IΟΥΝΙΟC
1.
|
Ιουστίνου του φιλοσόφου και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Θεσπεσίου, Γερασίμου, Νέωνος και Φίρμου των μαρτύρων, των εν Αντιοχεία 10.000 αγίων μαρτύρων, οσίων Πύρρου επισκόπου, Διονυσίου Γλουσίας του θαυματουργού και Αγαπητού του Αναργύρου του εν τω Σπηλαίω.
Ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος καταγόταν από την πόλη Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης και προερχόταν από ειδωλολάτρες γονείς. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση φοιτώντας σε διάφορες φιλοσοφικές σχολές, αλλά σε καμία δεν έλαβε πλήρη απάντηση στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν. Μόνον όταν κάποτε διδάχθηκε από έναν γέροντα την χριστιανική διδασκαλία, βρήκε διέξοδο στις πνευματικές ανησυχίες του, επίστευσε στον Χριστό και βαπτίσθηκε χριστιανός, πιθανόν στην Έφεσο της Μ. Ασίας. Κατόπιν μετέβη στη Ρώμη, ίδρυσε εκεί δική του σχολή όντας πλέον χριστιανός φιλόσοφος, συγκρούσθηκε με τους ειδωλολάτρες φιλοσόφους και κυρίως με τον αντίπαλο των χριστιανών Κρήσκεντα. Έγραψε πολλά συγγράμματα και υποστήριξε ότι ο Λόγος του Θεού υπάρχει σε κάθε άνθρωπο ως «σπερματικός λόγος». Απέστειλε στον αυτοκράτορα Αντωνίνο Ευσεβή και την Σύγκλητο απολογία, στην οποία παρουσίαζε τις βασικές διδασκαλίες του χριστιανισμού και απεδείκνυε την πλάνη των ειδώλων. Συνελήφθη, όμως, αργότερα από τον άρχοντα Ρουστικό μαζί με τους Αγίους Χαρίτωνα, Παίονα, Ιέρακα, Βαλεριανό (ή Λιβεριανό), Ευέλπιστο, Ιούστο, Ιουστίνο και την Χαριτώ, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 165 μ.Χ..
Ο Άγιος Θεσπέσιος καταγόταν από την Καππαδοκία και επί αυτοκρατορίας Αλεξάνδρου Σεβήρου (222-235 μ.Χ.) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης από τον ηγεμόνα Σιμπλίκιο. Αφού αρνήθηκε ενώπιόν του να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη βασανιστήρια, ενώ κατόπιν ρίφθηκε σε λέβητα με βραστό νερό, αλλά εξήλθε με την χάρη του Θεού αβλαβής. Έπειτα τον εκβίασαν ξανά να θυσιάσει, αλλά ο Άγιος όρμησε και συνέτριψε τον βωμό τους, γι’ αυτό στην συνέχεια ρίφθηκε πάλι σε λέβητα με βραστό λάδι και πίσσα, αλλά εξήλθε πάλι σώος μετά από 2 ημέρες, γεγονός που οδήγησε πολλούς από τους παρισταμένους στην χριστιανική πίστη. Έπειτα, όμως, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Γεράσιμος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Νέων συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Φίρμος συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 299 μ.Χ..
Οι 10.000 Άγιοι συνελήφθησαν στην Αντιόχεια επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Όσιος Πύρρος υπήρξε επίσκοπος άγνωστο σε ποια περιοχή, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Διονύσιος ο θαυματουργός έζησε στην Γλουσία της Ρωσίας βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Αγαπητός καταγόταν από το Κίεβο της Ρωσίας και εμόνασε στην τοπική λαύρα των Σπηλαίων κοντά στον ιδρυτή της Όσιο Αντώνιο (βλ. 10 Ιουλίου). Αξιώθηκε από τον Θεό να θεραπεύει θαυματουργικά τους ασθενείς χωρίς να δέχεται χρήματα, γι’ αυτό και επονομάσθηκε Ανάργυρος. Έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
2.
|
Νικηφόρου πατριάρχου Κων/πόλεως του ομολογητού, Εράσμου ιερομάρτυρος και των συν αυτώ 20.000 αγίων μαρτύρων, αγίων 38 μαρτύρων, αγίων 4 μαρτύρων, Αλκιβιάδου μάρτυρος του εν Λουγδούνω, Ιωάννου μεγαλομάρτυρος του νέου, Μαρίνου Βαάνου του οσίου, νεομαρτύρων Ιωάννου του εν Ασπροκάστρω, Δημητρίου του εκ Φιλαδελφείας και Κωνσταντίνου του εξ Αγαρηνών.
Ο Άγιος Νικηφόρος ο ομολογητής καταγόταν από την Κων/πολη και προερχόταν από ευσεβή οικογένεια ευγενών. Ο πατέρας του Θεόδωρος ήταν βασιλικός γραμματέας, αλλά εξορίσθηκε λόγω της πίστης του στις ιερές εικόνες από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κων/νο Ε΄ και απεβίωσε στην εξορία. Ο Νικηφόρος έγινε και αυτός αργότερα γραμματέας του παλατιού, αλλά έπειτα εγκατέλειψε τα αξιώματα και έγινε μοναχός στην Προποντίδα. Όταν, όμως, το 806 μ.Χ. απεβίωσε ο πατριάρχης Κων/πολης Άγιος Ταράσιος (βλ. 25 Φεβρουαρίου), ο Νικηφόρος εξελέγη νέος πατριάρχης. Αλλά, το 813 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Λέων Ε΄ κίνησε νέο διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Άγιος ομολόγησε την πίστη του σε αυτές και αντιστάθηκε με γενναιότητα. Γι’ αυτό μετά από 2 χρόνια εξορίσθηκε αρχικά στην Χρυσούπολη και κατόπιν στον Ακρίτα της Μ. Ασίας, υπέστη ταλαιπωρίες και απεβίωσε ειρηνικά το 822 μ.Χ. σε ηλικία 70 ετών.
Ο Άγιος Έρασμος καταγόταν από την Αντιόχεια, αλλά παραμένει άγνωστο σε ποια πόλη χειροτονήθηκε επίσκοπος. Μετέβη ως ιεραπόστολος σε περιοχές της Μ. Ασίας κηρύττοντας τον θείο λόγο, έπειτα συνέχισε στην Θράκη και κατόπιν στην Μακεδονία. Εκεί, όταν μετέβη στην πόλη Λυχνιδό, την σημερινή Αχρίδα, ανέστησε με την χάρη του Θεού ένα παιδί, αλλά συνελήφθη από τις αρχές, στάλθηκε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό (286-305 μ.Χ.) και ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό. Τότε υπέστη πολλά βασανιστήρια, φυλακίσθηκε, αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος και έζησε στην πόλη Χιρμελία, όπου και απεβίωσε ειρηνικά. Ύστερα από διαταγή, όμως, του Μαξιμιανού συνελήφθησαν 20.000 χριστιανοί, οι οποίοι είχαν πιστεύσει εξαιτίας του κηρύγματος και των θαυμάτων του Αγίου και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά στην Ερμούπολη της Μακεδονίας με θάνατο από ξίφος.
Οι 38 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με πνιγμό σε λουτρό, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Οι 4 Άγιοι, μια μητέρα και τα 3 παιδιά της, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Άγιος Ιωάννης συνελήφθη στο Λούγδουνο της Γαλατίας, την σημερινή Λυών της Γαλλίας, λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά το 177 μ.Χ.. Είναι πιθανόν, όμως, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο με τον ομώνυμο Άγιο ο οποίος εορτάζει στις 16 Αυγούστου (βλ.λ.).
Ο Άγιος Ιωάννης ο μεγαλομάρτυς ο νέος καταγόταν από την Ρωσία, αλλά απεβίωσε μαρτυρικά στο Βελιγράδι λόγω της χριστιανικής του πίστης.
Ο Όσιος Μαρίνος ο Βαάνης καταγόταν από την Κων/πολη, προερχόταν από επιφανή οικογένεια και μεγάλωσε στην Βιζύη της Θράκης. Αργότερα έγινε μοναχός, έζησε βίο ευσεβή και ασκητικό και απεβίωσε ειρηνικά.
Για τον Άγιο Ιωάννη ο οποίος εμαρτύρησε στο Ασπρόκαστρο βλ. 12 Ιουνίου.
Ο Άγιος Δημήτριος καταγόταν από την Φιλαδέλφεια της Μ. Ασίας και ήταν γιος ιερέα. Σε νεαρή ηλικία, όμως, πείσθηκε από τους Τούρκους να αλλαξοπιστήσει και έγινε μωαμεθανός. Αργότερα, σε ηλικία 25 ετών, μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό ενώπιον ενός άρχοντα της πόλης, τον οποίο υπηρετούσε για πολλά χρόνια και είχε αποκτήσει κοντά του φήμη και πλούτη. Τότε, μαστιγώθηκε ανελέητα και ρίφθηκε στην φυλακή. Επειδή, όμως, παρέμενε ακλόνητος στην πίστη του, τον άφησαν ελεύθερο, αλλά εκείνος έπειτα μετέβη σε ένα καφενείο, όπου ομολόγησε δημόσια την πίστη του και αποκήρυξε τον μωαμεθανισμό. Συνελήφθη εκεί αμέσως από τους Τούρκους, υπέστη άγριο ξυλοδαρμό και απεβίωσε μαρτυρικά από χτυπήματα με μαχαίρια το 1697 μ.Χ.. Κατόπιν υπέστη διαμελισμό του τιμίου λειψάνου του, αφού προηγουμένως έγινε αποτυχημένη προσπάθεια καύσης του.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος καταγόταν από το χωριό Ψιλομέτωπο της Λέσβου και προερχόταν από Τούρκο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, η οποία τον προέτρεπε στην χριστιανική πίστη. Αργότερα μετέβη μαζί με αυτήν και τα αδέλφια του στην Μαγνησία της Μ. Ασίας και κατόπιν στην Σμύρνη, όπου εργαζόταν κοντά τους ως οπωροπώλης και εκεί εγνώρισε σιγά σιγά την χριστιανική πίστη. Έπειτα μετέβη στην Λήμνο και ύστερα κατευθύνθηκε στο Άγιον Όρος, όπου με την μεσολάβηση του πατριάρχη Αγίου Γρηγορίου Ε΄ (βλ. 10 Απριλίου), ο οποίος εκείνη την εποχή ησύχαζε εκεί, βαπτίσθηκε χριστιανός με το όνομα Κωνσταντίνος στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων. Κατόπιν, έχοντας συστατική επιστολή του πατριάρχη μετέβη στις Κυδωνίες της Μ. Ασίας, όπου προσελήφθη από έναν παντοπώλη και εργαζόταν στο κατάστημά του. Τον αναγνώρισε, όμως, εκεί ένας Τούρκος από την Σμύρνη, τον κατήγγειλε στις αρχές, οπότε ο Άγιος συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια και φυλακίσθηκε. Επειδή, όμως, παρέμενε ακλόνητος στην χριστιανική του πίστη, εστάλη στην Κων/πολη, υπέστη νέους βασανισμούς για 40 ημέρες και απεβίωσε μαρτυρικά το 1819 μ.Χ. με απαγχονισμό.
3.
|
Λουκιλλιανού, Παύλης και των συν αυτοίς 4 αγίων νηπίων μαρτύρων, οσίων Πάππου, Αθανασίου του θαυματουργού και Ιερίας, ιερομαρτύρων Δωροθέου του Πρωΐου και Γρηγορίου επισκόπου Δέρκων.
Ο Άγιος Λουκιλλιανός ήταν ειδωλολάτρης ιερέας σε ένα χωριό κοντά στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας, αλλά επί αυτοκρατορίας Αυρηλιανού (270-275 μ.Χ.) ευρισκόμενος σε γεροντική ηλικία επίστευσε στον Χριστό και εγκατέλειψε την θρησκεία του. Γι’ αυτό και συνελήφθη από τον άρχοντα Σιλβανό και επειδή αρνήθηκε ενώπιόν του να επιστρέψει στην παλαιά του πίστη, υπέστη βασανιστήρια και ρίφθηκε στην φυλακή. Εκεί συνάντησε 4 μικρά παιδιά, τους Αγίους Κλαύδιο, Υπάτιο, Παύλο και Διονύσιο, τα οποία ύστερα απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, επειδή είχαν κατηχηθεί στην χριστιανική πίστη. Έπειτα ο Άγιος μεταφέρθηκε στο Βυζάντιο (την μετέπειτα Κων/πολη), όπου και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο. Κατόπιν η Αγία Παύλη επειδή εφρόντισε για την περισυλλογή του τιμίου λειψάνου του αλλά και την ταφή του, συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Όσιος Πάππος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε, είναι πιθανόν όμως να διετέλεσε επίσκοπος Χύτρων στην Κύπρο.
Ο Όσιος Αθανάσιος ο θαυματουργός καταγόταν από την επαρχία-θέμα των Κιβυραιωτών της Μ. Ασίας, έγινε μοναχός σε μονή κοντά στον Σαγγάριο ποταμό, όπου με την προσωπική του προσπάθεια κατάφερε να συνετίσει και να οργανώσει τους εκεί μοναχούς. Έπειτα εμόνασε στην μονή του Τραϊανού, όπου έγινε ιερέας και καταγινόταν για 28 χρόνια με την αντιγραφή βιβλίων, δίνοντας τα χρήματα που αποκτούσε στους πτωχούς. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα μετά την κοίμησή του.
Η Οσία Ιερ(ε)ία έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Δωρόθεος ο Πρώιος καταγόταν από την Χίο και υπήρξε σπουδαίος λόγιος και ιεράρχης. Εσπούδασε αρχικά στην σχολή της Πάτμου και αφού έγινε διάκονος, μετέβη για ανώτερες σπουδές στην Ιταλία και την Γαλλία. Έπειτα επέστρεψε και εδίδαξε φιλοσοφία και επιστήμες στην σχολή της Χίου και κατόπιν στην Κων/πολη. Χειροτονήθηκε μητροπολίτης στην Φιλαδέλφεια της Μ. Ασίας το 1807 μ.Χ. και αργότερα μετατέθηκε στην Αδριανούπολη της Θράκης. Μετά από 8 χρόνια όμως, κατά την έναρξη της επανάστασης του 1821 μ.Χ., συνελήφθη από τους Τούρκους μαζί με τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ (βλ. 10 Απριλίου) και άλλους αρχιερείς και λαϊκούς και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό.
Ο Άγιος Γρηγόριος καταγόταν από το χωριό Ζουμπάντα της Αχαΐας και εσπούδασε στην Δημητσάνα, στο Ναύπλιο και στην Κων/πολη. Το 1777 μ.Χ. χειροτονήθηκε μητροπολίτης Λακεδαιμονίας, έπειτα μετατέθηκε στην Βιδύνη της Βουλγαρίας και ύστερα στους Δέρκους κοντά στην Κων/πολη. Υπήρξε από τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρείας και κατά την επανάσταση στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες συνελήφθη από τους Τούρκους μαζί με άλλους αρχιερείς και φυλακίσθηκε. Μετά από 2 εβδομάδες ακολούθησε η έναρξη της επανάστασης του 1821 μ.Χ., διατάχθηκε έπειτα από τις τουρκικές αρχές η θανάτωσή τους, ενώ ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό στην Κων/πολη.
4.
|
Μητροφάνους αρχιεπισκόπου Κων/πόλεως, Μάρθας και Μαρίας αδελφών Λαζάρου, Κόνωνος μάρτυρος, Ιωάννου οσιομάρτυρος, Αλωνίου και Σοφίας των οσίων.
Ο Άγιος Μητροφάνης ήταν ανιψιός του αυτοκράτορα Πρόβου και υπήρξε ο πρώτος αρχιεπίσκοπος της νεοϊδρυμένης Κων/πολης επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Κωνσταντίνου. Κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (βλ. 28 Μαΐου), το 325 μ.Χ., δεν κατάφερε λόγω ασθενείας και των γηρατειών του να μεταβεί στην Νίκαια της Μ. Ασίας και έστειλε ως αντιπρόσωπό του τον πρωτοπρεσβύτερο Άγιο Αλέξανδρο (βλ. 30 Αυγούστου), τον οποίο και όρισε ως διάδοχό του στον θρόνο. Απεβίωσε ειρηνικά, πιθανόν το 315 μ.Χ., σε πολύ μεγάλη ηλικία.
Οι Αγίες Μάρθα και Μαρία κατάγονταν από την Βηθανία της Παλαιστίνης και ήταν αδελφές του Αγίου Λαζάρου (βλ. 17 Μαρτίου), φίλου του Ιησού Χριστού, ο οποίος τον ανέστησε 4 ημέρες μετά την κοίμησή του. Υπήρξαν διακεκριμένα μέλη της πρώτης Εκκλησίας, έζησαν βίο ευσεβή και απεβίωσαν ειρηνικά.
Για τον Άγιο Κόνωνα βλ. 5 Ιουνίου.
Ο Όσιος Ιωάννης διετέλεσε ηγούμενος στην μονή Μοναγρίας, συνελήφθη όμως επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Κων/νου Ε΄ (740-775 μ.Χ.) και επειδή ομολόγησε την πίστη του στις ιερές εικόνες, απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.
Ο Όσιος Αλώνιος ήταν ασκητής της ερήμου, υπήρξε διάσημος για τον ευσεβή και ενάρετο βίο του και απεβίωσε ειρηνικά.
Η Οσία Σοφία καταγόταν από την Αίνο της Θράκης, προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών και ήταν μητέρα 6 παιδιών. Όταν κάποτε απεβίωσαν όλα τα παιδιά της, αφιερώθηκε στην προστασία των ορφανών και την περίθαλψη των αδυνάτων. Αργότερα έγινε μοναχή, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 53 ετών.
5.
|
Δωροθέου επισκόπου, Νόννου, Χριστοφόρου και Κόνωνος των μαρτύρων, Μαρκιανού, Νικάνδρου και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Πλουτάρχου αρχιεπισκόπου Κύπρου, Θεοδώρου Γιαροσλαβίδη του δουκός, νεομάρτυρος Μάρκου του εν Χίω.
Ο Άγιος Δωρόθεος υπήρξε επίσκοπος Τύρου στην Φοινίκη αλλά και σπουδαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας. Κατά τον διωγμό των χριστιανών επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού και Δεκίου, μετά από τις παρακλήσεις των πιστών, πείσθηκε να καταφύγει στην Δυσσό της Θράκης. Μετά το τέλος των διωγμών επανήλθε στην Τύρο, όπου άσκησε το πλούσιο χριστιανικό του έργο μέχρι και την εποχή του αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.). Τότε ο Άγιος κατέφυγε στην Θράκη, συνελήφθη όμως εκεί, υπέστη σκληρά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε με θαυμαστή αντοχή, αν και ήταν σε ηλικία 107 ετών, και απεβίωσε μαρτυρικά.
Ο Άγιος Νόννος συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Χριστοφόρος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης στην Ρώμη σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Άγιος Κόνων καταγόταν από την Ρώμη, συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην θάλασσα.
Οι Άγιοι Μαρκιανός, Νίκανδρος, Υπερέχιος, Απόλλων, Λεωνίδης, Άρειος, Γοργίας, Σεληνιάς, Ειρήνη και Παμβών συνελήφθησαν ως χριστιανοί από τον άρχοντα της Αιγύπτου σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά από πείνα και δίψα ενώ ήταν ταυτόχρονα εκτεθειμένοι στο κρύο του χειμώνα.
Ο Άγιος Πλούταρχος υπήρξε αρχιεπίσκοπος Κύπρου, έκτος κατά σειράν μετά τον Απόστολο Βαρνάβα (βλ. 11 Ιουνίου), ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του..
Ο Άγιος Θεόδωρος Γιαροσλαβίδης υπήρξε Δούκας στην Ρωσία, όπου έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο.
Ο Άγιος Μάρκος καταγόταν από την Σμύρνη, ήταν έγγαμος και εργαζόταν ως πραματευτής στην κοντινή περιοχή Κουσάντασι της Μ. Ασίας. Εκεί, όμως, κάποτε συνελήφθη για μοιχεία, δικάσθηκε και για να αποφύγει την τιμωρία, δέχθηκε να γίνει μωαμεθανός. Αργότερα, όμως, μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή, επέστρεψε στην χριστιανική πίστη και έπειτα κατέφυγε με την σύζυγό του στην Βενετία. Κατόπιν μετέβη σε διάφορες περιοχές, ενώ στο τέλος, επειδή τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου, επέστρεψε στην Χίο. Εκεί συνελήφθη από τους Τούρκους, επειδή εκήρυττε την χριστιανική πίστη, φυλακίσθηκε και επειδή παρέμενε ακλόνητος, παρά τις κολακείες που δέχθηκε, υπέστη πολλά βασανιστήρια. Ύστερα τον οδήγησαν στις αρχές και επειδή δεν αρνήθηκε τον Χριστό, υπέστη νέους βασανισμούς και έπειτα, μετά από νέα του άρνηση ενώπιον των αρχών να ασπασθεί τον μωαμεθανισμό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1801 μ.Χ..
6.
|
Ιλαρίωνος του νέου, Γελασίου, Μαρίας, Μάρθας, Κυρίας, Βαρερίας και Μαρκίας των μαρτύρων, οσίων Αττάλου του θαυματουργού, Ανούβ του σημειοφόρου, Φώτου και Ιωνά του επισκόπου.
Ο Όσιος Ιλαρίων ο νέος καταγόταν από την Καππαδοκία και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε ηλικία 20 ετών έγινε μοναχός αρχικά στην μονή Ξηροκηπίου της Κων/πολης και στην συνέχεια στην μονή Δαλμάτων, όπου μετά από 10 χρόνια διετέλεσε εκεί ηγούμενος. Αλλά αργότερα επί αυτοκρατορίας των εικονομάχων Λέοντος Ε΄ (813-820 μ.Χ.) και Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.) υπέστη διώξεις και βασανισμούς για την πίστη του στις ιερές εικόνες, φυλακίσθηκε και εξορίσθηκε σε διάφορα μέρη. Κατόπιν, κατά την οριστική αναστήλωση των εικόνων από την αυτοκράτειρα Αγία Θεοδώρα (βλ. 11 Φεβρουαρίου), επέστρεψε στη μονή, όπου μετά από 3 χρόνια, το 845 μ.Χ., απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρονών.
Ο Άγιος Γελάσιος κατά την εποχή των διωγμών εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς και έπειτα μετέβαινε στις περιοχές όπου υφίσταντο βασανισμούς οι μάρτυρες χριστιανοί και τους εμψύχωνε. Συνελήφθη, όμως, κι αυτός λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Οι Αγίες Μαρία, Μάρθα, Κυρία, Βαρερία (ή Βαλερία) και Μαρκία κατάγονταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, όπου και συνελήφθησαν ως χριστιανές από τον άρχοντα της περιοχής. Επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν βασανιστήρια, από τα οποία και απεβίωσαν μαρτυρικά.
Ο Όσιος Άτταλος ο θαυματουργός εμόνασε με αυστηρή άσκηση και εγκράτεια, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και να θεραπεύει ασθενείς. Απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Ανούβ, ο οποίος ήταν σημειοφόρος, υπήρξε διάσημος ασκητής της ερήμου, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Φώτας έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Ιωνάς υπήρξε επίσκοπος στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1470 μ.Χ..
7.
|
Θεοδότου, Λυκαρίωνος, Ζηναΐδος της θαυματουργού, Αισίας, Σωσάννης, Ποταμιαίνης, Ταρασίου και Ιωάννου των μαρτύρων, οσίων Ανθίμου του πρεσβυτέρου, Στεφάνου του Σαββαΐτου και Σεβαστιανής της θαυματουργού, Αντωνίου του δια Χριστόν σαλού, Παναγή Μπασιά.
Για τον Άγιο Θεόδοτο βλ. 18 Μαΐου.
Για τον Άγιο Λυκαρίωνα βλ. 8 Φεβρουαρίου.
Η Αγία Ζηναΐς η θαυματουργός συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε και έδρασε.
Οι Αγίες Αισία και Σωσάννα ήταν μαθήτριες του Αγίου Παγκρατίου, επισκόπου στο Ταυρομένιο της Σικελίας (βλ. 9 Ιουλίου), συνελήφθησαν όμως ως χριστιανές και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.
Η Αγία Ποταμιαίνη καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν δούλα. Ο κύριός της, όμως, την επιθυμούσε λόγω της ομορφιάς της και επειδή εκείνη δεν δεχόταν, οργίσθηκε και την κατηγόρησε στον άρχοντα της Αλεξάνδρειας ως χριστιανή. Τότε συνελήφθη και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά μέσα σε λέβητα με καυτή πίσσα.
Οι Άγιοι Ταράσιος και Ιωάννης συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Άνθιμος ήταν πρεσβύτερος άγνωστο σε ποια περιοχή και μετά από ευσεβή και ενάρετο βίο απεβίωσε ειρηνικά.
Για τον Όσιο Στέφανο τον Σαββαΐτη βλ. 28 Οκτωβρίου.
Η Οσία Σεβαστιανή η θαυματουργός έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Αντώνιος εμόνασε στην μονή Βαρλαάμ και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.
Ο Άγιος Παναγής Μπασιάς καταγόταν από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς και προερχόταν από οικογένεια ευγενών. Υπηρέτησε ως διδάσκαλος σε δημοτικό σχολείο, ενώ το 1837 μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος και κατόπιν πρεσβύτερος με το όνομα Παΐσιος. Υπήρξε ελεήμονας και συμπαραστάτης των αδυνάτων, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Αφού παρέμεινε για 5 χρόνια κατάκοιτος από ασθένεια, απεβίωσε ειρηνικά το 1888 μ.Χ..
8.
|
Ανακομιδή τιμίου λειψάνου Αγίου Θεοδώρου του στρατηλάτου, Νικάνδρου, Μαρκιανού, ετέρου Νικάνδρου, Καλλιόπης και Μάρκου των μαρτύρων, οσίων Αθρέ, Μελανείας, Ναυκρατίου, Παύλου του ομολογητού και Θεοδώρου του επισκόπου, Θεοφάνους νεομάρτυρος.
Η ανακομιδή του τιμίου λειψάνου του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη έγινε, τέσσερις μήνες μετά τον μαρτυρικό θάνατό του (βλ. 8 Φεβρουαρίου), από τον γραμματέα του Ουάρο (ή Αύγαρο), ο οποίος το μετέφερε και το τοποθέτησε στα Ευχάιτα της Μ. Ασίας, πατρίδα του Αγίου, όπου και επετέλεσε στην συνέχεια αρκετά θαύματα.
Οι Άγιοι Νίκανδρος και Μαρκιανός ήταν στρατιώτες, συνελήφθησαν όμως ως χριστιανοί από τον ηγεμόνα Μαξιμιανό, φυλακίσθηκαν, υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Νίκανδρος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Αγία Καλλιόπη συνελήφθη ως χριστιανή επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Δεκίου (249-251 μ.Χ.) και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Μάρκος συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Αθρέ έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Οσία Μελάνεια μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Ναυκράτιος έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά. Ήταν, πιθανόν, γιος της Αγίας Εμμελείας και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου (βλ. 30 Μαΐου και 1 Ιανουαρίου αντίστοιχα).
Ο Όσιος Παύλος ο ομολογητής έζησε στην Καϊουμά βίο ευσεβή και ενάρετο, υπέστη όμως διώξεις για την ορθή πίστη, ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.
Ο Όσιος Θεόδωρος υπήρξε επίσκοπος στην Ρωσία, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά το 1023 μ.Χ..
Ο Άγιος Θεοφάνης παρασύρθηκε σε παιδική ηλικία για κάποιο λόγο, αρνήθηκε την χριστιανική του πίστη και έγινε μωαμεθανός. Σύντομα, όμως, μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή, επέστρεψε στην αρχική του πίστη, έγινε μοναχός και ζούσε ασκητικά. Αργότερα μετέβη στην Κων/πολη και επειδή ομολόγησε στους Τούρκους την πίστη του στον Χριστό, συνελήφθη από τις αρχές, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά το 1559 μ.Χ..
9.
|
Κυρίλλου πατριάρχου Αλεξανδρείας, Θέκλης, Μαριάμνης, Μάρθας, Μαρίας και Ενναθά των μαρτύρων, Ορέστου, Διομήδους, Ρόδωνος και Ανανίου των μαρτύρων, των εκ Χίου 3 παρθένων μαρτύρων, Αλεξάνδρου επισκόπου, οσίων Κύρου, Κυρίλλου του εν τη λαϊκή λίμνη του θαυματουργού και Θεοφάνους του εγκλείστου.
Για τον Άγιο Κύριλλο τον πατριάρχη Αλεξανδρείας βλ. 18 Ιανουαρίου.
Οι Αγίες Θέκλα, Μαριάμνη, Μάρθα, Μαρία και Ενναθά ήταν κανονικές, δηλαδή μοναχές, στην Αζά της Περσίας και διακονούσαν τον ιερέα Παύλο, ο οποίος ήταν φιλοχρήματος και καταχραζόταν τα χρήματα του ναού στον οποίο υπηρετούσε. Όταν οι Πέρσες επί βασιλείας του διώκτη των χριστιανών Σαπώρ Β΄ (310-379 μ.Χ.) τους απείλησαν, ο Παύλος δεν εδίστασε να αρνηθεί την πίστη του για να σώσει την ζωή και την περιουσία του. Στην συνέχεια, όμως, επειδή οι μοναχές αρνήθηκαν να προδώσουν την πίστη τους στον Χριστό, απεβίωσαν μαρτυρικά όταν θανατώθηκαν και οι 5 μοναχές από τα ίδια του τα χέρια.
Οι Άγιοι Ορέστης, Διομήδης και Ρόδων συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Άγιος Ανανίας συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Οι 3 Αγίες ήταν νεαρές κοπέλες, κατάγονταν από την Χίο και συνελήφθησαν εκεί λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν επίσκοπος στην Προύσα της Μ. Ασίας, συνελήφθη όμως σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Ο Όσιος Κύρος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Κύριλλος ο θαυματουργός έζησε στην Ρωσία, και όπως επισημαίνεται στην λαϊκή λίμνη, βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Θεοφάνης καταγόταν από το χωριό Τσερνάφσκα της επαρχίας Ορλώφ της Ρωσίας και ήταν γιος ιερέα. Εσπούδασε στο Κίεβο, το 1841 μ.Χ. χειροτονήθηκε ιερέας και έπειτα διορίσθηκε ως καθηγητής σε διάφορες σχολές. Κατόπιν μετέβη στα Βαλκάνια και μετά από 7 χρόνια έγινε πρύτανης στην Θεολογική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης. Ύστερα χειροτονήθηκε επίσκοπος στην ρωσική επαρχία Ταμπώφ και κατόπιν στην επαρχία Βλαδιμήρ, ενώ συνέγραψε και πολλά συγγράμματα. Μετά από 26 χρόνια, το 1866 μ.Χ., αποσύρθηκε στην έρημο Βισένσκ και έζησε εκεί ασκητικά ως έγκλειστος σε ένα κελί για 28 χρόνια, ενώ απεβίωσε ειρηνικά το 1894 μ.Χ..
10.
|
Αλεξάνδρου και Αντωνίνης των μαρτύρων, Τιμοθέου ιερομάρτυρος, αγίου νεανίσκου μάρτυρος, οσίων Αλεξίου και Απολλώ των επισκόπων, οσίων Θεοφάνους, Πανσέμνης, Κανίδου και Σιλουανού της Λαύρας Κιέβου.
Οι Άγιοι Αλέξανδρος και Αντωνίνα κατάγονταν από τα Κόδραμα της Μ. Ασίας. Όταν η Αγία συνελήφθη από τον ηγεμόνα Φήστο και ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό, κλείσθηκε από αυτόν σε πορνείο. Τότε ο Άγιος επενέβη και την φυγάδευσε δίνοντάς της τα ενδύματά του και μένοντας αυτός στην θέση της. Όταν, όμως, αποκαλύφθηκε η πράξη του, συνελήφθησαν και οι δύο, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά μέσα σε πυρακτωμένο λάκκο, πιθανόν το 312 μ.Χ..
Ο Άγιος Τιμόθεος εξελέγη επίσκοπος στην Προύσα της Μ. Ασίας, ενώ αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα. Συνελήφθη, όμως, από απεσταλμένο του αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363 μ.Χ.) και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο ανώνυμος Άγιος ήταν νεαρός στην ηλικία, καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, διακρινόταν για την σοφία του, αλλά προδόθηκε από την δούλα του ως χριστιανός στον ηγεμόνα της πόλης Μάξιμο. Τότε συνελήφθη, υπέστη βασανιστήρια για 7 ημέρες και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Λίγο πριν την εκτέλεσή του προσέφερε στην δούλα του το δακτυλίδι του και την ευχαρίστησε για την τιμή που επρόκειτο να λάβει ως μάρτυρας.
Ο Όσιος Αλέξιος ήταν επίσκοπος Βιθυνίας, έζησε ευσεβή και ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Απολλώ ήταν επίσκοπος, άγνωστο όμως σε ποια περιοχή, και μετά από βίο ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Θεοφάνης καταγόταν από την Αντιόχεια και προερχόταν από οικογένεια ειδωλολατρών. Νυμφεύθηκε σε ηλικία 15 ετών, αλλά 3 χρόνια αργότερα απεβίωσε η σύζυγός του, ενώ αυτός βαπτίσθηκε χριστιανός και ζούσε μόνος. Αργότερα, όταν έμαθε για την όμορφη πόρνη Πανσέμνη, την συνάντησε και την έπεισε να εγκαταλείψει το επάγγελμά της, να βαπτισθεί χριστιανή και να γίνει σύζυγός του. Η Οσία εμοίρασε την περιουσία της σε φιλανθρωπίες και έζησε ενάρετα μαζί με τον σύζυγό της για 15 μήνες, ενώ έπειτα απεβίωσαν ειρηνικά και οι δύο.
Ο Όσιος Κανίδης καταγόταν από την Καππαδοκία και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.), κατέφυγε, σε σπήλαιο όρους, ενώ ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία, ασκήτευσε εκεί για 73 χρόνια ζώντας βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Σιλουανός έζησε στην ρωσική λαύρα του Κιέβου βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 13ο ή 14ο αι. μ.Χ..
11.
|
Βαρθολομαίου και Βαρνάβα των αποστόλων, Θεοπέμπτου και των συν αυτώ 4 αγίων μαρτύρων, οσίου Βαρνάβα του θαυματουργού του εξ Αλαμάνων, Μητροφάνους Τσι-Σουνγκ, Τατιανής πρεσβυτέρας, Ησαΐα, Ιωάννου, Μαρίας και των συν αυτοίς 222 αγίων μαρτύρων, σύναξις Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τω άδειν.
Ο Άγιος Βαρνάβας καταγόταν από την Κύπρο, αλλά προερχόταν από ελληνιστές Εβραίους, ανήκε στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού και ήταν στενός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου. Εκήρυξε τον θείο λόγο στην Αντιόχεια, στην Ιερουσαλήμ, στην Ρώμη, στην Μ. Ασία αλλά και στην Κύπρο, όπου έγινε ιδρυτής της εκεί Εκκλησίας. Εκεί, όμως, απεβίωσε μαρτυρικά με λιθοβολισμό από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες, οι οποίοι στη συνέχεια τον παρέδωσαν στην πυρά, ενώ το ιερό λείψανό του περισυνέλεξε ο Ευαγγελιστής Μάρκος και το ενταφίασε σε μια σπηλιά.
Ο Άγιος Θεόπεμπτος και άλλοι 4 άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Όσιος Βαρνάβας ο θαυματουργός ήταν ανάμεσα στους 300 νέους από την Αλαμανία, την σημερινή Γερμανία, οι οποίοι μετέβησαν κατά την εποχή των Σταυροφοριών στους Αγίους Τόπους και ασκήτευσαν στην έρημο του Ιορδάνη. Αργότερα, όμως, αναγκάσθηκαν όλοι να φύγουν και κατέφυγαν στην Κύπρο, όπου και ασκήτευσαν σε διάφορες περιοχές του νησιού. Εμόνασε στην Βάσσα, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε κατά τον 12ο αι. μ.Χ..
Οι Άγιοι Θεοφάνης Τσι-Σουνγκ, ο οποίος ήταν ιερέας, η Τατιανή η πρεσβυτέρα, οι γιοι τους Ησαΐας και Ιωάννης, η νύφη τους Μαρία καθώς και άλλοι 222 μάρτυρες απεβίωσαν μαρτυρικά στην Κίνα λόγω της χριστιανικής τους πίστης.
Η Σύναξη, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, γίνεται από την Εκκλησία για την ανάμνηση όσων ο ίδιος αποκάλυψε σχετικά με τον ύμνο «Άξιόν εστιν» που ψάλλεται από τους Αγγέλους προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου. Την αποκάλυψη αυτή έκανε ο Γαβριήλ σε έναν ευσεβή μοναχό ο οποίος ασκήτευε σε ένα κελί, το οποίο επονομάζεται Άξιον εστί, βρίσκεται στην τοποθεσία «Άδειν» (= ωδή, ύμνος) και ανήκει στην μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους.
12.
|
Ονουφρίου του Αιγυπτίου, Πέτρου του θεοφόρου του εν τω Άθω, Τριφυλλίου επισκόπου, Ζήνωνος, Ιουλιανού και Αρσενίου Κονεζίας των οσίων, μαρτύρων Αντωνίνης και Ιωάννου του στρατιώτου, νεομαρτύρων Ιωάννου του εν Ασπροκάστρω, Συνεσίου του νέου, Βενεδίκτου του νέου, Τιμοθέου του νέου, Παύλου του νέου και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων.
Ο Όσιος Ονούφριος καταγόταν από την Αίγυπτο και έγινε αρχικά μοναχός στην Ερμούπολη της Αιγύπτου. Αργότερα κατέφυγε στα βάθη της ερήμου, όπου έζησε για 60 χρόνια ασκητική ζωή μακριά από τους ανθρώπους. Απεβίωσε ειρηνικά και ενταφιάσθηκε από τον ασκητή Όσιο Παφνούτιο (βλ. 25 Σεπτεμβρίου), ο οποίος λίγες ημέρες πριν τον επισκέφθηκε στο ερημητήριό του.
Ο Όσιος Πέτρος, ο οποίος επονομάσθηκε θεοφόρος λόγω της μεγάλης του αγιότητας, καταγόταν από την Κων/πολη, προερχόταν από ευσεβή οικογένεια ευγενών και ήταν στρατιωτικός. Αλλά σε κάποιο πόλεμο εναντίον των Τούρκων συνελήφθη αιχμάλωτος και φυλακίσθηκε στην Σαμάρα της Μεσοποταμίας. Κατάφερε, όμως, να απελευθερωθεί με θαυμαστό τρόπο και κατέφυγε στην Ρώμη, όπου έγινε μοναχός. Κατόπιν μετέβη στο Άγιον Όρος, όπου έζησε ασκητικά μέσα σε σπήλαιο για 53 ολόκληρα χρόνια και έπειτα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Τριφύλλιος υπήρξε επίσκοπος στην Λευκωσία της Κύπρου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ζήνων υπήρξε πιθανόν επίσκοπος στην Κύπρο, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ιουλιανός, ο οποίος σχετίζεται με το τοπωνύμιο Δαγάτο ή Δαγάζο, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Αρσένιος ο θαυματουργός έζησε στην Κονεζία της Ρωσίας βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.
Η Αγία Αντωνίνα καταγόταν από την Νίκαια της Μ. Ασίας και κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) συνελήφθη για την χριστιανική της δράση και ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη της στον Χριστό. Τότε φυλακίσθηκε και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, υπέστη βασανιστήρια και τιμωρήθηκε με απομόνωση σε σκοτεινή φυλακή. Αλλά επειδή παρέμεινε και πάλι απτόητη, απεβίωσε μαρτυρικά με πνιγμό στην γειτονική λίμνη της Νίκαιας.
Ο Άγιος Ιωάννης ήταν στρατιώτης, συνελήφθη όμως λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Τραπεζούντα, ήταν πρόκριτος της πόλης και εργαζόταν εκεί ως έμπορος. Όταν κάποτε συνόδευσε σε τουρκικό πλοίο τα εμπορεύματά του, συνομίλησε με τον πλοίαρχο για θρησκευτικά ζητήματα και υπερίσχυσε της δικής του γνώμης. Έπειτα, όμως, όταν αποβιβάσθηκε στο Αργυρόκαστρο ή Άκκερμαν της Ρουμανίας, συκοφαντήθηκε από τον πλοίαρχο στον τοπικό Τούρκο διοικητή ότι ομολόγησε με όρκο πως ήθελε να γίνει μωαμεθανός. Δέχθηκε τότε κολακείες και υποσχέσεις από αυτόν για να αλλαξοπιστήσει και επειδή αρνήθηκε έντονα, μαστιγώθηκε ανελέητα για 2 ημέρες. Έπειτα, επειδή παρέμεινε απτόητος στην πίστη του, τον προσέδεσαν στην ουρά ατίθασου αλόγου, σύρθηκε βίαια στους δρόμους της πόλης, ενώ στην συνέχεια απεβίωσε μαρτυρικά, το 1492 μ.Χ., όταν τον αποκεφάλισε ένας Εβραίος της πόλης.
Οι Άγιοι Συνέσιος ο νέος, ο οποίος καταγόταν από την Τρίγλια της Βιθυνίας στην Μ. Ασία, Βενέδικτος ο νέος από το χωριό Εζουβά των Σερρών, Τιμόθεος ο νέος από χωριό της Βέροιας και Παύλος ο νέος από τα Ιωάννινα ήταν μοναχοί του Αγίου Όρους. Όταν κάποτε συνελήφθησαν μαζί με τον επίτροπο του Αγίου Όρους και άλλους μοναχούς από τους Τούρκους, μεταφέρθηκαν στην Θεσσαλονίκη και υπέστησαν βασανιστήρια για να αποκαλύψουν τους δήθεν κρυμμένους θησαυρούς των μονών. Μετά από 2 χρόνια βασανισμών, απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά το 1821 μ.Χ..
13.
|
Ακυλίνης και Διοδώρου του εξ Εμέσης των μαρτύρων, αγίων 10.000 μαρτύρων, Ευλογίου πατριάρχου Αντιοχείας, Αντιπάτρου επισκόπου, Άννης, Ιωάννου και Ιακώβου των οσίων.
Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από την Βύβλο της Παλαιστίνης και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Σε ηλικία 10 ετών εκήρυττε την χριστιανική πίστη και προσείλκυσε πολλούς συνομηλίκους της, ενώ ασχολήθηκε με αγαθοεργίες και ελεημοσύνες. Καταγγέλθηκε, όμως, στον ηγεμόνα Ουολοσιανό κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), συνελήφθη και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Διόδωρος καταγόταν από την Έμεσα της Συρίας, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο.
Οι 10.000 Άγιοι συνελήφθησαν σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Άγιος Ευλόγιος υπήρξε πατριάρχης Αντιοχείας, έζησε ευσεβή και ενάρετο βίο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Αντίπατρος χειροτονήθηκε επίσκοπος Βόστρων της Αραβίας κατά τον 5ο αι. μ.Χ., έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
Οι Όσιοι Άννα και Ιωάννης, ο γιος της, μετά από ευσεβή και ενάρετο βίο απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Όσιος Ιάκωβος ήταν ένας ασκητής, ο οποίος κάποτε πλανήθηκε από τον Διάβολο, όταν του εμφανίσθηκε με μορφή αγγέλου, και αυτός τον προσκύνησε. Όταν, όμως, αναγνώρισε την απάτη του πονηρού αλλά και την δική του έπαρση, μετέβη σε μία μονή και παρέμεινε εκεί για 7 χρόνια. Κατόπιν ασκήτευσε σε κελί, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, ενώ αργότερα απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
14.
|
Ελισσαίου του προφήτου, Μεθοδίου πατριάρχου Κων/πόλεως, Κυρίλλου επισκόπου, Νήφωνος του εν Άθω και Ιουλίττης των οσίων.
Ο Προφήτης Ελισσαίος ήταν αρχικά γεωργός αλλά αργότερα το 908 π.Χ. έγινε μαθητής του Προφήτη Ηλία (βλ. 20 Ιουλίου), τον οποίο και ακολούθησε για 65 ολόκληρα χρόνια. Όταν ο Προφήτης Ηλίας ανελήφθη στους ουρανούς, παρέλαβε από αυτόν την μηλωτή του, δηλαδή το δέρμα προβάτου με το οποίο ήταν ζωσμένος, που ήταν και σύμβολο του προφητικού του χαρίσματος, και απέκτησε διπλάσια από εκείνον χάρη. Υπερασπίσθηκε τους αδυνάτους, έλεγξε αυστηρά τις ανομίες των Εβραίων, προφήτευσε την έλευση του Χριστού και επετέλεσε πολλά και μεγάλα θαύματα, όπως όταν εθεράπευσε λεπρούς, ανέστησε νεκρούς, καθάρισε τα αλμυρά νερά της Ιεριχώς και εχώρισε τα νερά του Ιορδάνη με την μηλωτή του. Απεβίωσε ειρηνικά το 839 π.Χ..
Ο Άγιος Μεθόδιος ο ομολογητής καταγόταν από τις Συρακούσες της Σικελίας και έγινε μοναχός σε μονή της Κων/πολης. Κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών) επί αυτοκρατορίας Λέοντος Ε΄ (813-820 μ.Χ.) ομολόγησε με λόγους και έργα την πίστη του στις ιερές εικόνες και κατέφυγε στην Ρώμη. Αργότερα επανήλθε στην Κων/πολη επί αυτοκρατορίας Μιχαήλ Β΄, αλλά συνελήφθη ως υπαίτιος εξεγέρσεων και υπέστη φρικτό ξυλοδαρμό. Κατόπιν, επί αυτοκρατορίας του εικονομάχου Θεοφίλου εξορίσθηκε στο νησί Αντιγόνη της Προποντίδας και κλείσθηκε σε υπόγεια φυλακή. Όταν, όμως, έγινε αυτοκράτειρα η εικονολάτρισσα σύζυγος του Θεοφίλου Αγία Θεοδώρα (βλ. 11 Φεβρουαρίου), ο Άγιος επέστρεψε στην Κων/πολη και εξελέγη ομόφωνα πατριάρχης. Έπειτα προήδρευσε σε σύνοδο με την οποία έγινε η οριστική αναστήλωση των εικόνων το 842 μ.Χ. και επικυρώθηκαν τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλ. 11 Οκτωβρίου), ενώ μετά από 4 χρόνια απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Κύριλλος ήταν μοναχός και σε ηλικία 68 ετών εξελέγη επίσκοπος στην Γόρτυνα της Κρήτης. Αργότερα, επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού συνελήφθη από τον ηγεμόνα της Κρήτης Αγριανό, διαπομπεύθηκε στους δρόμους και απεβίωσε μαρτυρικά το 299 μ.Χ. με θάνατο από ξίφος έξω από την πόλη στην περιοχή Ραξό σε ηλικία 93 ετών.
Ο Όσιος Νήφων καταγόταν από το χωριό Λουκόβη κοντά στο Αργυρόκαστρο και ήταν γιος ιερέα. Σε νεαρή ηλικία εμόνασε στην μονή Μεσοποτάμου και έπειτα χειροτονήθηκε εκεί ιερέας. Αργότερα μετέβη στο Άγιον Όρος και ασκήτευσε αρχικά στα περίχωρα της μονής Μεγίστης Λαύρας, έπειτα στην Μεταμόρφωση και κατόπιν κοντά στον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη (βλ. 13 Ιανουαρίου). Ύστερα μετέβη σε σπήλαιο κοντά στην περιοχή Καυσοκαλύβια, όπου έζησε με αυστηρή άσκηση και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 96 ετών.
Η Οσία Ιουλίττα έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
15.
|
Αμώς του προφήτου, Αχαϊκού, Στεφανά και Φορτουνάτου των αποστόλων, Δουλά, Νερσή και Γραός των μαρτύρων, Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος και Μονίκης της μητρός αυτού, Ιερωνύμου και Ορτισίου των οσίων, Ιωνά του δια Χριστόν σαλού.
Ο Προφήτης Αμώς ανήκει στους λεγόμενους μικρούς προφήτες, ήταν αρχικά βοσκός και υπήρξε πατέρας του Προφήτη Ησαΐα (βλ. 9 Μαΐου). Άρχισε την δράση του γύρω στο 760 π.Χ. προφητεύοντας για 50 συνολικά χρόνια, ελέγχοντας τους Ιουδαίους για την ειδωλολατρία τους και ομιλώντας για την μέλλουσα ενανθρώπηση του Θεού. Προκάλεσε την οργή του ιερέα των ειδώλων Αμεσία στην πόλη Βαιθήλ, ο οποίος τον κακοποίησε, ενώ αργότερα ο Προφήτης απεβίωσε μαρτυρικά, όταν ο γιος του ιερέα τον επλήγωσε θανάσιμα με ρόπαλο.
Οι Απόστολοι Αχαϊκός, Στεφανάς και Φορτουνάτος ανήκαν στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού και αναφέρονται από τον Απόστολο Παύλο στις επιστολές του. Ο Αχαϊκός απεβίωσε μαρτυρικά από πείνα και δίψα, ο Φορτουνάτος με θάνατο από ξίφος, ενώ ο Στεφανάς απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Δουλάς καταγόταν από το Ζεφύριο της Κιλικίας στην Μ. Ασία και συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης από τον ηγεμόνα Μάξιμο. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια, ενώ στην συνέχεια τον εξανάγκασαν να τρέχει συνεχώς, οπότε και απεβίωσε μαρτυρικά μόλις διήνυσε 20 περίπου μίλια.
Ο Άγιος Νερσής συνελήφθη λόγω ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Αγία Γραυς (εκτός αν πρόκειται για γριά γυναίκα, π.β. αρχ. ελλ. γραυς = γριά) συνελήφθη λόγω της χριστιανικής της πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Αυγουστίνος καταγόταν από την Ταγάστη της Νουμιδίας στην Αφρική, ήταν γιος της Αγίας Μόνικας, η οποία ήταν χριστιανή, ενώ ο πατέρας του Πατρίκιος ήταν ειδωλολάτρης. Εσπούδασε στην Καρχηδόνα, όπου έζησε έκλυτο βίο, και έπειτα μετέβη στο Μιλάνο ως διδάσκαλος της λατινικής γραμματικής και ρητορικής τέχνης. Εκεί, μετά από μελέτη των θείων γραφών και των κηρυγμάτων του Αγίου Αμβροσίου (βλ. 7 Δεκεμβρίου) βαπτίσθηκε από αυτόν χριστιανός μαζί με το εξώγαμο γιο του, τον Αδεοδάτη. Το 387 μ.Χ. η μητέρα του μετά από βίο ευσεβή απεβίωσε ειρηνικά, ενώ αργότερα αυτός έγινε επίσκοπος στην Ιππώνα της Νουμιδίας για 34 χρόνια. Άφησε πλούσιο και αξιόλογο συγγραφικό έργο, το οποίο άσκησε σημαντική επίδραση στην Δύση. Απεβίωσε ειρηνικά το 430 μ.Χ. σε ηλικία 76 ετών, ενώ οι Βάνδαλοι κατέστρεφαν την Αφρική με τις επιδρομές τους.
Ο Όσιος Ιερώνυμος καταγόταν από την κωμόπολη Στριδώνα της Δαλματίας και προερχόταν από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι αργότερα τον έστειλαν στην Ρώμη για καλύτερη μόρφωση. Έπειτα μετέβη για συνέχιση των σπουδών του στην Γαλλία, στην Ιταλία και κατόπιν στην Αντιόχεια, απ’ όπου απεσύρθη για ένα διάστημα στην έρημο της Χαλκίδας στην Συρία ζώντας ασκητικά. Επέστρεψε μετά στην Αντιόχεια, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και από εκεί μετέβη στην Κων/πολη, όπου γνωρίσθηκε με τους Αγίους Γρηγόριο τον Θεολόγο και Γρηγόριο Νύσσης (βλ. 25 και 10 Ιανουαρίου αντίστοιχα) και άλλους σπουδαίους θεολόγους. Κατόπιν επανήλθε στην Ρώμη και μετά από ένα διάστημα παρέλαβε τον αδελφό του Παυλινιανό και τον πρεσβύτερο Βικέντιο αλλά και την χήρα Πάουλα και τις κόρες της, με τις οποίες είχε δημιουργήσει εκεί πνευματικό κύκλο, και μετέβησαν στην Βηθλεέμ, όπου ίδρυσαν δύο μονές, μία ανδρική και μία γυναικεία. Απεβίωσε εκεί ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά το 420 μ.Χ.. Συνέγραψε πολλά θεολογικά συγγράμματα, μεταξύ των οποίων και την αναθεώρηση της Ιτάλας, δηλαδή της λατινικής μετάφρασης της Αγίας Γραφής, και την αντικατάστασή της από νέα κοινή μετάφραση, την Βουλγάτα.
Ο Όσιος Ορτίσιος ήταν ασκητής της ερήμου, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Ιωνάς εμόνασε στην μονή Πεσόνσα της Ρωσίας και υπήρξε δια Χριστόν σαλός, δηλαδή υποκρινόταν ότι ήταν τρελός για να μην γίνει αντιληπτή στους ανθρώπους η αγιότητά του.
16.
|
Τύχωνος του θαυματουργού, Μνημονίου και Μάρκου ιερομάρτυρος των επισκόπων, των εκ Ρώμης 40 αγίων μαρτύρων, των εν Νικομηδεία 5 αγίων μαρτύρων, ανακομιδή τιμίων λειψάνων Αγίου Θεοδώρου του Συκεώτου.
Ο Άγιος Τύχων ο θαυματουργός προερχόταν από ευσεβείς γονείς και έδρασε επί αυτοκρατορίας Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.). Αρχικά χειροτονήθηκε διάκονος από τον Άγιο Μνημόνιο, επίσκοπο Αμαθούντος στην Κύπρο, έπειτα πρεσβύτερος, ενώ αργότερα, μετά την κοίμηση του επισκόπου, έγινε διάδοχός του στην επισκοπή αυτή. Περιέθαλψε με ιδιαίτερη φροντίδα τους πτωχούς και τους αδυνάτους, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και οδήγησε πολλούς ειδωλολάτρες στην χριστιανική πίστη. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Μάρκος υπήρξε επίσκοπος στην Απολλωνιάδα της Μ. Ασίας, συνελήφθη σε εποχή διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό.
Οι 40 Άγιοι κατάγονταν από την Ρώμη, συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.
Οι 5 Άγιοι συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε εποχή διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας με θάνατο από ξίφος.
Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου του Συκεώτου (βλ. 22 Απριλίου) και η κατάθεσή τους έγινε στον ναό του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή Δεύτερον της Κων/πολης.
17.
|
Ισαύρου, Βασιλείου, Ιννοκεντίου και των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων, Φιλονείδου επισκόπου, Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ των μαρτύρων, Ιωσήφ του αναχωρητού, οσίων Πίωρος και Υπατίου του εν Ρουφινιαναίς.
Οι Άγιοι Ίσαυρος, ο οποίος ήταν διάκονος, Βασίλειος και Ιννοκέντιος κατάγονταν από την Αθήνα και όταν κάποτε μετέβησαν στην Απολλωνία της Ηπείρου, εγνώρισαν σε ένα σπήλαιο τους Αγίους Φήλικα, Ερμεία και Περεγρίνο, συνδέθηκαν αδελφικά μαζί τους και εδίδασκαν τον θείο λόγο. Όταν, όμως, καταγγέλθηκαν ως χριστιανοί από τους συγγενείς τους στον άρχοντα Τριπόντιο, συνελήφθησαν και επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 284 μ.Χ..
Ο Άγιος Φιλονείδης (ή Φιλωνίδης) εξελέγη επίσκοπος Κουρίου στην Κύπρο και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) συνελήφθη από τον ηγεμόνα του νησιού Μάξιμο και φυλακίσθηκε μαζί με τους Αγίους Αριστοκλή, Δημητριανό και Αθανάσιο (βλ. 23 Ιουνίου). Κατόπιν επακολούθησε ο μαρτυρικός θάνατος των υπολοίπων, ενώ ο Άγιος απεβίωσε μαρτυρικά πέφτοντας ο ίδιος από γκρεμό, για να αποφύγει την ατίμωση και κακοποίηση του σώματός του, όπως προέτρεπε το νέο διάταγμα του αυτοκράτορα. Έπειτα το τίμιο λείψανό του ρίφθηκε στην θάλασσα, απ’ όπου το ανέσυραν πιστοί και το έθαψαν με τιμές.
Οι Άγιοι Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ ήταν αδέλφια, κατάγονταν από την Περσία και προέρχονταν από ειδωλολάτρη πατέρα και χριστιανή μητέρα. Όταν κάποτε στάλθηκαν από τον βασιλιά τους Βαλτάνο ως πρεσβευτές στον αυτοκράτορα και διώκτη των χριστιανών Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-363 μ.Χ.), συνέβη να βρίσκεται στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας και να θυσιάζει στους ειδωλολατρικούς θεούς, οπότε εξέφρασαν μεταξύ τους την δυσαρέσκειά τους. Καταγγέλθηκαν, όμως, τότε σ’ αυτόν ως χριστιανοί από τον αξιωματούχο Ίνδικο και επειδή αρνήθηκαν ενώπιόν του να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν πολλά βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Όσιος Ιωσήφ υπήρξε ονομαστός αναχωρητής, ήταν μαθητής του Μεγάλου Αντωνίου (βλ. 17 Ιανουαρίου), έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Πίωρ καταγόταν από την Αίγυπτο, ασκήτευσε στην έρημο, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Υπάτιος καταγόταν από την Φρυγία της Μ. Ασίας και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός σε μονή της Θράκης και κατόπιν ιερέας. Έπειτα μετέβη μαζί με 2 μοναχούς στην ερημωμένη μονή του Ρουφίνου, κοντά στην Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας, την επιδιόρθωσε και αργότερα έγινε εκεί ηγούμενος. Αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 80 ετών.
18.
|
Λεοντίου, Υπάτου, Θεοδούλου, Αιθερίου των μαρτύρων, των εν Κύπρω 2 αγίων μαρτύρων, Λεοντίου του ποιμένος, Λεοντίου του μυροβλύτου και Εράσμου των οσίων.
Ο Άγιος Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα και ήταν αρχιστράτηγος επί αυτοκρατορίας Βεσπασιανού (69-79 μ.Χ.). Όταν κάποτε βρέθηκε στην Αφρική βαπτίσθηκε χριστιανός και εφρόντισε με τα χρήματα του κράτους τους πτωχούς. Όταν, όμως, οι ενέργειές του αυτές υπέπεσαν στην αντίληψη του ηγεμόνα της Φοινίκης Αδριανού, έστειλε τους Αγίους Υπάτιο τον αξιωματικό και Θεόδουλο τον στρατιώτη για να τον συλλάβουν. Αλλά αυτοί μετά την συνάντησή τους με τον Άγιο επίστευσαν στον Χριστό, με αποτέλεσμα να συλληφθούν και αυτοί, να υποστούν πολλά βασανιστήρια και να αποβιώσουν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Κατόπιν ο Άγιος, επειδή ο Αδριανός δεν κατάφερε με κανένα τρόπο να τον μεταπείσει, υπέστη πολλά βασανιστήρια, φυλακίσθηκε και απεβίωσε μαρτυρικά μετά από συνεχή μαστίγωση.
Ο Άγιος Αιθέριος συνελήφθη ως χριστιανός κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) από τον άρχοντα Ελεύσιο και επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Οι 2 Άγιοι συνελήφθησαν στην Κύπρο λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά με καύση των ποδιών τους.
Ο Όσιος Λεόντιος υπήρξε ποιμένας, δηλαδή βοσκός, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Λεόντιος ο μυροβλύτης εμόνασε στην μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους γύρω στο 1530 μ.Χ., αξιώθηκε από τον Θεό να προφητεύει τα μέλλοντα, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ μετά την κοίμησή του ανέβλυζε μύρο από το τίμιο λείψανό του.
Ο Όσιος Έρασμος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
19.
|
Ιούδα του αδελφοθέου και αποστόλου, Ζωσίμου και Ασυγκρίτου των μαρτύρων, Παϊσίου του Μεγάλου και θεοφόρου, Ζήνωνος και Βαρλαάμ του Βάζσκυ των οσίων.
 |
| Απ. Ιούδας |
Ο Άγιος Ζώσιμος καταγόταν από την Απολλωνιάδα της Μ. Ασίας και ήταν στρατιώτης επί αυτοκρατορίας Τραϊανού (98-117 μ.Χ.). Συνελήφθη, όμως, ως χριστιανός από τον άρχοντα της Πισιδίας Δομετιανό, ομολόγησε ενώπιόν του την πίστη του στον Χριστό και υπέστη πολλά βασανιστήρια. Έπειτα αφέθηκε νηστικός για 3 ημέρες, υπέστη κατόπιν νέους βασανισμούς και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Ασύγκριτος ήταν κληρικός, συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από μάχαιρα.
Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας, ο οποίος επονομάσθηκε και θεοφόρος λόγω της μεγάλης του αγιότητας, καταγόταν από την Αίγυπτο και προερχόταν από γονείς ευπόρους και ευσεβείς. Σε νεαρή ηλικία μετέβη στην έρημο και έγινε μαθητής του Οσίου Παμβώ (βλ. 18 Ιουλίου). Αργότερα μετέβη σε άλλο μέρος της ερήμου και λόγω των αρετών του μετέβαινε εκεί πλήθος ανθρώπων για να ωφεληθούν από τους λόγους του, ενώ σε προχωρημένη ηλικία μετέβη στην κοντινότερη πόλη για να διδάξει. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γηρατειά.
Ο Όσιος Ζήνων υπήρξε μαθητής του ονομαστού γέροντα Σιλουανού, έζησε ενάρετο βίο, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 62 ετών.
Ο Όσιος Βαρλαάμ ο Βάζσκυ, έζησε στην Ρωσία βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1462 μ.Χ..
20.
|
Μεθοδίου επισκόπου, Καλλίστου πατριάρχου Κων/πόλεως, οσίων 2 ασκητών, οσίου Αθανασίου του Πεντασχινίτου και θαυματουργού, αγίου Νικολάου Καβάσιλα, σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγητρίας, κατάθεσις τιμίων λειψάνων και περιβολαίων αγίων αποστόλων Λουκά, Ανδρέου και Θωμά, προφήτου Ελισσαίου και μάρτυρος Λαζάρου.
Ο Άγιος Μεθόδιος εξελέγη αρχικά επίσκοπος Πατάρων στην Μ. Ασία ή πιθανότερον επίσκοπος Ολύμπου στην Λυκία της Μ. Ασίας, ενώ κατόπιν μετατέθηκε στην Τύρο της Φοινίκης ή ίσως στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Υπήρξε εκκλησιαστικός συγγραφέας, πλατωνικός φιλόσοφος αλλά και πολέμιος των λανθασμένων δοξασιών του θεολόγου Ωριγένη. Απεβίωσε μαρτυρικά στην Χαλκίδα της Συρίας επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.).
Ο Όσιος Κάλλιστος ήταν λόγιος ιερομόναχος της μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους και μαθητής του Οσίου Γρηγορίου του Σιναΐτη (βλ. 6 Απριλίου). Αργότερα, το 1350 μ.Χ. επί αυτοκρατορίας Ιωάννου ΣΤ΄ Κατακουζηνού, εξελέγη πατριάρχης Κων/πολης, αλλά μετά από 4 χρόνια αναγκάσθηκε να παραιτηθεί λόγω διαφωνίας του με τον αυτοκράτορα. Τότε μετέβη στην μονή Αγίου Μάμαντος και έπειτα στο νησί Τένεδος, αλλά μετά από λίγο επανήλθε στο πατριαρχείο επί αυτοκρατορίας Ιωάννου Ε΄ Παλαιολόγου. Αργότερα, το 1363 μ.Χ., όταν μετέβαινε ως απεσταλμένος στην Σερβία, ασθένησε κατά την διάρκεια του ταξιδίου του και απεβίωσε στις Φερρές της Θεσσαλίας.
Οι 2 Όσιοι ήταν ασκητές, έζησαν βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσαν ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Όσιος Αθανάσιος ο Πεντασχινίτης και θαυματουργός έζησε στην Κύπρο βίο ευσεβή, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελέσει πολλά θαύματα και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας καταγόταν από την Θεσ/νίκη και ήταν ανιψιός του εκεί αρχιεπισκόπου Νείλου Καβάσιλα. Εσπούδασε στην Θεσ/νίκη και στην Κων/πολη, και ήταν σύμβουλος του αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Κατακουζηνού. Υπήρξε οπαδός του πνευματικού κινήματος του ησυχασμού, συνέγραψε πολλά συγγράμματα, ενώ προς το τέλος της ζωής του έγινε πιθανόν μοναχός στην μονή Μαγγάνων. Απεβίωσε ειρηνικά το 1391 μ.Χ..
Η Σύναξη αυτή, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, γίνεται από την Εκκλησία προς τιμήν της ιερής εικόνας της Θεοτόκου της Οδηγήτριας η οποία βρίσκεται στην μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους.
Η κατάθεση των τιμίων λειψάνων και των περιβολαίων των Αποστόλων Λουκά, Ανδρέα και Θωμά, του Προφήτη Ελισσαίου και του Λαζάρου (βλ. 18 Οκτωβρίου, 30 Νοεμβρίου, 6 Οκτωβρίου, 14 Ιουνίου και 29 Μαρτίου αντίστοιχα) έγινε στο ναό των Αγίων Αποστόλων της Κων/πολης επί αυτοκρατορίας Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.).
21.
|
Ιουλιανού του Αιγυπτίου, Βασιλίσσης, Αντωνίου, Κελσίου, της μητρός αυτού, Αναστασίου και των συν αυτοίς μαρτύρων, Ιουλιανού του εν Κιλικία και Αφροδισίου των μαρτύρων, Τερεντίου επισκόπου, νεομάρτυρος Νικήτα του Νισυρίου.
Για τους Αγίους Ιουλιανό τον Αιγύπτιο, Βασίλισσα, Αντώνιο, Κέλσιο και την μητέρα του βλ. 8 Ιανουαρίου. Όταν με θαύμα του Αγίου Ιουλιανού αναστήθηκε εκ νεκρών ο Άγιος Αναστάσιος, αυτός επίστευσε στον Χριστό και έπειτα απεβίωσε μαρτυρικά μαζί με άλλους μάρτυρες, μεταξύ των οποίων 7 αδέλφια, μερικοί δήμιοι και 20 στρατιώτες.
Για τον Άγιο Ιουλιανό από την Κιλικία βλ. 16 Μαρτίου.
Ο Άγιος Αφροδίσιος, ο οποίος καταγόταν από την Κιλικία της Μ. Ασίας, συνελήφθη από τον άρχοντα Διονύσιο και επειδή ομολόγησε την χριστιανική του πίστη, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά, όταν τον συνέθλιψαν με βαριά λιθάρια.
Ο Άγιος Τερέντιος υπήρξε επίσκοπος στο Ικόνιο της Μ. Ασίας, συνελήφθη όμως σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά κατατρυπημένος από αγκάθια.
Ο Άγιος Νικήτας καταγόταν από το νησί Νίσυρος των Δωδεκανήσων και κατά την νηπιακή του ηλικία έγινε μωαμεθανός μαζί με όλη την οικογένειά του, ύστερα από πρωτοβουλία του πατέρα του, ο οποίος ήταν πρόκριτος στο νησί και προτίμησε με την ενέργειά του αυτή να απαλλαγεί από μια δικαστική ποινή. Έπειτα μετακόμισαν στην Ρόδο, αλλά όταν ο Άγιος έμαθε σε ηλικία 14 ετών από την μητέρα του ότι παλαιότερα ήταν χριστιανοί, έφυγε κρυφά από το νησί και μετέβη στην Νέα Μονή της Χίου, όπου και επανήλθε στην χριστιανική πίστη. Αργότερα, όταν αναγνωρίσθηκε στο νησί από έναν Τούρκο, συνελήφθη από τις αρχές, δέχθηκε κολακείες και υποσχέσεις και επειδή παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του, υπέστη πολλά βασανιστήρια για 10 ημέρες. Έπειτα δέχθηκε νέες υποσχέσεις και επειδή αρνήθηκε να γίνει μωαμεθανός, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1732 μ.Χ. σε ηλικία 16 ή 17 ετών.
22.
|
Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων, Ζήνωνος, Ζηνά, Γαλακτίωνος, Πομπηιανού, Ιουλιανής και Σατορνίνου των μαρτύρων, Βασιλείου επισκόπου Πατελαρίας.
Ο Άγιος Ευσέβιος υπήρξε επίσκοπος στα Σαμόσατα της Συρίας και υπέστη διώξεις από τον αυτοκράτορα και οπαδό της αίρεσης του αρειανισμού Κωνστάντιο (337-349 μ.Χ.), επειδή ήταν ένθερμος αγωνιστής της ορθόδοξης πίστης. Οι διώξεις εναντίον του συνεχίσθηκαν και επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Ιουλιανού του Παραβάτη. Έπειτα επί αυτοκρατορίας του αρειανιστή Ουάλη (364-378 μ.Χ.) απομακρύνθηκε από την επισκοπή του και εξορίσθηκε σε περιοχή κοντά στον ποταμό Ίστρο (Δούναβη), αλλά όταν αυτός απεβίωσε, επανήλθε στα Σαμόσατα συνεχίζοντας τον αγώνα του. Απεβίωσε μαρτυρικά, όταν δέχθηκε στην κεφαλή χτύπημα από κεραμίδι που έριξε εναντίον του μία γυναίκα οπαδός του αρειανισμού.
Οι Άγιοι Ζήνων, ο οποίος ήταν στρατιώτης, και ο δούλος του Ζηνάς κατάγονταν από την Φιλαδέλφεια της Αραβίας. Κάποτε ο Ζήνων θέλοντας να ζήσει χριστιανικά εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς και απελευθέρωσε τους δούλους του. Έπειτα προσήλθε στον ηγεμόνα Μάξιμο και τον κατηγόρησε για τους διωγμούς του και την συμπεριφορά του και απέναντι στους χριστιανούς. Τότε συνελήφθη μαζί με τον πιστό του δούλο, υπέστησαν βασανιστήρια, φυλακίσθηκαν και απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Οι Άγιοι Γαλακτίων, Πομπηιανός, Ιουλιανή και ο γιος της Σατορνίνος συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά, οι δύο πρώτοι με πνιγμό στην θάλασσα, ενώ οι υπόλοιποι δύο με θάνατο στην πυρά.
Ο Άγιος Βασίλειος υπήρξε επίσκοπος Πατελαρίας, αλλά παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.
23.
|
Αγριππίνης, Αριστοκλέους του πρεσβυτέρου, Δημητριανού του διακόνου, Αθανασίου του αναγνώστου, Ευστοχίου του πρεσβυτέρου και των συν αυτώ αγίων μαρτύρων, Βαρβάρου οσίου του Πενταπολίτου.
Η Αγία Αγριππίνη, η οποία καταγόταν από την Ρώμη, διέθεσε όλη την περιουσία της στους πτωχούς και τους ασθενείς, εδίδαξε τον θείο λόγο και έφερε πολλούς κοντά στον Χριστό. Συνελήφθη, όμως, για την χριστιανική της δράση και αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό. Τότε, τρεις γυναίκες παρέλαβαν το ιερό λείψανό της και έπειτα από μεγάλη περιπλάνηση το μετέφεραν στη Σικελία, όπου επετέλεσε πολλά θαύματα.
Ο Άγιος Αριστοκλής καταγόταν από την Ταμασό της Κύπρου, όπου και ήταν πρεσβύτερος. Κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) κατέφυγε αρχικά σε γειτονικό όρος, αλλά αργότερα μετέβη στην Σαλαμίνα της Κύπρου. Κατά την πορεία του, όμως, παρέλαβε τους, πρόθυμους να μαρτυρήσουν μαζί του, Αγίους Δημητριανό, ο οποίος ήταν διάκονος, και Αθανάσιο, ο οποίος ήταν αναγνώστης. Εκεί συνελήφθησαν ως χριστιανοί από τον ηγεμόνα του νησιού Μάξιμο και φυλακίσθηκαν μαζί με τον επίσκοπο Άγιο Φιλονείδη (βλ. 17 Ιουνίου). Υπέστησαν βασανιστήρια και απεβίωσαν μαρτυρικά, ο πρώτος με θάνατο από μάχαιρα και οι άλλοι δύο με θάνατο στην πυρά και αποκεφαλισμό.
Ο Άγιος Ευστόχιος ήταν αρχικά ειδωλολάτρης ιερέας επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Βλέποντας, όμως, τα θαύματα που συνέβαιναν από τους χριστιανούς μάρτυρες, μετέβη στον επίσκοπο Αντιοχείας Ευδόξιο, βαπτίσθηκε χριστιανός και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Έπειτα μετέβη στα Λύστρα της Μ. Ασίας, έπεισε τον ανιψιό του Άγιο Γάιο να γίνει χριστιανός, τον εβάπτισε καθώς και τα παιδιά του Αγίους Ουρβάσιο, Πρόβη και Λολλία (ή Λουλώ). Συνελήφθησαν, όμως, έπειτα ως χριστιανοί, μεταφέρθηκαν στον ηγεμόνα της Άγκυρας Αγρίππα, υπέστησαν βασανιστήρια και επειδή παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, απεβίωσαν μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Ο Όσιος Βάρβαρος καταγόταν από την Πεντάπολη της Λιβύης, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά το 1562 μ.Χ..
24.
|
Γενέθλιον του τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, σύναξις των δικαίων γονέων αυτού Ζαχαρίου και Ελισάβετ, Παναγιώτου νεομάρτυρος, οσίου Αθανασίου του Παρίου.
Η Σύναξη αυτή, δηλαδή η συνάθροιση των πιστών προς εορτασμό, γίνεται από την Εκκλησία προς τιμήν των Αγίων Ζαχαρία (βλ. 5 Σεπτεμβρίου) και Ελισάβετ, επειδή έφεραν στον κόσμο τον γιο τους Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος προετοίμασε τους ανθρώπους για την εμφάνιση του Ιησού Χριστού.
Ο Άγιος Παναγιώτης καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, συνελήφθη όμως από τους Τούρκους ύστερα από καταγγελία και απεβίωσε μαρτυρικά για την χριστιανική του πίστη το 1767 μ.Χ. με αποκεφαλισμό σε ηλικία 20 ετών.
Ο Όσιος Αθανάσιος καταγόταν από το χωριό Κωστό της Πάρου, εσπούδασε στην Σμύρνη και αργότερα στην Αθωνιάδα σχολή του Αγίου Όρους. Κατόπιν εδίδαξε στην Θεσ/νίκη, στην Αθωνιάδα και στην σχολή της Χώρας Χίου, όπου έπειτα έγινε διευθυντής. Συνέγραψε πολλά συγγράμματα, υπήρξε λόγιος και διδάσκαλος του Γένους. Απεβίωσε ειρηνικά στα Ρευστά της Χίου το 1813 μ.Χ. σε βαθιά γηρατειά.
25.
|
Φεβρωνίας οσιομάρτυρος, Ορεντίου και των συν αυτώ 6 αυταδέλφων μαρτύρων, Ευτροπίας και Λιβύης των μαρτύρων, Λεωνίδος οσιομάρτυρος, Μαρτυρίου επισκόπου, Σίμωνος, Διονυσίου, Δομετίου και Μεθοδίου των οσίων, Θεοδοσίου μάρτυρος, Δαυίδ και Ευφροσύνης των θαυματουργών, Προκοπίου και Γεωργίου των νεομαρτύρων.
Η Αγία Φεβρωνία καταγόταν από την Νίσιβη (ή αλλιώς Αντιόχεια της Μυγδονίας) της Μεσοποταμίας και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχή έχοντας ηγουμένη την θεία της Βρυαίνη. Όταν, όμως, ο ηγεμόνας της περιοχής Σελήνος επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) έστειλε στρατιώτες στην μονή, συνελήφθη εκεί από αυτούς μαζί με την θεία της και άλλες 2 μοναχές. Οι υπόλοιπες μοναχές είχαν προλάβει να εγκαταλείψουν την μονή, αλλά η Αγία επειδή ήταν άρρωστη δεν κατάφερε να μετακινηθεί. Κατόπιν οδηγήθηκε ενώπιον του Σελήνου, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη της στον Χριστό, απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Οι Άγιοι Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρως, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριακός και Λογγίνος ήταν αδέλφια, κατάγονταν από περιοχή της Ανατολής και υπηρετούσαν ως στρατιώτες στην Αντιόχεια. Αργότερα, όταν μετατέθηκαν στην Θράκη, έκαναν εκεί εισβολή οι Σκύθες, ενώ ο πελώριος αρχηγός τους Μαρμαρώθ προκαλούσε σε μονομαχία τον αυτοκράτορα Μαξιμιανό (286-305 μ.Χ.). Τότε ο ανδρείος Ορέντιος προσφέρθηκε να μονομαχήσει μαζί του και κατόρθωσε να τον θανατώσει. Έπειτα ο αυτοκράτορας τον εκάλεσε να προσφέρουν ευχαριστήρια θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς, αλλά ο Άγιος αρνήθηκε και ομολόγησε την χριστιανική του πίστη. Επειδή, όμως, ο διώκτης των χριστιανών Μαξιμιανός τον σεβάσθηκε για την προσφορά του, τον απέστειλε μαζί με τα αδέλφια του στον άρχοντα των Σατάλων της Αρμενίας για να τους εξορίσει εάν δεν αλλαξοπιστούσαν. Εκεί, αφού ανακρίθηκαν, παρέμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, έπειτα εξορίσθηκαν σε διάφορες πόλεις της περιοχής και απεβίωσαν όλοι μαρτυρικά από διάφορες αιτίες.
Η Αγία Ευτροπία ήταν μικρή κοπέλα, όταν δέχθηκε την προτροπή της μητέρας της να μαρτυρήσει για την πίστη της στον Χριστό και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Αγία Λιβύη συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Η Οσία Λεωνίς συνελήφθη ως χριστιανή σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Μαρτύριος υπήρξε επίσκοπος άγνωστο σε ποια πόλη, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Σίμων μετά από βίο ευσεβή και ενάρετο απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Διονύσιος καταγόταν από το χωριό Κορησσός της Καστοριάς και προερχόταν από ευσεβείς γονείς. Σε νεαρή ηλικία μετέβη στο Άγιο Όρος και έγινε μοναχός κοντά στον αδελφό του Όσιο Θεοδόσιο (βλ. 11 Ιανουαρίου), ηγούμενο της εκεί μονής Φιλοθέου. Αργότερα, όταν ο αδελφός του έγινε επίσκοπος Τραπεζούντας, ο Όσιος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ίδρυσε στο Άγιον Όρος την μονή του Τιμίου Προδρόμου με την χρηματική βοήθεια του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Αλεξίου Κομνηνού Γ΄ (1349-1390 μ.Χ.). Απεβίωσε εκεί ειρηνικά και τιμάται ως κτήτορας της μονής, η οποία έκτοτε αποκαλείται μονή Διονυσίου. Φίλος και συνασκητής του ήταν ο Όσιος Δομέτιος, ο οποίος αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της μονής αυτής, έζησε ενάρετο βίο και απεβίωσε εκεί ειρηνικά.
Ο Όσιος Μεθόδιος καταγόταν από το χωριό Νίβρητο της επαρχίας Καινουργίου Κρήτης, έζησε στην Γόρτυνα βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Θεοδόσιος απεβίωσε μαρτυρικά λόγω της χριστιανικής του πίστης το 1419 μ.Χ., ενώ παραμένουν άγνωστα άλλα στοιχεία για την ζωή και την δράση του.
Οι Άγιοι Δαυίδ και Ευφροσύνη οι θαυματουργοί ονομάζονταν αρχικά Πέτρος και Φεβρωνία και υπήρξαν δούκες της Μουρόμης στην Ρωσία. Αργότερα, όμως, επέλεξαν την μοναχική ζωή, έζησαν βίο ευσεβή και αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα.
Ο Άγιος Προκόπιος καταγόταν από ένα χωριό της Βάρνας στην Βουλγαρία, προερχόταν από ευσεβείς γονείς και σε ηλικία 20 ετών έγινε μοναχός στο Άγιον Όρος. Αργότερα, όμως, εγκατέλειψε την μοναχική ζωή, μετέβη στην Σμύρνη, όπου αλλαξοπίστησε και έγινε μωαμεθανός. Αλλά έπειτα μεταμελήθηκε για την ενέργειά του αυτή, προσήλθε στον διοικητή της πόλης και ομολόγησε την επιστροφή στην χριστιανική πίστη. Τότε συνελήφθη, καταδικάσθηκε σε θάνατο και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 1810 μ.Χ..
Ο Άγιος Γεώργιος καταγόταν από την Αττάλεια της Μ. Ασίας και προερχόταν από ευπόρους και ευσεβείς γονείς. Σε μικρή ηλικία, όμως, συνελήφθη από τον Τούρκο αγά Προύσαλη με την τακτική του παιδομαζώματος και έγινε μωαμεθανός. Αργότερα νυμφεύθηκε την κόρη του αγά, αλλά όταν έμαθε από την χριστιανή υπηρέτριά του Μαρία την πραγματική του ταυτότητα, προφασίσθηκε ότι ήθελε να μεταβεί για προσκύνημα στην Μέκκα. Τότε κατευθύνθηκε στην Ιερουσαλήμ, όπου παρέμεινε 2 χρόνια, ενώ έπειτα μετέβη στην Κρήνη της Μ. Ασίας, όπου νυμφεύθηκε μία χριστιανή. Κατόπιν, επειδή τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου, παρουσιάσθηκε στις αρχές, αναγνωρίσθηκε από τον αγά και πρώην πεθερό του και ομολόγησε ενώπιόν του την χριστιανική του πίστη. Τότε συνελήφθη, φυλακίσθηκε, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1823 μ.Χ..
26.
|
Δαβίδ του εν Θεσ/νίκη, Θεράποντος, Μακαρίου, Μαρκίου και Μαρκίας των μαρτύρων, Ιωάννου επισκόπου Γοτθίας, Ανθίωνος οσίου, νεομάρτυρος Δαυίδ του νέου.
Ο Όσιος Δαβίδ καταγόταν από περιοχή της Ανατολής, είχε καλή μόρφωση και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στην Θεσ/νίκη, αφού πρώτα εμοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς,. Έζησε ασκητικά για 3 χρόνια μέσα σε μικρό κελί που κατασκεύασε επάνω σε μια αμυγδαλιά, διδάσκοντας τους πιστούς και επιτελώντας με την χάρη του Θεού θαύματα. Κάποτε στάλθηκε ως εκπρόσωπος στην Κων/πολη για να ζητήσει από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό την αντικατάσταση του καταπιεστή επάρχου της Θεσ/νίκης, αλλά κατά την επιστροφή του απεβίωσε στο καράβι, πιθανόν το 535 μ.Χ..
Οι Άγιοι Θεράπων, Μακάριος, Μάρκιος και Μαρκία συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Άγιος Ιωάννης ήταν Γότθος στην καταγωγή, από μικρή ηλικία αφιερώθηκε σε μονή από τους ευσεβείς γονείς του, ενώ αργότερα, στα χρόνια της Εικονομαχίας (βλ. Τριώδιο, Α΄ Κυριακή Νηστειών), δηλαδή κατά τον 8ο με 9ο αι. μ.Χ., ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Κων/νου (324-337 μ.Χ.), έγινε επίσκοπος Γοτθίας. Εξαιτίας, όμως, κάποιας πολιτικής αναταραχής αναγκάσθηκε κατόπιν να μεταβεί μαζί με πολλούς πιστούς στην Αμάστριδα του Πόντου, όπου αργότερα απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Ανθίων έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Δαυίδ ο νέος καταγόταν από το Αϊβαλί (Κυδωνίες) της Μ. Ασίας και έγινε μοναχός στην Σκήτη Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος. Κάποτε, επειδή τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου, μετέβη στην Μαγνησία της Μ. Ασίας και εκήρυττε τον θείο λόγο, αλλά υπέστη μαστίγωση από τους Τούρκους, τραυματίσθηκε στην κεφαλή και εκδιώχθηκε από την περιοχή. Έπειτα επανήλθε στο Άγιον Όρος, ενώ κατόπιν μετέβη στην Θεσ/νίκη, όπου αναζήτησε έναν πρώην μοναχό, ο οποίος είχε αλλαξοπιστήσει, για να τον συμβουλεύσει. Τότε συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές, καταδικάσθηκε σε θάνατο και απεβίωσε μαρτυρικά με απαγχονισμό το 1813 μ.Χ..
27.
|
Σαμψών του ξενοδόχου, Ιωάννης της μυροφόρου, Ανέκτου, Μαρκίου και Μαρκίας των μαρτύρων, Πιερίου πρεσβυτέρου, οσίου Λουκά του ερημίτου.
Ο Όσιος Σαμψών ο ξενοδόχος καταγόταν από την Ρώμη, προερχόταν από εύπορη οικογένεια ευγενών, συγγενική προς τον Μέγα Κωνσταντίνο (βλ. 21 Μαΐου) και εσπούδασε φιλοσοφία και ιατρική. Όταν απεβίωσαν οι γονείς του, εμοίρασε την μεγάλη περιουσία του στους πτωχούς και μετέβη στην Κων/πολη. Εκεί ζούσε σε μια απλή οικία, στην οποία φιλοξενούσε τους πτωχούς και αδυνάτους. Λόγω των αρετών του χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον πατριάρχη Κων/πολης Άγιο Μηνά (βλ. 25 Αυγούστου). Όταν κάποτε εθεράπευσε τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565 μ.Χ.) από βαριά ασθένεια, αυτός από ευγνωμοσύνη ίδρυσε ονομαστό ξενώνα αναθέτοντας την διοίκησή του στον Άγιο, ο οποίος έγινε και σκευοφύλακας του ναού της Αγίας Σοφίας. Απεβίωσε ειρηνικά σε γεροντική ηλικία.
Η Αγία Ιωάννα η μυροφόρος ήταν σύζυγος του Χουζά, επιτρόπου του Ηρώδη, και μαζί με μερικές άλλες γυναίκες διακονούσε τον Ιησού Χριστό. Μετά την Σταύρωσή Του μετέβη μαζί με τις άλλες μυροφόρες γυναίκες προς τον σφραγισμένο και φυλασσόμενο από στρατιώτες τάφο Του, για να αλείψουν το σώμα Του με μύρο. Βρήκαν, όμως, εκεί τον τάφο εγκαταλελειμμένο και κενό και έναν Άγγελο να τους εξηγεί ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Τότε επέστρεψαν όλες μαζί και μετέφεραν το χαρμόσυνο μήνυμα στους δύσπιστους μαθητές Του. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Άνεκτος συνελήφθη από τον Ουρβανό, ηγεμόνα της Καισάρειας στην Καππαδοκία, κατά τον μεγάλο διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.), επειδή κατηγορήθηκε ότι παρακινούσε ειδωλολάτρες να γίνουν χριστιανοί, υπέστη πολλά βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό.
Για τους Αγίους Μάρκιο και Μαρκία βλ. 26 Ιουνίου.
Ο Άγιος Πιέριος ήταν πρεσβύτερος στην Αντιόχεια, συνελήφθη ως χριστιανός σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.
Ο Όσιος Λουκάς έζησε ως ερημίτης βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
28.
|
Ανακομιδή τιμίων λειψάνων αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου, Δονάγου επισκόπου, Παππίου, Παύλου και Μακεδονίου των μαρτύρων, των εν Σκυθουπόλει 70 αγίων μαρτύρων, των εκ Γαλατίας 3 αγίων μαρτύρων, αγίων 2 παίδων μαρτύρων, οσίων Μωϋσέως του αναχωρητού, Σεργίου του μαγίστρου, Μάγνου, Ουλκιανού και Παύλου του ιατρού.
Η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννη (βλ. 31 Ιανουαρίου) έγινε επί αυτοκρατορίας Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.) από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο στην κωμόπολη Μανουθέ της Αιγύπτου.
Ο Άγιος Δόναγος υπήρξε επίσκοπος Λιβύης, συνελήφθη σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο στην πυρά.
Ο Άγιος Παππίας συνελήφθη επί αυτοκρατορίας του διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού και επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, φυλακίσθηκε, υπέστη βασανιστήρια και απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό το 301 μ.Χ..
Ο Άγιος Μακεδόνιος συνελήφθη ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με ακρωτηριασμό των δακτύλων του, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Οι 70 Άγιοι συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους πίστης και απεβίωσαν μαρτυρικά στην Σκυθούπολη της Παλαιστίνης με θάνατο από ξίφος. Μαζί τους, σύμφωνα με μερικούς συναξαριστές, εμαρτύρησε και ο Άγιος Βασίλειος (βλ. 6 Ιουλίου).
Οι 3 Άγιοι κατάγονταν από την Γαλατία της Μ. Ασίας, συνελήφθησαν ως χριστιανοί σε χρόνους διωγμών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος.
Οι 2 Άγιοι ήταν παιδιά, όταν συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με σταυρικό θάνατο, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Ο Όσιος Μωυσής ήταν αναχωρητής, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Σέργιος ήταν μάγιστρος, δηλαδή υπουργός, καταγόταν από το χωριό Νικήτια, κοντά στην πόλη Αμάστριδα του Πόντου. Προερχόταν από οικογένεια ευγενών, συγγενική προς την αυτοκράτειρα Αγία Θεοδώρα (βλ. 11 Φεβρουαρίου), μαζί με την οποία ο Άγιος πρωτοστάτησε το 842 μ.Χ. στην οριστική αναστήλωση των αγίων εικόνων. Έπειτα στάλθηκε από τον γιο της αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ σε εκστρατεία στην Κρήτη, όπου και απεβίωσε. Το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε και ετάφη στην μονή Νικητιάτου, την οποία είχε ιδρύσει στην Νικομήδεια της Μ. Ασίας και επονομαζόταν έτσι εξαιτίας της καταγωγής του.
Ο Όσιος Μάγνος έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Ουλκιανός μετά από βίο ευσεβή απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Παύλος ήταν ιατρός, έζησε βίο ευσεβή και ενάρετο και απεβίωσε ειρηνικά, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Όσιος Συμεών, ο οποίος επονομάσθηκε ευλαβής, υπήρξε διδάσκαλος του Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου (βλ. 12 Μαρτίου), έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά κατά τον 10ο αι. μ.Χ..
Οι Όσιοι Σέργιος και Γερμανός οι θαυματουργοί έζησαν στην Βαλάμη της Ρωσίας βίο ευσεβή, αξιώθηκαν από τον Θεό να επιτελούν θαύματα και απεβίωσαν ειρηνικά.
29.
|
Των πανευφήμων και πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος αρχικά λεγόταν Σαούλ, γεννήθηκε στην Ταρσό της Μ. Ασίας και ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ανήκε στους Φαρισαίους και ήταν φανατικός διώκτης της χριστιανικής πίστης. Γι’ αυτό στάλθηκε κάποτε στην Δαμασκό για να συλλάβει τους εκεί χριστιανούς, αλλά στο δρόμο εμφανίσθηκε ουράνιο φως που τον ετύφλωσε προσωρινά και άκουσε τον Ιησού Χριστό να του αποκαλύπτεται. Τότε μεταστράφηκε στην πίστη και βαπτίσθηκε στην Δαμασκό χριστιανός από τον Απόστολο Ανανία (βλ. 1 Οκτωβρίου), οπότε και επανήλθε αμέσως η όρασή του. Έγινε ο Απόστολος των εθνών κηρύττοντας μέσα από αμέτρητες ταλαιπωρίες και διώξεις τον θείο λόγο στην Ιουδαία, στην Μ. Ασία, στην Ελλάδα και τέλος στην Ρώμη. Εκεί απεβίωσε μαρτυρικά με αποκεφαλισμό, πιθανώς την ίδια χρονιά με τον Απόστολο Πέτρο. Σώθηκαν 14 επιστολές του, οι οποίες αποτελούν σημαντικά κείμενα και περιέχονται στην Καινή Διαθήκη.
30.
|
Σύναξις των 12 Αποστόλων, Φυγέλλου αποστόλου, Μελίτωνος και Πέτρου των μαρτύρων, αγίων 1.040 μαρτύρων, νεομάρτυρος Μιχαήλ Μπακνανά.
Ο Απόστολος Φύγελλος ανήκε στον ευρύτερο κύκλο των 70 μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού, χειροτονήθηκε επίσκοπος Εφέσου, έζησε βίο ευσεβή και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Άγιος Μελίτων συνελήφθη λόγω της χριστιανικής του πίστης σε χρόνους διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησε.
Ο Άγιος Πέτρος καταγόταν από την Σινώπη της Μ. Ασίας, συνελήφθη όμως ως χριστιανός σε εποχή διωγμών και απεβίωσε μαρτυρικά συρόμενος επάνω σε πετρώδες έδαφος.
Οι 1.040 Άγιοι συνελήφθησαν σε χρόνους διωγμών κατά των χριστιανών και απεβίωσαν μαρτυρικά με θάνατο από ξίφος, ενώ παραμένει άγνωστο πού και πότε έζησαν.
Για τον Άγιο Μιχαήλ τον Μπακνανά βλ. 9 Ιουλίου.
