβησαν για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα, αφού πρώτα εμοίρασαν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους στους πτωχούς. Κατόπιν μετέβησαν στην Αίγυπτο, όπου συνάντησαν τον Αββά Δανιήλ και αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον μοναχικό βίο. Έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά κατά τον 6ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Πέτρος καταγόταν από την Γαλατία της Μ. Ασίας και ήταν κόμης στα ανάκτορα της Κων/πολης επί αυτοκρατορίας Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.). Αργότερα, όμως, έγινε μοναχός στην μονή Δαφνεώνα και έπειτα επισκέφθηκε τα αναχωρητήρια στο όρος Όλυμπος της Μ. Ασίας, αλλά και στην Λαοδίκεια και στην Αττάλεια. Κατόπιν επανήλθε στον Όλυμπο και αργότερα, το 867 μ.Χ., κατέληξε στην μονή Αγίου Φωκά, όπου και απεβίωσε ειρηνικά.

10.

Ευλαμπίου, Ευλαμπίας και των συν αυτοίς 200 αγίων μαρτύρων, οσίων Θεοφίλου του ομολογητού και Βασιανού, των εν Αγίω Όρει 26 οσίων μαρτύρων, οσίου Αμβροσίου της Όπτινα, Ανδρέα της Τότμα του δια Χριστόν σαλού.

Οι Άγιοι Ευλάμπιος και Ευλαμπία κατάγονταν από την Νικομήδεια της Μ. Ασίας, ήταν αδέλφια και κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμιανού κατέφυγαν μαζί με άλλους χριστιανούς σε γειτονικό όρος. Όταν, όμως, κάποτε ο Ευλάμπιος μετέβη στην πόλη για να προμηθευτεί τροφή για όλους, συνελήφθη από τον ηγεμόνα Μάξιμο, ομολόγησε ενώπιόν του την χριστιανική του πίστη και έπειτα υπέστη βασανιστήρια. Κατόπιν, όταν η αδελφή του πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό, μετέβη αμέσως εκεί επιθυμώντας να συμμαρτυρήσει κοντά στον αδελφό της. Τότε συνελήφθη και αυτή και έπειτα έριξαν και τα δύο αδέλφια μέσα σε λέβητα με βραστό νερό. Αλλά με την χάρη του Θεού οι Άγιοι εξήλθαν αβλαβείς, γεγονός που έκανε 200 ανθρώπους να πιστεύσουν στον Χριστό. Συνελήφθησαν, όμως, και αυτοί και στην συνέχεια απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά μαζί με τους Αγίους με αποκεφαλισμό το 296 μ.Χ..

Ο Όσιος Θεόφιλος ο ομολογητής καταγόταν από την Τιβεριούπολη της Βουλγαρίας και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός σε μονή στο όρος Σελέντιο, όπου αργότερα έκτισε νέα μονή και έπειτα διετέλεσε εκεί ηγούμενος ζώντας ασκητικά. Κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) αγωνίσθηκε με ζήλο κατά των αντιπάλων του εικονομάχων. Γι’ αυτό και συνελήφθη από τον αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ (717-741 μ.Χ.) και αφού ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στις ιερές εικόνες, φυλακίσθηκε, εξορίσθηκε στην Νίκαια της Μ. Ασίας και υπέστη πολλά βασανιστήρια. Αργότερα, όμως, αφέθηκε ελεύθερος, επέστρεψε στην μονή του και αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά (εορτάζει και στις 2 Οκτωβρίου).

Ο Όσιος Βασιανός καταγόταν από την Συρία και εμόνασε σε μονή της Κων/πολης, η οποία αργότερα επονομάσθηκε μονή του Βασιανού, επί αυτοκρατορίας Μαρκιανού (450-457 μ.Χ.), ο οποίος τον εκτιμούσε πολύ για τον ευσεβή του βίο. Στην μονή αυτή, όπου εμόναζαν 300 μοναχοί, είχε καταφύγει κάποτε η Οσία Ματρώνα (βλ. 9 Νοεμβρίου) μεταμφιεσμένη σε μοναχό. Όταν, όμως, έπειτα ο Όσιος ανακάλυψε ότι ήταν γυναίκα την απομάκρυνε, αλλά την δέχθηκε ξανά όταν επανήλθε σε γεροντική ηλικία και την τοποθέτησε σε γειτονικό μέρος, όπου ίδρυσε γυναικεία μονή. Ο Όσιος απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Για τους 26 Οσίους μάρτυρες του Αγίου Όρους βλ. 22 Σεπτεμβρίου.

Ο Όσιος Αμβρόσιος καταγόταν από το χωριό Μεγάλο Λιπόβιτς της επαρχίας Ταμπώφ στην Ρωσία και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Αρχικά εργαζόταν ως διδάσκαλος, έπειτα όμως έγινε μοναχός στην Όπτινα, ενώ κατόπιν χειροτονήθηκε διάκονος και ύστερα ιερέας. Έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό με προορατικό χάρισμα, ίδρυσε γυναικεία μονή και απεβίωσε ειρηνικά το 1891 μ.Χ. σε ηλικία 79 ετών.

Ο Άγιος Ανδρέας έζησε στην Τότμα του Βόλογκντα της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

11.

Φιλίππου του αποστόλου και διακόνου, οσίου Θεοφάνους του Γραπτού, Ζηναΐδος και Φιλονίλλης, Νεκταρίου, Αρσακίου, Αττικού, Σισινίου και Φιλοθέου του Κοκκίνου πατριαρχών Κων/πόλεως, οσίου Ιωνά του εξ Αλαμάνων, Θεοφάνους επισκόπου Σολέας, μνήμη Ζ΄ οικουμενικής συνόδου.

Ο Απόστολος Φίλιππος εξελέγη από τους Αποστόλους ως ένας από τους 7 πρώτους διακόνους (πρόκειται για διαφορετικό πρόσωπο από τον Απόστολο Φίλιππο, ενός εκ των 12 Αποστόλων, ο οποίος εορτάζει στις 14 Νοεμβρίου). Καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, ήταν έγγαμος και απέκτησε 4 κόρες οι οποίες αξιώθηκαν από τον Θεό με προφητικό χάρισμα (βλ. 4 Σεπτεμβρίου, Αγίες Ευτυχίς και Ερμιόνη). Εκήρυξε τον θείο λόγο στην Σαμάρεια, όπου εβάπτισε χριστιανό τον μάγο Σίμωνα. Επίσης, όταν τον συνάντησε κάποτε στον δρόμο ο ευνούχος της βασίλισσας των Αιθιόπων Κανδάκης και του εζήτησε να του εξηγήσει ένα κείμενο του Προφήτη Ησαΐα, τον οδήγησε στην χριστιανική πίστη, τον εβάπτισε χριστιανό (το γεγονός αυτό εορτάζεται στις 27 Αυγούστου), ενώ αυτός στην συνέχεια έγινε κήρυκας του θείου λόγου στην χώρα του. Αργότερα ο Άγιος μετέβη στις Τράλλεις της Μ. Ασίας, όπου εκήρυξε το Ευαγγέλιο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά

Για τον Όσιο Θεοφάνη τον Γραπτό βλ. 27 Δεκεμβρίου, Όσιος Θεόδωρος ο Γραπτός (ο οποίος υπήρξε αδελφός του Οσίου).

Οι Αγίες Ζηναΐς και Φιλονίλλη ήταν αδελφές, κατάγονταν από την Ταρσό της Κιλικίας στην Μ. Ασία και ήταν, πιθανόν, συγγενείς με τον Απόστολο Παύλο. Η Φιλονίλλη ασκήτευσε στην οικία της, ενώ η Ζηναΐς ήταν ιατρός και ασκήτευσε μέσα σε σπήλαιο στην Δημητριάδα κοντά στην Ταρσό, όπου περιποιόταν τους ασθενείς και εκήρυττε τον θείο λόγο. Απεβίωσαν και οι δύο ειρηνικά.

Ο Άγιος Νεκτάριος καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας στην Μ. Ασία και ήταν μέλος της Συγκλήτου. Εξελέγη πατριάρχη Κων/πολης το 381 μ.Χ., αν και ήταν λαϊκός, μετά την παραίτηση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (βλ. 25 Ιανουαρίου) επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Θεοδοσίου. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 397 μ.Χ..

Ο Άγιος Αρσάκιος ήταν αδελφός του ανωτέρω πατριάρχη Αγίου Νεκταρίου. Εξελέγη και αυτός πατριάρχης Κων/πολης σε ηλικία μεγαλύτερη των 80 ετών, διαδεχόμενος τον εξόριστο Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο (βλ. 13 Νοεμβρίου), αλλά ένα έτος αργότερα, το 405 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Άγιο Αττικό, ο οποίος υπήρξε πατριάρχης Κων/πολης από το 406 έως το 425 μ.Χ. βλ. 8 Ιανουαρίου.

Ο Άγιος Σισίνιος υπήρξε αρχικά πρεσβύτερος στην κωμόπολη Ελαία, κοντά στην Πέργαμο της Μ. Ασίας. Αργότερα, όμως, το 426 μ.Χ., διαδέχθηκε στον θρόνο τον ανωτέρω πατριάρχη Άγιο Αττικό, διακρίθηκε για την φιλανθρωπία του, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 427 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 87 ετών.

Ο Άγιος Φιλόθεος Κόκκινος καταγόταν από την Θεσ/νίκη, ήταν λόγιος και υπήρξε υπέρμαχος της ησυχαστικής παράδοσης. Διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, ενώ το 1347 μ.Χ. εξελέγη μητροπολίτης στην Ηράκλεια της Θράκης. Μετά από 6 χρόνια έγινε πατριάρχης Κων/πολης, αλλά ένα χρόνο αργότερα απομακρύνθηκε. Επανήλθε, όμως, το 1364 μ.Χ. και παρέμεινε έως το 1376 μ.Χ., οπότε και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ συνέγραψε πολλά και σπουδαία συγγράμματα.

Ο Όσιος Ιωνάς ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησε στην Πέργαμο της Κύπρου βίο ευσεβή και απεβίωσε κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Θεοφάνης καταγόταν από την Λευκωσία της Κύπρου και υπήρξε επίσκοπος Σολέας. Αργότερα, όμως, παραιτήθηκε και ασκήτευσε σε ερημητήριο του Μέσα Ποταμού, στο όρος Τρόοδος της Κύπρου. Έζησε εκεί βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1550 μ.Χ..

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκροτήθηκε από 365 πατέρες της Εκκλησίας στην Νίκαια της Μ. Ασίας το 787 μ.Χ., επί αυτοκρατορίας Ειρήνης της Αθηναίας και επί πατριαρχίας Αγίου Ταρασίου (βλ. 25 Φεβρουαρίου), και έκλεισε την πρώτη φάση της Εικονομαχίας. Κατεδίκασε την αίρεση των εικονομάχων και διατύπωσε ότι η λατρεία προς τις ιερές εικόνες αποβαίνει όχι στην ύλη κατασκευής της αλλά στο πρωτότυπο, δηλαδή στον εικονιζόμενο Άγιο. Μετά την δεύτερη φάση της Εικονομαχίας τα πρακτικά της Ζ΄ Συνόδου επικυρώθηκαν από την Σύνοδο του 842 μ.Χ., επί αυτοκρατορίας Αγίας Θεοδώρας (βλ. 11 Φεβρουαρίου) και επί πατριαρχίας Αγίου Μεθοδίου (βλ. 14 Ιουνίου), οπότε και έγινε η οριστική αναστήλωση των ιερών εικόνων, η οποία εορτάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών).

12.

Πρόβου, Ταράχου, Ανδρονίκου, Ανδρομάχου, Διοδώρου, Ιουβεντίνου, Μαξίμου, Δομνίνης, Αναστασίας, Ανθίας και Μαλφεθάς των μαρτύρων, των 70 αγίων μαρτύρων, μνήμη του πιστεύσαντος Ληστού, Συμεών του νέου Θεολόγου, Θεοδότου και Ιάσωνος των επισκόπων, Θεοσεβίου του Αρσινοΐτου, αγίων Βαλαντίου, Βαρλαάμ, Βαρνάβα, Γεωργίου του Βαβατσινιώτου, Γεωργίου του Επιτηδειώτου, Γεωργίου του Περαχωρίτου, Γεωργίου του Σαλαμάνου, Δημητριανού, Ειρηνικού, Ελπιδίου, Επαφροδίτου και Επικτήτου των εξ Αλαμάνων.

Οι Άγιοι Πρόβος, ο οποίος καταγόταν από την Σίδη της Παμφυλίας στην Μ. Ασία, ο γηραιός στρατιώτης Τάραχος από την Ρώμη και Ανδρόνικος από την Έφεσο της Μ. Ασίας συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού στην Πομπηιούπολη της Κιλικίας από τον ηγεμόνα Φλαβιανό. Ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 296 μ.Χ..

Οι Άγιοι Ανδρόμαχος και Διόδωρος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι Άγιοι Ιουβεντίνος και Μάξιμος, επειδή εδίδασκαν την χριστιανική πίστη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), συνελήφθησαν, φυλακίσθηκαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Η Αγία Δομνίνα συνελήφθη στην Αναζαρβό της Μ. Ασίας από τον ηγεμόνα Λυσία επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά στην φυλακή από εξάρθρωση του σώματός της.

Η Αγία Αναστασία καταγόταν από την Ρώμη και εμόναζε μαζί με άλλες 4 μοναχές, όταν συνελήφθη από τον ηγεμόνα Πρόβο επειδή εκήρυττε δημόσια την χριστιανική πίστη και ομιλούσε για την πτώση των ειδώλων. Αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 250 μ.Χ.. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με την ομώνυμη Αγία η οποία εορτάζει στις 29 Οκτωβρίου (βλ.λ.).

Η Αγία Ανθία συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένο μεταλλικό βόδι, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Μαλφεθά συνελήφθη ως χριστιανή σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι 70 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για τους Αγίους που εμαρτύρησαν μαζί με την Αγία Ριψιμία και εορτάζουν στις 30 Σεπτεμβρίου (βλ.λ.).

Η μνήμη του Ληστού ο οποίος σταυρώθηκε στον Γολγοθά δίπλα στον Ιησού Χριστό γίνεται εδώ, επειδή ομολόγησε την πίστη του σ’ Αυτόν κατά την ώρα του μαρτυρίου Του, σε αντίθεση με τον άλλο ληστή ο οποίος σταυρώθηκε μαζί τους αλλά Τον περιγέλασε. Γι’ αυτό και ο πρώτος Ληστής υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που μετέβη στον Παράδεισο, όπως του αποκάλυψε ο ίδιος ο Ιησούς αμέσως μετά την ομολογία του.

Για τον Άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο βλ. 12 Μαρτίου.

Ο Άγιος Θεόδοτος υπήρξε επίσκοπος Εφέσου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιάσων υπήρξε επίσκοπος Δαμασκού και μετά από βίο ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Θεοσέβιος καταγόταν από την Αρσινόη της Κύπρου, προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς και ήταν αδελφός του επισκόπου Αρσινόης Αγίου Αρκαδίου (βλ. 12 Οκτωβρίου). Εργαζόταν ως βοσκός προβάτων, μετά από συμφωνία με την σύζυγό του έζησε ασκητική ζωή μεταβαίνοντας συχνά σε ένα σπήλαιο, υπήρξε ελεήμονας και απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Βαλάντιος, Βαρλαάμ, Βαρνάβας ο μοναχός, Βασίλειος ο επίσκοπος, Γεώργιος ο Βαβατσινιώτης, Γεώργιος ο Επιτηδειώτης, Γεώργιος ο Περαχωρίτης, Γεώργιος του Σαλαμάνου, Δημητριανός ο επίσκοπος, Ειρηνικός (ή Αρνιακός), Ελπίδιος, Επαφρόδιτος και Επίκτητος ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

13.

Κάρπου, Παπύλου, Αγαθοδώρου, Αγαθονίκης, Αντιγόνου και Διοσκόρου των μαρτύρων, Φλωρεντίου, Διοκλητιανού και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, αγίων 2 παίδων μαρτύρων, Βενιαμίν του διακόνου, Νικήτα του πατρικίου και ομολογητού, Χρυσής νεομάρτυρος.

Οι Άγιοι Κάρπος, Πάπυλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη κατάγονταν από την Πέργαμο της Μ. Ασίας. Ο Κάρπος χειροτονήθηκε επίσκοπος Περγάμου και είχε σπουδάσει την ιατρική επιστήμη, όπως και ο διάκονος Πάπυλος, τον οποίο υπηρετούσε ο Αγαθόδωρος. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Δεκίου συνελήφθησαν και οι τρεις για την χριστιανική τους δράση από τον ανθύπατο Ουαλεριανό και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν βασανιστήρια μαζί με την αδελφή του Παπύλου, Αγαθονίκη. Απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 250 μ.Χ..

Ο Άγιος Αντίγονος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Διόσκορος καταγόταν από την Κυνόπολη της Αιγύπτου και ήταν βουλευτής. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού εμφανίστηκε με την θέλησή του ενώπιον του ηγεμόνα Κουλκιανού και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 288 μ.Χ..

Οι Άγιοι Φλωρέντιος, ο οποίος καταγόταν από την Θεσ/νίκη, Διοκλητιανός και μερικοί άλλοι Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε εποχή διωγμών, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι 2 Άγιοι ήταν παιδιά, όταν συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Βενιαμίν ήταν διάκονος στην Εκκλησία της Περσίας και με το κήρυγμά του οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη. Γι’ αυτό και συνελήφθη από τον Πέρση διοικητή και παρέμεινε στην φυλακή για 2 χρόνια. Έπειτα ελευθερώθηκε από τον Πέρση βασιλιά Ισδιγέρδο με την μεσολάβηση του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄ (408-450 μ.Χ.) και με τον όρο να παύσει να διδάσκει τον θείο λόγο. Ο Άγιος, όμως, συνέχισε απτόητος να κηρύττει την χριστιανική πίστη και πληροφόρησε τον βασιλιά ότι αυτό είχε ως καθήκον να πράττει. Τότε ο βασιλιάς οργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν, έπειτα ο Άγιος υπέστη φρικτά βασανιστήρια, από τα οποία και απεβίωσε μαρτυρικά.

Ο Άγιος Νικήτας ο ομολογητής, καταγόταν από την Παφλαγονία της Μ. Ασίας και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Ήταν συγγενής της αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας και λόγω των ικανοτήτων του αναδείχθηκε σε αξιωματούχο στο παλάτι, έγινε πατρίκιος, δηλαδή ευγενής, αλλά και στρατηγός της Σικελίας. Αργότερα, όμως, εγκατέλειψε τις τιμές και έγινε μοναχός, αλλά επί αυτοκρατορίας των εικονομάχων Λέοντα Ε΄ και Θεοφίλου, εξορίσθηκε πολλές φορές, επειδή ομολογούσε με θάρρος την πίστη του στις ιερές εικόνες. Απεβίωσε ειρηνικά το 838 μ.Χ. σε ηλικία 75 ετών.

Η Αγία Χρυσή γεννήθηκε στο χωριό Σλάτενα του νομού Πέλλης και ήταν βουλγαρικής καταγωγής. Όταν κάποτε την απήγαγε ένας Τούρκος, ο οποίος ήθελε να την νυμφευθεί, εκείνη αρνήθηκε τον έρωτά του αλλά και τον εξισλαμισμό της. Τότε υπέστη φρικτά βασανιστήρια για 3 μήνες και επειδή παρέμεινε ακλόνητη στην χριστιανική της πίστη, την εκρέμασαν σε ένα δένδρο και έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με τεμαχισμό του σώματός της το 1795 μ.Χ..

14.

Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου, Κελσίου και Πέτρου των μαρτύρων, Σιλβανού και των συν αυτώ 40 αγίων μαρτύρων, οσίων Κοσμά του ποιητού και Παρασκευής της νέας, επισκόπου Ιγνατίου Αγαλλιανού του θαυματουργού, Νικολάου του απλού και θαυματουργού του εν τω Σπηλαίω, ανάμνησις εν Χίω θαύματος οσιομάρτυρος Παρασκευής.

Ο Άγιος Ναζάριος καταγόταν από την Ρώμη και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών, οι οποίοι είχαν γίνει χριστιανοί από τον Απόστολο Πέτρο. Σε ηλικία 20 ετών ξεκίνησε περιοδεία στις πόλεις της Ιταλίας κηρύττοντας τον θείο λόγο. Μετά από πολλά χρόνια συνελήφθη στην πόλη Κείμελη από τον άρχοντα Δεινόβιο και φυλακίσθηκε, αλλά κατόπιν απελευθερώθηκε και, αφού παρέλαβε μαζί του τον μόλις τριετή Άγιο Κέλσιο, μετέβη στην Πλακεντία. Εκεί συνάντησε τους Αγίους Προτάσιο και Γερβάσιο, οι οποίοι ήταν γνωστοί του από παλαιότερη επίσκεψή του και παρέμεναν ακόμη φυλακισμένοι εκεί από τον άρχοντα Ανουλίνο. Τότε φυλακίσθηκε και αυτός από τον Ανουλίνο και εκδιώχθηκε στην Ρώμη, όπου όμως οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Έπειτα και οι 4 Άγιοι απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο, της Ιταλίας το 64 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Νέρωνα.

Ο Άγιος Πέτρος καταγόταν από την κωμόπολη Ανέα, κοντά στην Ελευθερούπολη της Παλαιστίνης, συνελήφθη όμως επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Σιλβανός καταγόταν από την Γάζα της Παλαιστίνης και χειροτονήθηκε εκεί πρεσβύτερος. Συνελήφθη, όμως, ενώ βρισκόταν σε βαθιά γηρατειά, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) στην Καισάρεια της Παλαιστίνης από τον όχλο, καθώς εκήρυττε τον θείο λόγο και υπέστη άγριο ξυλοδαρμό. Έπειτα εξορίσθηκε στα μεταλλεία της Ζωόρους, όπου αργότερα απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό μαζί με άλλους 40 Αγίους μάρτυρες, οι οποίοι κατάγονταν από την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη.

Ο Όσιος Κοσμάς καταγόταν από την Ιερουσαλήμ, έμεινε σε μικρή ηλικία ορφανός και υιοθετήθηκε στην Δαμασκό από τον Σέργιο, πατέρα του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού (βλ. 4 Δεκεμβρίου). Έλαβε σπουδαία μόρφωση, ενώ αργότερα μετέβη μαζί με τον Ιωάννη στην Ιερουσαλήμ και έγιναν μοναχοί στην μονή του Αγίου Σάββα. Συνέγραψε, όπως και ο Ιωάννης, έξοχα ποιήματα, γι’ αυτό και αποκαλείται ποιητής και μελωδός, ενώ το 743 μ.Χ. εξελέγη επίσκοπος στην πόλη Μαϊουμά, κοντά στην Γάζα της Παλαιστίνης, όπου και απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά γύρω στο 750 μ.Χ..

Η Οσία Παρασκευή η νέα καταγόταν από την πόλη Επιβάτες της Θράκης και σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Κων/πολη και από εκεί στην Ηράκλεια του Πόντου, όπου παρέμεινε 5 χρόνια ως διακόνισσα σε έναν ναό. Έπειτα μετέβη για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα και έγινε εκεί μοναχή. Αργότερα, όμως, επέστρεψε στην Κων/πολη, ενώ κατόπιν μετέβη στην Καλλικράτεια του Ελλησπόντου, όπου μετά από 2 χρόνια διακονίας στον ναό των Αγίων Αποστόλων απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιγνάτιος Αγαλλιανός ο θαυματουργός καταγόταν από το χωριό Φάραγγα της Λέσβου και ήταν γιος ιερέα. Σε νεαρή ηλικία νυμφεύθηκε και έγινε ιερέας, αλλά αργότερα η σύζυγος και τα παιδιά του, εκτός από ένα, απεβίωσαν λόγω επιδημίας. Τότε αποσύρθηκε στον Ταξιάρχη του Λειμώνα, όπου προσέφερε μεγάλη βοήθεια στους χριστιανούς και στις μονές της περιοχής που καταδυναστεύονταν από τους Τούρκους. Γι’ αυτό και το 1531 μ.Χ. εξελέγη επίσκοπος Μηθύμνης στην Λέσβο, ενώ το 1566 μ.Χ. απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Όσιος Νικόλαος ο απλός και θαυματουργός ήταν αρχικά πρίγκιπας στο Τζερνιγώφ της Ρωσίας, ενώ έπειτα έγινε μοναχός στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας. Έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Η ανάμνηση αυτή αναφέρεται στο θαύμα το οποίο συνετελέσθη από την Οσία Παρασκευή (βλ. 26 Ιουλίου) στην Χίο το 1442 μ.Χ. και αναφέρεται από τον λόγιο Όσιο Αθανάσιο τον Πάριο (βλ. 24 Ιουνίου) διευθυντή στην σχολή της Χώρας Χίου.

15.

Λουκιανού πρεσβυτέρου, οσίων Σαβίνου επισκόπου, Βάρσου του ομολογητού και Ευθυμίου του νέου.

Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από την Αντιόχεια και προερχόταν από χριστιανούς γονείς. Σε ηλικία 12 ετών, όμως, έμεινε ορφανός, εμοίρασε έπειτα την περιουσία του στους πτωχούς και αφοσιώθηκε στην σπουδή της Παλαιάς Διαθήκης. Επειδή εγνώριζε καλά την εβραϊκή γλώσσα, διόρθωσε τις μεταφράσεις των ιερών κειμένων και κατάρτισε δική του μετάφραση. Κατόπιν χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και εκήρυττε τον θείο λόγο οδηγώντας στην χριστιανική πίστη πολλούς ανθρώπους. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) μετέβη στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας, για να στηρίξει στην πίστη τους χριστιανούς που υπέμειναν εκεί μαρτύρια. Συνελήφθη, όμως, και ρίφθηκε σε φυλακή, όπου και απεβίωσε μαρτυρικά από έλλειψη τροφής και νερού.

Ο Όσιος Σαβίνος υπήρξε επίσκοπος, πιθανόν στην Κύπρο, αλλά αργότερα κατέφυγε σε έρημο τόπο, όπου έζησε βίο ασκητικό. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, να θεραπεύει ασθενείς και να προλέγει το μέλλον. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Βάρσος ο ομολογητής ήταν επίσκοπος στην Έδεσσα της Συρίας, είχε αξιωθεί από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και γι’ αυτό προσέτρεχε σ’ αυτόν πολύς κόσμος. Εξορίσθηκε, όμως, για τον λόγο αυτό από τον αυτοκράτορα Ουαλεντινιανό (364-375 μ.Χ.) στην νήσο Άρανδο. Αλλά, επειδή έγινε κι εκεί σύντομα αγαπητός στον λαό, τον απομάκρυνε στην Οξύρυγχο της Αιγύπτου και αργότερα σε ένα απομακρυσμένο φρούριο της Αφρικής, όπου και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ευθύμιος ο νέος καταγόταν από την κωμόπολη Οψώ, κοντά στην Άγκυρα, και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Ήταν έγγαμος και πατέρας μία κόρης, αλλά αργότερα έγινε μοναχός σε μονή του όρους Όλυμπος της Μ. Ασίας, κοντά στον Όσιο Ιωαννίκιο τον Μέγα (βλ. 4 Νοεμβρίου). Κατόπιν μετέβη στο Άγιον Όρος, έπειτα επέστρεψε στον Όλυμπο και στο τέλος έγινε ιδρυτής μονής στην Περιστερά της Θεσ/νίκης. Έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 894 μ.Χ..

16.

Λογγίνου του εκατοντάρχου και των συν αυτώ 2 αγίων μαρτύρων, Λεοντίου, Δομετίου, Τερεντίου και Δομνίνου των μαρτύρων, Μαλού του οσίου.

Ο Άγιος Λογγίνος καταγόταν από την Καππαδοκία και επί αυτοκρατορίας Τιβερίου (14-37 μ.Χ.) υπηρετούσε στα Ιεροσόλυμα ως αξιωματικός με το βαθμό του εκατόνταρχου υπό τις διαταγές του Ποντίου Πιλάτου. Εκεί κατά την Σταύρωση και την Ταφή του Ιησού Χριστού βλέποντας τα θαύματα που συντελέσθηκαν, επίστευσε σ’ Αυτόν και αναφώνησε ότι ήταν πραγματικά Υιός του Θεού. Έπειτα παραιτήθηκε από το αξίωμά του και μαζί με 2 στρατιώτες, οι οποίοι έγιναν και αυτοί χριστιανοί, επέστρεψε στην πατρίδα του και εκήρυττε παντού την Ανάσταση του Χριστού. Συνελήφθησαν, όμως, και οι τρεις από απεσταλμένους του αυτοκράτορα, ο οποίος έμαθε για την παραίτησή του Λογγίνου από τον ίδιο τον Πιλάτο, και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι Άγιοι Λεόντιος, Δομέτιος, Τερέντιος και Δομνίνος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Μαλός ήταν ασκητής, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθένειες, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

17.

Ωσηέ του προφήτου, οσιομάρτυρος Ανδρέου του εν Κρίσει, Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Αντιγόνου, Λουκιανού και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Κοσμά, Ιλαρίας, Ισιδώρας και Νεοφύτης των μαρτύρων, ανακομιδή και κατάθεσις τιμίων λειψάνων Λαζάρου του τετραημέρου.

Ο Προφήτης Ωσηέ ανήκει στους λεγόμενους μικρούς προφήτες, έζησε επί βασιλείας Ιεροβοάμ Β΄ και προφήτευσε από το 750 έως το 725 π.Χ.. Έλεγξε τον εβραϊκό λαό για τον τρόπο ζωής του και την τάση του για ειδωλολατρία, ενώ προφήτευσε και τον ερχομό του Μεσσία. Το βιβλίο που περιέχει το έργο του στην Παλαιά Διαθήκη θεωρείται ως ένα από τα αριστουργήματα της εβραϊκής φιλολογίας. Απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 75 ετών.

Ο Όσιος Ανδρέας καταγόταν από την Κρήτη, ήταν μοναχός και άνθρωπος με εξαίρετη διάνοια αλλά και προσήλωση στην ορθή πίστη. Στα χρόνια της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) μετέβη στην Κων/πολη για να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα Κων/νο Ε΄ για τις διώξεις του εναντίον των εικονολατρών. Όταν τον πλησίασε σε έναν ναό και τον κατηγόρησε ενώπιον του πλήθους, συνελήφθη αμέσως, υπέστη βασανιστήρια και παραδόθηκε σε όχλο εικονομάχων. Τότε απεβίωσε μαρτυρικά το 761 μ.Χ. με ακρωτηριασμό του ενός ποδιού του, ενώ το τίμιο λείψανό του ετάφη στην περιοχή που ονομαζόταν της Κρίσεως.

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός κατάγονταν από την Αραβία, ήταν αδέλφια και ασκούσαν σε όλη τους την ζωή το λειτούργημα του ιατρού χωρίς να δέχονται χρήματα, γι’ αυτό και επονομάσθηκαν Ανάργυροι (π.β. Άγιοι Ανάργυροι, 1 Νοεμβρίου και 1 Ιουλίου). Συνελήφθησαν, όμως, στην Λυκία της Μ. Ασίας επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) από τον ηγεμόνα Λυσία μαζί με τους αδελφούς τους Αγίους Λεόντιο, Άνθιμο και Ευπρέπιο, υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι Άγιοι Αντίγονος, Λουκιανός, Τερέντιος, Νικομήδης και Θεοφάνης συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Κοσμάς συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά στην Γεωργία.

Για την Αγία Ιλαρία βλ. 19 Μαρτίου.

Οι Αγίες Ισιδώρα και Νεοφύτη συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Αγίου Λαζάρου, τον οποίο ανέστησε ο Ιησούς Χριστός τέσσερις ημέρες μετά την κοίμησή του (βλ. 17 Μαρτίου), έγινε από τον αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄ τον Σοφό στο Κίτιο της Κύπρου, όπου ο Άγιος ήταν επίσκοπος. Έπειτα επακολούθησε η μεταφορά τους και κατάθεσή τους στον ναό του Αγίου Λαζάρου, τον οποίο ίδρυσε ο αυτοκράτορας στην Κων/πολη το 890 μ.Χ..

18.

Λουκά του Ευαγγελιστού, Κυριακού ιερομάρτυρος, Μνάσωνος επισκόπου, μάρτυρος Μαρίνου του γέροντος, αγίων 40 παίδων μαρτύρων, Ιουλιανού του εν τω Ευφράτη, οσίων Συμεών, Θεοδώρου και Ευφροσύνης των θαυματουργών, Γαβριήλ και Κερμιδώλη των νεομαρτύρων.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς γεννήθηκε στην Αντιόχεια, ήταν ελληνικής καταγωγής και ασκούσε το λειτούργημα του ιατρού. Εγνώριζε, όμως, πολύ καλά και την τέχνη της ζωγραφικής, καθώς αποδίδονται σε αυτόν οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό ως βρέφος. Κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από τον Απόστολο Παύλο και έπειτα εκήρυξε τον θείο λόγο στην Δαλματία, στην Ιταλία, στην Βοιωτία και αλλού. Γύρω στο 60 μ.Χ. συνέγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και τις Πράξεις των Αποστόλων. Απεβίωσε, πιθανόν, μαρτυρικά στην Πάτρα, σε ηλικία 80 ετών.

Ο Άγιος Κυριακός ήταν εβραϊκής καταγωγής και κατά τις ανασκαφές που διενεργούσε στον Γολγοθά η Αγία Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κων/νου (βλ. 21 Μαΐου), ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό (βλ. και 6 Μαρτίου). Τότε επίστευσε στον Χριστό, βαπτίσθηκε χριστιανός και αργότερα έγινε επίσκοπος Ιεροσολύμων. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) συνελήφθη, επειδή απέστειλε επιστολές στους ειδωλολάτρες για να τους πείσει να γίνουν χριστιανοί. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με την μητέρα του Αγία Άννα (εορτάζει στις 28 Οκτωβρίου).

Ο Άγιος Μνάσων υπήρξε επίσκοπος Κύπρου, συνελήφθη όμως και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε.

Ο Άγιος Μαρίνος ο γέρων καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας στην Μ. Ασία και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθη σε γεροντική ηλικία από τον άρχοντα Λυσία. Επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι 40 Άγιοι ήταν παιδιά, όταν συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Ιουλιανός ασκήτευσε σε μια καλύβα κοντά στον ποταμό Ευφράτη επί αυτοκρατορίας Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) και λόγω των πολλών αρετών του προσείλκυσε κοντά του πολλούς μαθητές. Μετέβη κάποτε στο όρος Σινά, όπου παρέμεινε για αρκετό διάστημα, ενώ έπειτα επέστρεψε στο ασκητήριό του. Έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Οι Όσιοι Συμεών, Θεόδωρος και Ευφροσύνη οι θαυματουργοί ήταν αδέλφια και υπήρξαν κτήτορες της μονής του Μεγάλου Σπηλαίου στην Πελοπόννησο. Η Οσία Ευφροσύνη ήταν εκείνη η οποία βρήκε την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, η οποία φυλάσσεται εκεί και αποτελεί έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, σύμφωνα με την παράδοση. Έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά κατά τον 4ο αι. μ.Χ..

Οι Άγιοι Γαβριήλ και Κερμιδώλης κατάγονταν από την Αίγυπτο, ήταν μορφωμένοι και προέρχονταν από ευσεβείς γονείς. Όταν κάποτε συκοφαντήθηκαν στον εμίρη Χαέρ Μεκ ότι έριχναν απορρίμματα στο τοπικό μουσουλμανικό τέμενος, συνελήφθησαν και δικάσθηκαν. Κατά την δίκη τους πιέσθηκαν από όχλο φελάχων να αλλαξοπιστήσουν για να αποδείξουν την αθωότητά τους. Εκείνοι, όμως, δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό και απεβίωσαν μαρτυρικά το 1522 μ.Χ. σε ηλικία 25 ετών, ο πρώτος με αποκεφαλισμό και ο δεύτερος με διαμελισμό του σώματός τους.

19.

Ιωήλ του προφήτου, Ευσεβίου και Φήλικος των μαρτύρων, Ουάρου και των συν αυτώ 7 οσίων μαρτύρων, Κλεοπάτρας οσίας, Σαδώθ και των συν αυτώ 128 αγίων μαρτύρων, οσίου Ιωάννου του εν τω όρει Ρίλα, Λεοντίου του φιλοσόφου.

Ο Προφήτης Ιωήλ ανήκει στους λεγόμενους μικρούς προφήτες και προφήτευσε επί βασιλείας Ιωά (878-838 π.Χ.) για το μέλλον του εβραϊκού κράτους αλλά και για την Πεντηκοστή και την Δευτέρα Παρουσία. Απεβίωσε ειρηνικά.

Για τους Αγίους Ευσέβιο και Φήλικα βλ. 7 Οκτωβρίου.

Ο Άγιος Ούαρος καταγόταν από την Αίγυπτο και προερχόταν από επιφανή οικογένεια. Ήταν στρατιωτικός και έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από τον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανό, κοντά στον οποίον υπηρετούσε. Συνήθιζε να επισκέπτεται τις φυλακές και να παρηγορεί τους φυλακισμένους χριστιανούς. Όταν, όμως, κάποτε φυλακίσθηκαν 7 Όσιοι ασκητές, ένας από αυτούς δεν άντεξε στην δοκιμασία και απεβίωσε. Τότε ο Άγιος κατέλαβε την θέση του αποθανόντα, με αποτέλεσμα να εξοργίσει τον αυτοκράτορα και να υποστεί πολλά βασανιστήρια. Στο τέλος απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με τους υπόλοιπους ασκητές το 304 μ.Χ.. Η Οσία Κλεοπάτρα, η οποία περιποιήθηκε τον Ούαρο κατά την διάρκεια των βασανισμών του, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Σαδώθ (ή Σαδώχ) ήταν επίσκοπος στην Περσία, συνελήφθη όμως κατά τον διωγμό του Πέρση βασιλιά Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.) και αφού υπέστη βασανιστήρια, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό μαζί με άλλους 128 (ή ίσως 120) Αγίους μάρτυρες.

Ο Όσιος Ιωάννης ο θαυματουργός καταγόταν από το χωριό Σκρίνο, κοντά στην Σόφια της Βουλγαρίας, έγινε μοναχός, ενώ αργότερα μετέβη στο όρος Ρίλα ζώντας ασκητικά μέσα σε σπήλαιο. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, ενώ ακόμα και ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Πέτρος μετέβη κάποτε προς συνάντησή του. Λόγω της φήμης του συγκεντρώθηκαν σύντομα εκεί πολλοί πιστοί και μοναχοί, γι’ αυτό και ίδρυσε την μονή της Ρίλου, όπου και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 10ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Λεόντιος ο φιλόσοφος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

20.

Αρτεμίου μεγαλομάρτυρος, Ζεβινά, Νικηφόρου, Γερμανού, Αντωνί(ν)ου, Μαναθώς, Εβόρης και Ενόης των μαρτύρων, Βασιλείου επισκόπου, οσίου Γερασίμου του νέου του εν Κεφαλληνία, οσίας Ματρώνης της Χιοπολίτιδος και θαυματουργού.

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν αξιωματούχος ο οποίος διακρίθηκε για το ήθος, τις αρετές και τις πολιτικές του ικανότητες, γι’ αυτό και τιμήθηκε από τον αυτοκράτορα Μέγα Κων/νο με τον τίτλο του πατρικίου και έγινε άρχοντας στην Αλεξάνδρεια. Όταν, όμως, έγινε αυτοκράτορας ο διώκτης των χριστιανών Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο Άγιος του άσκησε δριμύ έλεγχο για τον διωγμό που εξαπέλυσε κατά των χριστιανών της Αντιοχείας. Τότε συνελήφθη, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 361 μ.Χ..

Για τους Αγίους Ζεβινά, Γερμανό, Νικηφόρο και Αντωνίνο (ή Αντώνιο) βλ. 12 Νοεμβρίου.

Η Αγία Μαναθώ (ή Μαραθώ) συνελήφθη σε νεαρή ηλικία στην Σκυθούπολη της Παλαιστίνης επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμίνου (286-305 μ.Χ.), διαπομπεύθηκε γυμνή στους δρόμους της πόλης και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι Αγίες Εβόρη και Ενόη συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με λιθοβολισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για τους Αγίους Εβόρη και Ενόη, οι οποίοι μαζί τον Άγιο Πάπα υπήρξαν μαθητές του Αγίου Μίλου (βλ. 10 Νοεμβρίου).

Ο Άγιος Βασίλειος υπήρξε επίσκοπος Τραπεζούντας επί αυτοκρατορίας Λέοντος ΣΤ΄ (886-912 μ.Χ.) και Κων/νου Ζ΄ (913-959 μ.Χ.), έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Γεράσιμος καταγόταν από τα Τρίκαλα Κορινθίας και προερχόταν από την διακεκριμένη οικογένεια των Νοταράδων. Αφού μετέβη στην Ζάκυνθο, στην Κων/πολη και στο Άγιον Όρος, κατευθύνθηκε έπειτα στα Ιεροσόλυμα, όπου έγινε αρχικά νεωκόρος, έπειτα διάκονος και κατόπιν πρεσβύτερος στον ναό της Αναστάσεως. Ύστερα μετέβη στην μονή του Σινά, στην Αίγυπτο, στην Κρήτη και έπειτα κατέληξε στην Ζάκυνθο, όπου διέμεινε στην Σπηλαία ζώντας εκεί ασκητικά για 6 χρόνια. Κατόπιν, όμως, μετέβη στην περιοχή Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου ίδρυσε την γυναικεία μονή Νέα Ιερουσαλήμ. Απεβίωσε εκεί ειρηνικά το 1579 μ.Χ. σε ηλικία 70 ετών, επετέλεσε αρκετά θαύματα αμέσως μετά την κοίμησή του, ενώ διασώζεται μέχρι σήμερα άφθαρτο το τίμιο λείψανό του, του οποίου η ανακομιδή έγινε το 1580 ή 1581 μ.Χ.. Είναι ο προστάτης Άγιος της Κεφαλονιάς.

Η Οσία Ματρώνα η θαυματουργός καταγόταν από την Βολισσό της Χίου και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία κατέφυγε σε ερημικό μέρος του νησιού και ίδρυσε μονή, όπου προσήλθαν και άλλες μοναχές, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά το 1462 μ.Χ..

21.

Ιλαρίωνος του μεγάλου, Σωκράτους ιερομάρτυρος, Θεοδότης, Ανδρέου, Στεφάνου, Παύλου, Πέτρου και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Γαΐου, Δασίου, Ζωτικού και Άζη και των μαρτύρων, Πλαντίνου αγίου, Ζαχαρίου οσιομάρτυρος, Φιλοθέου του εν Άθω, Ιλαρίωνος, Ιακώβου και Βαρούχ των οσίων, Ιωάννου νεομάρτυρος του Μονεμβασιώτου, ανακομιδή τιμίου λειψάνου οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω, ανακομιδή τιμίων λειψάνων οσίου Ιλαρίωνος επισκόπου Μεγληνίας.

Ο Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας καταγόταν από την πόλη Θαβαθά της Παλαιστίνης και προερχόταν από ειδωλολάτρες γονείς, αλλά βαπτίσθηκε χριστιανός, όταν μετέβη για σπουδές στην Αλεξάνδρεια. Έπειτα μετέβη στην έρημο της Αιγύπτου, όπου συνάντησε τον ασκητή Μέγα Αντώνιο (βλ. 17 Ιανουαρίου) και παρέμεινε κοντά του για αρκετό καιρό. Όταν απεβίωσαν οι γονείς του, επέστρεψε στην πατρίδα του και εμοίρασε την περιουσία στους πτωχούς. Κατόπιν επέστρεψε στην έρημο, αλλά αργότερα, επειδή τον αναζητούσαν οι πιστοί, μετέβαινε από τόπο σε τόπο, ώσπου κατέληξε στην Πάφο της Κύπρου, όπου απεβίωσε ειρηνικά το 333 μ.Χ. σε ηλικία 80 ετών.

Ο Άγιος Σωκράτης (ή Ευκράτης, πιθανόν εκ παραδρομής, σε μερικά χειρόγραφα) ήταν πρεσβύτερος στην Εκκλησία της Άγκυρας. Συνελήφθη, όμως, επί αυτοκρατορίας Αλεξάνδρου Σεβήρου (222-235 μ.Χ.), επειδή εισήλθε σε ειδωλολατρικό ναό και συνέτριψε τον βωμό του, και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Μαζί του απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος και η μοναχή Αγία Θεοδότη, η οποία καταγόταν από τον Πόντο, συνελήφθη από τον άρχοντα της Καππαδοκίας Σιμπλίκιο και υπέστη βασανιστήρια, επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό. Σύμφωνα, όμως με άλλη εκδοχή η Αγία εμαρτύρησε στην Νίκαια της Μ. Ασίας.

Ο Όσιος Ανδρέας, ο επονομαζόμενος ο εν Κρίσει (βλ. 17 Οκτωβρίου), οι Άγιοι Στέφανος, Παύλος, Πέτρος καθώς και άλλοι Άγιοι, οι αποκαλούμενοι νεοφανείς από τους Συναξαριστές, επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στις ιερές εικόνες, απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος στα χρόνια του εικονομάχου αυτοκράτορα Κων/νου Ε΄ (740-775 μ.Χ.).

Οι Άγιοι Γάιος, Δάσιος και Ζωτικός ζούσαν στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας και κατά την διάρκεια μιας ειδωλολατρικής εορτής κατέστρεψαν τις προσφορές που βρίσκονταν επάνω στους βωμούς. Τότε συνελήφθησαν ως χριστιανοί, δικάσθηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Ο Άγιος Άζης συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Για τον Άγιο Πλαντίνο δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την ζωή και την δράση του.

Ο Όσιος Ζαχαρίας συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Φιλόθεος γεννήθηκε κατά τον 14ο αι. μ.Χ. στην Χρυσούπολη, κοντά στην Καβάλα, όπου είχαν μεταβεί οι γονείς του από την Ελάτεια της Μ. Ασίας εξαιτίας της παρουσίας των Τούρκων στην πατρίδα τους. Αργότερα συνελήφθη εκεί μαζί με τον αδελφό του από τους Τούρκους, αλλά έπειτα διεσώθησαν. Κατόπιν έγινε μοναχός, ενώ ύστερα ασκήτευσε στο Άγιον Όρος, όπου και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 84 ετών.

Ο Όσιος Ιλαρίων καταγόταν από την Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ιάκωβος καταγόταν από την Καππαδοκία και έγινε μοναχός στην μονή Βαθέος Ρύακος στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία, όπου έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Όσιος Βαρούχ μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από το Γεράκι της Μονεμβασίας και ήταν γιος ιερέα. Την εποχή των Ορλωφικών, της ατυχούς εξέγερσης που έγινε το 1770 μ.Χ. με την συνεργασία των Ρώσων αδελφών Ορλώφ, οι Τούρκοι εξαπέστειλαν στην Πελοπόννησο τους Τουρκαλβανούς για να την καταπνίξουν. Τότε απεβίωσε μαρτυρικά ο πατέρας του, ενώ ο Άγιος σε ηλικία 15 ετών αιχμαλωτίσθηκε μαζί με την μητέρα του, μεταφέρθηκαν στην Λάρισα και πωλήθηκαν ως δούλοι σε έναν Τούρκο στην Θεσ/νίκη. Εκεί, όμως, πιέσθηκε από αυτόν να γίνει μωαμεθανός και επειδή ο Άγιος δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1773 μ.Χ., όταν φονεύθηκε με μαχαίρι από τον κύριό του.

Η ανακομιδή του τιμίου λειψάνου του Οσίου Χριστοδούλου (βλ. 16 Μαρτίου) έγινε από τους μαθητές του, οι οποίοι το μετέφεραν από την Εύβοια, όπου είχε αποβιώσει ειρηνικά, στην μονή της Πάτμου, όπου και διασώζεται μέχρι σήμερα.

Ο Όσιος Ιλαρίων, του οποίου εορτάζεται εδώ η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του, υπήρξε επίσκοπος Μεγληνίας στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

22.

Αβερκίου του ισαποστόλου, των εν Εφέσω 7 αγίων παίδων, Αλεξάνδρου ιερομάρτυρος, Ηρακλείου, Θεοδότης, Γλυκερίας, Άννης και Ελισάβετ των μαρτύρων, Λωτ και Ρούφου των οσίων, νεομάρτυρος Γρηγορίου επισκόπου Μεθώνης.

Ο Όσιος Αβέρκιος ήταν επίσκοπος στην Ιεράπολη της Φρυγίας στην Μ. Ασία και επονομάσθηκε ισαπόστολος γιατί περιόδευσε στην Συρία, στην Μεσοποταμία, και σε πολλούς τόπους της Μ. Ασίας κηρύττοντας, όπως οι Απόστολοι, τον θείο λόγο. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα, μεταξύ αυτών μάλιστα ήταν και η θεραπεία της κόρης του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου. Απεβίωσε ειρηνικά το 186 μ.Χ. σε ηλικία 72 ετών.

Για τους 7 Αγίους παίδες στην Έφεσο βλ. 4 Αυγούστου.

Οι Άγιοι Αλέξανδρος ήταν επίσκοπος και συνελήφθη σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών. Έπειτα, επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα ενώπιον του άρχοντα της περιοχής, υπέστη βασανιστήρια, αλλά παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Τότε επίστευσαν εξαιτίας του στον Χριστό ο στρατιώτης Άγιος Ηράκλειος καθώς και οι Αγίες Θεοδότη, Γλυκερία, Άννα και Ελισάβετ, ενώ δεν εδίστασαν να Τον ομολογήσουν με θάρρος. Έπειτα, όμως, συνελήφθησαν και αυτοί και απεβίωσαν μαζί με τον επίσκοπο μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Όσιος Λωτ ήταν ασκητής της ερήμου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε.

Ο Όσιος Ρούφος υπήρξε ασκητής της ερήμου και μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε.

Ο Άγιος Γρηγόριος καταγόταν από το χωριό Άλβαινα της Ολυμπίας και έγινε επίσκοπος Μεθώνης και Ναυαρίνου. Το 1817 μ.Χ. μετέβη στην Ρωσία και παρουσίασε ενώπιον του τσάρου την τραγική κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων. Έπειτα μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, ενώ ανέπτυξε πολεμική δράση κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821. Αργότερα, κατά την απόβαση του τουρκοαιγυπτιακού στρατού στην Πελοπόννησο με αρχηγό τον Ιμπραήμ, υπερασπίσθηκε το Παλαιόκαστρο της Μεσσηνίας, αλλά τραυματίσθηκε κατά την ηρωική έξοδο των αγωνιστών και αιχμαλωτίσθηκε. Έπειτα φυλακίσθηκε στην Μεθώνη της Μεσσηνίας και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά στην φυλακή από πανώλη το 1825 μ.Χ..

23.

Ιακώβου του αδελφοθέου, Τερεντίου, Αφρικανού, Μαξίμου και Πομπηΐου των μαρτύρων, 2 αγίων παίδων, Ιγνατίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Μακαρίου του Ρωμαίου, Νικηφόρου και Πετρωνίου των οσίων, ανακομιδή τιμίων λειψάνων αγίου Ιακώβου Βοροβίας του θαυματουργού.

Ο Άγιος Ιάκωβος επονομάσθηκε Αδελφόθεος, επειδή ήταν γιος του μνηστήρα της Παναγίας Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του. Έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων, οδήγησε με το θερμό κήρυγμά του πλήθος ειδωλολατρών και Ιουδαίων στην χριστιανική πίστη, ενώ συνέγραψε την φερώνυμη επιστολή της Καινής Διαθήκης. Συνελήφθη, όμως, από φανατικούς Ιουδαίους και ρίφθηκε στο έδαφος από το πτερύγιο του Ναού, όπου είχε ανεβεί για να κηρύξει. Έπειτα επακολούθησε λιθοβολισμός και μετά από κτύπημα ροπάλου που δέχθηκε στην κεφαλή, απεβίωσε μαρτυρικά το 62 μ.Χ..

Για τους Αγίους Τερέντιο, Αφρικανό, Μάξιμο και Πομπήιο βλ. 28 Οκτωβρίου, των εν Αφρική 36 μαρτύρων.

Για τους 2 Αγίους παίδες βλ. 13 Οκτωβρίου.

Ο Όσιος Ιγνάτιος ήταν γιος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ραγκαβέ (811-813 μ.Χ.), ενώ μετά την εκθρόνιση του πατέρα του από τον Λέοντα Ε΄ έγινε με την βία μοναχός σε μονή των Πριγκιποννήσων σε ηλικία 14 ετών. Λόγω των αρετών του, όμως, χειροτονήθηκε διάκονος, έπειτα πρεσβύτερος, ενώ κατόπιν διετέλεσε εκεί ηγούμενος. Αργότερα, το 857 μ.Χ., εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης, αλλά έπειτα εξορίσθηκε στην Τερέβινθο και κατόπιν στην Μυτιλήνη από τον Βάρδα, αδελφό της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, επειδή του αντιτάχθηκε σε συγκεκριμένες ενέργειές του. Στον πατριαρχικό θρόνο τότε προωθήθηκε παρά την θέλησή του ο Μέγας Φώτιος (βλ. 6 Φεβρουαρίου), αλλά 10 χρόνια αργότερα καθαιρέθηκε και αυτός από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄, ο Ιγνάτιος επανήλθε στο πατριαρχείο, αφόρισε αρχικά τον Φώτιο και τους οπαδούς του αλλά στο τέλος συμφιλιώθηκε μαζί του. Απεβίωσε ειρηνικά το 878 μ.Χ. σε ηλικία 79 ετών, ενώ στον πατριαρχικό θρόνο τον διαδέχθηκε ο Φώτιος.

Ο Όσιος Μακάριος καταγόταν από την Ρώμη και επειδή εξαναγκάσθηκε από τους γονείς του να νυμφευθεί, έφυγε κρυφά από την οικία του και κατέφυγε σε ένα σπήλαιο. Εκεί έζησε βίο ευσεβή και αρκετά ασκητικό, ενώ αργότερα τον συντρόφευσαν εκεί άλλοι τρεις μοναχοί. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Νικηφόρος ίδρυσε μονή στο Χαρσιανό της Καππαδοκίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε.

Ο Όσιος Πετρώνιος ασκήτευσε στην έρημο, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο θαυματουργός, του οποίου εδώ εορτάζεται η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του, έζησε στην Βοροβία της Ρωσίας, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

24.

Αρέθα μεγαλομάρτυρος και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Ακακίου και Πέτρου των ιερομαρτύρων, Σεβαστιανής, Μάρκου, Σωτηρίχου, Ουαλεντίνου και Νέρδωνος των μαρτύρων, Πρόκλου πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίου Αρέθα του εν τω Σπηλαίω.

Ο Άγιος Αρέθας ο μεγαλομάρτυς ήταν άρχοντας στην πόλη Νεγρά της Αραβίας επί αυτοκρατορίας Ιουστίνου Α΄ (518-527 μ.Χ.). Όταν ο βασιλιάς της Ευδαίμονος Αραβίας Δουναάν κατέλαβε την περιοχή, συνέλαβε και εφόνευσε πολλούς Αγίους μάρτυρες. Μεταξύ αυτών ήταν σε γεροντική ηλικία και ο Αρέθας, ο οποίος εστήριζε στην πίστη τους συμπολίτες του προτρέποντάς τους να μην αλλαξοπιστήσουν και παρακινώντας τους να δεχθούν το μαρτύριο. Ανάμεσα στους μάρτυρες αυτούς ήταν και ένα παιδί, το οποίο μόλις είδε την μητέρα του στην πυρά, όρμησε και αυτό εκεί και απεβίωσε μαζί της μαρτυρικά. Ο Άγιος απεβίωσε έπειτα μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ακάκιος ήταν πρεσβύτερος, συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Για τον Άγιο Πέτρο βλ. 7 Φεβρουαρίου, των εν Νικομηδεία 1.003 μαρτύρων.

Η Αγία Σεβαστιανή καταγόταν από την πόλη Σεβαστή της Μ. Ασίας και βαπτίσθηκε χριστιανή από τον Απόστολο Παύλο. Συνελήφθη επί αυτοκρατορίας Δομετιανού (81-96 μ.Χ.) από τον ηγεμόνα Σέργιο στην Μαρκιανούπολη της Θράκης, όπου εκήρυττε τον θείο λόγο, κακοποιήθηκε και εκδιώχθηκε από την περιοχή. Έπειτα μετέβη στην Ηράκλεια της Θράκης, όπου όμως αργότερα συνελήφθη από τον ηγεμόνα Πομπηιανό, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ το τίμιο λείψανό της ρίφθηκε στην θάλασσα.

Οι Άγιοι Μάρκος, Σωτήριχος και Ουαλεντίνος κατάγονταν από την Μ. Ασία, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά συρόμενοι σε πετρώδες έδαφος, ενώ αργότερα τα τίμια λείψανά τους μεταφέρθηκαν στην Θάσο.

Ο Άγιος Νέρδων συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Για τον Άγιο Πρόκλο βλ. 20 Νοεμβρίου.

Ο Όσιος Αρέθας καταγόταν από το Πολότσκ της Ρωσίας και εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

25.

Μαρκιανού, Μαρτυρίου, Αναστασίου, Νικηφόρου, Στεφάνου, Ουάρου, Ουαλερίνου, Ουαλερίου, Χρυσαφίου, Παππία, Διοδώρου, Κλαυδιανού, Σαβίνου, Φαύστου, Βασιλείου και Λουκιανού των μαρτύρων, των εν Θράκη 2 αγίων μαρτύρων, Ταβιθάς της υπό του Πέτρου εγερθείσης, οσίων Μακαρίου επισκόπου Πάφου, Φιλαδέλφου και Πολυκάρπου.

Οι Άγιοι Μαρκιανός και Μαρτύριος ήταν μαθητές και νοτάριοι, δηλαδή γραμματείς, του πατριάρχη Κων/πολης Αγίου Παύλου του ομολογητή (βλ. 6 Νοεμβρίου), ο οποίος εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα και οπαδό της αίρεσης του αρειανισμού Κωνστάντιο. Τότε συνελήφθησαν και αυτοί, επειδή δεν ασπάζονταν τις απόψεις των αρειανιστών και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Κων/πολη με θάνατο από μάχαιρα το 346 μ.Χ..

Ο Άγιος Αναστάσιος προσήλθε με την θέλησή του ενώπιον των αρχόντων σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών, και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ το ιερό του λείψανο ρίφθηκε στην θάλασσα, αλλά ανασύρθηκε κατόπιν από μια ευσεβή γυναίκα και ενταφιάσθηκε.

Για του Αγίους Νικηφόρο και Στέφανο βλ. 8 Φεβρουαρίου.

Για τον Άγιο Ουάρο βλ. 19 Οκτωβρίου.

Ο Άγιος Ουαλερίνος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Ουαλέριος και Χρυσάφιος (ή Χρύσαφος) συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι Άγιοι Παππίας, Διόδωρος και Κλαυδιανός κατάγονταν από την Αττάλεια της Παμφυλίας στην Μ. Ασία και ήταν κτηνοτρόφοι. Συνελήφθησαν, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) από τον τοπικό ηγεμόνα Πούπλιο και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Σαβίνος συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Φαύστος, Βασίλειος και Λουκιανός ήταν φίλοι, συνελήφθησαν σε νεαρή ηλικία ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα με τους Αγίους Φαύστο, Βασίλειο και Σιλουανό, οι οποίοι εορτάζουν στις 6 Φεβρουαρίου (βλ.λ.).

Οι ανώνυμοι 2 Άγιοι συνελήφθησαν στην Θράκη λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά μετά από σύνθλιψή των ανάμεσα σε μεγάλες πέτρες.

Η Αγία Ταβιθά καταγόταν από την Ιόππη της Παλαιστίνης, ήταν μαθήτρια των Αποστόλων και ασχολείτο με την υφαντική αλλά και με έργα φιλανθρωπίας. Ασθένησε, όμως, κάποτε και απεβίωσε, αλλά όταν ο Απόστολος Πέτρος μετέβη εκεί, ύστερα από πρόσκληση των πιστών, την ανέστησε με την θερμή προσευχή του. Το θαύμα αυτό έγινε γνωστό σε όλη την πόλη και έγινε αφορμή να οδηγηθούν πολλοί άνθρωποι στην χριστιανική πίστη. Η Αγία μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Για τον Όσιο Μακάριο βλ. 8 Φεβρουαρίου.

Για τους Οσίους Φιλάδελφο και Πολύκαρπο βλ. 8 Φεβρουαρίου.

26.

Δημητρίου μεγαλομάρτυρος του μυροβλύτου και εικόνος αυτού μετάθεσις, Λούππου, Αρτεμιδώρου, Βασιλείου, Γλύκωνος και Λεπτίνης των μαρτύρων, Ιωάσαφ οσιομάρτυρος του νέου, ανακομιδή τιμίων λειψάνων νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις.

Ο Άγιος Δημήτριος ο μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Θεσ/νίκη, προερχόταν από χριστιανούς γονείς και ήταν υψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού. Λόγω της χριστιανικής του δράσης συνελήφθη από τον αυτοκράτορα το 290 μ.Χ. και όταν ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό, ρίφθηκε στην φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε ο νεαρός φίλος του Άγιος Νέστορας (εορτάζει στις 27 Οκτωβρίου) και του εζήτησε να προσευχηθεί για να τον βοηθήσει να νικήσει τον αντίπαλό του Λυαίο, ειδωλολάτρη, μεγαλόσωμο και ανίκητο παλαιστή, ο οποίος αποτελούσε το καύχημα του Μαξιμιανού. Πράγματι ο Νέστορας, αφού έλαβε την ευχή του, ενίκησε στην συνέχεια μέσα στο στάδιο τον Λυαίο και τον εφόνευσε, αλλά ο αυτοκράτορας οργισμένος θεώρησε προσωπική προσβολή το γεγονός και διέταξε να θανατώσουν αμέσως τον Νέστορα. Όμως, επειδή ο Δημήτριος θεωρήθηκε υπεύθυνος για την νίκη του, απεβίωσε στην συνέχεια και αυτός μαρτυρικά με θάνατο από λόγχη. Αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς Αγίους στην Ελλάδα, τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος της Θεσ/νίκης, ενώ στον τοπικό ομώνυμο ναό του φυλάσσεται το ιερό του σκήνωμα, από το οποίο ανέβλυζε μύρο, γι’ αυτό και επονομάσθηκε μυροβλύτης.

Το 1149 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός διέταξε να κατασκευασθεί και να παραμείνει στην Θεσ/νίκη μία πανομοιότυπη εικόνα του Αγίου Δημητρίου, ενώ η αρχική να μεταφερθεί στην Κων/πολη και να δοθεί στον ηγούμενο Ιωσήφ της εκεί μονής του Παντοκράτορος. Αυτή ήταν η μετάθεση της εικόνας του Αγίου Δημητρίου, εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δοθεί παλαιότερα από τον πατέρα του αυτοκράτορα στην ιδρυμένη από αυτόν μονή.

Ο Άγιος Λούππος ήταν υπηρέτης του Αγίου Δημητρίου (βλ. ανωτέρω) και κατά την ώρα του μαρτυρίου χρίσθηκε από αυτόν με το αίμα του, ενώ στην συνέχεια επετέλεσε πολλά θαύματα στην Θεσ/νίκη. Γι’ αυτό και συνελήφθη από τον ηγεμόνα της πόλης και απεβίωσε μαρτυρικά. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 23 Αυγούστου (βλ.λ.).

Για τους Αγίους Αρτεμίδωρο και Βασίλειο βλ. 28 Οκτωβρίου.

Ο Άγιος Γλύκων συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Λεπτίνα συνελήφθη ως χριστιανή σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά συρόμενη στο έδαφος από άλογα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Ιωάσαφ ήταν μαθητής του πατριάρχη Κων/πολης Αγίου Νήφωνος (βλ. 11 Αυγούστου) κατά την εποχή που αυτός βρισκόταν στην μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Αργότερα μετέβη στην Κων/πολη κα εκήρυττε με θάρρος την χριστιανική πίστη. Καταγγέλθηκε, όμως, στους Τούρκους με την κατηγορία ότι εξύβριζε τον μωαμεθανισμό, συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1536 μ.Χ..

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου (βλ. 17 Ιανουαρίου) έγινε το 1971 μ.Χ. από τον ναό του Αγίου Αθανασίου Ιωαννίνων, όπου ετάφη μετά το μαρτύριό του, στον φερώνυμο ναό που ιδρύθηκε στον τόπο όπου πριν ήταν η κατοικία του.

27.

Νέστορος, Λούππου, Πρόκλης συζύγου του Πιλάτου, Καπετωλίνης και Ερωτηίδος των μαρτύρων, αγίων Μαβριανού και Βαλεντίνου, Κυριακού πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίου Νέστορος του χρονογράφου του εν τω Σπηλαίω.

Για τον Άγιο Νέστορα βλ. 26 Οκτωβρίου, Άγιος Δημήτριος.

Για τον Άγιο Λούππο βλ. 26 Οκτωβρίου.

Η Αγία Πρόκλα ήταν σύζυγος του Ποντίου Πιλάτου, Ρωμαίου διοικητού της Ιουδαίας, ο οποίος ανέκρινε τον Ιησού Χριστό και από υποχωρητικότητα προς τους Εβραίους δεν απέτρεψε την Σταύρωσή Του. Η Αγία, όμως, μετά από εφιαλτικό όνειρο που είδε, διεμήνυσε στον σύζυγό της ότι δεν έπρεπε να Τον αδικήσει γιατί ήταν αθώος. Αργότερα ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Αγία Καπετωλίνη (ή Καπιτωλίνα) ζούσε στην Καππαδοκία, ήταν εύπορη και προερχόταν από οικογένεια ευγενών, ενώ η Αγία Ερωτηίς ήταν δούλα της. Επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) η Καπιτωλίνα εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς, απελευθέρωσε τους δούλους της και παρουσιάσθηκε στον άρχοντα Ζηλικίνθιο ομολογώντας με θάρρος την πίστη της στον Χριστό. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Όμως, επειδή η Ερωτηίδα επιτέθηκε με ραβδί εναντίον του άρχοντα, συνελήφθη και αυτή, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Για τους Αγίους Μαβριανό και Βαλεντίνο δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την ζωή και την δράση τους.

Ο Άγιος Κυριακός ήταν πρεσβύτερος και οικονόμος στον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη, ενώ μετά την κοίμηση του Αγίου Ιωάννη του νηστευτή (βλ. 2 Σεπτεμβρίου) εξελέγη εκεί πατριάρχης το 595 μ.Χ.. Έζησε βίο ενάρετο, παρέμεινε στον πατριαρχικό θρόνο μέχρι το 606 μ.Χ., οπότε και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Νέστωρ καταγόταν από το Κίεβο της Ρωσίας, εμόνασε στην τοπική λαύρα των Σπηλαίων και χειροτονήθηκε διάκονος. Επονομάσθηκε χρονογράφος, επειδή συνέγραψε το «Χρονικό», το οποίο περιλαμβάνει την ρωσική ιστορία από το έτος 850 έως το 1110 μ.Χ.. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1114 μ.Χ..

28.

Της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, μαρτύρων Τερεντίου και Νεονίλλης και των 7 αγίων τέκνων αυτών, Αρτεμιδώρου και Βασιλείου των μαρτύρων, Κυριακού ιερομάρτυρος και της μητρός αυτού Άννης μάρτυρος, των εν Αφρική 36 αγίων μαρτύρων, οσίων Φιρμιλιανού επισκόπου, Μελχίωνος σοφιστού, Φεβρωνίας της θαυματουργού και Στεφάνου του Σαββαΐτου, Αβραμίου επισκόπου, Αθανασίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Αρσενίου αρχιεπισκόπου Σερβίας, ιερομάρτυρος Θεοφίλου του δια Χριστόν σαλού του εν τω Σπηλαίω, Αγγελή, Μανουήλ, Γεωργίου και Νικόλα των εν Ρεθύμνω νεομαρτύρων.

Η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου εορταζόταν κανονικά την 1η Οκτωβρίου, ως ανάμνηση του οράματος, που είδε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός (βλ. 28 Μαΐου) στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών της Κων/πολης, Στο όραμα αυτό αξιώθηκε να ιδεί την Παναγία που εσκέπαζε προστατευτικά τους εντός του ναού πιστούς. Η εορτή αυτή, όμως, μεταφέρθηκε σ’ αυτή την ημερομηνία της εθνικής επετείου της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον ιταλο-γερμανικό ζυγό, λόγω των συχνών εμφανίσεων της Παναγίας στους στρατιώτες ως προστάτιδας της Ελλάδας κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου το 1940 μ.Χ..

Οι Άγιοι Τερέντιος και Νεονίλλα και τα 7 παιδιά τους Άγιοι Σάρβιλος, Νιτάς, Ιέραξ, Θεόδουλος, Φώτιος (ή Φωτάς), Βήλη και Ευνίκη συνελήφθησαν ως χριστιανοί από τον ηγεμόνα της περιοχής τους. Υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι Άγιοι Αρτεμίδωρος και Βασίλειος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Για τον Άγιο Κυριακό και την μητέρα του Αγία Άννα βλ. 18 Οκτωβρίου.

Οι Άγιοι Τερέντιος, Αφρικανός, Μάξιμος, Πομπήιος καθώς και άλλοι 36 Άγιοι, μεταξύ των οποίων και οι Αλέξανδρος, Μακάριος, Ζήνων και Θεόδωρος, παρουσιάσθηκαν με την θέλησή τους ενώπιον του ηγεμόνα της Αφρικής Φουρτουνιανού κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Δεκίου και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Τότε συνελήφθησαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά το 250 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.

Ο Όσιος Φιρμιλιανός καταγόταν από την Καππαδοκία, όπου αργότερα εξελέγη επίσκοπος στην πόλη Καισάρεια, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 268 μ.Χ.. Μαζί με τον πρεσβύτερο στην Αντιόχεια Όσιο Μελχίωνα (ή Μαλχίωνα), τον επονομαζόμενο σοφιστή επειδή ήταν διευθυντής σε ρητορική σχολή, συνεκάλεσαν σύνοδο στο Ικόνιο της Μ. Ασίας, όπου κατεδίκασαν τον αιρετικό επίσκοπο Παύλο τον Σαμοσατέα.

Η Οσία Φεβρωνία ήταν κόρη του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.), έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Στέφανος ασκήτευσε στην μονή του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη, ενώ αργότερα χειροτονήθηκε επίσκοπος, αλλά παραμένει άγνωστο σε ποια πόλη. Έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Αβράμιος ήταν αρχικά μοναχός, ενώ έγινε επίσκοπος Εφέσου μετά το 533 μ.Χ.. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Αθανάσιος καταγόταν από την Αδριανούπολη της Θράκης, έγινε μοναχός αρχικά στο Άγιον Όρος και έπειτα στην μονή του Γάνου. Αργότερα εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης αρχικά από το 1289 έως το 1293 μ.Χ. και έπειτα από το 1303 έως το 1311 μ.Χ.. Κατόπιν αποσύρθηκε σε μια μονή, όπου αργότερα απεβίωσε ειρηνικά και σε ηλικία 100 ετών.

Ο Άγιος Αρσένιος υπήρξε αρχιεπίσκοπος Σερβίας, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Θεόφιλος εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του. Απεβίωσε μαρτυρικά για την χριστιανική του πίστη.

Οι Άγιοι Αγγελής και Μανουήλ, οι οποίοι ήταν αδέλφια, καθώς και οι εξάδελφοί των Γεώργιος και Νικόλαος, όλοι απόγονοι της οικογενείας Ρετζέπη, κατάγονταν από το χωριό Μέλαμπες, κοντά στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Ήταν έγγαμοι και εύποροι, ενώ διατηρούσαν καλές σχέσεις με τους Τούρκους της περιοχής. Συμμετείχαν, όμως, αργότερα στην Επανάσταση του 1821 και όταν επέστρεψαν στην Κρήτη για να πληρώσουν τους φόρους τους, καταγγέλθηκαν στις τουρκικές αρχές του Ρεθύμνου. Τότε συνελήφθησαν και επειδή παρέμειναν ακλόνητοι στην χριστιανική τους πίστη, παρά τις κολακείες που δέχθηκαν, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το έτος 1824.

29.

Αναστασίας της Ρωμαίας, Σάββα του στρατηλάτου, Βάσσης, Μελιτινής, Κυρίλλου, Μίνη και Μηναίου των μαρτύρων, Διομήδους αγίου, Αβραμίου, Μαρίας και Άννας των οσίων, Αθανασίου ιερομάρτυρος του νέου, νεομάρτυρος Τιμοθέου του νέου, Αβραμίου Ροστοβίας του θαυματουργού.

Η Οσία Αναστασία καταγόταν από την Ρώμη και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Όταν οι γονείς της απεβίωσαν, εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και ασκήτευσε σε μια μονή. Συνελήφθη, όμως, από τον ηγεμόνα Πρόβο και επειδή ομολόγησε με θάρρος ενώπιόν του την πίστη της στον Χριστό, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 256 μ.Χ..

Ο Άγιος Σάββας ήταν στρατηλάτης, συνελήφθη όμως λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από λόγχη, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Βάσσα συνελήφθη ως χριστιανή σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Μελιτινή συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών, διαπομπεύθηκε στους δρόμους, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Κύριλλος συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

 Οι Άγιοι Μίνης και Μηναίος (ή Μιναίος) συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος. Ο Άγιος Μηναίος αναφέρεται ως ένας από τους 9 μάρτυρες που απεβίωσαν στην Πέργη της Μ. Ασίας (βλ. 1 Αυγούστου).

Ο Άγιος Διομήδης ήταν μαθητής του Οσίου Τριφυλλίου (βλ. 12 Ιουνίου), επισκόπου Λευκωσίας. Έζησε ευσεβή βίο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά σε γεροντική ηλικία.

Ο Όσιος Αβράμιος νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία παρά την θέλησή του, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την σύζυγό του και έγινε ασκητής ζώντας σε μια καλύβα. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και έπειτα επίσκοπος Ταινίας στον Ελλήσποντο, ενώ ύστερα κατέφυγε σε ερημητήριο. Όταν απεβίωσε ο αδελφός του, ο Όσιος παρέλαβε την ανιψιά του Οσία Μαρία και την εστέγασε σε γειτονική καλύβα. Όταν, όμως, η Μαρία έγινε ενήλικη, εγκατέλειψε το ησυχαστήριο και κατέφυγε σε πορνείο. Τότε ο θείος της την αναζήτησε και κατόπιν με τις νουθεσίες του η Οσία μεταμελήθηκε για την ζωή που διήγε και επανήλθε στην ασκητική ζωή. Ο Όσιος απεβίωσε εκεί ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία γύρω στο 390 μ.Χ., ενώ λίγο αργότερα απεβίωσε ειρηνικά και η Οσία.

Η Οσία Άννα καταγόταν από την Κων/πολη και ήταν κόρη διακόνου. Όταν κάποτε απεβίωσαν ο σύζυγος και τα δύο παιδιά της, εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς, μεταμφιέσθηκε σε άνδρα ευνούχο και με το όνομα Ευφημιανός μετέβη στα ασκητήρια του Ολύμπου της Μ. Ασίας. Αναγνωρίσθηκε, όμως, αργότερα εκεί και γι’ αυτό έπειτα ασκήτευσε σε περιοχή του Βυζαντίου, όπου και απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 9^ου αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Αθανάσιος καταγόταν από την Σπάρτη, κοντά στην Αττάλεια της Μ. Ασίας, ήταν ιερέας και απεβίωσε μαρτυρικά για την χριστιανική του πίστη, όταν συνελήφθη από τους Τούρκους το 1653 μ.Χ. στα Μουδανιά της Μ. Ασίας.

Ο Όσιος Τιμόθεος ο νέος καταγόταν από το χωριό Παράορα της επαρχίας Κεσσάνης στην Θράκη, ήταν έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Αργότερα, όμως, οι δύο σύζυγοι αποφάσισαν να γίνουν μοναχοί και γι’ αυτό ο Όσιος μετέβη στο Άγιον Όρος και εμόνασε αρχικά στην μονή της Μεγίστης Λαύρας, ενώ έπειτα στην μονή Εσφιγμένου. Κατόπιν μετέβη μαζί με τον ιερομόναχο Ευθύμιο στην Κεσσάνη, όπου έκαναν αγώνα για να επαναφέρουν στην χριστιανική πίστη μερικούς αρνησίθρησκους. Προδόθηκαν, όμως, στις τουρκικές αρχές, συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν στην Αδριανούπολη της Θράκης. Υπέστησαν πολλά βασανιστήρια, αλλά επειδή παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, ο μεν Ευθύμιος αφέθηκε ελεύθερος και απελάθηκε, ενώ ο Όσιος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1820 μ.Χ..

Ο Όσιος Αβράμιος ο θαυματουργός υπήρξε αρχιμανδρίτης στην Ροστοβία της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

30.

Ζηνοβίου και Ζηνοβίας των μαρτύρων, Κλεόπα, Αρτεμά, Ιούστου, Μάρκου και Τερτίου των αποστόλων, Μαρκιανού επισκόπου, Αλεξάνδρου, Κρονίωνος, Ιουλιανού, Μακαρίου και των συν αυτοίς 13 αγίων μαρτύρων, Αστερίου, Κλαυδίου, Νέωνος, Νεονίλλης, Δομετίου, Ευτροπίας και Μανουήλ των μαρτύρων, Απολλωνίας και των συν αυτή αγίων εν Αλεξανδρεία μαρτύρων, 9 αγίων μαρτύρων, αγίου δημίου μάρτυρος, Ιωσήφ πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίων Στεφάνου Μιλιούτιν, Θεοκτίστου και Ελένης.

Οι Άγιοι Ζηνόβιος και Ζηνοβία ήταν αδέλφια, κατάγονταν από τις Αιγές της Κιλικίας στην Μ. Ασία και προέρχονταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Ο Ζηνόβιος εξασκούσε το λειτούργημα του ιατρού αφιλοκερδώς στην υπηρεσία των απόρων, ενώ μαζί με την αδελφή του παρείχαν απλόχερα οικονομική βοήθεια σε όποιον είχε ανάγκη. Ο Άγιος αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ανίατες ασθένειες. Συνελήφθη, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού από τον ηγεμόνα της περιοχής Λυσία και υπέστη πολλά βασανιστήρια μαζί με την αδελφή του, η οποία προσήλθε με την θέλησή της και εδήλωσε την πίστη της στον Χριστό για να συμμαρτυρήσει κοντά του. Απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 290 μ.Χ..

Οι Απόστολοι Κλεόπας, Αρτεμάς, επίσκοπος Λύστρων της Μ. Ασίας, Ιούστος (ή Ιησούς), επίσκοπος Ελευθερούπολης στην Παλαιστίνη, Μάρκος, επίσκοπος στην Απολλωνιάδα της Μ. Ασίας, και Τέρτιος, επίσκοπος Ικονίου στην Μ. Ασία, ανήκαν στο ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ο Κλεόπας μαζί με τον Ευαγγελιστή Λουκά συνομίλησε με τον Χριστό, μετά την Ανάστασή Του, κατά την πορεία τους προς τους Εμμαούς, όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, ενώ ο Αρτεμάς υπήρξε συνοδός του Αποστόλου Παύλου. Ο Μάρκος καταγόταν από την Κύπρο και ήταν ανιψιός του Αποστόλου Βαρνάβα, τον οποίο και ακολούθησε στην Παμφυλία της Μ. Ασίας κατά την περιοδεία του Αποστόλου Παύλου, του οποίου γραμματέας υπήρξε ο Τέρτιος. Απεβίωσαν όλοι ειρηνικά.

Ο Άγιος Μαρκιανός καταγόταν από περιοχή της Ανατολής, υπήρξε μαθητής του Αποστόλου Πέτρου, από τον οποίο και χειροτονήθηκε επίσκοπος στις Συρακούσες της Σικελίας. Εκεί έφερε πλήθος ειδωλολατρών στην χριστιανική πίστη, αλλά επειδή οι Εβραίοι του νησιού τον εφθόνησαν, συνελήφθη από αυτούς και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό.

Οι Άγιοι Αλέξανδρος, Κρονίων, Ιουλιανός, Μακάριος και άλλοι 13 Άγιοι ζούσαν στην Αλεξάνδρεια, όπου και συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Υπέστησαν βασανιστήρια, διαπομπεύθηκαν στην αγορά επάνω σε καμήλες και απεβίωσαν μαρτυρικά, οι δύο πρώτοι με θάνατο μέσα σε αναβράζοντα ασβέστη, ενώ οι υπόλοιποι με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Αστέριος, Κλαύδιος, Νέων και Νεονίλλα κατάγονταν από την Ισαυρία της Μ. Ασίας και ήταν αδέλφια. Μετά την κοίμηση, όμως, των γονέων τους η μητριά τους, για να κληρονομήσει την περιουσία τους, τους κατέδωσε ως χριστιανούς στον Λυσία, άρχοντα στην Κιλικία της Μ. Ασίας, κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Τότε συνελήφθησαν από αυτόν και επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με ανασκολοπισμό.

Ο Άγιος Δομέτιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Ευτροπία καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και επειδή επισκεπτόταν κι εφρόντιζε τους χριστιανούς που βρίσκονταν στην φυλακή, συνελήφθη από τον ηγεμόνα Απελλιανό και φυλακίσθηκε. Έπειτα ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη της στον Χριστό και επειδή δεν Τον αρνήθηκε, απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Μανουήλ συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ φαίνεται πιθανόν πως είναι το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 26 Μαρτίου (βλ.λ.).

Η Αγία Απολλωνία συνελήφθη μαζί με άλλους Αγίους στην Αλεξάνδρεια σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά κατά τον 3ο αι. μ.Χ..

Οι 9 Άγιοι μάρτυρες συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο ανώνυμος Άγιος ήταν δήμιος κατά την εποχή των διωγμών, αλλά βλέποντας τα θαύματα και την καρτερία των μαρτύρων επίστευσε στον Χριστό, γι’ αυτό συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ιωσήφ διετέλεσε ηγούμενος της μονής στο Γαλήσιο όρος, κοντά στην Σμύρνη, ενώ το 1267 μ.Χ. εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης. Επειδή, όμως, εκείνη την εποχή ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος επίεζε την Ορθόδοξη Εκκλησία για ένωση με την Ρωμαιοκαθολική, ο Άγιος απέστειλε επιστολές σε όλες τις επισκοπές για να τηρήσουν την ορθή πίστη. Γι’ αυτό και 8 χρόνια αργότερα καθαιρέθηκε από τον Μιχαήλ και εμόνασε σε διάφορες μονές, αλλά έπειτα, επί αυτοκρατορίας Ανδρόνικου Β΄, επανήλθε στον θρόνο το 1282 μ.Χ., ενώ μετά από ένα χρόνο απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Όσιοι Στέφανος Μιλιούτιν, ο αδελφός του Θεόκτιστος και η μητέρα τους Ελένη κατάγονταν από την Σερβία, έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά.

31.

Στάχυος, Απελλού, Αμπλία, Ουρβανού, Ναρκίσσου και Αριστοβούλου των αποστόλων, Γορδιανού, Επιμάχου του Ρωμαίου, Επιμάχου του Αιγυπτίου, Σελεύκου και Στρατονίκης των μαρτύρων, Στεφάνου, Βαρνάβα και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, 12 αγίων παρθενομαρτύρων, των εν Μελιτηνή 3 αγίων παίδων μαρτύρων, αγίου παιδός μάρτυρος, ανωνύμου αγίου ομολογητού, Ιακώβου επισκόπου Μυγδονίας, οσίων Σπυρίδωνος και Νικοδήμου των εν τω Σπηλαίω, νεομάρτυρος Νικολάου του εν Χίω.

Οι Απόστολοι Στάχυς, επίσκοπος Βυζαντίου, Απελλής, επίσκοπος Ηρακλείας, Αμπλίας, επίσκοπος Οδησσούπολης, Ουρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας, Νάρκισσος, επίσκοπος Αθηνών, και Αριστόβουλος, επίσκοπος Βρετανίας, ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Από αυτούς απεβίωσαν μαρτυρικά οι Άγιοι Αμπλίας και Νάρκισσος από τους ειδωλολάτρες, ενώ ο Ουρβανός από τους Ιουδαίους. Οι υπόλοιποι Άγιοι απεβίωσαν ειρηνικά.

Οι Άγιοι Γορδιανός και Επίμαχος κατάγονταν από την Ρώμη και συνελήφθησαν ως χριστιανοί από τον άρχοντα της πόλης. Επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Επίμαχος καταγόταν από την πόλη Πηλούσιο της Αιγύπτου και ζούσε ασκητική ζωή. Όταν, όμως, έμαθε ότι ο άρχοντας της Αλεξάνδρειας Απελλιανός καταδίωκε τους χριστιανούς, μετέβη εκεί και όρμησε για να καταστρέψει τον ειδωλολατρικό βωμό στον οποίο εκείνος προσέφερε θυσία. Τότε συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 251 μ.Χ..

Οι Άγιοι Σέλευκος και Στρατονίκη ήταν σύζυγοι, συνελήφθησαν όμως λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ έπειτα τα τίμια λείψανά τους ανέβλυζαν μύρο.

Οι Άγιοι Στέφανος, Βαρνάβας, Τρόφιμος, Δορυμέδων, Κοσμάς, Δαμιανός, Σάββας, Βάσης, Αβράμιος καθώς και άλλοι Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι 12 Αγίες ήταν νεαρές κοπέλες, όταν συνελήφθησαν ως χριστιανές σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με απαγχονισμό στην μέση μιας στοάς, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Οι 3 Άγιοι ήταν παιδιά και κατάγονταν από την Μελιτηνή της Αρμενίας, όπου συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με συντριβή των σκελών τους.

Ο ανώνυμος Άγιος ήταν παιδί, όταν συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με σύνθλιψη της κεφαλής του, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο ανώνυμος Άγιος και ομολογητής ήταν γιος ειδωλολάτρη ιερέα, αλλά κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από μία διακόνισσα και επί αυτοκρατορίας Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) βαπτίσθηκε χριστιανός. Έπειτα κατέφυγε στον επίσκοπο Αντιοχείας Άγιο Μελέτιο (βλ. 12 Φεβρουαρίου), ο οποίος τον έστειλε στην Παλαιστίνη, όπου οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Έπεισε ακόμα και τον πατέρα του, από τον οποίο αρχικά είχε υποστεί βασανιστήρια, να ασπασθεί την πίστη του Χριστού, ενώ αργότερα ο Άγιος απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Άγιο Ιάκωβο βλ. 13 Ιανουαρίου, όπου εκεί αναφέρεται ως επίσκοπος Νισίβεως, πόλης στην Μυγδονία της Μεσοποταμίας.

Οι Όσιοι Σπυρίδων και Νικόδημος, οι επονομαζόμενοι προσφοράρηδες, εμόνασαν στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, όπου είχαν το διακόνημα να ετοιμάζουν τα πρόσφορα για την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά στα τέλη του12ου αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από τις Καρυές της Χίου και σε ηλικία 20 ετών μετέβη στην Μαγνησία της Μ. Ασίας, όπου εργαζόταν ως οικοδόμος. Όταν, όμως, για κάποιο λόγο κάποτε τρελάθηκε, μερικοί Τούρκοι εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία και τον έπεισαν να γίνει μωαμεθανός. Αλλά στην συνέχεια οι συμπατριώτες του τον επροστάτευσαν και τον μετέφεραν στην Χίο, όπου αργότερα αποκαταστάθηκε η υγεία του και επέστρεψε στην χριστιανική πίστη με την βοήθεια ενός ιερέα. Συνελήφθη, όμως, κατόπιν από τους Τούρκους, φυλακίσθηκε, υπέστη βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1754 μ.Χ. στην θέση Βουνάκι, ενώ το τίμιο λείψανό του ρίφθηκε στην θάλασσα.