Απρίλιος

ΑΠΡΙΛΙΟC

1.

Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, Γεροντίου, Βασιλίδου, Αλεξάνδρου, Διονυσίου, Ινγενιανής, Πακέρου, Παρθενίου και Σατουρνίνου των μαρτύρων, Άχαζ του δικαίου, οσίων Μακαρίου του ομολογητού και Ευθυμίου του θαυματουργού, νεομάρτυρος Μιχαήλ του δια Χριστόν σαλού.

Η Οσία Μαρία καταγόταν από την Αίγυπτο, έζησε κατά τον 6^ο αι. μ.Χ. και σε νεαρή ηλικία έφυγε κρυφά από τους γονείς της για την Αλεξάνδρεια, όπου έζησε για 17 χρόνια μέσα στην πορνεία. Έπειτα μετέβη στα Ιεροσόλυμα μαζί με μερικούς από τους άνδρες που εγνώριζε, κατά την εποχή της εορτής του Τιμίου Σταυρού. Όταν, όμως, βρέθηκε έξω από τον ναό όπου βρισκόταν ο Τίμιος Σταυρός, κάποια αόρατη δύναμη εμπόδιζε αυτήν μονάχα να περάσει την είσοδο, αν και προσπάθησε αρκετές φορές. Τότε συνειδητοποίησε την αμαρτωλότητά της και μετανόησε ειλικρινά. Ζήτησε, έπειτα, από την Παναγία να της επιτραπεί η είσοδος στον ναό, υποσχόμενη ότι θα αλλάξει ζωή. Αφού προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό, μετέβη την ίδια ημέρα στην έρημο του Ιορδάνη, όπου διήγε αυστηρή ασκητική ζωή για 47 ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα το πέρασε με προσευχή και νηστεία, χωρίς μάλιστα να την δει ποτέ κανένας άνθρωπος. Μόνο προς το τέλος της ζωής της την συνάντησε ο Όσιος Ζωσιμάς (βλ. 4 Απριλίου), ο οποίος την κοινώνησε και ένα έτος αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Γερόντιος, ο οποίος καταγόταν από την Ισπανία, συνελήφθη επειδή εκήρυττε τον θείο λόγο, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με τον Άγιο Βασιλ(ε)ίδη με θάνατο από ξίφος κατά τον 1ο αι. μ.Χ..

Οι Άγιοι Αλέξανδρος, Διονύσιος, Ινγενιανή, Πάκερος (ή Πάνταινος), Παρθένιος και Σατουρνίνος συνελήφθησαν ως χριστιανοί στην Θεσ/νίκη σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά.

O Δίκαιος Άχαζ ήταν γιος του Ιωάθαμ και υπήρξε βασιλιάς του Ισραήλ από το 736 έως το 721 π.Χ.. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Μακάριος ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη και έμεινε σε νεαρή ηλικία ορφανός. Έγινε αρχικά μοναχός και κατόπιν διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Πελεκητής στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία. Επί αυτοκρατορίας, όμως, του εικονομάχου Λέοντα Ε΄ (813-820 μ.Χ.) εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε, επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες. Κατόπιν επί αυτοκρατορίας Μιχαήλ Β΄ (820-829 μ.Χ.) απελευθερώθηκε αλλά στην συνέχεια, επειδή παρέμεινε εικονολάτρης, εξορίσθηκε ξανά στο νησί Αχουσία της Προποντίδας, όπου και απεβίωσε στην φυλακή από τις κακουχίες και τις στερήσεις.

Ο Όσιος Ευθύμιος Σουζδαλίας ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Μιχαήλ υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του. Απεβίωσε μαρτυρικά λόγω της χριστιανικής του πίστης κατά τα νεότερα χρόνια.

2.

Τίτου οσίου και θαυματουργού, Αμφιανού, Αιδεσίου, Πολυκάρπου και Θεοδώρας των μαρτύρων, οσίου Γρηγορίου του εν τω κόλπω της Νικομηδείας.

Ο Όσιος Τίτος ο θαυματουργός έγινε αρχικά μοναχός σε νεαρή ηλικία, ενώ αργότερα διετέλεσε ηγούμενος και πνευματικός οδηγός πολλών πιστών. Ο βίος του υπήρξε υποδειγματικός, τον διέκρινε η ταπείνωση και η φιλευσπλαχνία, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Αμφιανός και Αιδέσιος κατάγονταν από την Λυδία της Μ. Ασίας, ήταν αδέλφια και έγιναν χριστιανοί από τον Άγιο Πάμφιλο (βλ. 5 Νοεμβρίου) στην Βηρυτό. Εκεί, όμως, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθησαν από τον άρχοντα Ουρβανό και ο μεν Αμφιανός υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα, ενώ ο Αιδέσιος στάλθηκε για καταναγκαστικά έργα σε μεταλλείο χαλκού στην Αίγυπτο. Εκεί μετά από μερικά χρόνια επιτέθηκε στον άρχοντα Ιεροκλή, επειδή τυραννούσε τους χριστιανούς, γι’ αυτό και υπέστη πολλούς βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά με παρόμοιο προς τον αδελφό του τρόπο.

Ο Άγιος Πολύκαρπος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθη σε ηλικία 17 ετών και ομολόγησε ενώπιον του άρχοντα Ουρβανού την πίστη της στον Χριστό. Τότε υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Ο Όσιος Γρηγόριος καταγόταν από χωριό της Βιθυνίας στην Μ. Ασία, προερχόταν από επιφανείς γονείς και έλαβε σπουδαία μόρφωση. Αργότερα έγινε μοναχός σε μονή της Βιθυνίας, ενώ έπειτα μετέβη σε άλλη μονή της περιοχής, όπου εμόναζε και ο αδελφός του, και έγινε ιερέας. Κατόπιν ασκήτευσε στο όρος Προφήτης Ηλίας, κοντά στον κόλπο της Νικομήδειας στην Μ. Ασία, όπου προσέρχονταν αρκετοί πιστοί για να τους διδάξει. Απεβίωσε ειρηνικά το 1240 μ.Χ. σε ηλικία 50 ετών.

3.

Γαλύκου, Βιθυνίου, Δίου και Ελπιδηφόρου των μαρτύρων, Νικήτα του ομολογητού, οσίων Ιωσήφ του υμνογράφου και Ιλλυρίου, νεομάρτυρος Παύλου του Ρώσου και απελευθέρου.

Οι Άγιοι Γάλυκος, Βιθύνιος και Δίος παρουσιάσθηκαν με την θέλησή τους στα χρόνια των διωγμών ενώπιον του άρχοντα της περιοχής τους και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Όταν, όμως, αυτός τους πρότεινε να θυσιάσουν στα είδωλα, εκείνοι προσποιήθηκαν ότι δέχθηκαν αλλά κατά την ώρα της θυσίας κατέρριψαν τα είδωλα και τους βωμούς ενώπιον του λαού. Τότε όρμησαν οι φτωχοί και άρπαξαν τα χρυσά και αργυρά τμήματα των ειδώλων αλλά και οι πεινασμένοι, λόγω του λιμού που μάστιζε την περιοχή, και κατέφαγαν τις προσφορές των θυσιών. Οι Άγιοι, όμως, συνελήφθησαν και αφού τους έδεσαν με σκοινί, τους διαπόμπευσαν για 3 ημέρες στους δρόμους της πόλης χτυπώντας τους και λιθοβολώντας τους. Έπειτα τους έριξαν δεμένους με πέτρες στην θάλασσα, αλλά σώθηκαν με την επέμβαση Αγγέλου, γεγονός που έκανε πολλούς ειδωλολάτρες να πιστεύσουν στον Χριστό, ενώ κατόπιν οι Άγιοι απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ελπιδηφόρος (ή Ελπιδοφόρος) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Άγιος Νικήτας ο ομολογητής καταγόταν από την Καισάρεια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία, έγινε μοναχός και αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της μονής Μηδικίου που υπήρχε στην Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία. Επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Λέοντα Ε΄ (813-820 μ.Χ.) διεξήγαγε από εκεί σκληρούς αγώνες εναντίον των εικονομάχων, γι’ αυτό και απομακρύνθηκε βίαια, εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε, αλλά αργότερα επανήλθε στην Κων/πολη. Απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 9^ου αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Ιωσήφ ο υμνογράφος καταγόταν από την Σικελία αλλά κατέφυγε μαζί με την οικογένειά του στην Θεσ/νίκη, όταν οι Αγαρηνοί πειρατές κυρίευσαν την πατρίδα του. Εκεί έγινε μοναχός και αργότερα μετέβη στην Κων/πολη, όπου γνώρισε τον Άγιο Γρηγόριο τον Δεκαπολίτη (βλ. 20 Νοεμβρίου). Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους υμνογράφους της Εκκλησίας, δημιουργός των ασματικών κανόνων στα μηνιαία αλλά και της «Παρακλητικής», λειτουργικού βιβλίου με τροπάρια όλων των ημερών της εβδομάδας. Στα χρόνια της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), ενώ μετέβαινε στην Ρώμη, συνελήφθη από πειρατές και φυλακίσθηκε στην Κρήτη. Αργότερα, όμως, απελευθερώθηκε και μετέβη στην Κων/πολη αλλά εξορίσθηκε, επειδή υπήρξε πολέμιος των εικονομάχων. Αργότερα επανήλθε στην Κων/πολη, όπου και απεβίωσε ειρηνικά το 883 μ.Χ..

Ο Όσιος Ιλλύριος ασκήτευσε στο όρος του Μυρσιωνά (ή Μυρσινώνος), έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Άγιος Παύλος καταγόταν από την Ρωσία, αλλά σε νεαρή ηλικία αιχμαλωτίσθηκε από τους Τατάρους και πωλήθηκε ως δούλος στην Κων/πολη σε έναν χριστιανό, ο οποίος στην συνέχεια τον έκανε απελεύθερο, δηλαδή τον απελευθέρωσε. Έπειτα νυμφεύθηκε εκεί μία Ρωσίδα, αλλά όταν κάποτε βρέθηκε σε κρίση επιληψίας, διεμήνυσε στους Τούρκους ότι ήθελε να γίνει μωαμεθανός. Όμως, όταν έπειτα συνήλθε, με την υποστήριξη της συζύγου του αρνήθηκε ενώπιον των αρχών να αλλαξοπιστήσει παρά τις πιέσεις που δέχθηκε. Τότε συνελήφθη, υπέστη μαστίγωση και απεβίωσε μαρτυρικά στον ιππόδρομο με αποκεφαλισμό το 1683 μ.Χ..

4.

Γεωργίου οσίου του εν Μαλεώ, Πλάτωνος ηγουμένου μονής Στουδίου, Ζωσιμά οσίου, Θεωνά αρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης, Θεοδούλου, Αγαθόποδος, Φερφούθης μετά της αδελφής και παιδίσκης αυτής των μαρτύρων, οσίων Θεωνά, Συμεών, Φερβίνου, Πουπλίου και Ιωσήφ του πολύτλαντος, ιερομάρτυρος Νικήτα του νέου του εν Σέρραις.

Ο Όσιος Γεώργιος έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία και λόγω των αρετών που απέκτησε τον επισκέπτονταν πολλοί άνθρωποι για να τους διδάξει και να τους καθοδηγήσει. Επειδή, όμως, ο Όσιος θέλησε να ασκηθεί περισσότερο, μετέβη στο όρος Μαλεό. Αλλά και εκεί αργότερα συγκεντρώθηκαν πολλοί μοναχοί, τους οποίους στην συνέχεια επέβλεπε στον πνευματικό τους αγώνα. Πολλοί άρχοντες αλλά και βασιλείς επικοινωνούσαν μαζί του με επιστολές και δέχονταν τις συμβουλές του. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Πλάτων καταγόταν από την Κων/πολη, προερχόταν από γονείς ευγενείς και ευπόρους, ήταν αρχικά αξιωματούχος στο παλάτι, αλλά αργότερα έγινε μοναχός στην μονή των Συμβόλων στο όρος Όλυμπο της Μ. Ασίας. Έπειτα μετέβη στο κτήμα του στην Προύσα της Μ. Ασίας και μαζί με τους ανιψιούς του Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη και Άγιο Ιωσήφ τον ομολογητή (βλ. 11 Νοεμβρίου και 14 Ιουλίου αντίστοιχα) ίδρυσε την μονή του Σακκουδίωνος. Εξαιτίας, όμως, εχθρικών επιδρομών στην περιοχή αναγκάσθηκε να επιστρέψει στην Κων/πολη μαζί με όλους τους μοναχούς, ανακαίνισε την μονή Στουδίου και διετέλεσε ηγούμενος σε αυτή την μονή η οποία απέβη τότε σπουδαίο πνευματικό κέντρο. Ύστερα, όταν ήλθε σε ρήξη με τον αυτοκράτορα Κων/νο ΣΤ΄ για τον γάμο του με την Θεοδότη, εξορίσθηκε από αυτόν. Αργότερα ανακλήθηκε, αλλά επειδή έπειτα αντιστάθηκε σε αντικανονική απόφαση του πατριάρχη Νικηφόρου εξορίσθηκε ξανά, ενώ όταν αντιμάχησε προς τους εικονομάχους εξορίσθηκε για τρίτη φορά μαζί με τους ανιψιούς του. Απεβίωσε ειρηνικά στην εξορία το 814 μ.Χ..

Ο Όσιος Ζωσιμάς, ο οποίος ήταν από μικρό παιδί αφιερωμένος στον Θεό, μετέβη σε διάφορα μέρη και εγνώρισε περίπου χίλιους ασκητές παίρνοντας από αυτούς παράδειγμα και συμβουλές. Έπειτα ασκήτευσε σε ένα σπήλαιο, ενώ κατόπιν μετέβη στην μονή του Τιμίου Προδρόμου κοντά στον Ιορδάνη ποταμό. Ύστερα κατέφυγε στην γειτονική έρημο, όπου αργότερα υπήρξε ο μόνος ασκητής που συναντήθηκε με την Οσία Μαρία την Αιγυπτία (βλ. 1 Απριλίου), την οποία κοινώνησε και ένα έτος αργότερα εκήδευσε. Έπειτα επέστρεψε στην μονή και απεβίωσε εκεί ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Ο Όσιος Θεωνάς υπήρξε αρχικά μοναχός στην μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους και αργότερα διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στην Χαλκιδική, την οποία και ανακαίνισε. Υπήρξε λόγιος αλλά και αρκετά ασκητικός, ενώ λόγω της φήμης που απέκτησε χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος αρχικά της Παροναξίας και κατόπιν της Θεσ/νίκης. Απεβίωσε ειρηνικά το 1544 ή το 1545 μ.Χ..

Οι Άγιοι Θεόδουλος, νεαρός αναγνώστης, και Αγαθόπους, γέρος διάκονος, κατάγονταν από την Θεσ/νίκη και κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθησαν από τον άρχοντα Φαυστίνο. Επειδή ομολόγησαν την χριστιανική τους πίστη, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.

Οι Αγίες Φερφούθα, η αδελφή της και η παιδίσκη (ανιψιά) της ζούσαν στην Περσία και ήταν συγγενείς του ιερομάρτυρα Αγίου Συμεών (βλ. 17 Απριλίου, των εν Περσίδι 1.000 αγίων). Επειδή κατηγορήθηκαν από κάποιες γυναίκες ως μάγισσες και μάλιστα ως υπεύθυνες για την ασθένεια της βασίλισσας, συνελήφθησαν όταν βασιλιάς εκεί ήταν ο διώκτης των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.). Όταν ανακρίθηκαν, όμως, από τον ιερέα Μαπτάν, αρνήθηκαν την μαγεία ως ασυμβίβαστη με την χριστιανική πίστη τους, αλλά στην συνέχεια απεβίωσαν μαρτυρικά μετά από πριονισμό και κάθετη διαίρεση του σώματός τους.

Οι Όσιοι Θεωνάς, Συμεών και Φερβίνος (ή Φορβίνος) έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Όσιος Πούπλιος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Ιωσήφ, ο οποίος επονομάσθηκε πολύτλας, δηλαδή πολύπαθος, έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 14ο αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Νικήτας ο νέος καταγόταν από την Τραπεζούντα και έγινε μοναχός αρχικά στην σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος, ενώ έπειτα διάκονος και κατόπιν πρεσβύτερος στην τοπική μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Αργότερα, όμως, μετέβη στις Σέρρες, όπου εκήρυξε με θάρρος την χριστιανική πίστη ενώπιον των τουρκικών αρχών, γι’ αυτό και συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1808 μ.Χ. με απαγχονισμό. Τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος των Σερρών (εορτάζει και την Κυριακή του Θωμά).

5.

Κλαυδίου, Διοδώρου και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Ζήνωνος, Μαξίμου, Τερεντίου, Θεδώρας, Διδύμου, Θέρμου, Πομπηίου και Υπομονής των μαρτύρων, των εκ Λέσβου 5 παρθένων μαρτύρων, αγίων 2 γυναικών μαρτύρων, οσίας Θεοδώρας της εν Θεσ/νίκη, νεομαρτύρων Γεωργίου του εν Εφέσω, Αργυρής της εν Κων/πόλει και Παναγιώτη του εν Ιερουσαλήμ.

Οι Άγιοι Κλαύδιος, Διόδωρος, Ουΐκτωρ, Ουϊκτωρίνος, Παππίας, Σεραπίων και Νικηφόρος συνελήφθησαν επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Κόρινθο με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ζήνων συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Μάξιμος και Τερέντιος συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Η Αγία Θεοδώρα συνελήφθη από τον άρχοντα της Αλεξάνδρειας Ευστράτιο επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Επειδή ομολόγησε την χριστιανική της πίστη, φυλακίσθηκε και μετά από μερικές ημέρες κλείσθηκε σε οίκο ανοχής για να ατιμασθεί. Τότε ο Άγιος Δίδυμος, ο οποίος ήταν στρατιωτικός, εισήλθε εκεί για να την βοηθήσει και της έδωσε να φορέσει τα ενδύματά του, με αποτέλεσμα η Αγία να καταφέρει να διαφύγει. Μετά από λίγο, όμως, ο Άγιος συνελήφθη, ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, ενώ το τίμιο λείψανό του ρίφθηκε στην πυρά. Κατόπιν απεβίωσε μαρτυρικά και η Αγία με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Θέρμος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Πομπήιος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η Αγία Υπομονή συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι 5 Αγίες ήταν νεαρές κοπέλες, κατάγονταν από την Λέσβο, συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Οι 2 Αγίες, μια κυρία και η δούλα της, συνελήφθησαν ως χριστιανές σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Η Οσία Θεοδώρα καταγόταν από την Θεσ/νίκη, έγινε μοναχή σε νεαρή ηλικία και αφού έζησε βίο ασκητικό και ενάρετο, απεβίωσε ειρηνικά, επιτελώντας θαύματα μετά την κοίμησή της.

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την Έφεσο της Μ. Ασίας και ζούσε εκεί με την σύζυγο και τα παιδιά του. Μία ημέρα, όμως, παρουσιάσθηκε μεθυσμένος στον Τούρκο διοικητή της πόλης, απαρνήθηκε την χριστιανική του πίστη και δήλωσε ότι επιθυμούσε να γίνει μωαμεθανός. Αλλά, όταν αργότερα συνήλθε, μεταμελήθηκε γι’ αυτή την ενέργειά του, επέστρεψε στην αρχική του πίστη και κατέφυγε από ντροπή στην Σάμο. Οι Τούρκοι, όμως, θέλοντας να διαβάλουν τους κατοίκους επειδή εκείνο τον καιρό ανέγειραν εκεί χριστιανικό ναό, διέδιδαν ότι φονεύθηκε από τους χριστιανούς ως εξωμότης. Τότε οι δημογέροντες εξήγησαν στον διοικητή την αλήθεια, ο Άγιος μεταφέρθηκε με την βία στην Έφεσο και φυλακίσθηκε πιεζόμενος να επανέλθει στον μωαμεθανισμό. Έπειτα από λίγο δραπέτευσε στην Πάτμο, όπου εξομολογήθηκε σε ιερέα και έπειτα μετέβη στην Σάμο διακηρύσσοντας δημόσια ότι είναι χριστιανός. Συνελήφθη και πάλι, φυλακίσθηκε αλλά εξαγοράσθηκε με λύτρα από τους Σαμίους. Όμως, επειδή συνεχίζονταν οι διαβολές των Τούρκων για τον ναό, επέστρεψε στην Έφεσο της Μ. Ασίας και παρουσιάσθηκε στον διοικητή. Έπειτα ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1801 μ.Χ..

Η Αγία Αργυρή καταγόταν από την Προύσα της Μ. Ασίας και ενώ ήταν ακόμη νεόνυμφη, την ερωτεύθηκε κάποιος Τούρκος, επειδή ήταν όμορφη γυναίκα, και αφού δεν κατόρθωσε να την παρασύρει, την συκοφάντησε στις αρχές ότι δήθεν επιθυμούσε να γίνει μωαμεθανή. Γι’ αυτό και συνελήφθη, φυλακίσθηκε και με την παρέμβαση του συζύγου της δικάσθηκε στην Κων/πολη. Εκεί, επειδή παρέμεινε ακλόνητη στην πίστη της, φυλακίσθηκε, υπέστη πολύχρονα βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1721 μ.Χ., ενώ η ανακομιδή της έγινε το 1725 μ.Χ. (βλ. 30 Απριλίου).

Ο Άγιος Παναγιώτης καταγόταν από την Πελοπόννησο και ήταν υπηρέτης ενός Τούρκου ευγενή. Όταν κάποτε βρέθηκε μαζί του στην Ιερουσαλήμ, ακολούθησε τον κύριό του μέσα στο τέμενος του Ομάρ, όπου αυτός μετέβη για προσκύνημα. Τότε οι Τούρκοι θεώρησαν ότι ως χριστιανός μίανε τον ιερό τους χώρο και τον κατηγόρησαν στον πασά της Δαμασκού. Εκεί ο Άγιος αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, όπως του εζήτησαν για να σώσει την ζωή του, και γι’ αυτό απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1820 μ.Χ..

6.

Ευτυχίου πατριάρχου Κων/πόλεως, των εν Περσίδι 120 αγίων μαρτύρων, των εν Ασκάλωνι 2 αγίων μαρτύρων, Πλατωνίδος οσίας, οσίων Γρηγορίου του Σιναΐτου και Γρηγορίου του εν τοις ορίοις Μεγίστης Λαύρας, νεομαρτύρων Γεωργίου, Μανουήλ, Θεοδώρου, Γεωργίου και Μιχαήλ, οσιομάρτυρος Γενναδίου του νέου.

Ο Άγιος Ευτύχιος καταγόταν από το χωριό Θεία Κώμη της Φρυγίας στην Μ. Ασία. Έγινε αρχικά μοναχός, έπειτα διάκονος, στην συνέχεια πρεσβύτερος και έπειτα διετέλεσε ηγούμενος σε μονή στην Αμάσεια του Πόντου. Έλαβε μέρος στην Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 25 Ιουλίου), όπου εντυπωσίασε τους πατέρες με τις γνώσεις και την δύναμη των λόγων του, ενώ αργότερα εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης. Όταν, όμως, κατεδίκασε την αίρεση των αφθαρτοδοκητών, από την οποία είχε παρασυρθεί και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, καθαιρέθηκε και εξορίσθηκε στην Αμάσεια. Επέστρεψε, όμως, με τιμές στο πατριαρχείο Κων/πολης 12 χρόνια αργότερα, επί αυτοκρατορίας Ιουστίνου Β΄, και απεβίωσε ειρηνικά το 582 μ.Χ..

Για τους 120 Αγίους μάρτυρες στην Περσία βλ. 19 Οκτωβρίου.

Οι 2 Άγιοι και ομολογητές συνελήφθησαν στην Ασκάλωνα της Μ. Ασίας λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά χωμένοι στο έδαφος μέχρι την μέση του σώματός τους.

Η Οσία Πλατωνίς έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε..

Ο Όσιος Γρηγόριος καταγόταν από το χωριό Κούκουλο, κοντά στις Κλαζομενές της Μ. Ασίας, και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Όταν κάποτε αυτός και η οικογένειά του ταξίδευαν στην Λαοδίκεια της Μ. Ασίας, αιχμαλωτίσθηκαν από Τούρκους ή ληστές, αλλά απελευθερώθηκαν με λύτρα από τους εκεί κατοίκους. Τότε κατευθύνθηκε στην Κύπρο και έπειτα μετέβη στην μονή του Σινά, όπου και έγινε μοναχός. Αργότερα, όμως, μετέβη στην Κρήτη και κατόπιν στη σκήτη Μαγουλά του Αγίου Όρους, όπου και έγινε διδάσκαλος του πνευματικού κινήματος του ησυχασμού. Μετά από ένα διάστημα ταξιδιών σε διάφορες πόλεις επέστρεψε στο Άγιον Όρος, αλλά κατόπιν μετέβη μαζί με μαθητές του και ίδρυσε μονή στην Αδριανούπολη της Θράκης, όπου και απεβίωσε ειρηνικά το 1310 μ.Χ..

Ο Όσιος Γρηγόριος καταγόταν από την Κων/πολη και ασκήτευσε στα περίχωρα της μονής της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος. Διακρίθηκε για την έξοχη παιδεία του και υπήρξε διδάσκαλος του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (βλ. 14 Νοεμβρίου) στην νηπτική θεολογία. Απεβίωσε ειρηνικά το 1308 μ.Χ..

Οι Άγιοι Γεώργιος α΄, Μανουήλ, Θεόδωρος, Γεώργιος β΄, οι οποίοι ήταν νέοι και κατάγονταν από την Σαμοθράκη, και Μιχαήλ, γέρος από την Κύπρο, εξορίσθηκαν κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 από τους Τούρκους. Τότε οι νέοι πωλήθηκαν ως δούλοι και έπειτα από δόλο των Τούρκων έγιναν μωαμεθανοί, ενώ ο Μιχαήλ έγινε με την θέλησή του μουσουλμάνος και πωλήθηκε ως δούλος στην Αίγυπτο. Αργότερα, όμως, επέστρεψαν και οι πέντε στην χριστιανική πίστη, γι’ αυτό και επανήλθαν στην Σαμοθράκη και ομολόγησαν στους Τούρκους την πίστη τους στον Χριστό. Τότε συνελήφθησαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Μάκρη, κοντά στην Αλεξανδρούπολη, το 1835 μ.Χ..

Ο Όσιος Γεννάδιος ο νέος ήταν μοναχός στην μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους και κάποτε στάλθηκε από τον ηγούμενό του ως συνοδός σε δύο ανθρώπους, τον Βονιφάτιο και τον Ευδόκιμο, που επρόκειτο να μαρτυρήσουν ενώπιον των Τούρκων για την πίστη τους στον Χριστό. Όταν, όμως, αυτοί εδείλιασαν μπροστά στην φρίκη των βασανιστηρίων και απαρνήθηκαν την πίστη τους, τότε κατήγγειλαν τον Άγιο ως υποκινητή τους. Αμέσως ο Άγιος συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1818 μ.Χ..

7.

Καλλιοπίου μάρτυρος, Γεωργίου επισκόπου Μυτιλήνης, Ρουφίνου, Ακυλίνης και των συν αυτοίς 200 αγίων μαρτύρων, οσίων Δανιήλ του θαυματουργού και Γερασίμου του Βυζαντίου, ανακομιδή τιμίων λειψάνων οσίου Σάββα του νέου του εν Καλύμνω.

Ο Άγιος Καλλιόπιος καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας στην Μ. Ασία, και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού προσήλθε με την θέλησή του και ομολόγησε την χριστιανική του πίστη ενώπιον του ηγεμόνα της Πομπηιούπολης Μαξίμου. Τότε συνελήφθη, υπέστη ξυλοδαρμό, φυλακίσθηκε και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο, την Μεγάλη Παρασκευή του 298 μ.Χ.. Κατόπιν, η ηρωική μητέρα του, η οποία τον ενθάρρυνε σε όλη την διάρκεια του μαρτυρίου του, εναγκαλίσθηκε το τίμιο λείψανό του και έπειτα απεβίωσε εκεί την ίδια ημέρα.

Για τον Όσιο Γεώργιο επίσκοπο Μυτιλήνης βλ. 1 Φεβρουαρίου.

Οι Άγιοι Ρουφίνος, ο οποίος ήταν διάκονος, και Ακυλίνα απεβίωσαν μαρτυρικά το 310 μ.Χ. στην Σινώπη της Μ. Ασίας κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Δεκίου. Μαζί τους απεβίωσαν μαρτυρικά και 200 στρατιώτες, οι οποίοι είχαν σταλεί από τον Δέκιο για να συλλάβουν μεταξύ άλλων και τον Άγιο Χριστοφόρο (βλ. 9 Μαΐου), αλλά εξαιτίας των θαυμάτων που έκανε ενώπιόν τους εκείνοι τελικά επίστευσαν στον Χριστό.

Ο Όσιος Δανιήλ ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά το 1510 μ.Χ..

Ο Όσιος Γεράσιμος ο Βυζάντιος ήταν λόγιος και υπήρξε μαθητής του διαπρεπή λογίου Μακαρίου Καλογερά, ο οποίος ίδρυσε και διηύθυνε σχολή στην Πάτμο. Εκεί στην συνέχεια ο Όσιος διετέλεσε διευθυντής, συνέγραψε πολλά έργα, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1740 μ.Χ..

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Οσίου Σάββα του νέου (βλ. 5 Δεκεμβρίου) έγινε το 1957 μ.Χ., εννέα χρόνια μετά την κοίμησή του, από τον μητροπολίτη Καλύμνου Ισίδωρο.

8.

Ηρωδίωνος, Αγάβου, Ρούφου, Ασυγκρίτου, Φλέγοντος και Ερμά των αποστόλων, Παυσιλύπου μάρτυρος, Κελεστίνου πάπα Ρώμης, νεομαρτύρων Ιωάννου του Κουλικά και Ιωάννου του ναυκλήρου του εν Κω, οσιομάρτυρος Αγαθαγγέλου του Εσφιγμενίτου του νέου, οσίου Νήφωνος επισκόπου Νόβγκοροντ του θαυματουργού.

Στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού ανήκαν και οι Απόστολοι: Ηρωδίων (για τον οποίο βλ. 28 Μαρτίου)˙ Άγαβος, ο οποίος προφήτευσε ότι θα γινόταν λιμός στα Ιεροσόλυμα, γεγονός που επαληθεύθηκε το 44 μ.Χ., όπως και ότι οι Ιουδαίοι θα δέσουν τον Απόστολο Παύλο στα Ιεροσόλυμα χρησιμοποιώντας την ζώνη του, εκήρυξε τον θείο λόγο και απεβίωσε ειρηνικά˙ Ρούφος, ο οποίος χειροτονήθηκε επίσκοπος Θηβών˙ Ασύγκριτος, ο οποίος εξελέγη επίσκοπος Υρκανίας στην Λυδία της Μ. Ασίας και απεβίωσε μαρτυρικά˙ Φλέγων, ο οποίος εξελέγη επίσκοπος Μαραθώνα και απεβίωσαν μαρτυρικά˙ Ερμάς (για τον οποίο βλ. 8 Μαρτίου).

Ο Άγιος Παυσίλυπος καταγόταν από την Ρώμη και προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών. Συνελήφθη, όμως, επί αυτοκρατορίας Αδριανού (117-138 μ.Χ.), οδηγήθηκε ενώπιόν του και ομολόγησε με θάρρος την χριστιανική του πίστη. Τότε υπέστη πολλά βασανιστήρια και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, υπέστη νέους βασανισμούς από τον άρχοντα Πράκτο, ενώ έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Άγιος Κελεστίνος καταγόταν από την Ρώμη, όπου χειροτονήθηκε αρχικά διάκονος, ενώ αργότερα εξελέγη εκεί πάπας. Καταπολέμησε τις διάφορες αιρέσεις που εμφανίσθηκαν στην εποχή του, όπως την αίρεση του πελαγιανισμού στην Βρετανία και οδήγησε με την ιεραποστολή στην χριστιανική πίστη τους κατοίκους της Ιρλανδίας. Συμμετείχε με αντιπροσωπεία του στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 9 Σεπτεμβρίου), η οποία κατεδίκασε τον αιρετικό Νεστόριο. Απεβίωσε ειρηνικά το 432 μ.Χ..

Ο Άγιος Ιωάννης ο Κουλικάς, ύστερα από μια έντονη συζήτηση που είχε με μερικούς Τούρκους, κατηγορήθηκε από αυτούς ότι προσέβαλε την θρησκεία τους και γι’ αυτό συνελήφθη από τις αρχές. Επειδή, όμως, αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει ομολογώντας με θάρρος την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1564 μ.Χ. μετά από ρίψη του μέσα σε χώρο γεμάτο με γάντζους.

Ο Άγιος Ιωάννης ήταν ναύκληρος στο νησί Κως και κάποτε έγινε με την βία μωαμεθανός από κάποιους Τούρκους. Αυτός, όμως, αντέδρασε αμέσως και επέστρεψε στην χριστιανική του πίστη, αλλά έπειτα συνελήφθη από τους Τούρκους και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στον Χριστό, υπέστη βασανιστήρια, ξυλοδαρμό και κατόπιν απεβίωσε μαρτυρικά το 1669 μ.Χ. με θάνατο στην πυρά.

Για τον Όσιο Αγαθάγγελο τον Εσφιγμενίτη τον νέο βλ. 19 Απριλίου.

Ο Όσιος Νήφων ο θαυματουργός εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, ενώ το 1130 μ.Χ. εξελέγη επίσκοπος στο Νόβγκοροντ της Ρωσίας. Έζησε βίο ευσεβή, υπερασπίσθηκε την ορθόδοξη πίστη, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.

9.

Ευψυχίου μάρτυρος του εν Καισαρεία, Βαδίμου μάρτυρος και των συν αυτώ 7 αγίων μαθητών, των εν Περσία αναιρεθέντων 300 αγίων μαρτύρων, οσίου Ακακίου επισκόπου, Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης των νεομαρτύρων.

Ο Άγιος Ευψύχιος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και όταν έγινε αυτοκράτορας ο διώκτης των χριστιανών Ιουλιανός ο Παραβάτης, δεν άντεξε να βλέπει την ειδωλολατρία να επανέρχεται στην πατρίδα του. Γι’ αυτό και μετέβη μαζί με άλλους χριστιανούς και κατέστρεψε τον ναό της θεάς Τύχης. Τότε συνελήφθησαν όλοι και υπέστησαν βασανιστήρια για την πράξη τους αυτή, έπειτα οι συνεργάτες του εξορίσθηκαν, ενώ ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 362 μ.Χ..

Ο Όσιος Βάδιμος καταγόταν από την Περσία, ήταν πλούσιος και επιφανής πολίτης στα χρόνια του Πέρση βασιλιά και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.). Έγινε, όμως, μοναχός και αργότερα αρχιμανδρίτης έχοντας μαζί του 7 μαθητές. Συνελήφθησαν όλοι λόγω της χριστιανικής τους πίστης, φυλακίσθηκαν για 4 ημέρες και έπειτα παραδόθηκαν στον δήμιο Νηρσά, ο οποίος αν και ήταν πριν χριστιανός έγινε από φόβο ειδωλολάτρης. Ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά από χτυπήματα σπαθιού, ενώ οι μαθητές του με αποκεφαλισμό.

Οι 300 Άγιοι ήταν αιχμάλωτοι και προέρχονταν από την πόλη Βιζάβδη, την οποία εκυρίευσε ο Πέρσης βασιλιάς και διώκτης των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.). Ήταν όλοι τους γέροντες, γυναικόπαιδα και κληρικοί, μεταφέρθηκαν στην Περσία και διαβίωναν εκεί ειρηνικά. Όταν, όμως, με την παρουσία του πρεσβυτέρου Μοριάβ και των πιστών ο γηραιός επίσκοπος Ηλιόδωρος χειροτόνησε ως διάδοχό του τον πρεσβύτερο Δοσά, συκοφαντήθηκαν από τον αρχιμάγο Αδελφάρ ότι ασεβούσαν προς τον βασιλιά και την περσική θρησκεία. Τότε απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, εκτός από πέντε οι οποίοι λιποψύχησαν και αλλαξοπίστησαν. Ο Αυδιησούς, όμως, επειδή επέζησε αν και ήταν βαριά τραυματισμένος, συνέχισε να ομολογεί τον Χριστό με αποτέλεσμα να αποκεφαλισθεί αργότερα και αυτός.

Ο Όσιος Ακάκιος υπήρξε επίσκοπος στην Άμιδα της Μεσοποταμίας, το σημερινό Ντιαρμπεκίρ της Τουρκίας, σε εποχή κατά την οποία υπήρχε σκληρός διωγμός κατά των χριστιανών από τους Πέρσες. Όταν, όμως, κατά την πολιορκία της επαρχίας Αζαζηνής το έτος 421 ή 422 μ.Χ., επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου Β΄, αιχμαλωτίσθηκαν 7.000 Πέρσες στρατιώτες, ο Όσιος συγκέντρωσε τα πολύτιμα σκεύη της Εκκλησίας τα εκποίησε και εξαγόρασε την ελευθερία των. Τότε ο Πέρσης βασιλιάς συγκινήθηκε τόσο πολύ από την ενέργειά του αυτή, ώστε έπαυσε οριστικά τον διωγμό κατά των χριστιανών και έπειτα τον εκάλεσε στην αυλή του για να τον γνωρίσει. Αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Ραφαήλ, ο οποίος καταγόταν από την Ιθάκη και ήταν πρεσβύτερος, και ο διάκονος Νικόλαος ήταν μοναχοί αρχικά σε μονή της Μακεδονίας, ενώ μετά την άλωση της Κων/πολης από τους Τούρκους μετέβησαν στην μονή της Θεοτόκου κοντά στο χωριό Θέρμη της Λέσβου. Εκεί, όμως, αργότερα συνελήφθησαν από τους Τούρκους μετά από επιδρομή τους, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά το 1463 μ.Χ.. Μαζί τους απεβίωσε μαρτυρικά, αφού πρώτα υπέστη ακρωτηριασμό των χεριών της, και η δωδεκάχρονη κόρη του προεστού της Θέρμης Αγία Ειρήνη με θάνατο μέσα σε πιθάρι που είχε φωτιά και μάλιστα ενώπιον των γονέων της. Τα ιερά τους λείψανα ανακαλύφθηκαν το 1959 μ.Χ. (βλ. 3 Ιουλίου) και φυλάσσονται στην ομώνυμη μονή της Λέσβου. Πολυάριθμα είναι τα θαύματα που έχουν επιτελέσει οι Άγιοι στην εποχή μας, ενώ η προς τιμήν τους μονή έχει καταστεί πανελλήνιο προσκύνημα (εορτάζουν και την Τρίτη της Διακαινησίμου).

10.

Τερεντίου, Αφρικανού, Μαξίμου, Πομπηίου και των συν αυτοίς 36 αγίων μαρτύρων, Ιακώβου του πρεσβυτέρου και Άζα του διακόνου, Ολδάς προφήτιδος, των εν Ταώ Πεντέλης οσίων μαρτύρων, νεομαρτύρων Γρηγορίου Ε΄ πατριάρχου Κων/πόλεως, Δήμου και Χρυσάνθου του Ξενοφωντινού.

Για τους Αγίους Τερέντιο, Αφρικανό, Μάξιμο, Πομπήιο και τους υπόλοιπους 36 μάρτυρες στην Αφρική βλ. 28 Οκτωβρίου.

Οι Άγιοι Ιάκωβος, ο οποίος ήταν πρεσβύτερος, και ο διάκονος Άζας (ή Αζάς) κατάγονταν από την Περσία και στα χρόνια του Πέρση βασιλιά και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.) συνελήφθησαν από τον αρχιμάγο Αργογεχάρ. Επειδή δεν αρνήθηκαν την πίστη τους στον Χριστό, υπέστησαν ξυλοδαρμό, αφέθηκαν γυμνοί στο δριμύ ψύχος της νύχτας και τελικά απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Η Προφήτιδα Ολδά έδρασε στην Ιερουσαλήμ επί βασιλείας Ιωσία (638-608 π.Χ.), έζησε βίο ευσεβή και αναφέρεται στο βιβλίο Δ΄ Βασιλειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Οι Όσιοι μάρτυρες ήταν μοναχοί της μονής Παντοκράτορος στην περιοχή Ταώ (ή Νταού) του όρους Πεντέλη και κατά την Μεγάλη Εβδομάδα κάποιου έτους του 17ου αι. μ.Χ. προσέγγισαν στο λιμάνι της Ραφήνας πειρατές από το Αλγέρι. Τότε, όμως, ένας υπηρέτης της μονής κινούμενος από μίσος συνεννοήθηκε μαζί τους και αυτοί εισέβαλαν την ώρα της Ανάστασης εκεί. Επακολούθησε σφαγή και λεηλασία, με αποτέλεσμα όλοι οι μοναχοί να αποβιώσουν μαρτυρικά, εκτός από δύο οι οποίοι βρίσκονταν σε ένα μετόχι της μονής και όταν αργότερα επέστρεψαν εκεί, έθαψαν με ευλάβεια τα τίμια λείψανα των συμμοναστών των.

Ο Άγιος Γρηγόριος καταγόταν από την Δημητσάνα της Αρκαδίας, προερχόταν από πτωχή οικογένεια, το γένος Αγγελοπούλου, και σε ηλικία 20 ετών μετέβη για σπουδές αρχικά στην Αθήνα και μετά στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Έπειτα συνέχισε τις σπουδές του στην Πάτμο, έγινε ύστερα μοναχός σε μονή των νησιών Στροφάδες και κατόπιν επέστρεψε στην Πάτμο. Αργότερα χειροτονήθηκε μητροπολίτης Σμύρνης, ενώ το 1797 μ.Χ. εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης. Επέδειξε ζήλο για την παιδεία του Γένους και ίδρυσε εκεί μεγάλο τυπογραφείο. Από την θέση αυτή, όμως, συκοφαντήθηκε και εξορίσθηκε δύο φορές στο Άγιον Όρος, αλλά αργότερα επανήλθε στον θρόνο για να συνεχίσει το έργο του. Όταν ξεκίνησε η επανάσταση του 1821, συνελήφθη από τον σουλτάνο ως υποκινητής της, υπέστη βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό σε μια από τις πύλες του πατριαρχείου. Μετά από 3 ημέρες κατέβασαν το λείψανό του, αλλά ο όχλος και οι Εβραίοι της Κων/πολης το έσυραν στους δρόμους και το κατεπόντισαν στην θάλασσα. Επέπλευσε, όμως, έπειτα από λίγο και αφού παρελήφθη κρυφά από έναν πλοίαρχο, ετάφη στην Οδησσό της Ρωσίας, ενώ 50 χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στον μητροπολιτικό ναό των Αθηνών.

Ο Άγιος Δήμος (ή Δημήτριος) καταγόταν από χωριό κοντά στην Αδριανούπολη της Θράκης και εργαζόταν στο ιχθυοτροφείο ενός Τούρκου στην Σμύρνη. Όταν, όμως, κάποτε εφιλονίκησε με τον εργοδότη του, αυτός τον συκοφάντησε στις αρχές ότι του εδήλωσε πως ήθελε να γίνει μωαμεθανός. Τότε συνελήφθη και επειδή παρέμενε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη, φυλακίσθηκε, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1763 μ.Χ. με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Χρύσανθος ο Ξενοφωντινός, πιθανόν μοναχός από την μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους, ήταν γέρος στην ηλικία, όταν συνελήφθη από τους Τούρκους στην Κων/πολη και επειδή δεν αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη, απεβίωσε μαρτυρικά το Πάσχα του 1821 μ.Χ. με θάνατο από ξίφος.

11.

Αντίπα επισκόπου, Τρυφαίνης και Ματρώνης των οσίων, οσίων Φαρμουθίου, Γεωργίου και Βαρσανουφίου.

Ο Άγιος Αντίπας χειροτονήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους επίσκοπος στην Πέργαμο της Μ. Ασίας και σε μεγάλη ηλικία συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Δομιτιανού και οδηγήθηκε στον ηγεμόνα. Επειδή ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό και δεν ασπάσθηκε την ειδωλολατρία, απεβίωσε μαρτυρικά το 83 μ.Χ. μέσα σε πυρακτωμένο χάλκινο βόδι.

Οι Οσίες Τρύφαινα και Ματρώνα κατάγονταν από την Κύζικο της Μ. Ασίας και από νεαρή ηλικία έζησαν με αυστηρή άσκηση, φορώντας ταπεινά ρούχα, ανυπόδητες και τρώγοντας ελάχιστη τροφή. Προαισθάνθηκαν το τέλος τους, απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ μετά την κοίμησή τους επετέλεσαν πολλά θαύματα.

Ο Όσιος Φαρμούθιος, του οποίου το όνομα δηλώνει τον αιγυπτιακό μήνα Απρίλιο, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Γεώργιος υπήρξε κτήτορας και ηγούμενος της μονής του Χρυσοστόμου, η οποία ιδρύθηκε το 1091 μ.Χ. στην Κύπρο, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Όσιος Βαρσανούφιος υπήρξε αρχιμανδρίτης στην μονή Μεταμορφώσεως στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1576 μ.Χ..

12.

Βασιλείου επισκόπου και ομολογητού, Ανθούσης οσίας, Αρτέμωνος ιερομάρτυρος, Δήμη, Πρωτίωνος και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Μηνά, Δαβίδ και Ιωάννου των οσιομαρτύρων, Σεργίου πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίων Νεοφύτου του εγκλείστου και Ακακίου του νέου, μετακομιδή τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου.

Ο Άγιος Βασίλειος ο ομολογητής ήταν επίσκοπος στην πόλη Πάριο της Μ. Ασίας κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) και επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες, καταδιώχθηκε από τους εικονομάχους, υπέστη πολλές θλίψεις και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 8ο ή τον 9ο αι. μ.Χ..

Η Οσία Ανθούσα ήταν κόρη του εικονομάχου αυτοκράτορα Κων/νου Ε΄ (740-775 μ.Χ.), ο οποίος την επίεζε συνεχώς να παντρευτεί, ενώ εκείνη ήταν αποφασισμένη να μονάσει. Γι’ αυτό, όταν απεβίωσε ο πατέρας της, εμοίρασε όλη την περιουσία της στους πτωχούς και εκάρη μοναχή από τον πατριάρχη Άγιο Ταράσιο (βλ. 25 Φεβρουαρίου). Υπήρξε υπόδειγμα αρετής για τις πνευματικές της αδελφές και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 52 ετών.

Ο Άγιος Αρτέμων ήταν πρεσβύτερος, συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Δήμης και Πρωτίων παρουσιάσθηκαν με την θέλησή τους στον άρχοντα της περιοχής τους επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Τότε, συνελήφθησαν, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και φυλακίσθηκαν βαριά πληγωμένοι για ένα μήνα χωρίς τροφή. Όμως, με την βοήθεια Αγγέλου θεραπεύθηκαν και επέζησαν, γεγονός που έκανε ένα πλήθος από ειδωλολάτρες να πιστεύσει και να ομολογήσει τον Χριστό. Τότε ο άρχοντας διέταξε να συλληφθούν και έπειτα οι μάρτυρες απεβίωσαν όλοι με αποκεφαλισμό. Έπειτα ο άρχοντας διέταξε να ριφθούν οι δύο Άγιοι στην πυρά και επειδή παρέμειναν αβλαβείς, απεβίωσαν στην συνέχεια μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Όσιοι Μηνάς, Δαβίδ και Ιωάννης ήταν αββάδες, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από τοξοβολία, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Σέργιος προερχόταν από οικογένεια ευγενών, ήταν ανιψιός του πατριάρχη Κων/πολης Μεγάλου Φωτίου (βλ. 6 Φεβρουαρίου) και διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Μανουήλ της Κων/πολης. Επί αυτοκρατορίας Βασιλείου Β΄ Βουλγαροκτόνου εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης από το 999 έως το 1019 μ.Χ., έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.

Για τον Όσιο Νεόφυτο τον έγκλειστο βλ. 24 Ιανουαρίου.

Ο Όσιος Ακάκιος ο νέος καταγόταν από το χωριό Γόλιτσα των Αγράφων και έγινε μοναχός στην μονή Σουρβίας, κοντά στην Μακρυνίτσα του Βόλου. Αργότερα ασκήτευσε σε σκήτη των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους, μεταβαίνοντας από την μια σκήτη στην άλλη, αλλά έπειτα κατέληξε στο μικρό σπήλαιο όπου ασκήτευε ο Όσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης (βλ. 13 Ιανουαρίου). Υπήρξε διδάσκαλος πολλών μαρτύρων της χριστιανικής πίστης (π.β. Όσιος Ρωμανός, 5 Ιανουαρίου, Άγιος Παχώμιος, 21 Μαΐου) και απεβίωσε ειρηνικά το 1730 μ.Χ..

Η μετακομιδή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου έγινε από την επισκοπή Ζήλα της Καππαδοκίας στην Κων/πολη το 942 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Κων/νου Ζ΄ Πορφυρογέννητου.

13.

Μαρτίνου πάπα Ρώμης του ομολογητού και των συν αυτώ 2 ιερομαρτύρων, Θεοδοσίου, Μαξίμου, Δάδα, Κυντιλλιανού, Ελευθερίου και Ζωίλου των μαρτύρων.

Ο Άγιος Μαρτίνος ο ομολογητής καταγόταν από την πόλη Τόδι της Ιταλίας και διετέλεσε πάπας Ρώμης την εποχή που ο οπαδός της αίρεσης του μονοθελητισμού αυτοκράτορας Κώνστας Β΄, εξέδωσε ένα διάταγμα, τον Τύπο, για να σταματήσει την θεολογική έριδα περί της μιας ή των δύο θελήσεων του Ιησού Χριστού. Όμως ο Άγιος συγκάλεσε Σύνοδο στο Λατερανό, για να αποκαταστήσει την ορθόδοξη πίστη, η οποία αποκήρυξε την αίρεση αλλά και τον συντάκτη του Τύπου. Τότε, συνελήφθη βίαια από τον έξαρχο Καλλιόπα μαζί με άλλους 2 επισκόπους και με τον Όσιο Μάξιμο τον ομολογητή (βλ. 21 Ιανουαρίου) και επειδή δεν υπέκυψαν στις πιέσεις του, οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στην Κων/πολη και φυλακίσθηκαν. Κατηγορήθηκαν για βασιλική προδοσία και εξορίσθηκαν στην Χερσώνα της Κριμαίας, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες απεβίωσαν όλοι ειρηνικά το 655 μ.Χ..

Ο Άγιος Θεοδόσιος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Μάξιμος, Δάδας και Κυντιλλιανός κατάγονταν από το Δορύστολο της σημερινής Βουλγαρίας και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθησαν από τους άρχοντες Γαβίνιο και Ταρκυΐνο, φυλακίσθηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Ελευθέριος καταγόταν από την Περσία, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης, πιθανόν κατά την εποχή του Πέρση βασιλιά και διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.), υπέστη βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Ζωίλος, ο οποίος καταγόταν από την Ρώμη, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής τους πίστης, υπέστη βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά κρεμασμένος σε ξύλο.

14.

Αριστάρχου, Πούδη και Τροφίμου εκ των 70 αποστόλων, Θωμαΐδος και Αρδαλίωνος των μαρτύρων, Αντωνίου, Ιωάννου και Ευσταθίου των εν Λιθουανία μαρτύρων, νεομάρτυρος Δημητρίου του Πελοποννησίου.

Οι Απόστολοι Αρίσταρχος, Πούδης και Τρόφιμος ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Ήταν ακόλουθοι του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος τους κατήχησε στην χριστιανική πίστη. Εκήρυξαν μαζί του τον θείο λόγο σε πάρα πολλές περιοχές, υπομένοντας κακουχίες και διωγμούς. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Νέρωνα (54-68 μ.Χ.) συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Ο Αρίσταρχος όμως, ο οποίος είχε χειροτονηθεί επίσκοπος Απαμείας στην Συρία, είναι πιθανόν, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, να απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Η Αγία Θωμαΐς καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και διήγε βίο ευσεβή, πιθανόν κατά τον 5^ο αι. μ.Χ.. Επειδή, όμως, δεν ενέδωσε στις σαρκικές επιθυμίες του γέροντα πεθερού της παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του, απεβίωσε μαρτυρικά, όταν φονεύθηκε από αυτόν, ενώ στην συνέχεια ο ίδιος καταδικάσθηκε σε θάνατο από τις αρχές.

Ο Άγιος Αρδαλίων ήταν μίμος στο θέατρο και ζούσε σε περιοχή της Ανατολής επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού. Μία ημέρα μιμήθηκε επί σκηνής τα μαρτύρια των χριστιανών με τόσο πειστικό τρόπο, ώστε κέρδισε τις επευφημίες του κοινού. Όμως εκείνος στην συνέχεια τους εζήτησε να σιγήσουν, τους ανακοίνωσε έπειτα πως δεν περιέπαιζε τα μαρτύρια και ομολόγησε ότι ήταν πραγματικά χριστιανός. Τότε συνελήφθη από τον άρχοντα της περιοχής και επειδή αρνήθηκε να μεταπεισθεί από αυτόν, απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά το 298 μ.Χ..

Οι Άγιοι Αντώνιος, Ιωάννης, οι οποίοι ήταν αδέλφια, και Ευστάθιος απεβίωσαν μαρτυρικά λόγω της χριστιανικής τους πίστης στην Λιθουανία το 1342 μ.Χ..

Ο Άγιος Δημήτριος ο Πελοποννήσιος καταγόταν από την Λιγούδιστα της Τριφυλίας και εργαζόταν στην Τρίπολη ως υπηρέτης ενός Τούρκου κουρέα, από τον οποίο προσηλυτίσθηκε και έγινε μωαμεθανός. Αργότερα, όμως, μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή και δραπέτευσε στο Άργος και από εκεί μετέβη στην Σμύρνη. Έπειτα μετέβη στις Κυδωνίες της Μ. Ασίας και στην Χίο και στο τέλος επέστρεψε στην Τρίπολη ομολογώντας ενώπιον του Τούρκου διοικητή την επιστροφή του στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1803 μ.Χ..

15.

Κρήσκεντος, Θεοδώρου του πρεσβυτέρου και Παυσολυπίου, Αναστασίας και Βασιλίσσης των μαρτύρων, Λεωνίδου επισκόπου Αθηνών, ιερομάρτυρος Ανανίου μητροπολίτου Λακεδαιμονίας.

Ο Άγιος Κρήσκης καταγόταν από τα Μύρα της Λυκίας στην Μ. Ασία και υπήρξε μαθητής του Αποστόλου Παύλου. Σε αρκετά μεγάλη ηλικία συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, επειδή παρακινούσε τους ειδωλολάτρες να εγκαταλείψουν την πίστη τους και να γίνουν χριστιανοί. Όταν αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι Άγιοι Θεόδωρος, ο οποίος ήταν πρεσβύτερος, και Παυσολύπιος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά το 130 μ.Χ. με θάνατο από ξίφος.

Οι Αγίες Αναστασία και Βασίλισσα κατάγονταν από την Ρώμη και προέρχονταν από εύπορες οικογένειες ευγενών. Ήταν μαθήτριες των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, τα λείψανα των οποίων παρέλαβαν και έθαψαν μετά τον μαρτυρικό θάνατό τους (βλ. 29 Ιουνίου). Επειδή, όμως, έγιναν αντιληπτές, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Νέρωνα (54-68 μ.Χ.), ενώπιον του οποίου ομολόγησαν την πίστη τους. Τότε υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Άγιος Λεωνίδης ήταν επίσκοπος Αθηνών και αφού εποίμανε με ευσέβεια τους πιστούς, απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο σε ποια εποχή έζησε (συγχέεται με τον ομώνυμο μάρτυρα ο οποίος εορτάζει στις 16 Απριλίου).

Ο Άγιος Ανανίας καταγόταν από την Δημητσάνα της Αρκαδίας, όπου διετέλεσε αρχικά επίσκοπος, ενώ από το 1750 μ.Χ. έγινε μητροπολίτης στην Λακεδαίμονα. Ήταν λόγιος κληρικός και με το κύρος και την επιρροή του επηρέαζε θετικά την τουρκική διοίκηση ολόκληρης της Πελοποννήσου. Αργότερα, όταν η αυτοκράτειρα της Ρωσίας Μεγάλη Αικατερίνη απέστειλε εκεί τον στρατηγό της Γεώργιο Παπάζογλη με σκοπό την οργάνωση εξέγερσης εναντίον των Τούρκων, ο Άγιος έλαβε ενεργό δράση. Όμως ο Τούρκος διοικητής της Τρίπολης πληροφορήθηκε τις κινήσεις του και έστειλε στον Μυστρά αξιωματικούς του για να τον συλλάβουν. Τότε ο Άγιος προσήλθε με την θέλησή του ενώπιόν τους, αποφεύγοντας την αντίσταση για μην προδοθεί το κίνημα, και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1767 μ.Χ., τρία χρόνια πριν ξεκινήσουν τα Ορλωφικά, δηλ. ο ατυχής πόλεμος υπό την ηγεσία των Ρώσων αδελφών Ορλώφ.

16.

Αγάπης, Ειρήνης και Χιονίας των μαρτύρων, Λεωνίδου και των συν αυτώ 7 αγίων γυναικών μαρτύρων, Ειρήνης μάρτυρος, Φήλικος, Ιανουαρίου, Φορτουνάτου και Σεπτιμίνου των μαρτύρων, Αγάθωνος, Ευτυχίας, Κασσίας και Φιλίππης των ομολογητών, οσίας Θεοδώρας της πριγκηπίσσης, νεομάρτυρος Μιχαήλ του Βουρλιώτου, οσιομάρτυρος Χριστοφόρου.

Οι Άγιες Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία κατάγονταν από την Θεσ/νίκη, ήταν αδελφές και κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμιανού απέκρυψαν πολυάριθμα χριστιανικά χειρόγραφα, για να μην τα κάψουν οι ειδωλολάτρες. Έπειτα κατέφυγαν σε ένα όρος, όπου συνελήφθησαν και επειδή παρέμειναν ακλόνητες στην πίστη τους και δεν αποκάλυψαν στον διοικητή Δουλκίτιο την κρύπτη των χειρογράφων, υπέμειναν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά το 304 μ.Χ. με θάνατο στην πυρά. (βλ. και 22 Δεκεμβρίου, Άγιος Χρυσόγονος, όπου εκεί αναφέρεται ότι περισυνέλεξαν το τίμιο λείψανο του Αγίου μετά τον μαρτυρικό θάνατό του).

Ο Άγιος Λεωνίδης και οι Αγίες Χαρίεσσα, Νίκη, Γαληνή (ή Γαλήνη), Καλλίς (ή Καλλία), Νουνεχία, Βασίλισσα και Θεοδώρα κατάγονταν και ζούσαν στην Τροιζήνα, κατά τον διωγμό όμως του αυτοκράτορα Δεκίου συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στην Κόρινθο. Εκεί, επειδή ομολόγησαν τον Χριστό ενώπιον του ηγεμόνα Βενούστου, καταδικάστηκαν όλοι σε θάνατο και απεβίωσαν μαρτυρικά, το Μεγάλο Σάββατο του 250 μ.Χ., με πνιγμό στην θάλασσα. Παράλληλα, η Αγία Ειρήνη, η οποία είχε συλληφθεί κι αυτή εκείνες τις ημέρες, ενώ βρισκόταν σε ναό κωμόπολης της Κορίνθου και προσευχόταν μαζί με άλλες χριστιανές, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Φήλιξ, ο οποίος ήταν επίσκοπος, ο πρεσβύτερος Ιανουάριος, και οι Φορτουνάτος και Σεπτιμίνος αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με διάταγμα του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), το οποίο επέβαλε να παραδοθούν και να καούν τα βιβλία των χριστιανών. Τότε συνελήφθησαν, φυλακίσθηκαν και έπειτα εξορίσθηκαν στην Λυκαονία της Μ. Ασίας, όπου μεταφέρθηκαν με πλοίο και δεμένοι στα πόδια αλόγων για 4 ημέρες. Εκεί μετά από μερικούς μήνες, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Οι Άγιοι Αγάθων, Ευτυχία, Κασσία και Φιλίππα οι ομολογητές συνελήφθησαν στην Θεσ/νίκη και επειδή ομολόγησαν με θάρρος την χριστιανική τους πίστη, φυλακίσθηκαν το 304 μ.Χ., ενώ παραμένει άγνωστο τι απέγιναν.

Η Οσία Θεοδώρα ήταν πριγκίπισσα στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1378 μ.Χ..

Ο Άγιος Μιχαήλ καταγόταν από τα Βουρλά της Μ. Ασίας και εργαζόταν ως χαλκουργός στην Σμύρνη. Παρασύρθηκε, όμως, σε ηλικία 18 ετών από έναν Τούρκο καφεπώλη, έγινε μωαμεθανός και εργαζόταν στο μαγαζί του. Μεταμελήθηκε, όμως, ένα μήνα αργότερα, κατά την εορτή του Πάσχα, και επανήλθε στην χριστιανική πίστη ψάλλοντας μαζί με τους χριστιανούς το «Χριστός ανέστη». Αλλά την επόμενη ημέρα συνελήφθη, ομολόγησε ενώπιον των τουρκικών αρχών την χριστιανική του πίστη, φυλακίσθηκε και μετά από 2 ημέρες απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1772 μ.Χ..

Ο Όσιος Χριστοφόρος καταγόταν από την Αδριανούπολη της Θράκης και σε νεαρή ηλικία παρασύρθηκε από έναν Αρμένιο εξωμότη και έγινε μωαμεθανός. Σε ηλικία, όμως, 19 ετών μεταμελήθηκε για το σφάλμα του αυτό και κατέφυγε στην μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, όπου παρέμεινε για 4 χρόνια. Έπειτα επέστρεψε στην πόλη του και ομολόγησε ενώπιον των τουρκικών αρχών την επιστροφή του στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1818 μ.Χ..

17.

Συμεών ιερομάρτυρος και των συν αυτώ 150 αγίων μαρτύρων, των εν Περσίδι 1.000 αγίων μαρτύρων, Αδριανού μάρτυρος του νέου, Αγαπητού πάπα Ρώμης, Μακαρίου αρχιεπισκόπου Κορίνθου, Παϊσίου του εν τω Σπηλαίω και δια Χριστόν σαλού.

Ο Άγιος Συμεών ήταν επίσκοπος Σελευκείας και Κτησιφώντος στην Περσία, όταν βασιλιάς της ήταν ο Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.), ο οποίος καταδίωξε με φανατισμό τους χριστιανούς, έκλεισε τους ναούς τους και εδήμευσε την περιουσία τους. Επειδή, όμως, ο Άγιος διαμαρτυρήθηκε εγγράφως στον βασιλιά τονίζοντάς του ότι δεν δέχονται πλέον οι χριστιανοί να είναι υπήκοοί του, συνελήφθη και φυλακίσθηκε μαζί με τον πρεσβύτερο Αβδελά και άλλους 150 Αγίους. Επιπλέον, συνελήφθησαν οι αξιωματούχοι Φουσίκ, ο οποίος ήταν κρυφά χριστιανός, αλλά και ο Γουσθαδάτ, ο οποίος είχε αλλαξοπιστήσει αλλά έπειτα επανήλθε στην χριστιανική πίστη. Απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό γύρω στο 305 μ.Χ..

Παράλληλα, εκείνες τις ημέρες συνελήφθησαν περίπου 1.000 χριστιανοί και αφού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά. Μεταξύ αυτών, όμως, ήταν και ο πιστός και πολύ αγαπητός στον βασιλιά ευνούχος Άγιος Αζάτ, εξαιτίας του οποίου ο Σαπώρ μεταμελήθηκε για τον διωγμό που έκανε και τον σταμάτησε πλέον οριστικά.

Ο Άγιος Αδριανός ο νέος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και φυλακίσθηκε. Αργότερα, επειδή τον ανάγκασαν να προσφέρει θυσία σε μια ειδωλολατρική εορτή, όρμησε αγανακτησμένος και γκρέμισε τον βωμό τους. Τότε εκείνοι οργίσθηκαν, τον έδειραν ανελέητα, ενώ στην συνέχεια ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο.

Ο Άγιος Αγαπητός καταγόταν από την Ρώμη, όπου και έγινε πάπας το 535 μ.Χ., εποχή κατά την οποία οι Οστρογότθοι ήταν κυρίαρχοι στην Ιταλία. Ο βασιλιάς τους Θεοδάτος έστειλε τότε τον πάπα στην Κων/πολη, για να ζητήσει ειρήνη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Εκεί, όμως, υπήρξε προστριβή μεταξύ τους, επειδή ο Άγιος θεωρούσε αιρετικό τον μονοφυσίτη πατριάρχη Κων/πολης Άνθιμο. Στο τέλος ο Άγιος δεν υποχώρησε στις απειλές του αυτοκράτορα και το επόμενο έτος συνεκάλεσε σύνοδο, η οποία καθαίρεσε τον πατριάρχη, ενώ αργότερα, μέσα στην ίδια χρονιά, ο Άγιος απεβίωσε ειρηνικά. Διακρίθηκε για την ασκητική του ζωή αλλά και την αρετή του, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα.

Ο Άγιος Μακάριος Νοταράς καταγόταν από την Κόρινθο και σε νεαρή ηλικία μετέβη κρυφά από τους γονείς του στην μονή Μεγάλου Σπηλαίου, αλλά ανακαλύφθηκε από τον πατέρα του και επέστρεψαν μαζί στην πόλη. Εκεί έπειτα έγινε διδάσκαλος παρέχοντας την μόρφωση δωρεάν στους νέους, ενώ αργότερα λόγω των αρετών του χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος Κορίνθου. Όταν, όμως, μετά από 4 χρόνια αναγκάσθηκε, λόγω του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768 μ.Χ., να καταφύγει οικογενειακώς στην Ζάκυνθο και έπειτα σε μονή της Ύδρας, εξελέγη στην Κόρινθο νέος διάδοχός του. Κατόπιν εμόνασε στο Άγιον Όρος, έπειτα στην Πάτμο και τέλος στην Χίο, όπου και απεβίωσε ειρηνικά το 1805 μ.Χ..

Ο Άγιος Παΐσιος εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

18.

Σάββα του Γότθου, Ακακίου επισκόπου Μελιτηνής, οσίων Ιωάννου του ησυχαστού, Ευθυμίου του θαυματουργού, Κοσμά επισκόπου, Αθανασίας της θαυματουργού και Ναυκρατίου του Στουδίτου, νεομαρτύρων Ιωάννου του Ηπειρώτου και ράπτου, Ιωάννου του Κουλικά και Κυρίλλου πατριάρχου Κων/πόλεως.

Ο Άγιος Σάββας ήταν Γότθος στρατηγός, αλλά λόγω της χριστιανικής του πίστης υπέστη διώξεις στην πατρίδα του. Στα χρόνια του Γότθου βασιλιά και διώκτη των χριστιανών Αθαναρίχου συνελήφθη μαζί με άλλους πιστούς, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στον ποταμό Μουσαίο το 372 μ.Χ. σε ηλικία 38 ετών.

Ο Άγιος Ακάκιος καταγόταν πιθανόν από την Μελιτηνή της Αρμενίας και υπήρξε διδάσκαλος του Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου (βλ. 20 Ιανουαρίου). Χειροτονήθηκε επίσκοπος Μελιτηνής και μετείχε στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 9 Σεπτεμβρίου), η οποία κατεδίκασε τον αιρετικό Νεστόριο. Επετέλεσε πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά γύρω στο 445 μ.Χ..

Ο Όσιος Ιωάννης ο ησυχαστής έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία και υπήρξε μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (βλ. 20 Νοεμβρίου). Η υπακοή του προς αυτόν υπήρξε υποδειγματική, ενώ μετά την κοίμησή του μετέβη σε διάφορα μέρη, αλλά κατέληξε στα Ιεροσόλυμα και στην τοπική μονή Αγίου Χαρίτωνος, όπου και απεβίωσε ειρηνικά στα τέλη του 9^ου αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Ευθύμιος ο θαυματουργός, όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, αντέδρασε στην έντονη πίεση των γονέων του να νυμφευθεί και γι’ αυτό μετέβη σε κάποια μονή κι έγινε μοναχός. Επειδή, όμως, αργότερα οι εκεί μοναχοί εκτιμώντας τις αρετές του θέλησαν να τον κάνουν ηγούμενο, απεχώρησε από την μονή και μετέβη σε ερημικό τόπο, όπου και ασκήτευσε. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Ο Όσιος Κοσμάς ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη και έγινε σε νεαρή ηλικία μοναχός. Αργότερα, στα χρόνια της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), χειροτονήθηκε επίσκοπος Χαλκηδόνας στην Μ. Ασία, αλλά καταδιώχθηκε από τους εικονομάχους, επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες. Εξορίσθηκε σε πολλά μέρη και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 9^ο αι. μ.Χ..

Η Οσία Αθανασία η θαυματουργός καταγόταν από την Αίγινα και από νεαρή ηλικία επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς της όμως την επίεζαν να παντρευτεί, πράγμα για το οποίο τελικά συμφώνησε, αλλά μερικές ημέρες μετά τον γάμο της ο σύζυγός της δολοφονήθηκε από πειρατές. Εκείνη την εποχή, όμως, εκδόθηκε διάταγμα, το οποίο πρόσταζε όλες τις άγαμες και χήρες γυναίκες να παντρευτούν. Έτσι, η Αγία παντρεύθηκε για δεύτερη φορά παρά την θέλησή της, έπεισε όμως το σύζυγό της αργότερα να γίνει μοναχός. Ύστερα εμοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και μετέβη σε ένα ασκητήριο, έγινε μοναχή και έπειτα ηγουμένη, διατελώντας βίο με αυστηρή άσκηση, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Κατόπιν εμόνασε σε ασκητήριο της Κων/πολης, αργότερα όμως επέστρεψε στο ασκητήριό της, όπου και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Ναυκράτιος ήταν μοναχός στην μονή Στουδίου στην Κων/πολη και κατά την εποχή της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) υπέστη διώξεις και εξορίες, επειδή αγωνίσθηκε και ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες. Αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της μονής, ενώ μετά από 5 χρόνια, το 847 μ.Χ., απεβίωσε εκεί ειρηνικά.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ηπειρώτης καταγόταν από το χωριό Τέροβο των Ιωαννίνων και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Εργαζόταν ως ράπτης αρχικά στα Ιωάννινα και έπειτα στην Κων/πολη. Εκεί μερικοί Τούρκοι κινούμενοι από φθόνο τον επίεζαν να αλλαξοπιστήσει και επειδή εκείνος αρνήθηκε επανειλημμένα, συκοφαντήθηκε από αυτούς ότι εξύβρισε την θρησκεία τους. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε και υπέστη βασανιστήρια για πολλούς μήνες. Επειδή, όμως, παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά το 1526 μ.Χ. με θάνατο στην πυρά και αποκεφαλισμό.

Για τον Άγιο Ιωάννη τον Κουλικά βλ. 8 Απριλίου.

Ο Άγιος Κύριλλος καταγόταν από την Αδριανούπολη της Θράκης, χειροτονήθηκε αρχικά μητροπολίτης Ικονίου στην Μ. Ασία, ενώ έπειτα μετατέθηκε στην πατρίδα του. Κατόπιν διετέλεσε πατριάρχης Κων/πολης από το 1813 έως το 1818 μ.Χ.. Έπειτα επέστρεψε στην πατρίδα του, αλλά κατά την έναρξη της Επανάστασης του 1821 συνελήφθη εκεί μαζί με άλλους ως υποκινητής της και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό.

19.

Παφνουτίου οσιομάρτυρος, Γεωργίου επισκόπου Πισιδίας του ομολογητού, Τρύφωνος πατριάρχου Κων/πόλεως, Θεοδώρου του εν Πέργη και Φιλίππης της μητρός αυτού, Διοσκόρου, Σωκράτους και Διονυσίου των μαρτύρων, οσίου Συμεών του μονοχίτωνος και ανυποδήτου, οσιομάρτυρος Αγαθαγγέλου του Εσφιγμενίτου του νέου.

Ο Όσιος Παφνούτιος ήταν ασκητής στην έρημο της Αιγύπτου, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον ηγεμόνα Αρριανό (τον μετέπειτα Άγιο, βλ. 14 Δεκεμβρίου) κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) να μεταβεί εκεί και να τον συλλάβει. Έπειτα υπέστη βασανισμούς, αλλά ο Άγιος προσευχήθηκε και οι πληγές του επουλώθηκαν θαυματουργικά. Τότε δύο στρατιώτες επίστευσαν στον Χριστό, γεγονός που εξόργισε τον Αρριανό, τους συνέλαβε και κατόπιν απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Έπειτα ο Άγιος φυλακίσθηκε, αλλά και μέσα στην φυλακή οδήγησε στην χριστιανική πίστη 40 φυλακισμένους προκρίτους. Τότε ο Αρριανός διέταξε να θανατωθούν όλοι στην πυρά, αλλά ο Άγιος εξαφανίσθηκε θαυματουργικά ενώπιον όλων. Συνολικά απεβίωσαν 546 Άγιοι μάρτυρες (εορτάζουν μαζί με τον Άγιο στις 25 Σεπτεμβρίου). Αργότερα, όμως, παρουσιάσθηκε εθελουσίως στον αμετανόητο ηγεμόνα, ο οποίος τότε διέταξε να τον κομματιάσουν, αλλά ο Άγιος παρέμεινε και πάλι θαυματουργικά ζωντανός. Τότε τον απέστειλε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, οπότε και απεβίωσε μαρτυρικά στην Ρώμη με σταυρικό θάνατο επάνω σε φοίνικα.

Ο Άγιος Γεώργιος ο ομολογητής ήταν επίσκοπος στην Πισιδία στην Μ. Ασία, αλλά εξορίσθηκε από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κων/νο Ε΄ (740-775 μ.Χ.), επειδή ομολόγησε την πίστη του προς τις ιερές εικόνες, όταν τον κάλεσε στην Κων/πολη, και απεβίωσε στην εξορία έχοντας υποστεί πολλές κακουχίες.

Ο Άγιος Τρύφων ήταν μοναχός σε μονή της Μ. Ασίας και εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης το 928 μ.Χ.. Τρία χρόνια αργότερα, όμως, ο αυτοκράτορας Ρωμανός ο Λεκαπηνός τον ανάγκασε με τέχνασμα να παραιτηθεί. Τότε επέστρεψε στην μοναχική ζωή και αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Θεόδωρος καταγόταν από την Πέργη της Μ. Ασίας και επειδή κατέστρεφε αγάλματα και ναούς ειδωλολατρικούς, συνελήφθη επί αυτοκρατορίας Αντωνίνου (138-160 μ.Χ.) από τον ηγεμόνα Θεόδοτο και υπέστη πολλά βασανιστήρια. Απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο μαζί με τον ειδωλολάτρη ιερέα Διόσκο(υ)ρο και τους στρατιώτες Σωκράτη και Διονύσιο, οι οποίοι επειδή επίστευσαν στον Χριστό εξαιτίας των θαυμάτων του Αγίου, απεβίωσαν μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο. Αλλά και η Αγία Φιλίππα, μητέρα του Αγίου, ομολόγησε μετά τον σταυρικό του θάνατο την πίστη της στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Όσιος Συμεών επονομάσθηκε μονοχίτων και ανυπόδητος, επειδή σε όλη του την ζωή φορούσε έναν απλό χιτώνα και περπατούσε χωρίς υποδήματα, ζώντας πάντοτε ως μοναχός με αυστηρή άσκηση. Καταγόταν από την Θεσσαλία και διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Φιλοθέου στο Άγιον Όρος, αργότερα όμως μετέβη στην Ζαγορά, στον Εύριπο (Χαλκίδα), στην Αθήνα και στην Λάρισα διδάσκοντας τον θείο λόγο. Ίδρυσε την μονή Φλαμουρίου στο όρος Πήλιο και απεβίωσε ειρηνικά στην Κων/πολη το 1594 μ.Χ..

Ο Όσιος Αγαθάγγελος ο νέος καταγόταν από την Θράκη και σε νεαρή ηλικία εργαζόταν σε τουρκικό πλοίο, όπου ο πλοίαρχος του τον επίεζε να γίνει μωαμεθανός. Όταν κάποτε μάλιστα ο πλοίαρχος τον εμαχαίρωσε, τότε ο Άγιος ασπάσθηκε τον μωαμεθανισμό για να αποφύγει τους συνεχείς εκφοβισμούς. Αργότερα, όμως, μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή και κατέφυγε στην μονή Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, όπου και έγινε μοναχός. Ύστερα μετέβη στην Σμύρνη, όπου διακήρυττε δημόσια την χριστιανική πίστη, γι’ αυτό συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1818 μ.Χ. σε ηλικία 19 ετών.

Η Αγία Ασινέθ έζησε στο Γκορίτσκυ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλή, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελή για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά της.

20.

Ζακχαίου αποστόλου, Βίκτωρος, Ζωτικού και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Αναστασίου ιερομάρτυρος, οσίων Θεοδώρου του Τριχινά, Ιωάννου του Παλαιολαυρίτου, Αθανασίου Μετεωρίτου και Ιωάσαφ.

Ο Απόστολος Ζακχαίος ήταν αρχιτελώνης στην Ιεριχώ, ο οποίος, όταν φιλοξένησε τον Ιησού Χριστό, επίστευσε σ’ Αυτόν και εμοίρασε την μισή περιουσία του στους πτωχούς. Αργότερα έγινε συνοδός του Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος έπειτα τον χειροτόνησε επίσκοπο Καισαρείας.

Οι Άγιοι Βίκτωρ, Ζωτικός, Ζήνων, Ακίνδυνος και Σεβηριανός ήταν παρόντες στο μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (βλ. 23 Απριλίου) το 296 μ.Χ. και όταν είδαν ότι εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής από τα βασανιστήρια, επίστευσαν όλοι στον Χριστό. Γι’ αυτό και συνελήφθησαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Παρόμοια, και οι δορυφόροι του αυτοκράτορα Διοκλητιανού Άγιοι Καισάριος, Χριστοφόρος, Θεωνάς και Αντωνίνος βλέποντας τα θαύματα του Αγίου διακήρυξαν ενώπιον του λαού ότι επίστευσαν στον Χριστό, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Ο Άγιος Αναστάσιος ήταν αρχικά μοναχός στο όρος Σινά, έπειτα μετέβη στην Αντιόχεια, όπου και έγινε αργότερα επίσκοπος. Εξορίσθηκε, όμως, μετά από 10 χρόνια στα Ιεροσόλυμα από τον αυτοκράτορα Ιουστίνο, ενώ επανήλθε στον θρόνο 23 χρόνια αργότερα. Ύστερα από 6 χρόνια, το 599 μ.Χ., απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστη η αιτία του θανάτου του.

Ο Όσιος Θεόδωρος, ο οποίος επονομάσθηκε Τριχινάς επειδή φορούσε λεπτά τρίχινα ενδύματα, καταγόταν από την Κων/πολη και έζησε ως μοναχός με αυστηρή άσκηση. Ζούσε λιτή ζωή, υπέβαλλε τον εαυτό του σε κάθε είδους εγκράτεια, βοηθούσε τους πτωχούς και τους αρρώστους. Απεβίωσε ειρηνικά, έλαβε από τον Θεό την χάρη να αναβλύζει μύρο από τον τάφο του, ενώ η μονή στην οποία ασκήτευσε επονομάσθηκε μονή Τριχινά.

Ο Όσιος Ιωάννης διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Παλαιάς Λαύρας στο Άγιον Όρος, αλλά αργότερα μετέβη σε διάφορα μέρη, κατέληξε στην μονή Αγίου Χαρίτωνος στα Ιεροσόλυμα, όπου και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 11^ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης καταγόταν από την Πάτρα και προερχόταν από ευπόρους γονείς. Αργότερα, όμως, αναγκάστηκε να φύγει λόγω επιδρομών από τους Τούρκους και να μεταβεί στην Θεσ/νίκη, και από εκεί στο Άγιον Όρος, όπου και έγινε μοναχός. Έπειτα μετέβη στην Βέροια, στα Σέρβια και από εκεί στους Σταγούς της Θεσσαλίας. Επάνω σε έναν από τους εκεί δυσπρόσιτους βράχους, που λεγόταν Στύλος αλλά τον μετονόμασε Μετέωρον, ίδρυσε την πρώτη μονή που κτίσθηκε στην περιοχή, την μονή Θεοτόκου και Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή μονή Μετεώρου. Απεβίωσε ειρηνικά το 1383 μ.Χ. σε ηλικία 78 ετών.

Ο Όσιος Ιωάσαφ ήταν γιος του ηγεμόνα του δεσποτάτου της Ηπείρου Συμεών, μετά την κοίμηση του οποίου προτίμησε αντί του θρόνου την μοναχική ζωή. Γι’ αυτό μετέβη στην μονή Μετεώρου και ασκήτευσε κοντά στον ανωτέρω Όσιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ενώ αργότερα λόγω επιδρομών στην περιοχή αναγκάσθηκε να μεταβεί στο Άγιον Όρος. Έπειτα επέστρεψε στα Μετέωρα και απεβίωσε ειρηνικά 22 χρόνια αργότερα, το 1423 μ.Χ..

21.

Ιανουαρίου ιερομάρτυρος και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, μαρτύρων Αλεξάνδρας συζύγου Διοκλητιανού, Απολλώ, Ισαακίου και Κοδράτου των θεραπόντων αυτής, οσίων Αναστασίου του Σιναΐτου και Μαξιμιανού πατριάρχου Κων/πόλεως.

Ο Άγιος Ιανουάριος ήταν επίσκοπος στο Βενεβέντο της Ιταλίας και κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού μετέβη μαζί με τους κληρικούς Φαύστο και Δεσιδέριο στους Ποτιόλους, για να επισκεφθεί τους διακόνους Σώσσο, Πρόκ(ου)λο, Ευτύχιο και Ακού(σ)τιο οι οποίοι ήταν εκεί φυλακισμένοι. Τότε συνελήφθησαν και αυτοί και υπέστησαν όλοι βασανιστήρια. Ο Ιανουάριος ρίφθηκε στην πυρά, αλλά εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, έπειτα όμως του απέκοψαν τα νεύρα και στο τέλος απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 304 μ.Χ.. Ο Ιανουάριος τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος της Νεάπολης στην Ιταλία.

Η Αγία Αλεξάνδρα ήταν σύζυγος του διώκτη των χριστιανών αυτοκράτορα Διοκλητιανού, αλλά επίστευσε στον Χριστό, όταν είδε ότι ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος (βλ. 23 Απριλίου) εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής από τα μαρτύρια στα οποία υποβλήθηκε. Τότε ο οργισμένος σύζυγός της την καταδίκασε να αποκεφαλιστεί μαζί με τον Άγιο. Στην φυλακή, όμως, η Αγία προσευχήθηκε για να αποφύγει το μαρτύριο και απεβίωσε εκεί το 296 μ.Χ., ενώ οι υπηρέτες της Απολλώ, Ισαάκιος και Κοδράτος, επειδή διαμαρτυρήθηκαν στον σύζυγό της αλλά και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν και αυτοί μαρτυρικά, ο πρώτος με αποκεφαλισμό, ενώ οι άλλοι δύο από την πείνα και την δείψα μέσα στην φυλακή.

Ο Όσιος Αναστάσιος διακρίθηκε για τις θεολογικές του γνώσεις και το ζήλο του για την ορθοδοξία. Για την καταπολέμηση των αιρετικών μονοφυσιτών μετέβη στην Παλαιστίνη, στην Συρία και στην Αίγυπτο συγγράφοντας πολλά έργα. Αργότερα, διετέλεσε ηγούμενος στην μονή του Σινά και απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά στις αρχές του 8^ου αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Μαξιμιανός (ή Μάξιμος), ο οποίος καταγόταν από την Ρώμη, χειροτονήθηκε αρχικά πρεσβύτερος στην Κων/πολη, ενώ αργότερα εξελέγη εκεί πατριάρχης στη θέση του αιρετικού Νεστορίου, τον οποίο καταδίκασε και εξόρισε το 431 μ.Χ. η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (βλ. 9 Σεπτεμβρίου). Εποίμανε με ευσέβεια τους πιστούς και απεβίωσε ειρηνικά το 434 μ.Χ..

22.

Θεοδώρου Συκεώτου του οσίου, Νεάρχου και Βικτωρίνου των μαρτύρων, Ναθαναήλ του Αποστόλου.

Ο Όσιος Θεόδωρος καταγόταν από το χωριό Συκεώ της Γαλατίας στην Μ. Ασία και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Έπειτα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, επισκέφθηκε αρκετές φορές τα Ιεροσόλυμα και κατόπιν εξελέγη επίσκοπος Αναστασιούπολης. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Αργότερα αποσύρθηκε πάλι στην μοναχική ζωή, μετέβη σε διάφορες περιοχές και απεβίωσε ειρηνικά το 613 μ.Χ..

Ο Άγιος Νέαρχος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά. Παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε, πιθανόν όμως να ήταν φίλος του Αγίου Πολυεύκτου (βλ. 9 Ιανουαρίου).

Ο Άγιος Βικτωρίνος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Απόστολος Ναθαναήλ υπήρξε ένας από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού. Επειδή το όνομα αυτό αναφέρεται μόνον από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ταυτίζεται με τον Απόστολο Βαρθολομαίο (βλ. 11 Ιουνίου), τον οποίο αναφέρουν οι υπόλοιποι Ευαγγελιστές ενώ οι ίδιοι δεν αναφέρουν τίποτε για το όνομα Ναθαναήλ. Φαίνεται, λοιπόν, πιθανό ότι το πλήρες όνομά του ήταν Ναθαναήλ ο Βαρθολομαίος. Κατά μία εκδοχή εδίδαξε τον θείο λόγο στην Βόρεια Αφρική ως και την Μαυριτανία και απεβίωσε μαρτυρικά στην Βρετανία με σταυρικό θάνατο.

23.

Γεωργίου μεγαλομάρτυρος του Τροπαιοφόρου, Γλυκερίου του γεωργού, Αθανασίου του από Μάγων, Ανατολίου, Δονάτου, Θερινού, Πρωτολέοντος του στρατηλάτου και Ουαλερίου των μαρτύρων, νεομαρτύρων Γεωργίου του Κυπρίου, Γεωργίου του εν Μαγνησία και Λαζάρου του Βουλγάρου, Γεωργίου του Σενκούρσκ και δια Χριστόν σαλού.

Ο Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυς καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν χιλίαρχος του ρωμαϊκού στρατού και επονομάσθηκε Τροπαιοφόρος εξαιτίας της λαμπρής στρατιωτικής του δράσης. Επειδή, όμως, ο αυτοκράτορας και διώκτης των χριστιανών Διοκλητιανός απαγόρευσε με νόμο να κατέχουν αξιώματα οι χριστιανοί, ο Άγιος υπερασπίσθηκε με θάρρος ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό. Τότε συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Τον ελόγχισαν στην κοιλιά, τον έδεσαν σε κυλιόμενο τροχό με μαχαίρια και τον έριξαν σε λάκκο με ασβέστη. Απ’ όλα αυτά, όμως, ο Άγιος εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, γεγονός που έκανε πολλούς ειδωλολάτρες να πιστεύσουν στον Χριστό (βλ. 20 Απριλίου, Άγιος Βίκτωρ, καθώς και 24 Απριλίου, Άγιος Ευσέβιος και οι συν αυτώ), ανάμεσά τους μάλιστα και η σύζυγος του αυτοκράτορα Αλεξάνδρα (βλ. 21 Απριλίου). Στο τέλος, όμως, με απόφαση του αυτοκράτορα, ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 296 μ.Χ.. Αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς Αγίους στην Ελλάδα, ενώ πολυάριθμες είναι οι μονές και οι εκκλησίες που φέρουν το όνομά του.

Ο Άγιος Γλυκέριος ο γεωργός επίστευσε στον Χριστό, όταν είδε τον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο να ανασταίνει το νεκρό βόδι του αλλά και τα θαύματα που επετέλεσε κατά την στιγμή του μαρτυρίου του. Τότε, συνελήφθη μαζί με άλλους πολλούς μάρτυρες και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.

Ο Άγιος Αθανάσιος ο επονομαζόμενος από Μάγων, πιθανόν πρώην μάγος, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ανατόλιος ήταν στρατηλάτης και επειδή ομολόγησε την χριστιανική του πίστη σε εποχή διωγμών, απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Οι Άγιοι Δονάτος και Θερινός συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

Ο Άγιος Πρωτολέων ήταν στρατηλάτης, συνελήφθη όμως λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ουαλέριος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την Κύπρο και υπηρετούσε έναν Ευρωπαίο πρόξενο στην Πτολεμαΐδα της Παλαιστίνης. Αγόραζε αυγά από την οικία μιας πτωχής Τούρκισσας, αλλά μία ημέρα που αυτή έλειπε, τα αγόρασε από την κόρη της. Τότε οι γειτόνισσες, από μίσος προς αυτόν επειδή δεν αγόραζε από αυτές, διέδωσαν στην πόλη ότι την διέφθειρε. Συνελήφθη τότε από τους Τούρκους και επειδή αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει, παρά τις κολακείες και τις απειλές που εδέχθη, απεβίωσε μαρτυρικά το 1752 μ.Χ. με πυροβολισμό και διαμελισμό του σώματός του από το μαινόμενο πλήθος.

Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την Μαγνησία και εργαζόταν εκεί ως υπηρέτης ενός Τούρκου. Όταν, όμως, αποχώρησε από την υπηρεσία αυτή, τον επίεζαν να αλλαξοπιστήσει και επειδή εκείνος αρνήθηκε, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από μαστίγωμα το 1796 μ.Χ.

Ο Άγιος Λάζαρος καταγόταν από την Κάμπροβα της Βουλγαρίας, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και εργαζόταν ως βοσκός προβάτων στην πόλη Σώμα κοντά στην Πέργαμο της Μ. Ασίας. Όταν κάποτε ο σκύλος του επιτέθηκε σε μια Τούρκισσα την ώρα που αυτός αποκοιμήθηκε, εκείνη τον εσυκοφάντησε στον άνδρα της ότι δήθεν την εβίασε. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε, δικάσθηκε και κρίθηκε αθώος, αλλά επειδή στην συνέχεια δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1802 μ.Χ. σε ηλικία 28 ετών.

Ο Άγιος Γεώργιος έζησε στο Σενκούρσκ της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

24.

Ελισάβετ οσίας της θαυματουργού, Σάββα του στρατηλάτου και των συν αυτώ 70 αγίων μαρτύρων, Ευσεβίου, Νέωνος και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Πασικράτους και Βαλεντίωνος των μαρτύρων, αγίου Θαυμαστού, οσίων Θωμά του δια Χριστόν σαλού, Σάββα του εν τω Σπηλαίω και Αλεξίου του Ρώσου, νεομαρτύρων Δούκα του Μυτιληναίου, Ακυλίνης και Νικολάου του εν Μαγνησία.

Η Οσία Ελισάβετ η θαυματουργός έγινε μοναχή σε νεαρή ηλικία και αφιέρωσε την ζωή της στην υπηρεσία των πτωχών και των ασθενών. Έζησε βίο ασκητικό, εφάρμοζε για τον εαυτό της νηστεία σαράντα ημερών, περπατούσε χωρίς υποδήματα και δεν φρόντισε ποτέ το σώμα της σ’ όλη την διάρκεια της ζωής της. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε

Ο Άγιος Σάββας ο στρατηλάτης ήταν Γότθος στην καταγωγή και υπηρετούσε στην Ρώμη ως αξιωματικός του στρατού. Επειδή, όμως, επισκεπτόταν τις φυλακές και προσέφερε τρόφιμα στους χριστιανούς και τους παρηγορούσε, τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα Αυρηλιανό (270-275 μ.Χ.), συνελήφθη και ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό. Αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια, τον έριξαν μέσα σε καζάνι με ζεστή πίσσα, αλλά αυτός εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής, με αποτέλεσμα 70 άνδρες που παρευρίσκονταν εκεί να ομολογήσουν την πίστη τους στον Χριστό και γι’ αυτό έπειτα απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Αργότερα ο Άγιος συνελήφθη και πάλι, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στον ποταμό Τίβερη.

Οι Άγιοι Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος, Χριστοφόρος, Δημήτριος, Δαναβός και Νέσταβος επίστευσαν στον Χριστό εξαιτίας των θαυμάτων που συνέβησαν κατά το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (βλ. 23 Απριλίου). Τότε, συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, φυλακίσθηκαν, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 296 μ.Χ..

Οι Άγιοι Πασικράτης και Βαλεντίων κατάγονταν από το Δορύστολο της σημερινής Βουλγαρίας και ήταν στρατιώτες. Συνελήφθησαν, όμως, λόγω της χριστιανικής τους πίστης και ομολογίας από τον άρχοντα Αυλοζάνη και επειδή αρνήθηκαν να προσφέρουν θυσία στον θεό Απόλλωνα, φυλακίσθηκαν και έπειτα απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος σε ηλικία 22 και 30 ετών αντίστοιχα.

Ο Άγιος Θαυμαστός έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο κατά τον 6ο αι. μ.Χ., ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.

Ο Όσιος Θωμάς έζησε κατά τον 6ο αι. μ.Χ. και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.

Ο Όσιος Σάββας εμόνασε στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Αλέξιος έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 13ο αι. μ.Χ..

Ο Άγιος Δούκας καταγόταν από την Μυτιλήνη, ήταν εμφανίσιμος και εργαζόταν ως ράπτης στην Κων/πολη. Όταν κάποτε μετέβη για εργασία σε μία οικία, τον ερωτεύτηκε η σύζυγος ενός Τούρκου άρχοντα. Επειδή, όμως, δεν κατάφερε να τον προσελκύσει, τον απείλησε, αλλά αυτός δεν ενέδωσε στις πιέσεις της και γι’ αυτό τον συκοφάντησε στις αρχές ότι επεχείρησε να την βιάσει. Τότε συνελήφθη και επειδή αρνήθηκε να γίνει μωαμεθανός, παρά τις κολακείες που εδέχθη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1564 μ.Χ. με εκδορά του δέρματός του και ρίψη του σώματός του στην θάλασσα.

Για την Αγία Ακυλίνα βλ. 27 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Νικόλαος είχε πατέρα ένα επιστάτη ο οποίος εργαζόταν στα κτήματα ενός Τούρκου διοικητή που τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Όταν, όμως, κάποτε ο Άγιος μετέβη στην Μαγνησία της Μ. Ασίας για υποθέσεις του, συνελήφθη εκεί από τις αρχές με αφορμή την τουρκική ενδυμασία που εφορούσε, αν και είχε ειδική άδεια γι’ αυτή την στολή. Τότε πιέσθηκε να ασπασθεί τον μωαμεθανισμό και επειδή αυτός δεν αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη, υπέστη διαδοχικές μαστιγώσεις, ρίφθηκε εξουθενωμένος στην φυλακή και απεβίωσε μαρτυρικά το 1776 (ή ίσως το 1796) μ.Χ. σε ηλικία 22 ετών.

25.

Μάρκου του Αποστόλου και Ευαγγελιστού, Μακεδονίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Νίκης μάρτυρος, οσίων 8 αναχωρητών μαρτύρων.

Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος ήταν ελληνικής καταγωγής, καταγόταν πιθανώς από την Κύπρο ή την Κυρήνη της Λιβύης, αλλά εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. Έγινε χριστιανός από τον Απόστολο Πέτρο και τον ακολούθησε ως την Ρώμη, όπου συνέγραψε το Ευαγγέλιο. Έπειτα μετέβη στην Αίγυπτο, στην Λιβύη, στην Βαρβαρία και στην Πεντάπολη κηρύσσοντας τον θείο λόγο. Ίδρυσε την Εκκλησία της Αλεξάνδρειας, όπου χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπός της, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Συνελήφθη, όμως, εκεί από τους ειδωλολάτρες, υπέστη βασανιστήρια, συρόμενος επάνω σε πέτρες ενώ ήταν δεμένος, και απεβίωσε μαρτυρικά το 64 μ.Χ..

Ο Άγιος Μακεδόνιος ήταν αρχικά πρεσβύτερος και σκευοφύλακας στον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη, ενώ έπειτα, το 496 μ.Χ., εξελέγη εκεί πατριάρχης. Εξορίσθηκε, όμως, το 511 μ.Χ. αρχικά στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας, όταν ήλθε σε ρήξη με τον αυτοκράτορα Αναστάσιο για κάποιο ζήτημα σχετικό με μια επιστολή, έπειτα στα Ευχάϊτα και τέλος στις Γάγγρες της Μ. Ασίας, όπου και απεβίωσε ειρηνικά.

Η Αγία Νίκη επίστευσε στον Χριστό λόγω των θαυμάτων που έκανε ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος (βλ. 23 Απριλίου) κατά την διάρκεια του μαρτυρίου του από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Τότε συνελήφθη και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό μαζί με άλλους χριστιανούς το 296 μ.Χ..

Οι 8 Όσιοι ήταν αναχωρητές, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.

26.

Βασιλέως ιερομάρτυρος και Γλαφύρας της οσίας, Στεφάνου επισκόπου, οσίων Ιούστας, Νέστορος, Καλαντίου του εξ Αλαμάνων και Ιωαννικίου του εν Σερβία.

Ο Άγιος Βασιλεύς ήταν επίσκοπος στην Αμάσεια του Πόντου, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Λικινίου (308-323 μ.Χ.). Η Οσία Γλαφύρα (ή Γλαφυρή) ήταν μία όμορφη υπηρέτρια της Κωνσταντίας, αδελφής του Μεγάλου Κων/νου και συζύγου του Λικινίου, ο οποίος την επιθυμούσε σφοδρά. Η αυτοκράτειρα, όμως, για να την προστατεύσει, της έδωσε χρήματα και την απομάκρυνε από την Ρώμη. Τότε εκείνη μετέβη στην Αμάσεια, βρήκε προστασία κοντά στον Άγιο και έδωσε τα χρήματα αυτά για την ανέγερση ναού. Όταν, όμως, αργότερα ο Λικίνιος κατάφερε να πληροφορηθεί πού διέμενε η Γλαφύρα, η Αγία είχε ήδη αποβιώσει ειρηνικά εκεί. Τότε, ο Άγιος συνελήφθη, μεταφέρθηκε στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας και αφού ομολόγησε ενώπιον του αυτοκράτορα την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Το τίμιο λείψανό του ρίφθηκε στην θάλασσα, αλλά αργότερα βρέθηκε εκεί από αλιείς (βλ. 30 Απριλίου, εύρεσις τιμίων λειψάνων του).

Ο Άγιος Στέφανος ήταν Ρώσος, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και υπήρξε επίσκοπος Περμίας.

Η Οσία Ιούστα μετά από βίο ευσεβή απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Νέστωρ έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Καλάντιος (ή Καλαντίων) ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Έζησε στην Ταμασία βίο ευσεβή και απεβίωσε εκεί κατά τον 12ο αι. μ.Χ..

Ο Όσιος Ιωαννίκιος έζησε στην Σερβία βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 13ο αι. μ.Χ..

27.

Συμεών ιερομάρτυρος του αδελφοθέου, Λολλίωνος του νέου και Ποπλίωνος των μαρτύρων, Ιωάννου του ομολογητού, Ευλογίου του ξενοδόχου, Συμεών του νέου στυλίτου και Γεωργίου, οσίου Στεφάνου επισκόπου Βλαντιμίρ του εν τω Σπηλαίω.

Ο Άγιος Συμεών επονομάσθηκε Αδελφόθεος, επειδή ήταν γιος του μνηστήρα της Παναγίας Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του. Ήταν αδελφός του επισκόπου Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (βλ. 23 Οκτωβρίου), μετά την δολοφονία του οποίου έγινε δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Συνελήφθη, όμως, από τον άρχοντα Αττικό, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο σε ηλικία 120 ετών.

Ο Άγιος Λολλίων ο νέος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά συρόμενος στο έδαφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Ποπλίων συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Ιωάννης ο ομολογητής καταγόταν από την Ειρηνούπολη της περιοχής Δεκάπολη στην Παλαιστίνη και έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία. Αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Καθαρών στη Βιθυνία της Μ. Ασίας. Κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), επειδή ομολόγησε ενώπιον του αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ την πίστη του στις ιερές εικόνες, φυλακίσθηκε δεμένος με αλυσίδες στα πόδια για ενάμιση χρόνο. Εξορίσθηκε συνολικά 3 φορές και επιπλέον κλείσθηκε για 2 χρόνια σε σκοτεινό φρούριο. Απεβίωσε ειρηνικά, εξόριστος από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Θεόφιλο, στο νησί Αφουσία γύρω στο 839 μ.Χ..

Ο Όσιος Ευλόγιος ασκήτευσε στην Θήβα της Αιγύπτου, όπου εργαζόταν ως λατόμος και επονομάσθηκε ξενοδόχος, επειδή αγαπούσε πολύ να φιλοξενεί κάθε πτωχό ή οδοιπόρο στην οικία του. Αλλά, όταν κάποτε ανακάλυψε θησαυρό, μετέβη στην Κων/πολη, όπου και διέμενε έχοντας μεγάλη περιουσία. Αργότερα, όμως, κατηγορήθηκε ως εχθρός του αυτοκράτορα Ιουστίνου (518-527 μ.Χ.), αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιουσία του και να καταφύγει στην Αίγυπτο. Εκεί επανήλθε στον πρότερο ασκητικό βίο του και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία άνω των 100 ετών.

Ο Άγιος Συμεών ο νέος έζησε ασκητικά ως στυλίτης μένοντας επάνω σε εξέδρα που στηριζόταν σε ένα στύλο, ενώ ο Άγιος Γεώργιος ήταν αδελφός του, παραμένει όμως άγνωστο πού και πότε έζησαν (πβ. όμως και 1 Φεβρουαρίου, Όσιοι Γεώργιος, Συμεών και Δαυίδ, όπου και εκεί αναφέρεται ο Συμεών ως νέος στυλίτης και έχει αδελφό Γεώργιο).

Ο Όσιος Στέφανος υπήρξε αρχικά ηγούμενος στην λαύρα των Σπηλαίων στο Κίεβο της Ρωσίας, όπου διαδέχθηκε τον Όσιο Θεοδόσιο (βλ. 3 Μαΐου). Όταν, όμως, κάποτε ξέσπασε διαφωνία ανάμεσα στους μοναχούς, απεσύρθη, μετέβη στο κοντινό Κλοβ και ίδρυσε εκεί μονή. Αργότερα, το 1091 μ.Χ., εξελέγη επίσκοπος Βλαντιμίρ και απεβίωσε ειρηνικά το 1094 μ.Χ..

28.

Των εν Κυζίκω 9 αγίων μαρτύρων, οσίων Μέμνονος του θαυματουργού, Αυξιτίου και Κυρίλλου επισκόπου.

Οι 9 Άγιοι, των οποίων τα ονόματα ήταν Θέογνις, Ρούφος, Αντίπατρος, Θεόστιχος, Αρτεμάς, Μάγνος, Θεόδοτος (ή Θεόδουλος), Θαυμάσιος και Φιλήμων, κατάγονταν από διάφορους τόπους, αλλά συνελήφθησαν όλοι ως χριστιανοί στην Κύζικο της Μ. Ασίας σε εποχή διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν στον τοπικό άρχοντα, ομολόγησαν με θάρρος την πίστη τους στον Χριστό, ρίφθηκαν στην φυλακή και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.

Ο Όσιος Μέμνων ο θαυματουργός έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία, ενώ αργότερα διετέλεσε ηγούμενος σε μονή ζώντας με αυστηρή άσκηση. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, βοηθώντας τους πιστούς από κινδύνους και ανίατες ασθένειες. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Όσιος Αυξίτιος (ή Αυξίβιος) αφού έζησε ενάρετο βίο, απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Όσιος Κύριλλος υπήρξε επίσκοπος στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1120 μ.Χ..

29.

Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων και των συν αυτοίς 7 αγίων μαρτύρων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ευσεβίου, Ζήνωνος, Βιταλίου, Νέωνος, Κυντιανού και Αττικού των μαρτύρων, Ιωάννου Καλοκτένους του νέου ελεήμονος.

Οι Απόστολοι Ιάσων από την Ταρσό της Μ. Ασίας και Σωσίπατρος από την Πάτρα ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού, ήταν μαθητές του Αποστόλου Παύλου και χειροτονήθηκαν επίσκοποι Ταρσού και Ικονίου αντίστοιχα. Εκήρυξαν τον θείο λόγο, ίδρυσαν εκκλησίες και προσείλκυσαν πολλούς ανθρώπους στην χριστιανική πίστη. Στην Κέρκυρα, όπου μετέβησαν πρώτοι για να κηρύξουν τον Χριστό, συνελήφθησαν από τον άρχοντα Κερκυλλίνο το 40 μ.Χ.. Όμως και μέσα στην φυλακή, όπου υπέστησαν βασανιστήρια, έκαναν χριστιανούς όλα τα μέλη της οικογένειας του άρχοντα Δατιανού αλλά και 7 φυλακισμένους ληστές του νησιού, τους Αγίους Σατορνίνο, Ιακίσχολο, Φαυστιανό, Ιανουάριο, Μαρσάλιο, Ευφράσιο και Μαμμίνο (ή Μάμμος), οι οποίοι κατόπιν υπέστησαν βασανισμούς και απεβίωσαν μαρτυρικά μετά από ρίψη τους μέσα σε βραστή πίσσα. Αλλά και η Αγία Κέρκυρα, η οποία ήταν κόρη του Κερκυλλίνου, επειδή ασπάσθηκε την χριστιανική πίστη, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 42 μ.Χ. με θάνατο από τοξοβολία. Οι Απόστολοι, όμως, αφέθησαν ελεύθεροι και απεβίωσαν ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Οι Άγιοι Ευσέβιος, Ζήνων, Βιτάλιος και Νέων ζούσαν στην Κέρκυρα και έγιναν χριστιανοί από την διδασκαλία των ανωτέρω Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Συνελήφθησαν, όμως, από τον άρχοντα Κερκυλλίνο και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.

Οι Άγιοι Κυντιανός και Αττικός συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Ο Άγιος Αγάπιος υπήρξε επίσκοπος Νουμιδίας στην Αφρική, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε το 259 μ.Χ..

Ο Άγιος Ιωάννης Καλοκτένης ο νέος καταγόταν από την Κων/πολη και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Αρχικά έγινε μοναχός και αργότερα λόγω των αρετών του χειροτονήθηκε μητροπολίτης Θηβών, άγνωστο σε ποια εποχή. Έζησε ενάρετο βίο, ενώ επονομάσθηκε ελεήμων, επειδή ξεχώρισε για την μεγάλη φιλανθρωπία του προς τους πτωχούς και τους αδυνάτους. Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο Άγιος Χριστόδουλος ο Αιθίοψ είναι πιθανόν ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο που εορτάζει στις 26 Φεβρουαρίου (βλ.λ.).

30.

Ιακώβου του Αποστόλου και αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Κλήμεντος του ποιητού και ομολογητού, Μαξίμου μάρτυρος, εύρεσις τιμίων λειψάνων Βασιλέως ιερομάρτυρος, ανακομιδή τιμίων λειψάνων Αργυρής και Θεοδώρου του Βυζαντίου των νεομαρτύρων.

Ο Απόστολος Ιάκωβος ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Αγίας Σαλώμης της μυροφόρου (βλ. 3 Αυγούστου), αδελφός του Ευαγγελιστή Ιωάννη και αποτελούσε έναν από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού. Μετά την Πεντηκοστή ο Ιάκωβος συνελήφθη από τον Ηρώδη Αγρίππα, ενώ εκήρυττε στα Ιεροσόλυμα και απεβίωσε μαρτυρικά το 44 μ.Χ. με θάνατο από μάχαιρα. Υπήρξε ο δεύτερος, μετά τον πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο (βλ. 27 Δεκεμβρίου), μάρτυρας της χριστιανοσύνης.

Ο Άγιος Δονάτος ήταν επίσκοπος στην πόλη Εύροια της Ηπείρου, έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.) και αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα. Εθεράπευσε μάλιστα μεταξύ άλλων την κόρη του αυτοκράτορα που έπασχε από σεληνιασμό, ενώ έλυσε την ανομβρία που εμάστιζε κάποτε την Κων/πολη. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.

Ο Όσιος Κλήμης ο ποιητής και ομολογητής ήταν μοναχός στην μονή Στουδίου, υπήρξε μαθητής του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη (βλ. 11 Νοεμβρίου), μετά την κοίμησή του οποίου, το 826 μ.Χ., διετέλεσε εκεί ηγούμενος. Υπήρξε υμνογράφος της Εκκλησίας και συνέγραψε πολλούς κανόνες και τροπάρια. Επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες, υπέστη και αυτός διώξεις, εξορίσθηκε και απεβίωσε στην εξορία.

Ο Άγιος Μάξιμος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.

Η εύρεση των τιμίων λειψάνων του Αγίου Βασιλέα (βλ. 26 Απριλίου) έγινε από αλιείς, οι οποίοι αργότερα, μετά τον μαρτυρικό θάνατό του, τα ανέσυραν από την θάλασσα και έπειτα μεταφέρθηκαν από δύο διακόνους στην Αμάσεια του Πόντου, όπου ήταν επίσκοπος, και ετάφησαν εκεί με τιμές.

Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων της νεομάρτυρος Αγίας Αργυρής (βλ. 5 Απριλίου) έγινε το 1725 μ.Χ. στον ναό της Αγίας Παρασκευής στην Κων/πολη.

Για τον Άγιο Θεόδωρο τον Βυζάντιο, η εύρεση των τιμίων λειψάνων του οποίου εορτάζεται εδώ, βλ. 17 Φεβρουαρίου.